Sygnatura:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie … (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Rada Miasta
Data:
2010-01-05
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Krzysztof Ziółkowski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Dnia 18 lutego 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2010 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 16 września 2009 roku, Nr […] w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działanie Burmistrza Miasta w zakresie zbycia nieruchomości w trybie bezprzetargowym postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie wyroku

Rada Miejska Uchwałą Nr […] z dnia 16 września 2009 r. po rozpatrzeniu skargi M. K. na działalność Burmistrza Miasta, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (jedn. tekst Dz. U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) w związku z art. 229 pkt 3 k.p.a. uznała tę skargę za nieuzasadnioną.
M. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na opisaną wyżej uchwałę, wskazując, iż została ona podjęta niezgodnie z ustawą
o gospodarce nieruchomościami, w zakresie zbycia nieruchomości w trybie bezprzetargowym.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska wniosła o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie wskazując, że właściwością sądu administracyjnego nie jest objęta ocena sposobu działania organu, a tym samym uchwała organu stanowiącego samorządu gminnego podejmowana w trybie skargowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi, ani powołaną podstawą prawną (por. art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zważył, co następuje:
Podstawowe zagadnienie prawne występujące w niniejszej sprawie dotyczy kwestii dopuszczalności wniesienia do sądu administracyjnego skargi na Uchwałę Rady Miejskiej, której przedmiotem było wyłącznie zagadnienie dotyczące określonego w art. 227 k.p.a. zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe biurokratyczne załatwianie spraw. Uchwała ta podjęta została na podstawie art. 229 pkt 3 k.p.a. umieszczonego w Kodeksie postępowania administracyjnego w Dziale VIII pt Skargi i wnioski.
Na wstępie wskazać należy, że zakres kognicji sądów administracyjnych
w zakresie sprawowania wymiaru sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, sprawowanej pod kątem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej określony został w przepisie art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) stanowiącym, że sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.
Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym,
na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane
w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego
i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne
niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
W orzecznictwie i doktrynie jednolicie przyjmuje się, że zakres właściwości rzeczowej sądów administracyjnych wyznacza katalog skarg na określone w art. 3 § 2 działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność. Katalog ten rozszerzają przepisy ustaw szczególnych, które przewidują kontrolę tego sądu w sprawach nie przewidzianych w art. 3 § 2. Ponadto sądy te na podstawie art. 4 cyt. ustawy rozstrzygają spory o właściwość oraz spory kompetencyjne (por. Komentarz T. Wosia i innych do Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2005r., str. 44).
Przedstawiony wyżej zakres kognicji sądów administracyjnych łączy
się integralnie z kontrolą administracji publicznej w tych sprawach, w których organy te poprzez wydawanie ostatecznych rozstrzygnięć administracyjnych (decyzji, postanowień itd.) oraz podejmowanie uchwał w sprawach z zakresu administracji publicznej kształtują sytuację prawną obywateli poprzez nakładanie na nich obowiązków lub nadawanie uprawnień bądź też poprzez stanowienie aktów prawa miejscowego i podejmowanie innych uchwał w sprawach z zakresu administracji publicznej naruszają interes prawny lub uprawnienie ściśle określonych podmiotów.
Skarga wniesiona w niniejszej sprawie, na podstawie art. 227 w związku z art. 229 pkt 3 k.p.a. jest środkiem prawnym obrony i ochrony różnych interesów jednostki, które nie dają podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego ogólnego lub szczególnego ani też nie mogą stanowić podstawy powództwa lub wniosku zmierzającego do wszczęcia postępowania sądowego. Skarga ta służy społecznej kontroli działalności administracji publicznej i nie jest związana z bezpośrednim kształtowaniem sytuacji prawnej wnoszącego ją podmiotu.
Zgodnie z art. 229 pkt 3 k.p.a., stanowiącym, że jeżeli przepisy szczególne
nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 – jest rada gminy.
Przepis ten określa wyłącznie właściwość organów do rozpatrywania skarg wnoszonych w trybie Działu VIII k.p.a. co jest realizacją przepisu art. 63 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej.
Dlatego też ustawodawca w art. 229 k.p.a. przyjął, że skargi na działalność wójta, (burmistrza lub prezydenta miasta), zarządu powiatu oraz starosty i zarządu
i marszałka województwa rozpatrywać będą odpowiednio Rady Gmin, Rady Powiatu i Sejmik Województwa tj. organy kolegialne, które mogą wyrażać swoje stanowisko wyłącznie poprzez podjęcie uchwały.
Uchwała taka nie jest oczywiście uchwałą podjętą w sprawie z zakresu administracji publicznej, gdyż nie kształtuje bezpośrednio sytuacji prawnej obywatela lecz jest uchwałą podjętą w toku postępowania skargowego o jakim mowa w art. 227 w zw. z art. 229 k.p.a.
W związku z powyższym przyjąć należy, iż na Uchwałę Nr […] Rady Miejskiej z dnia 16 września 2009r., podjętą w toku rozpatrywania skargi M. K. na działalność Burmistrza Miasta nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Z tych też przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) odrzucił skargę jako niedopuszczalną.