Sygnatura:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Hasła tematyczne:
Wymierzenie grzywny
Skarżony organ:
Dyrektor Aresztu Śledczego
Data:
2009-12-21
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Treść wyniku:
Orzeczono o wymierzeniu grzywny za nieprzekazanie akt administracyjnych
Sędziowie:
S. Katarzyna Matczak /sprawozdawca/
S.Bogusław Jażdżyk /przewodniczący/
Tadeusz Lipiński

Sentencja

Dnia 18 lutego 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2010 roku sprawy z wniosku A. Z. o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Aresztu Śledczego za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy p.p.s.a. w sprawie wydania decyzji dotyczącej wypłaty równoważnika za remont lokalu mieszkalnego postanawia wymierzyć Dyrektorowi Aresztu Śledczego grzywnę w kwocie 50 złotych (słownie: pięćdziesiąt) za nieprzekazanie w terminie Sądowi skargi w sprawie wydania decyzji dotyczącej wypłaty równoważnika za remont lokalu mieszkalnego wraz z aktami administracyjnymi tej sprawy. WSA/post.1 – sentencja postanowienia

Uzasadnienie wyroku

A.Z., powołując się na art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniósł o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Aresztu Śledczego wobec naruszenia przez ten organ dyspozycji art. 54 § 1 i § 2 tej ustawy. Wskazał, iż organ ten nie przekazał w terminie 30 dni od dnia wniesienia za jego pośrednictwem skargi z dnia 10 października 2009r. na bezczynność tego organu w sprawie decyzji administracyjnej lub postanowienia dotyczącego równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego za 2009r. Wyjaśnił, iż skargę na bezczynność skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie za pośrednictwem organu lecz ten nie wykonał nałożonych na organ administracji publicznej obowiązków i zwrócił wniesioną skargę nie przekazując jej do Sądu. Z tego powodu w dniu 17 listopada 2009r. skarżący osobiście złożył skargę do WSA w Olsztynie.
Powyższy wniosek, stosownie do zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Sądu z dnia 21 grudnia 2009r., został przekazany Dyrektorowi Aresztu Śledczego celem złożenia odpowiedzi na wniosek.
Dyrektor Aresztu Śledczego w piśmie z dnia 14 stycznia 2010r. wyjaśnił, iż w dniu 14 października 2009r. wypłynęła do jednostki skarga A.Z. kierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w sprawie wydania decyzji administracyjnej dotyczącej równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu za 2009r. W dniu 22 października 2009r. odesłano pismo strony bez rozpatrzenia ze stosownym wyjaśnieniem. W dniu 23 listopada 2009r. wpłynęło pismo z WSA w Olsztynie wraz z załączonymi skargami A.Z., celem ustosunkowania się do przedstawionych zarzutów w załączonych skargach, z jednoczesnym pouczeniem, iż organ jest zobowiązany do przekazania sądowi skargi wraz z odpowiedzią w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia. W dniu 8 grudnia 2009r. organ przekazał Sądowi stosowne wyjaśnienia do nadesłanych skarg. Wobec powyższego zachowano ustanowiony przepisami termin do przekazania skargi sądowi, wobec czego wniosek o wymierzenie grzywny uznać należy za bezzasadny.
W piśmie procesowym z 8 lutego 2010r, działająca z upoważnienia Dyrektora Aresztu Śledczego pełnomocnik radca prawny D.O., wniosła o uznanie, iż nałożenie grzywny nie jest zasadne, z uwagi na fakt, iż obowiązek, o którym mowa w art. 54 § 2 ustawy ppsa. został, choć z uchybieniem terminu, wykonany. Nieprawidłowe działanie organu w tym zakresie nie było zawinione, gdyż organ stanął na stanowisku, że w przypadku gdy skarżący przestał być funkcjonariuszem Służby Więziennej organ nie ma już obowiązku przekazywania jego skarg do Sądu. Błędnie bowiem założono, iż organ zobowiązany jest jedynie do wydawania decyzji administracyjnych w sprawach osobowych funkcjonariuszy a skoro skarżący nie jest już funkcjonariuszem taki obowiązek nie ciąży na organie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.
