Sygnatura:
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Hasła tematyczne:
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2010-01-11
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Treść wyniku:
Oddalono wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych
Sędziowie:
Michał Śmiałowski /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie: Michał Śmiałowski po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. K. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 17.11.2009r. , nr […] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2004 postanawia: wniosek oddalić
Uzasadnienie wyroku
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął wniosek P. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, w sprawie skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 17.11.2009r. , nr […], w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2004.
Jak wynika z uzasadnienia wniosku, zawartego w nim "oświadczenia
o stanie rodzinnym , majątku i dochodach" oraz przedłożonych dokumentów
P. K. prowadzi gospodarstwo domowe wraz z synem T. K. ur. w 1991r. na rzecz którego płaci alimenty w wysokości 300 zł. miesięcznie.
Mieszka w mieszkaniu stanowiącym własność matki M. K.
P. K. od czasu do czasu podejmuje pracę na podstawie umowy zlecenia jako kierowca i osiąga z tego tytułu nieregularne zarobki. W roku 2008 jego dochód wyniósł 110 469,82 zł. a w roku 2009r. osiągał dochód tylko z zasiłku chorobowego.
Swoje miesięczne wydatki szacuje na kwotę ok. 1000 zł.
Nie posiada nieruchomości, oszczędności ani przedmiotów wartościowych.
Zdaniem orzekającego wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z dnia 20 września 2002r.
Nr 153, poz. 1270 z p. zm.) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ( § 2). Natomiast prawo pomocy
w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub
w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3).
Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej na podstawie art. 246§1 w/w ustawy przysługuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym) lub gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym).
Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest więc formą jej dofinansowania z budżetu państwa
i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
Należy podkreślić, iż zwolnienie od kosztów sądowych w ramach prawa pomocy stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku
w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające – może zwrócić się o pomoc państwa.(por. postan. SN. z dnia 24.09.1984r. sygn. II CZ 104/84)
Warto zauważyć ponadto, iż zwolnienie od kosztów sądowych jest odstępstwem od ogólnej zasady przewidzianej w art. 199 w/w ustawy
zgodnie z którą strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem
w sprawie (…)
W przedmiotowej sprawie zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia ma jednak analiza przesłanek przyznania prawa pomocy stronie skarżącej wymienionych w art. 246§1 w/w ustawy. Wskazuje ona, iż to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że strona nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zwrócić trzeba też uwagę, iż Sąd dokonując oceny możliwości płatniczych danej strony musi przeprowadzić pewnego rodzaju analizę finansową określającą relację wydatków gospodarstwa domowego do jego dochodów . Analiza ta opiera się jednak na danych liczbowych, które są niezbędne do jej dokonania.
Tymczasem P. K. podał jedynie wysokość swoich wydatków obejmujących kwotę ok. 1000 zł. i 300 zł. tytułem, alimentów. Żadnych danych liczbowych dotyczących uzyskiwanych dochodów nie podał. Okoliczności te nie pozwalają więc na ocenę rzeczywistej sytuacji finansowej strony skarżącej.
Biorąc więc pod uwagę fakt, iż to właśnie na stronie skarżącej spoczywa obowiązek wykazania niemożności ponoszenia kosztów związanych z procesem stwierdzić należy iż, P. K. nie wykazał przesłanek warunkujących przyznanie prawa pomocy.
W związku z tym żądanie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych nie zasługuje na uwzględnienie a rozpatrywany wniosek, zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą (por. postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 23.10.2009r. sygn. akt. III SA/Gl 823/09) należało oddalić na podstawie art.244§1, art. 245§3, art. 246§1 pkt. 2, w zw. z art. 258 § 2, pkt 7) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z dnia 20 września 2002r. Nr 153, poz.1270 z p. zm.).