Sygnatura:
6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty
Hasła tematyczne:
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Opłata targowa
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-09-14
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Anna Wesołowska
Grażyna Nasierowska /przewodniczący sprawozdawca/
Jerzy Płusa

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. R. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 494/04, oddalającym skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławcze w W. z dnia […] stycznia 2004 r. Nr […] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej za lata 1999 – 2002 p o s t a n a w i a odrzucić skargę

Uzasadnienie wyroku

Pismem z 14 września 2009 r. Skarżący A. R., powołując się na art. 270 w zw. z art. 273 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej – p.p.s.a. (w skardze omyłkowo oznaczonej jako Kodeks postępowania administracyjnego, który – co charakterystyczne – nie zawiera takiego przepisu) wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 lipca 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 494/04.
Skarżący wniósł o uchylenie wspomnianego wyroku w całości. Wskazał, iż skarga o wznowienie postępowania została wniesiona z zachowaniem terminu, gdyż we wrześniu 2009 r. Skarżący dowiedział się o wydaniu całego szeregu wyroków m.in. w sprawach III SA/Wa 624/08, III SA/Wa 8/07, III SA/Wa 7/07, III SA/Wa 1944/07, w identycznym stanie prawnym i faktycznym, zupełnie odmiennych od wyroku wydanego w jego sprawie. W ocenie Skarżącego, wyrok z 12 lipca 2005 r. został wydany z rażącym naruszeniem prawa, w szczególności art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 ze zm.), art. 122, art. 187 § 1 i art. 229 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz wymienionymi w skardze wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu.
W punkcie wyjścia wyjaśnić należy, iż instytucja wznowienia postępowania sądowego, której uruchomienia domaga się Skarżący, ma charakter wyjątkowy. Polega ona na ponownym rozpatrzeniu i rozstrzygnięciu sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem. Wznowienie postępowania może jednak nastąpić wyłącznie z przyczyn przewidzianych w Dziale VII ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Warunkiem rozpatrzenia skargi o wznowienie jest jej wniesienie w terminie i oparcie jej na ustawowej podstawie wznowienia, jak to wynika z art. 280 § 1 p.p.s.a. Niespełnienie choćby jednego z tych warunków powoduje niemożność rozpoznania skargi, co w konsekwencji skutkuje jej odrzuceniem.
Badanie dopuszczalności skargi o wznowienie nie jest badaniem zasadności skargi, a jedynie badaniem warunków umożliwiających rozpatrzenie samej skargi. Oceny tej dokonuje się na podstawie twierdzeń zawartych w skardze. To wstępne badanie skargi o wznowienie co do zasady odbywa się na posiedzeniu niejawnym (art. 280 § 1 p.p.s.a.). Rezultatem badania dopuszczalności skargi jest bądź odrzucenie skargi, bądź wyznaczenie rozprawy. Odrzucenie skargi nastąpi w razie stwierdzenia, że skargę wniesiono z uchybieniem terminu, a także w przypadku wskazania jako jej podstawy, innych niż wymienione w ustawie przyczyn. Wyznaczenie rozprawy nie oznacza jednak jeszcze, iż skarga o wznowienie postępowania zostanie rozpoznana merytorycznie.
Na rozprawie Sąd bada bowiem w pierwszej kolejności (i niejako po raz kolejny) czy skarga ta jest dopuszczalna. Dopuszczalność skargi określają te same przesłanki, których zaistnienie było badane na posiedzeniu niejawnym, a więc zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz oparcie jej na ustawowych podstawach (art. 281 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie Skarżący jako podstawę wznowienia postępowania wskazał art. 273 § 2 p.p.s.a. Przepis ten pozwala żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Z przepisu tego wynika zatem, że podstawą wznowienia postępowania mogą być tylko takie okoliczności faktyczne lub dowody, które istniały już w dacie wydania wyroku, lecz mimo to strona nie mogła z nich skorzystać w poprzednim postępowaniu, gdyż nie były one jej znane.
W ramach wspomnianej podstawy Skarżący wymienił wyroki zapadłe w identycznym stanie prawnym i faktycznym, odmienne od wyroku z 12 lipca 2005 r. będącego podstawą niniejszej skargi.
Tymczasem w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że skarga o wznowienie postępowania nie może opierać się na zarzucie sprzeczności orzeczenia z innymi wyrokami wydanymi w podobnych sprawach. Sąd bada bowiem każdą sprawę osobno i wydaje orzeczenie zależne od zebranego materiału, ustaleń i zaistniałych okoliczności. Orzeczenie to dotyczy więc tylko tej sprawy, w której zapadło (por. postanowienie WSA w Bydgoszczy z 17 listopada 2009 r., II SA/Bd 799/09; postanowienie NSA z 24 czerwca 2009 r., II FSK 837/09; postanowienie NSA z 27 stycznia 2006 r., II OSK 1452/05 – dostępne na stronie internetowej NSA).
Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę powyższy pogląd w pełni podziela.
Odmienne aniżeli podjęte prawomocnym wyrokiem rozstrzygnięcie sądu administracyjnego nie stanowi zatem podstawy do wznowienia postępowania sądowego, gdyż rozstrzygnięcie to nie jest okolicznością faktyczną ani środkiem dowodowym, o którym mowa w art. 273 § 2 p.p.s.a.
Okolicznością taką, ani też środkiem dowodowym nie jest również odmienna interpretacja przepisów dokonana przez sądy administracyjne w różnych sprawach (zob. postanowienie NSA z 7 kwietnia 2006 r., II OSK 689/05, Lex 209431).
Wobec zatem niezaistnienia ustawowej podstawy wznowienia Sąd, na podstawie art. 281 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.