Sygnatura:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Hasła tematyczne:
Wymierzenie grzywny
Skarżony organ:
Dyrektor Aresztu Śledczego
Data:
2009-12-21
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Treść wyniku:
Orzeczono o wymierzeniu grzywny za nieprzekazanie akt administracyjnych
Sędziowie:
S. Katarzyna Matczak
S.Bogusław Jażdżyk /przewodniczący sprawozdawca/
Tadeusz Lipiński

Sentencja

Dnia 18 lutego 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2010 roku sprawy z wniosku A. Z. o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Aresztu Śledczego za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy p.p.s.a. w sprawie dotyczącej wydania zaświadczenia o ilości wypracowanych nadgodzin postanawia wymierzyć Dyrektorowi Aresztu Śledczego grzywnę w kwocie 50 złotych (słownie: pięćdziesiąt) za nieprzekazanie w terminie Sądowi skargi na bezczynność organu w wydaniu zaświadczenia o ilości wypracowanych nadgodzin wraz z aktami administracyjnymi tej sprawy. WSA/post.1 – sentencja postanowienia

Uzasadnienie wyroku

Dnia 14 października 2009r. A. Z. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie za pośrednictwem Dyrektora Aresztu Śledczego na bezczynność tego organu w rozstrzygnięciu jego wniosku o wydanie zaświadczenia o ilości wypracowanych nadgodzin.
Pismem z dnia 26 października 2009r. Dyrektor Aresztu Śledczego zwrócił skarżącemu skargę bez nadania jej dalszego biegu, uzasadniając, iż A. Z. nie jest już funkcjonariuszem Służby Więziennej a zatem Dyrektor Aresztu Śledczego nie jest jego przełożonym w sprawach osobowych. Oznacza to, że Dyrektor nie jest organem administracji publicznej wobec osoby niezwiązanej stosunkiem służbowym z jednostką Służby Więziennej i nie może w sprawach tej osoby wydawać decyzji administracyjnych, a skarżący nie może w tej sytuacji zaskarżyć bezczynności organu.
Po zwrocie skargi A. Z. dnia 17 listopada 2009r. wniósł skargę bezpośrednio do sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie pismem z dnia 19 listopada 2009r. przesłał skargę organowi, pouczając, iż zgodnie z art.54 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu administracji publicznej, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ jest zobowiązany do przekazania skargi sądowi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia , gdyż to do oceny Sądu należy rozstrzygnięcie czy doszło do bezczynności organu.
W dniu 8 grudnia 2009r. organ przekazał skargę na bezczynność sądowi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy. Skarga ta wpłynęła w dniu 9 grudnia 2009r. i została zarejestrowana pod sygnaturą II SAB/Ol 70/09.
Wnioskiem z dnia 21 grudnia 2009r. A. Z. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie o wymierzenie Dyrektorowi Aresztu Śledczego grzywny z powodu naruszenia przez organ dyspozycji art. 54 § 1 i 2 p.p.s.a., gdyż nie przekazał on w terminie 30 dni skargi na bezczynność w rozpatrzeniu wniosku o wypłatę odsetek ustawowych od uposażenia.
W odpowiedzi na wniosek Dyrektor Aresztu Śledczego wniósł o jego oddalenie, gdyż w terminie 30 dni od otrzymania z Sądu pisma z dnia 19 listopada 2009r. przekazał sądowi skargę wraz z aktami sprawy. Organ wskazał także, że nie zamierzał działać przeciwko interesom wnioskodawcy w zakresie dochodzenia jego praw przed sądem, ponieważ udzielił mu odpowiedzi, jak również we wszystkich zaskarżonych sprawach nie pozostawał bezczynny i wnioskodawca otrzymywał wyczerpujące informacje na piśmie. Wobec tego, skoro obowiązek określony w art. 54 § 2 p.p.s.a. został wykonany, choć po terminie, żądanie wymierzenia grzywny należy uznać za niezasadne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje: Wniosek o wymierzenie organowi grzywny jest zasadny.
Zgodnie z art. 54 § 1 Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami, powoływanej dalej jako p.p.s.a.), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.
Z regulacji tej nie wynika, aby to organ administracji publicznej był adresatem skargi i aby to do jego kompetencji należała ocena dopuszczalności skargi lub jej zasadności. Stosownie bowiem do treści art. 54 § 2 p.p.s.a. organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
