Sygnatura:
6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-03-03
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Treść wyniku:
Odmówiono zwolnienia od kosztów sądowych
Sędziowie:
Robert Talaga /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Dnia 30 kwietnia 2009 roku Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu – Robert Talaga po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2009 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku L.T. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi L. T., K. T., J.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia […], Nr […] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych /-/ R. Talaga
Uzasadnienie: Dnia 2 lutego 2009 roku L. T., K. T. i J.K. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia […], Nr […] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego P. – Ś. z dnia […], nr […] określającą solidarnie zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 175.754,00 zł w tytułu umowy sprzedaży nieruchomości.
Wraz ze skargą L. T. złożył wypełniony na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
We wniosku wskazał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną. Nie posiada żadnych nieruchomości, oszczędności, papierów wartościowych, ani innych przedmiotów o wartości przekraczającej 3000 euro, gdyż cały jego majątek został zajęty przez komornika w W. Wspólne gospodarstwo domowe utrzymywane jest z jego emerytury w wysokości 1.444,00 zł, która jest zajmowana przez komornika do wysokości 839,00 zł. Żona wnioskodawcy prowadzi natomiast działalność gospodarczą, która nie przynosi dochodu.
Aby wyjaśnić rzeczywistą sytuację w jakiej znajduje się L.T. został on wezwany do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy pod rygorem rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy na podstawie dotychczas złożonych informacji, poprzez: udokumentowanie przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę wnioskodawcy, wskazanie składników posiadanego majątku, a w szczególności wskazanie posiadanych nieruchomości, przedłożenie kserokopii rocznych zeznań podatkowych za 2007 i 2008 rok składanych przez wnioskodawcę.
W ramach uzupełnienia wniosku L.T. wskazał, że uzyskuje świadczenie emerytalne w wysokości około 1.2000,00 zł, a cały majątek wskazany przez niego w złożonym oświadczeniu (dom, plac, budynki warsztatowe i gospodarcze) został sprzedany przez komornika na licytacji w dniu 16 kwietnia 2009 roku za około 360 000,00 zł, co jedynie w części pokryło zobowiązania wobec wierzycieli. Natomiast z przesłanych kserokopii zeznań podatkowych za 2006 rok wynika, że poniósł on stratę w wysokości 102.397,95 zł, a w 2007 roku poniósł on stratę w wysokości 315.349,32 zł.
Zgodnie z przepisami art. 245 §1 i §3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przepis art. 246 §1 pkt. 2 cytowanej ustawy stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Instytucja przyznania prawa pomocy posiada wyjątkowy charakter i jest stosowana jedynie w sytuacjach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, z których wynika, iż wnioskodawca nie posiada wystarczających możliwości finansowych, aby zapewnić pokrycie kosztów sądowych związanych z jego udziałem w sprawie. Za każdym razem na stronie ciąży jednak obowiązek wykazania, że jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, iż uzasadnia poczynienie odstępstwa od generalnej zasady ponoszenia kosztów sądowych (art. 199 cytowanej ustawy).
Przedłożony w sprawie przez L. T. wniosek o przyznanie prawa pomocy nie pozwalał na ocenę rzeczywistej sytuacji finansowej wnioskodawcy. Zarządzenie z wezwaniem do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, przesłane listem poleconym nr […], zostało skutecznie doręczone dnia […]. Wnioskodawca nie wykonał jednak zarządzenia w pełnym zakresie i nie udokumentował przychodów i kosztów uzyskania przychody z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę wnioskodawcy, która prowadzi wraz z nim wspólne gospodarstwo domowe. Tym samym zastosowanie znalazł rygor nadany w opisanym wyżej wezwaniu wskazujący, że złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy należy rozpoznać na podstawie informacji w nim zawartych w przypadku jego nie uzupełnienia. Ponieważ sytuacja wnioskodawcy budziła wątpliwości co do jego aktualnej sytuacji przed wezwaniem do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, a wnioskodawca nie podjął czynności mających na celu zmianę takiego stanu rzeczy mimo wezwania, nie można dokonać jednoznacznej oceny aktualnej sytuacji majątkowej w jakiej znajduje się wraz z żoną oraz przyjąć, że zasługuje on na zwolnienie od kosztów sądowych. Z tego względu należy stwierdzić, że L. T. nie wykazał, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego, a w konsekwencji nie można uznać za zasadny jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 w związku z art. 245 § 1 oraz § 3, a także art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji postanowienia.
/-/ R. Talaga
D.W.d

Uzasadnienie wyroku