Sygnatura:
6196 Funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Biura Ochrony Rządu
Hasła tematyczne:
Inne
Skarżony organ:
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Data:
2010-01-05
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Ewa Marcinkowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. S. na bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w przedmiocie usunięcia naruszenia prawa, polegającego na niepodpisaniu raportu dotyczącego zwolnienia ze służby postanawia -odrzucić skargę-

Uzasadnienie wyroku

Raportem z dnia 14 marca 2007 r. Z. S. wystąpił do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o zwolnienie ze służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Rozkazem personalnym z dnia […] marca 2007 r. nr […] Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego działając na podstawie art. 50 ust. 1, art. 60 ust. 3, art. 119 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm.) zwolnił Z. S. ze służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Pismem z dnia 20 maja 2009 r. Z. S. zwrócił się do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o "usunięcie naruszenia prawa w "Raporcie" z dnia 14 marca 2007 r." Z. S. podniósł, że raport ten nie zawiera adnotacji bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza, który zgodnie z § 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 lipca 2003 r. (Dz. U. Nr 120, poz. 1125) w sprawie przebiegu służby funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, ma obowiązek pisemnie ustosunkować się do raportu i niezwłocznie przekazać go wraz ze swoim stanowiskiem drogą służbową do właściwego przełożonego. Ponadto raport nie został zarejestrowany w książce wpływu Wydziału II BAG ABW wraz z podpisem funkcjonariusza, a także brak w nim nadania numeru dziennika.
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego pismem z dnia 2 czerwca
2009 r. odpowiedział Z. S. na powyższe wezwanie.
Z. S. wniósł na pismo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia 2 czerwca 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Postanowieniem z dnia 21 września 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1220/09 Sąd odrzucił skargę w tej sprawie. W uzasadnieniu postanowienia Sąd podniósł, że zaskarżone przez Z. S. pismo nie ma charakteru decyzji administracyjnej, w rozumieniu art. 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), ani nie jest też, aktem lub czynnością określonym z zakresu administracji publicznej, dotyczącym uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, określonym w art. 3 § 2 pkt 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Sąd wskazał również, iż sprawą zupełnie inną jest faktyczna intencja skarżącego w chwili formułowania i składania wezwania do usunięcia naruszenia prawa, albowiem zdaniem Sądu, jego treść budzi wątpliwości, co do zawartych w nim żądań. Organ przed udzieleniem jakiejkolwiek odpowiedzi skarżącemu powinien skorzystać z trybu naprawczego, przewidzianego w art. 64 § 2 k.p.a., ponieważ nie tytuł pisma, lecz jego treść decyduje o tym, czym w istocie jest i do czego zmierza. Dopiero wówczas, w zależności od przedstawionego stanowiska strony, precyzującego pismo, organ zobowiązany byłby odpowiednio procedować zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Ponadto Sąd wyjaśnił, iż to, czy nazwane przez skarżącego "Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa" zostało rozpatrzone w oczekiwany przez niego sposób, Sąd mógłby ocenić jedynie w przypadku skargi na bezczynność w tym zakresie.
W dniu 8 grudnia 2009 r. Z. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Zdaniem skarżącego organ pozostaje w bezczynności w zakresie usunięcia naruszenia prawa, który to fakt zaistniał w jego raporcie o zwolnienie ze służby. Jak wyjaśnia skarżący, naruszenie to nastąpiło poprzez "nie zaopatrzenie dokumentu w podpis i wypis bezpośredniego przełożonego oraz kierownika jednostki".
Skarżący wyjaśnił również, że przed wniesieniem skargi w dniu 5 listopada 2009 r. wezwał Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego do usunięcia naruszenia prawa polegającego na niezałatwieniu sprawy w terminie.
W odpowiedź na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi, względnie oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zgodnie z brzmieniem art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej w sprawach skarg na bezczynność w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a tej ustawy, tzn. takich, które mogą zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnej, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także rozstrzygającego sprawę co do istoty, jak również wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa albo pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w indywidualnych sprawach.
Stąd też skarga na bezczynność organu administracji publicznej jest dopuszczalna tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień, innych aktów lub czynności albo interpretacji przepisów prawa podatkowego.
W niniejszej sprawie Z. S. przedmiotem skargi uczynił bezczynność Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie usunięcia naruszenia prawa zaistniałego w jego raporcie o zwolnienie ze służby. Naruszenie to zdaniem skarżącego polega na braku podpisu i "wypisu" bezpośredniego przełożonego oraz kierownika jednostki skarżącego.
Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie przebiegu służby funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 120, poz. 1125) wnioski i raporty w sprawach osobowych funkcjonariusza przesyła się drogą służbową. Wnioski i raporty, o których mowa w ust. 1, skierowane do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego przesyła się drogą służbową za pośrednictwem właściwego w sprawach kadrowych kierownika jednostki organizacyjnej (§ 2 ust. 1 rozporządzenia). Pisemny raport w sprawie osobowej funkcjonariusz składa do właściwego przełożonego drogą służbową. Bezpośredni przełożony ma obowiązek pisemnie ustosunkować się do raportu funkcjonariusza i niezwłocznie przekazać go, wraz ze swoim stanowiskiem, drogą służbową do właściwego przełożonego (§ 2 ust. 3 rozporządzenia).
Stwierdzić należy, że zamieszczenie na wniosku lub raporcie funkcjonariusza Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego stanowiska bezpośredniego przełożonego nie stanowi decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, które podlegałoby kognicji sądu administracyjnego. Ze swej istoty stanowisko bezpośredniego przełożonego jest wyłącznie ustosunkowaniem się do złożonego wniosku lub raportu. Nie ma ono charakteru rozstrzygnięcia o prawach i obowiązkach strony wynikających z przepisów prawa. Stąd też skarga na bezczynność w przedmiocie usunięcia naruszenia prawa polegającego na niezamieszczeniu w raporcie o zwolnienie ze służby podpisu oraz stanowiska bezpośredniego przełożonego jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Dodatkowo należy wyjaśnić, że w postanowieniu z dnia 21 września 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1220/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że faktyczna intencja skarżącego w chwili formułowania i składania wezwania do usunięcia naruszenia prawa, tj. pisma z dnia 20 maja 2009 r., budzi wątpliwości, co do zawartych w nim żądań. Należy jednak wyjaśnić, że w skardze wniesionej w niniejszej sprawie skarżący wyraźnie zaznaczył, że bezczynność organu polega na braku działań organu zmierzających do usunięcia naruszenia prawa, które jego zdaniem zaistniało w raporcie o zwolnienie ze służby, a nie na nierozpatrzeniu pisma z dnia 20 maja 2009 r.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ww. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.