Rozpatrywany w tym zakresie wniosek o wymierzenie organowi grzywny zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 54 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. zwanej dalej: ustawą ppsa). skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Z regulacji tej nie wynika, że to organ administracji publicznej jest adresatem skargi i do jego kompetencji należy ocena dopuszczalności skargi lub jej zasadność. Stosownie bowiem do art. 54 § 2 tej ustawy organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia.
W rozpoznawanej sprawie skarga A.Z. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w przedmiocie wydania decyzji dotyczącej równoważnika pieniężnego za remont lokalu za 2009r. wpłynęła do organu w dniu 14 października 2009r., o czym świadczy prezentata organu odciśnięta na piśmie przewodnim strony kierującym do Dyrektora Aresztu Śledczego skargi, co potwierdza także organ w piśmie z 14 stycznia 2010r.
Zatem po myśli art. 54 § 2 ustawy ppsa. wniesiona skarga winna być przekazana do Sądu najpóźniej w dniu 13 listopada 2009r. Tymczasem, jak wynika z wyjaśnień organu oraz akt sprawy o sygn. akt II SAB/Ol 73/09 skarga ta została przekazana dopiero na wezwanie Sądu (z dnia 23 listopada 2009r.) w dniu 8 grudnia 2009r. (data stempla pocztowego).
Z art. 55 § 1 ustawy ppsa, wynika natomiast, że w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6.
W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości Sadu okoliczność, iż organ nie wykonał w terminie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy ppsa., gdyż przekazanie akt sprawy nastąpiło z uchybieniem trzydziestodniowego terminu. Samo jednak wykonanie obowiązku, określonego w ww. przepisie nie uzasadnia odstąpienia od wymierzenia grzywny. Nie ma, co prawda, już potrzeby wymierzania grzywny w celu zdyscyplinowania organu do wykonania obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, gdyż organ ostatecznie wykonał ten obowiązek. Należy jednak zważyć, iż obowiązek ten został wykonany z uchybieniem terminu, jak również na żądanie Sądu. Wymierzona grzywna stanowi więc sankcję za naruszenie podstawowego prawa do rozpatrzenia sprawy sądowoadministracyjnej bez nieuzasadnionej zwłoki. Wskazać należy, iż w przypadku, gdy organ przekazał sprawę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę po złożeniu wniosku o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy ppsa., postępowanie w przedmiocie wymierzenia grzywny nie staje się bezprzedmiotowe i nie znajduje zastosowania w tej sprawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy ppsa. (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009r. sygn. akt II GPS 3/09). Jak wskazano w powołanej uchwale wymierzenie grzywny w takiej sytuacji, nie tylko pełni funkcje represyjną, ale ma ono także funkcje prewencyjną i służy zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości.
W tym stanie sprawy zostały spełnione przesłanki określone w art. 55 § 1 ustawy ppsa. do ukarania grzywną organu celem terminowego wykonywania obowiązków wynikających z art. 54 § 2 tej ustawy.
Odnośnie wysokości wymierzonej grzywny stwierdzić należy, iż jest ona adekwatna do stwierdzonego przez Sąd uchybienia organu i mieści się w granicach określonych w art. 154 § 6 ustawy ppsa. Zgodnie z tym przepisem grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Jednocześnie należy wskazać, iż ustalenie wysokości wymierzonej grzywny pozostawione zostało miarkowaniu Sądu, a jedynie górną granicę określono w art. 154 § 6 tej ustawy. Sąd określając wysokość grzywny bierze pod uwagę takie elementy jak: charakter sprawy, okres pozostawania przez organ w bezczynności oraz podjęte w danej sprawie przez organ działania w celu załatwienia sprawy. Sąd orzekający uznał, iż w okolicznościach tej sprawy, wymierzona grzywna w kwocie 50 zł będzie stanowić adekwatną dolegliwość za wykonanie ustawowego obowiązku przekazania skargi z uchybieniem terminu oraz wpłynie na prawidłowe działanie organu w przyszłości.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 55 § 1 ustawy ppsa. wymierzył organowi grzywnę w granicach określonych w art. 154 § 6 tej ustawy.