Sygnatura:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2008-07-08
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Monika Hennig /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Monika Hennig po rozpoznaniu w dniu 9 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej […] z dnia […] Nr […] w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością postanawia odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie: J. M. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na wyżej opisaną decyzję dyrektora izby skarbowej wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Braki formalne wniosku poprzez złożenie go na urzędowym formularzu PPF strona uzupełniła w dniu 30 lipca 2008 r. (data stempla pocztowego).
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wskazane przepisy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 p.p.s.a. Zatem to rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie złożonego przez skarżącego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz przedłożonych na zarządzenie referendarza sądowego z dnia 8 sierpnia 2008 r. dokumentów źródłowych i dodatkowych oświadczeń ustalono, że prowadzi on wspólne gospodarstwo domowe z żoną, na utrzymaniu małżonków pozostaje małoletnia córka oraz studiujący syn, pomiędzy małżonkami istnieje ustrój rozdzielności majątkowej, źródłem utrzymania rodziny są osiągane przez małżonków dochody ze stosunku pracy w łącznej kwocie 3 253,64 zł netto miesięcznie (dowód: zaświadczenia od pracodawców każdego z małżonków o wysokości miesięcznego wynagrodzenia) oraz renta rodzinna wypłacana synowi w wysokości 556,02 zł netto miesięcznie (dowód: odpis decyzji ZUS z dnia 5 marca 2008 r. o ponownym przyznaniu i waloryzacji renty), małżonkowie nie posiadają nieruchomości (zamieszkują w lokalu będącym własnością ojca skarżącego), pojazdów mechanicznych oraz przedmiotów o wartości powyżej 3 000 zł, na dzień 1 sierpnia 2008 r. na rachunku bankowym żony skarżącego zgromadzono środki w kwocie 2 564,59 zł, zaś saldo końcowe wspólnego konta małżonków w okresie od 4 maja do 3 sierpnia 2008 r. było ujemne i wynosiło odpowiednio 700,87 zł, 700,87 zł i 330,87 zł (dowód: wyciągi z rachunków bankowych sporządzone za okres od 2 maja do 1 sierpnia 2008 r. oraz od 4 maja do 3 sierpnia 2008 r.). Z przedłożonych kopii bankowych dowodów wpłaty wynika, że dzieci wnioskodawcy w okresie od 5 grudnia 2007 r. do 4 stycznia 2008 r. otrzymały darowizny w łącznej kwocie 68 800 zł (małoletnia córka – 59 200 zł, syn – 9 600 zł). Środki te wpłynęły na rachunek bankowy syna skarżącego, którego saldo końcowe na dzień 31 sierpnia 2008 r. wynosiło 70 538,96 zł. Na podstawie nadesłanych faktur za gaz, których termin płatności przypadał na dzień 11 marca, 11 czerwca i 20 sierpnia 2008 r., za energię elektryczną płatną do 21 stycznia, 20 marca i 20 maja 2008 r., za telefon za okres od czerwca do sierpnia 2008 r., dowodów wpłat za mieszkanie za okres od czerwca do sierpnia 2008 r. ustalono, że miesięczne koszty utrzymania rodziny kształtują się na poziomie 625 zł. Skarżący przedstawił także dowody wpłat na rachunek komornika sądowego, na który uiszcza miesięcznie kwotę 175,50 zł.
W dniu 11 września 2008 r. wpłynęły do sądu odpisy zeznań podatkowych małżonków i syna skarżącego za rok 2007. Skarżący zadeklarował dochód w wysokości 4 413,15 zł, jego żona – 33 296,50 zł, a syn wnioskodawcy – 14 649,61 zł.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, uznano, iż skarżący nie wykazał, że poniesienie przez niego powstałych kosztów sądowych, tj. wpisu od skargi, spowoduje skutki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek wzięto pod uwagę okoliczność, że wysokość wpisu od skargi w niniejszej sprawie związana jest z wartością przedmiotu zaskarżenia, która wynosi 501 483,44 zł. Wskazać jednak należy, że o zwolnieniu wnioskodawcy od kosztów sądowych nie decyduje tylko posiadany przez niego majątek. Wpływ na ocenę możliwości finansowych wnioskodawcy mają także dochody i majątek osób prowadzących z nim wspólne gospodarstwo domowe. Dopiero uwzględnienie wszystkich tych okoliczności pozwala na dokonanie pełnej oceny sytuacji majątkowej strony. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w brzmieniu art. 252 p.p.s.a. oraz konstrukcji formularza PPF. Bezspornym jest, że we wspólnym gospodarstwie domowym skarżącego pozostają jego małoletnia córka oraz syn, którzy na rachunku bankowym posiadają środki pieniężne przekazane im tytułem darowizn od członków rodziny w łącznej kwocie 68 800 zł. Jednocześnie skarżący nie podniósł, iż darowizny ustanowione zostały na konkretny cel, czy też w związku z ich ustanowieniem na obdarowanych nałożony został obowiązek oznaczonego działania, a przeznaczenie środków na inny cel, czy też niewykonanie polecenia doprowadziłoby do odwołania darowizn, a w konsekwencji do zwrotu świadczeń. Tym samym nie wskazał na zaistnienie przeszkód, które uniemożliwiałyby uiszczenie kosztów sądowych z tych właśnie środków.
Z tych względów, na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Uzasadnienie wyroku