Sygnatura:
6180 Wywłaszczenie nieruchomości i odszkodowanie, w tym wywłaszczenie gruntów pod autostradę
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Sygn. powiązane: I OZ 89/09
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2008-06-27
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Katarzyna Witkowicz-Grochowska /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu -Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 lutego 2010r. wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi G. S. na decyzję Wojewody z dnia […] Nr […] przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod ulicę postanawia odmówić przyznania prawa pomocy. /-/ K. Witkowicz-Grochowska
Uzasadnienie wyroku
Skarżąca G. S. po wydaniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2009r. wniosła o przyznanie jej prawa pomocy poprzez zwolnienie jej od obowiązku poniesienia kosztów sądowych w całości. We wniosku o prawo pomocy złożonym na urzędowym formularzu PPF motywowała, że ma 82 lata, żyje w biedzie, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z niepełnosprawnym synem, który nie uzyskuje dochodu. Podała, że koszty utrzymania przewyższają dochód, nie ma na lekarstwa ani na remont mieszkania w którym jest zimno i wilgoć. W części wniosku dotyczącej posiadanego majątku podała, że ma jedynie chlewik przerobiony na mieszkanie oraz ogródek. Oświadczyła, że utrzymuje się wraz z synem z emerytury, której wysokość określiła na niecały tysiąc złotych. Nadto podała, że nie posiada wartościowych przedmiotów,
Wobec powyższego w oparciu o przepis art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a.) wnioskodawczyni została zobowiązana do przedłożenia dodatkowych oświadczeń i posiadanych dokumentów źródłowych w celu uzupełnienia wniosku o prawo pomocy. Wezwano ją do podania wysokości świadczeń jakie ona i jej syn pobierają z ZUS oraz do podania czy uzyskują dochody z innych jeszcze źródeł wraz z podaniem ich wysokości. Dodatkowo wezwano skarżącą do przedłożenia zeznania podatkowego PIT za poprzednie lata oraz wyciągów z rachunku bankowego, jeżeli je posiada. Z drugiej strony wnioskodawczyni została zobowiązana do podania wysokości miesięcznych kosztów utrzymania rodziny, włączając w to dodatkowe niezbędne wydatki, np. na leki.
Wezwanie zostało prawidłowo doręczone w dniu 29 stycznia 2010r. (k. 169). W dniu 9 lutego 2010r. wniesiono skargę kasacyjną sporządzoną przez adwokata K. A. umocowanego przez skarżącą, do której dołączono dowód wpłaty wpisu od skargi kasacyjnej w wysokości 200 zł. (k. 178). Wezwanie do uzupełnienia wniosku o prawo pomocy pozostało bez żadnej odpowiedzi.
Zgodnie z treścią art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w całkowitym zakresie następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania sądowoadministracyjnego bez uszczerbku w koniecznych swoich wydatkach. Oznacza to, że na wnioskodawczyni spoczywa ciężar wykazania, że sytuacja majątkowa i finansowa jest na tyle trudna, iż nie ma możliwości poniesienia wydatków związanych z prowadzeniem postępowania sądowoadministracyjnego chociażby w części bez uszczerbku w niezbędnych wydatkach bieżącego utrzymania rodziny.
Wnioskodawczyni nie podała uzupełniających informacji dotyczących jej sytuacji finansowej, nie ustosunkowała się do wezwania o wskazanie, czy jakieś świadczenia pobiera jej syn z tytułu niepełnosprawności, nie wskazała, czy prócz emerytury uzyskuje jeszcze jakieś inne dochody. Nadto nie przedłożyła dowodu wskazującego na rzeczywistą wysokość otrzymywanej emerytury. Wnioskodawczyni nie wyszczególniła też kosztów bieżącego utrzymania rodziny, które również wskazują na zdolność finansową strony ubiegającej się o prawo pomocy do uiszczenia kosztów niniejszego postępowania chociażby w części. Nadto nie wskazała, że nie posiada rachunku bankowego i nie przedłożyła wyciągów z tego rachunków, które odzwierciedlają rzeczywistą wysokość środków jakimi realnie dysponuje.
Wobec braku jakiejkolwiek konkretnej informacji o sytuacji majątkowej i finansowej wnioskodawczyni niemożliwe okazało się jednoznaczne określenie wysokości uzyskiwanych dochodów oraz ponoszonych koniecznych wydatków bieżącego utrzymania. Ostatecznie brak jest podstaw do dokonania oceny realnych możliwości płatniczych skarżącej. W postępowaniu o prawo pomocy to na wnioskodawczyni spoczywa obowiązek wykazania, że brak jej środków na pokrycie kosztów postępowania. Nie jest bowiem rolą sądu prowadzenie dochodzenia i poszukiwanie argumentów na okoliczność, że wnioskodawczyni nie dysponuje środkami, które mogłaby przeznaczyć na powyższy cel.
Nadto zauważyć należy, że skarżąca uiściła wpis od skargi kasacyjnej w wysokości 200 zł. i aktualnie nie jest zobowiązana do poniesienia kosztów sądowych związanych z prowadzeniem przedmiotem sprawy. Prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych może być udzielone stronie, na której ciąży obowiązek poniesienia tychże kosztów. Warunkiem zwolnienia od kosztów sądowych jest z jednej strony wskazanie że na stronie ciąży obowiązek uiszczenia konkretnych opłat sądowych, a z drugiej że nie może ich uiścić bez uszczerbku dla siebie i swojej rodziny. W niniejszej sprawie na stronie nie ciąży już obowiązek uiszczenia konkretnych opat sądowych, a nadto nie wykazała że poniesienie takich wydatków wiązałoby się z uszczerbkiem dla koniecznego utrzymania skarżącej i jej rodziny.
Mając powyższe na względzie na podstawie art. 258 §1 i 2 pkt 7 w zw. z art. 246 §1 pkt 2 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych należało oddalić, jak orzeczono w postanowieniu.
/-/ K. Witkowicz-Grochowska