W niniejszej sprawie skarga A. Z. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w wydaniu zaświadczenia o ilości wypracowanych nadgodzin wpłynęła do organu w dniu 14 października 2009 roku. Oznacza to, że skarga winna być przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który był adresatem pisma, najpóźniej dnia 13 listopada 2009 r. Tymczasem, jak wynika z akt sprawy sygn. akt II SAB/Ol 70/09 oryginał przedmiotowej skargi został sądowi przekazany dnia 8 grudnia 2009r. (data stempla pocztowego). Było to działanie niezgodne z dyspozycją powołanego wyżej art. 54 § 2 p.p.s.a. Organ nie może zwrócić skargi na bezczynność skarżącemu, gdyż takie działanie nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach i musi ją w terminie przekazać do sądu, nawet jeśli jego zdaniem skarga jest niedopuszczalna lub nieuzasadniona. Stanowisko w kwestii niedopuszczalności lub bezzasadności skargi organ może zawrzeć w odpowiedzi na skargę, a nie w nieuprawnionym działaniu, polegającym na powstrzymywaniu się od przekazania skargi sądowi. Jedynie sąd administracyjny jest uprawniony do oceny dopuszczalności skargi i zasadności jej zarzutów. Nieprzekazanie skargi sądowi zamyka natomiast stronie drogę do sądowoadministracyjnej kontroli działalności organu administracji publicznej.
Z art. 55 § 1 ustawy ppsa, wynika natomiast, że w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6.
W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości Sadu okoliczność, iż organ nie wykonał w terminie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy ppsa., gdyż przekazanie akt sprawy nastąpiło z uchybieniem trzydziestodniowego terminu. Samo jednak wykonanie obowiązku, określonego w ww. przepisie nie uzasadnia odstąpienia od wymierzenia grzywny. Nie ma, co prawda, już potrzeby wymierzania grzywny w celu zdyscyplinowania organu do wykonania obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, gdy organ ostatecznie wykonał ten obowiązek. Należy jednak zważyć, iż obowiązek ten został wykonany z uchybieniem terminu, jak również na żądanie Sądu. Wymierzona grzywna stanowi więc sankcję za naruszenie podstawowego prawa do rozpatrzenia sprawy sądowoadministracyjnej bez nieuzasadnionej zwłoki. Wskazać należy, iż w przypadku, gdy organ przekazał sprawę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę po złożeniu wniosku o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy ppsa., postępowanie w przedmiocie wymierzenia grzywny nie staje się bezprzedmiotowe i nie znajduje zastosowania w tej sprawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy ppsa. (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009r. sygn. akt II GPS 3/09). Jak wskazano w powołanej uchwale wymierzenie grzywny w takiej sytuacji, nie tylko pełni funkcje represyjną, ale ma ono także funkcje prewencyjną i służy zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości.
Odnosząc się do wysokości wymierzonej grzywny, to jest ona współmierna do stwierdzonego przez Sąd uchybienia organu i mieści się w granicach określonych w art. 154 § 6 p.p.s.a. Wskazać należy, iż ustalenie wysokości wymierzonej grzywny pozostawione zostało miarkowaniu Sądu, a jedynie jej górną granicę określono w art. 154 § 6 p.p.s.a., który stanowi, że grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Sąd określając wysokość grzywny, bierze pod uwagę takie elementy, jak charakter sprawy, okres pozostawania przez organ w bezczynności oraz podjęte w danej sprawie przez organ działania w celu załatwienia sprawy. Sąd orzekający uznał, iż w okolicznościach niniejszej sprawy, wymierzona grzywna w kwocie 50,- zł będzie stanowić adekwatną dolegliwość za wykonanie ustawowego obowiązku przekazania skargi z uchybieniem terminu oraz wpłynie na prawidłowe działanie organu w przyszłości. Ponieważ organ wykonał obowiązek przekazania skargi w krótkim terminie po otrzymaniu pisma z WSA z dnia 19 listopada 2009r., a nadto ponieważ skarżący złożył wiele wniosków o wymierzenie grzywny, Sąd uznał, że ustalona kwota grzywny stanowić będzie dostateczną dolegliwość dla organu
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. wymierzył organowi grzywnę w granicach określonych w art. 154 § 6 powołanej ustawy.