Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Sygn. powiązane: I SA/Bd 527/09
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2010-01-22
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Grażyna Jarmasz /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Grażyna Jarmasz po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 527/09 przyznające Skarżącemu prawo pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu w kwocie powyżej 500 zł i oddalające wniosek w pozostałym zakresie w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 2 czerwca 2009 r. nr […] w przedmiocie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za miesiące od stycznia do kwietnia 2005 r. oraz od czerwca do grudnia 2005 r. postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie wyroku
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 527/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy przyznał A. M. prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów wpisu w kwocie powyżej 500 zł.
W swoim uzasadnieniu Sąd analizując sytuację finansową Skarżącego uznał, że nie wykazał on w sposób przekonywujący, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku w swoim utrzymaniu w żadnym zakresie. Ponadto w ocenie Sądu I instancji nie uzyskiwanie wynagrodzenia za pracę przez tak długi okres jak również przebywanie przez ponad rok na "zdrowotnym urlopie bezpłatnym" jest niezrozumiałe w świetle zasad doświadczenia życiowego, szczególnie, że zły stan zdrowia wymaga dodatkowych wydatków. Sąd zwrócił także uwagę, że Skarżący jest osobą młodą i nie wiadomo dlaczego nie podejmuje zatrudnienia. Poza tym ze względu na budzące wątpliwości źródła dochodów przedstawione przez Skarżącego w zestawieniu z ponoszonymi przez niego wydatkami Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia go od kosztów sądowych w całości.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Skarżący zarzucił Sądowi błędne ustalenie, że jest on w stanie uiścić wpis sądowy w wysokości 500 zł i jednocześnie wniósł o zmianę postanowienia i udzielenie prawa pomocy poprzez zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości. W uzasadnieniu zażalenia podniesione zostało przez Skarżącego jedynie to, że z ustaleń Sądu wynika brak źródeł utrzymania, co powinno skutkować całkowitym zwolnieniem Skarżącego z kosztów sądowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zaważył co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Według art. 246 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej p.p.s.a., prawo pomocy może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie całkowitym, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów procesowych. Z takiego sformułowania wynika, że ciężar dowodu spoczywa na Stronie, która ubiega się o przyznanie prawa pomocy. Określenie "gdy wykaże" oznacza, że to Strona ma przekonać Sąd, iż znajduje się w sytuacji, która uniemożliwia jej poniesienie kosztów postępowania. Nie można zarzucić Sądowi I instancji błędnych ustaleń, co do sytuacji majątkowej Skarżącego, ponieważ WSA wyczerpująco odniósł się do przytoczonych we wniosku okoliczności i do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.
W przedmiotowej sprawie z wniosku złożonego przez Skarżącego wynika, iż nie posiada on żadnych źródeł dochodu. Jednak zgodnie z załącznikami dołączonymi do wniosku dochód Strony wykazany w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2008 r. wyniósł 13.248,30 zł, co w całości stanowiło przyznane świadczenie rehabilitacyjne. Z dokumentów złożonych przez Skarżącego wynika, iż jest on zdolny do pracy, a mimo to pozostawał na bezpłatnym urlopie zdrowotnym pozbawiając się możliwości zarobkowania, czy też ubiegania się o zasiłek dla bezrobotnych lub ewentualnie nowe zatrudnienie. Ponadto z akt sprawy wynika, że Skarżący ponosi czynsz za wynajmowane mieszkanie w wysokości 400 zł miesięcznie oraz opłaty za media, także postanowieniem Sądu Rejonowego został zobowiązany do płacenia alimentów w wysokości 600 zł miesięcznie na rzecz małoletniej córki. Skarżący nie wskazał z czego pokrywa powyższe zobowiązania. Z jego oświadczenia wynika jedynie, że nie korzysta z opieki społecznej, ale otrzymuje pomoc finansową od rodziców, jednak wysokość w jakiej ta pomoc jest udzielana też nie jest znana Sądowi.
Skarżący uzasadniając zażalenie podniósł, że z ustaleń Sądu wynika brak u niego źródeł utrzymania. Odnosząc się do powyższego należy podnieść, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w swoim postanowieniu takiego stwierdzenia nie zawarł. Uznał natomiast, że sytuacja majątkowa i finansowa strony Skarżącej uzasadnia przyznanie jej pomocy, ale nie w pełnym zakresie, a nie, jak błędnie sądzi Skarżący, ustalił, że Strona nie ma źródeł utrzymania. Ponadto Sąd nie zakwestionował wydatków Strony związanych z utrzymaniem, które są standardowe, jednak zauważył, że strona nie wykazała wszystkich źródeł ich finansowania, ponieważ nie można, nie mając żadnego majątku i dochodów, funkcjonować i regulować swoich zobowiązań.
Strona wnosząc zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przywołała żadnych nowych faktów, przemawiających za zwolnieniem jej z ponoszenia wpisu sądowego. Ponadto w zażaleniu na postanowienie Sądu I instancji należy wykazać, że narusza ono prawo. W niniejszej sprawie byłby to przepis cytowanej ustawy, to jest art. 243 i następne, które regulują zasady przyznawania prawa pomocy.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. należy postanowić jak w sentencji.