II GSK 93/10 – Postanowienie NSA


Sygnatura:
6037 Transport drogowy i przewozy
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Transport
Sygn. powiązane: VI SA/Wa 765/09
Skarżony organ:
Inspektor Transportu Drogowego
Data:
2010-01-19
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono wniosek
Sędziowie:
Stanisław Gronowski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Stanisław Gronowski po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku "A." Sp. z o.o. w W. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej "A." Sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 24 września 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 765/09 w sprawie ze skargi "A." Sp. z o.o. w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia […] lutego 2009 r., nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: oddalić wniosek

Uzasadnienie wyroku

Wyrokiem z dnia 24 września 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 765/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę "A." Sp. z o.o. w W. (dalej zwana: "skarżącą") na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia […] lutego 2009 r., nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w wysokości 10 000 zł za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji.
W uzasadnieniu wniosku wskazała na większą ilość nałożonych w stosunku do niej kar pieniężnych – ich kwota na dzień złożenia skargi przekracza 500 000 zł. W ocenie skarżącej na przedmiotowej decyzji, jak i na pozostałych rozstrzygnięciach organu ciążą poważne zarzuty, zwłaszcza dotyczące ich nieważności, dlatego wyegzekwowanie orzeczonych kar pieniężnych doprowadzić może do bankructwa skarżącej i zwolnienia wszystkich współpracujących z nią kierowców. Taka okoliczność spowoduje skutki niemożliwe do odwrócenia. Wyegzekwowanie kar, z zastrzeżeniem możliwości ich zwrotu w wypadku korzystnego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie będzie miało dla spółki znaczenia, ponieważ w takiej sytuacji nie będzie mogła już prawidłowo funkcjonować i zbankrutuje.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią powołanego art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwana dalej : p.p.s.a) Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przede wszystkim należy podnieść, że przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków są pojęciami nieostrymi i wiąże się to z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich ogólnej normy i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych każdej indywidualnej sprawy.
Należy zauważyć, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może nastąpić wyłącznie na wniosek strony skarżącej, zatem to na stronie ciąży obowiązek przedstawienia okoliczności wskazujących na wystąpienie co najmniej jednej z przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Przenosząc te uwagi natury ogólnej na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy brak wykazania przez spółkę istnienia ustawowych przesłanek wstrzymania zaskarżonej decyzji. Skarżąca ograniczyła się do twierdzeń, że wykonanie decyzji nakładających kary pieniężne może znacznie utrudnić prowadzenie działalności gospodarczej, a zapłata łącznej kwoty należności, przekraczającej 500 000 zł w konsekwencji może doprowadzić do bankructwa spółki oraz utraty pracy przez kierowców z nią współpracujących. Tymczasem powołując w uzasadnieniu wniosku określone okoliczności, skarżąca powinna chociażby uprawdopodobnić ich wystąpienie, wykraczając w ten sposób poza ogólne twierdzenia. W niniejszej sprawie okoliczności podniesione przez skarżącą nie prowadzą do konsekwencji, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., zaś egzekucja nałożonej przez organ administracji, kary pieniężnej w wysokości 10 000 zł nie wywołuje stanu, który byłby nieodwracalny, skoro chodzi o świadczenie pieniężne, którego spełnienie z natury rzeczy jest odwracalne. W przypadku ewentualnego uwzględnienia skargi kasacyjnej, istnieje możliwość zwrotu wpłaconej kwoty. Powyższej oceny nie zmienia też argument ewentualnego bankructwa skarżącej i zwolnienia współpracujących z nią kierowców. Skarżąca nie wskazała bowiem żadnych dokumentów, okoliczności potwierdzających istnienie ryzyka utraty płynności finansowej spółki. Twierdzenie skarżącej, iż suma nałożonych na nią kar przekracza kwotę 500.000 zł również nie zostało w żaden, wiarygodny sposób wykazane. W aktach sprawy brak jest jakichkolwiek dokumentów świadczących o trudnej sytuacji finansowej skarżącej.
Ubocznie należy stwierdzić, że każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek faktyczny w finansach zobowiązanego do ich uiszczenia. Nie jest to zatem sytuacja, która sama z siebie uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Sąd ma ponadto możliwość dokonania zmiany, w każdym czasie, z urzędu lub na żądanie skarżącego, własnego postanowienia w sprawie wstrzymania wykonania aktu, w sytuacji wykazania zmiany okoliczności, które warunkowały jego podjęcie.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 61 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a oraz art. 182 § 3 p.p.s.a.