Sygnatura:
6559
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Inne
Data:
2009-12-14
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Krystyna Madalińska-Urbaniak /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: sędzia WSA Krystyna Madalińska – Urbaniak po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. w N. na informację […] Jednostki Wdrażania Programów Unijnych z dnia […] listopada 2009 r. nr […] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie wyroku

L. w N. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na rozstrzygnięcie zawarte w piśmie […] Jednostki Wdrażania Programów Unijnych z dnia […] listopada 2009 r., nr […], informujące o negatywnym rozpatrzeniu protestu dotyczącego odrzucenia jej wniosku o dofinansowanie projektu nr […] pt. "[…]". Skarga została podpisana przez Prezesa Zarządu L.
Podstawę wniesienia skargi stanowi art. 30c ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tekst jednolity Dz.U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712) – dalej "z.p.p.r.".
Do skargi dołączono odpis pełny L. z Krajowego Rejestru Sądowego nr […], z którego wynika, iż skarżącą w zakresie rozporządzania mieniem, w tym zaciągania zobowiązań majątkowych, a także w innych sprawach statutowych, reprezentują dwaj członkowie Zarządu.
Zarządzeniem z dnia 7 stycznia 2010 r. wezwano skarżącą do uzupełnienia skargi poprzez jej podpisanie przez osoby upoważnione do reprezentacji skarżącej.
Wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi doręczone zostało skarżącej w dniu 29 stycznia 2010 r. w trybie art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej: "p.p.s.a.", tj. w trybie tzw. doręczenia zastępczego (dowód: koperta z adnotacją o podwójnej awizacji przesyłki). W zakreślonym terminie ww. brak formalny skargi nie został usunięty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, reguluje postępowanie sądowo-administracyjne wywołane dopuszczalnymi w oparciu o jej przepisy skargami niejednokrotnie odmiennie od ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zauważyć jednak należy, iż uregulowania zawarte w ustawie z.p.p.r. mają charakter szczególny w stosunku do przepisów p.p.s.a., dlatego też winny być interpretowane ściśle a nie rozszerzająco.
Wskazać tutaj należy, iż zgodnie z treścią przepisu art. 30e ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie do postępowania przed sądami administracyjnymi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 z wyłączeniem art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, 146, 150 i 152 tej ustawy.
W ocenie Sądu, mając zatem na uwadze zasygnalizowaną wyżej zasadę exceptiones non sunt extentendae (wyjątków nie należy interpretować rozszerzająco) stwierdzić należy, że zawarte w art. 30 e z.p.p.r. wyliczenie przepisów p.p.s.a. jest enumeratywne (patrz. Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2009 r. sygn. akt II GSK 1013/09 publ. www.cbois.nsa.gov.pl).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, zauważyć należy, iż rozstrzygnięcie podjęte w tej sprawie stanowi konsekwencje nie usunięcia braku formalnego skargi. Kierując się zatem treścią art. 30e ustawy z.p.p.r. podkreślenia wymaga, iż w zamkniętym katalogu przepisów w nim określonych, nie znajduje się art. 57 i art. 58 p.p.s.a., dotyczący m.in. konsekwencji braków formalnych skargi. Wyjaśnić przy tym należy, iż w ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 30 c ust. 5 ustawy z.p.p.r., który w wypadku wniesienia skargi po terminie, niekompletnej lub nieopłaconej nakazuje wydać rozstrzygnięcie o pozostawieniu skargi bez rozpatrzenia.
W zakresie pominięcia rygoru określonego treścią art. 30 c ust. 5 z.p.p.r., przytoczyć tutaj należy stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w powoływanym powyżej postanowieniu z dnia 9 grudnia 2009 r., które tut. Sąd w składzie rozpoznającym sprawę w pełni podziela. W powoływanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in., iż ocena kompletności skargi musi zostać dokonana z punktu widzenia dokumentów wymienionych w art. 30 c ust. 2 z.p.p.r. Jak wynika natomiast z definicji "skargi kompletnej" zawartej w art. 30 c ust. 2 z.p.p.r., za skargę taką uznaje się skargę z kompletną dokumentacją obejmującą: wniosek o dofinansowanie wraz z informacją w przedmiocie oceny projektu, kopiami wniesionych środków odwoławczych oraz informacją o wynikach procedury odwoławczej udzielonej przez właściwą instytucję. Zważywszy zatem, iż skarżąca złożyła w ustawowym terminie skargę kompletną (w rozumieniu art. 30 c ust. 2 z.p.p.r.), która została należycie opłacona, przepis art. 30 c ust. 5 z.p.p.r. nie ma w tej sprawie zastosowania.
W przedmiotowej sprawie skarga spełniała więc szczególne wymogi formalne określone treścią przepisu art. 30 c ust. 2 z.p.p.r. Dokonując jednakże oceny formalnej skargi w oparciu o stosowane w sprawie ogólne reguły postępowania stwierdzono, iż skarga nie została podpisana przez osoby upoważnione do reprezentacji strony skarżącej. Wskazać tutaj należy, iż stosownie do treści art. 57 § 1 p.p.s.a., skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Zgodnie z treścią przepisu art. 46 § 1 pkt 4) każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Sąd odrzuca natomiast skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 3) gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Wskazać przy tym należy, iż ww. przepisy (art. 46 § 1 pkt 4, art. 57 § 1, art. 58 § 1 pkt 3) nie zostały zawarte w określonym powyżej zamkniętym katalogu art. 30 e ustawy z.p.p.r., jak również ich zastosowania nie wyłącza inny przepis ustawy z.p.p.r.
Reasumując zatem, ustawowy termin na usunięcie braku formalnego skargi poprzez podpisanie skargi przez osoby uprawnione do reprezentacji skarżącej upłynął bezskutecznie w dniu 29 stycznia 2010 r., dlatego też uznać należało, iż uchybiono obowiązującemu terminowi na uzupełnienie skargi i z tego względu skarga podlega odrzuceniu z mocy art. art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 57 § 1 i art. 46 § 1 pkt 4. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.