I SA/Sz 12/08 – Postanowienie WSA w Szczecinie


Sygnatura:
6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty
Hasła tematyczne:
Przywrócenie terminu
Sygn. powiązane: II FZ 99/08
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2008-01-07
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Treść wyniku:
Odmówiono przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Sędziowie:
Kazimiera Sobocińska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Kazimiera Sobocińska po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. C. Spółki z o.o. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia […] Nr […] w przedmiocie opłaty targowej za poszczególne okresy 2006 r. p o s t a n a w i a: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi

Uzasadnienie wyroku

W dniu 13 listopada 2007 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. skarga spółki z o.o. P. C. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia […] Nr […] w przedmiocie opłaty targowej za poszczególne okresy 2006 r., sporządzona przez adwokata M.L.
Skarga wraz z załącznikiem i kopertą została przekazana przez pracownika Sądu, według właściwości do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S., w dniu 14 listopada 2007 r. L.dz. 20/07, o czym świadczy zwrotne poświadczenie odbioru. Ponadto Sąd poinformował pełnomocnika spółki o przekazaniu skargi organowi z powodu niezachowania przez skarżącą prawidłowego trybu jej wnoszenia. Pismo informujące doręczono pełnomocnikowi skarżącej dnia 20 listopada 2007 r.
W dniu 27 listopada 2007 r. pełnomocnik spółki nadał w Urzędzie Pocztowym do Sądu, za pośrednictwem organu, wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając żądanie wskazał, iż z treści skargi wynika, iż skierowana była prawidłowo do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S., za pośrednictwem organu, natomiast została przesłana bezpośrednio do Sądu w wyniku błędnego zaadresowania przesyłki przez pracownika kancelarii. Pełnomocnik nadmienił, iż o ww. okoliczności dowiedział się w dniu 20 listopada 2007 r. z pisma Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Dalej wyjaśnił, iż jako pracodawca wprawdzie odpowiada za działania pracownika, jednakże uchybienie terminu powstało na skutek okoliczności – omyłki pisarskiej- za którą strona skarżąca nie ponosi odpowiedzialności. Ponadto wskazał, że dołożono należytej staranności jakiej można oczekiwać w tej sytuacji, gdyż powierzono wykonanie czynności zaadresowania pracownikowi, któremu wielokrotnie zlecano tego typu zadania, a błąd w adresie nigdy wcześniej nie miał miejsca.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Przywrócenie terminu może nastąpić, gdy łącznie zostały spełnione trzy przesłanki:
1) wniosek został złożony w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminowi,
2) w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu uprawdopodobniono okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu,
3) równocześnie z wnioskiem strona dokonała czynności, której nie dokonała w terminie.
Brak jednej z tych przesłanek uniemożliwia przywrócenie terminu. Taka sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie.
Brak winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej ma miejsce, wówczas gdy pomimo podjętych starań, strona wnioskująca nie mogła przezwyciężyć powstałej przeszkody (nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku) i uczynić zadość wymaganiom procesowym. Przy ocenie braku winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się chociaż lekkiego niedbalstwa.
W przedmiotowej sprawie uchybienie terminu do wniesienia skargi było następstwem błędnego działania pracownika kancelarii adwokackiej, którym posłużył się pełnomocnik skarżącej spółki. Sąd nie zaaprobował stanowiska pełnomocnika, iż ww. okoliczność uwalnia stronę skarżącą od winy.
W doktrynie jak i w judykaturze ugruntowany jest pogląd, iż w przypadku gdy strona reprezentowana jest przez profesjonalnego pełnomocnika, to skutki podejmowanych przez pełnomocnika działań i zaniechań obciążają stronę, tak więc ryzyko ujemnych skutków niestarannego zachowania się pełnomocnika ponosi mocodawca. Zatem przy ustaleniu winy w niniejszej sprawie trzeba mieć na uwadze działania pełnomocnika występującego w imieniu skarżącej. Natomiast bez znaczenia pozostaje okoliczność, że to pracownik kancelarii dokonał błędnego zaadresowania przesyłki zawierającej skargę, bowiem pełnomocnik dokonując zlecenia innej osobie dokonania czynności zaadresowania przesyłki zawierającej skargę, ponosi odpowiedzialność za wszelkie zaniedbania czy uchybienia tej osoby (por. postanowienie WSA w Warszawie z dnia 8 czerwca 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1331/06).
W ocenie Sądu pełnomocnik nie uwiarygodnił w uzasadnieniu żądania przywrócenia terminu swojej staranności oraz faktu, iż przeszkoda była od niego niezależna. Obowiązek prawidłowego wniesienia skargi w imieniu skarżącej ciążył na pełnomocniku. Jak wskazano wyżej adwokat nie może eskulpować się tym, iż czynność błędnie dokonał wybrany przez niego pracownik kancelarii, bowiem jako zleceniodawca ponosi ryzyko wszelkich zaniedbań i błędów takiej osoby. Wybór co do osoby, której zlecił zaadresowanie przesyłki jak i błędne przepisanie adresata przesyłki z prawidłowo przygotowanej skargi nie jest przesłanką obiektywną, niezależną i niemożliwą do przezwyciężenia świadczącą o braku winy. Zatem skoro skarga na skutek błędnego zaadresowania przesyłki została wniesiona bezpośrednio do Sądu, to należy stwierdzić, iż pełnomocnik nie dochował należytej staranności wymaganej do prawidłowego wniesienia skargi.
Wobec powyższego na postawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji .