Sygnatura:
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Hasła tematyczne:
Ochrona środowiska
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-11-13
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Agnieszka Góra-Błaszczykowska /przewodniczący sprawozdawca/Aneta DąbrowskaTomasz Wykowski

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi B. S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia […] września 2009 r. nr […] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia – oddala skargę –

Uzasadnienie wyroku

IV SA/Wa 1894/09UZASADNIENIEDecyzją z dnia […] stycznia 2009 r. Prezydent W. na wniosek B. S.A. z dnia 7 sierpnia 2007 r. ustalił środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie parkingów dla nie mniej niż 300 samochodów osobowych w ramach budowy budynków wysokościowych o funkcji mieszkalnej i usługowej, na działkach ew. nr […], […], […], […], […], […] i […] w obrębie […] w rejonie ul. […] i ul. […] w W.W charakterystyce przedsięwzięcia, stanowiącej załącznik, będący integralną częścią decyzji wskazano, że projektowany jest zespół zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej o wysokiej intensywności. Podstawową strukturę kompleksu stanowić będą dwie 30 piętrowe wieże – zespoły mieszkalne, ustawione na siedmiokondygnacyjnej podstawie, zawierającej garaże oraz powierzchnie handlowo-usługowe. Przewiduje się 1 kondygnację podziemną, 7 kondygnacji nadziemnych o funkcji usługowo – garażowej, oraz 29 kondygnacji nadziemnych o funkcji mieszkalnej. Wysokość budynku ma wynieść 115 m. Liczba miejsc parkingowych w garażu podziemnym wynosi 144, a w garażu nadziemnym 572 (łącznie 716). 226 z 716 stanowisk parkingowych zostanie usytuowane w garażu zmechanizowanym, w którym parkowanie odbywa się za pomocą maszyny parkującej z udziałem komputerowego sterowania ruchem.W uzasadnieniu decyzji wskazano, że:* B. S. A. w W. pismem z dnia 7 sierpnia 2007 r., uzupełnionym w dniu 2 października 2007 r., wniósł o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, polegającego na budowie parkingów dla nie mniej niż 300 samochodów osobowych, w ramach budowy budynków wysokościowych o funkcji mieszkalnej i usługowej, na wyżej wskazanych działkach;* do wniosku dołączono kopię mapy ewidencyjnej z zaznaczonym przebiegiem granic terenu, którego dotyczy wniosek oraz obejmującą obszar, na który oddziaływać będzie przedsięwzięcie i informację o planowanym przedsięwzięciu;- rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie nastąpiło na podstawie przepisówustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j.: Dz. U. z 2008 r. nr25, poz. 150 ze zm.), zwanej dalej "p. o. ś.". Zgodnie z art. 153 ust. 1 ustawy z dnia 3października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udzialespołeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. nr 199, poz. 1227 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o udostępnianiu", do spraw wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy tj. 15 listopada 2008 r., stosuje się przepisy dotychczasowe;* przedmiotowe przedsięwzięcie ze względu na budowę garaży i parkingów dlanie mniej niż 300 samochodów osobowych, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 53rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określeniarodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko orazszczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia dosporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. nr 257, poz. 2573 zezm.), zwanym dalej "rozporządzeniem", zalicza się do przedsięwzięć mogącychznacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 p. o. ś.* Prezydent W. pismem z dnia 4 października 2007 r. powiadomił strony o wszczęciu postępowania, a postanowieniem z dnia […] grudnia 2007 r. nałożył na wnioskodawcę obowiązek sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowiskoplanowanego przedsięwzięcia oraz ustalił jego zakres;- przy piśmie z dnia 19 grudnia 2007 r. wnioskodawca złożył raport ooddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko;* w dniu 26 lutego 2008 r. Prezydent W. zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 p. o. ś. podał do publicznej wiadomości informację o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie danych o wniosku oraz wskazał miejsce i 21-dniowy termin składania uwag i wniosków;* Biuro Ochrony Środowiska zaproponowało wnioskodawcy zmianę wariantu realizacji planowanego przedsięwzięcia, proponując wariant z ilością kondygnacjiograniczoną do 5. Za przyjęciem takiego rozwiązania przemawia zdecydowanysprzeciw społeczności lokalnej, głównie ludzi zamieszkałych w bezpośrednimsąsiedztwie planowanej inwestycji. Ograniczenie wysokości budynków do 5 pięter niezakłóci ładu krajobrazowo – przyrodniczego. Wnioskodawca w piśmie z dnia 18czerwca 2008 r. nie zaakceptował proponowanego wariantu;- teren, na którym przewidziana jest realizacja przedmiotowego przedsięwzięcia, jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennegoterenu W., w gminie W., zatwierdzonym uchwałą nr […] Rady Gminy W. z dnia […] 2002 r. (Dz. Urz. Woj. […] nr […] z dnia […] 2002 r., poz. […]). Zgodnie z tym planem przedmiotowy teren przeznaczony jest pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną usługi nieuciążliwe, a także dopuszcza zabudowę mieszkaniową jednorodzinną o wysokiej i średniej intensywności oraz pod komunikację. Na terenie tym obowiązują następujące ustalenia: dopuszcza się adaptację istniejącej zabudowy mieszkaniowej i usługowej, znajdującej się poza liniami rozgraniczającymi ulic, realizację nowej zabudowy wielorodzinnej uzależnia się od jej jednoczesnego podłączenia do ogólnomiejskiej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, dla terenów położonych bezpośrednio przy ul. […] ustala się wysokość maksymalną 4,5 kondygnacji, dla pozostałych terenów ustala się minimalną wysokość: 2,5 kondygnacji i min. gęstość 40 mieszkań/ha;- brak było podstaw do odmowy, o której mowa w art. 55 p. o. ś. z uwagi na to,że obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie zakazujerealizacji wielopiętrowych budynków mieszkalnych. Wprawdzie, z uwagi na protestyokolicznych mieszkańców, został zaproponowany do realizacji wariant inny niżwskazany we wniosku, to jednak brak w tym zakresie akceptacji ze stronywnioskodawcy nie może stanowić podstawy odmowy, o której mowa w art. 55 ustawyp. o. ś.;- z raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko wynika, żeoddziaływanie przedmiotowej inwestycji, nie będzie wykraczało poza granice działekinwestora. Jedynie w przypadku emisji hałasu do środowiska w czasie budowyprojektowanego kompleksu mogą występować niewielkie i krótkotrwałeprzekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu. Budowa budynku mieszkalnego,przy zastosowaniu odpowiedniej metody odwodnienia wykopów, nie będziewywierała negatywnego wpływu na wody gruntowe i na sąsiednią zabudowę.Eksploatacja budynku nie spowoduje obniżenia zwierciadła wód podziemnych.Odwołania od powyższej decyzji wnieśli: J. B., M. J., J. K., B. N., Stowarzyszenie M., Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości […], Stowarzyszenie "Z." w W. oraz Stowarzyszenie E. w W.Decyzją z dnia […] września 2009 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W.:- na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodekspostępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.),zwanej dalej "k. p. a.", zw. z art. 28 k. p. a. umorzyło postępowanie odwoławczewszczęte na skutek wniesienia odwołania przez J. B., M. J., J. K. i B. N., na podstawie art. 134 k. p. a. stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania przez Stowarzyszenie M. i Wspólnotę Mieszkaniową Nieruchomości […],* na podstawie art. 138 § 2 k. p. a. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości iprzekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji porozpatrzeniu odwołań Stowarzyszenia E. w W. i Stowarzyszenia "Z." w W.W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że:* J. B., M. J., J. K. i B. N., którzy nie uczestniczyli w postępowaniu prowadzonym przez organ pierwszej instancji i którym nie została doręczona skarżona decyzja, nie wykazali interesu prawnego do bycia stroną postępowania. Ich nieruchomości (działki nr ew. […], […], […], […] i […]) znajdują się bowiem w znacznym oddaleniu od terenu planowanego przedsięwzięcia (najbliżej położona jest działka ew. nr […] należąca do T. K. – położona w odległości 63 m od granic terenu planowanego przedsięwzięcia – wynika to z nadesłanego do Kolegium w dniu 28 sierpnia 2009 r. wydruku z mapy ewidencyjnej wykonanej w skali 1:1000). Ponadto z raportu nie wynika, aby przedsięwzięcie oddziaływało w jakikolwiek sposób na powyższe działki;* Stowarzyszenie M. oraz Wspólnota Mieszkaniowa Nieruchomości […] złożyły odwołania z uchybieniem terminu. Ich pełnomocnik decyzję odebrał w dniu 22 stycznia 2009 r. (zwrotka), natomiast odwołanie wniósł w dniu 6 lutego 2009 r. (stempel pocztowy na kopercie), podczas gdy termin upłynął w dniu 5 lutego 2009 r.;- do rozpoznania pozostały odwołania wniesione w terminie przezStowarzyszenie E. w W. i Stowarzyszenie "Z." w W. Obydwa stowarzyszenia wniosły odwołania za pośrednictwem poczty w dniu 9 lutego 2009 r., tj. w 14 dniu od otrzymania decyzji (w aktach zwrotne potwierdzenia odbioru oraz kopia dowodu nadania odwołania w dniu 9 lutego 2009 r. przez "Z." i koperta, w której znajdowało się odwołanie Stowarzyszenia E. w W. z datą stempla pocztowego). Organ stwierdził, iż odwołania te są zasadne, jednakże nie ze względów w nich podniesionych.Rozpoznając sprawę Kolegium stwierdziło, iż:- zgodnie z dyspozycją art. 10 § 1 k. p. a. organy administracji publicznejobowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Jednym z gwarantów realizacji owej zasady jest, nałożony na organ prowadzący postępowanie przez art. 61 § 4 k. p. a., obowiązek zawiadomienia wszystkich osób będących stronami w sprawie o wszczęciu postępowania na żądanie jednej ze stron. Zgodnie z art. 28 k. p. a. za stronę postępowania o ustalenie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia uznać należy, prócz inwestora, właścicieli lub użytkowników wieczystych terenów, mających znaleźć się w zasięgu oddziaływania danej inwestycji. Obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie w sprawie ustalenia wspomnianych uwarunkowań jest każdorazowe ustalenie – w oparciu o raport oddziaływania przedmiotowej inwestycji na środowisko – kto jest stroną tego postępowania oraz kto nie ma tego przymiotu i dlaczego.Organ odwoławczy wskazał w tym kontekście, że organ pierwszej instancji nie doręczył decyzji K. Z. – współwłaścicielce graniczącej z terenem inwestycji działki ew. nr […] (korespondencja powróciła z adnotacją "adresat wyprowadził się"). Wskazano, że nie można uznać, iż nastąpiło doręczenie, o którym mowa w art. 44 k. p. a. w zw. z art. 41 i 40 k. p. a., bowiem strona nie została uprzednio pouczona przez organ o obowiązku poinformowania o zmianie adresu i jego skutkach prawnych. Niedoręczenie decyzji stanowi podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 4 k. p. a.), niezależnie od tego, czy to pominięcie strony miało wpływ na treść decyzji. Na marginesie organ wskazał, że istnieje wątpliwość co do prawidłowego doręczania pism A. K.;- decyzja wydana została dla odmiennego przedsięwzięcia niż wskazał we wniosku inwestor, a zatem niezgodnie z wnioskiem, co jest sprzeczne z art. 46 a ust. 1 p. o. ś. We wniosku z dnia 7 sierpnia 2007 r. wystąpiono o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody dla przedsięwzięcia polegającego na budowie budynków wysokościowych o funkcji mieszkalno-usługowo-garażowej na działkach ew. nr […], […], […], […], […], […] i […] w obrębie […] przy ul. […]. Dla takiego też przedsięwzięcia została złożona przez inwestora informacja o oddziaływaniu na środowisko z lipca 2007 r. W oparciu o wniosek organ pismem z dnia 4 października 2007 r. zawiadomił o wszczęciu postępowania. Także podejmowane w trakcie postępowania postanowienia opiniujące i uzgadniające (postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia […] listopada 2007 r. oraz z dnia […] marca 2008 r.) dotyczyły przedsięwzięcia polegającego na budowie budynków wysokościowych o funkcji mieszkaniowo-usługowo-garażowej. Raport również został sporządzony dla tego przedsięwzięcia. Tymczasem zaskarżoną decyzją ustalono środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację innego przedsięwzięcia, polegającego na budowie parkingów dla nie mniej niż 300 samochodów osobowych w ramach budowy budynków wysokościowych o funkcji mieszkalnej i usługowej. Decyzją została więc objęta tylko część zamierzenia inwestycyjnego, objętego wnioskiem, tj. dotycząca parkingów, a nadto z określeniem, iż parking jest dla nie mniej niż 300 samochodów i to pomimo, że inwestor dokładnie określił ilość miejsc parkingowych na 716;w decyzji błędnie wskazano nr uchwały Rady Gminy W., którą uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego W., jak również pozycję, pod którą uchwała ta została opublikowana, w Dzienniku Urzędowym Województwa […]. Wskazana w uzasadnieniu decyzji uchwała nr […] dotyczy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W., a nie P. Plan dla W. został natomiast zatwierdzony uchwałą nr […] z dnia […] 2002 r., która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Woj. […] nr […], poz. […];relewantny w sprawie jest tekst uchwały nr […] Rady Gminy W. z dnia […] 2002 r. opublikowany w Dzienniku Urzędowym Woj. […] nr […], poz. […];* błędnie zinterpretowano art. 55 p. o. ś. stanowiący, że jeżeli z postępowaniaw sprawie oceny oddziaływania na środowisko wynika zasadność realizacjiprzedsięwzięcia w wariancie innym niż proponowany, organ administracji, za zgodąwnioskodawcy, wskazuje w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wariantdopuszczony do realizacji lub, w razie braku zgody wnioskodawcy, odmówi, wdrodze decyzji, określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizacjęprzedsięwzięcia. W ocenie organu odwoławczego, gdy organ uznaje zasadnośćrealizacji przedsięwzięcia w wariancie innym niż proponowany przez inwestora, atakie stanowisko wynikałoby z pisma Urzędu W. z dnia 9 czerwca 2008 r., to w wypadku braku zgody inwestora organ winien odmówić w drodze decyzji określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizacje przedsięwzięcia, chyba że wskazane wyżej wystąpienie nie było wystąpieniem w rozumieniu art. 55 p. o. ś. mimo, iż powołano się na ten przepis. Kwestia ta w ponownym postępowaniu wymaga wyjaśnienia, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w treści decyzji;* niezbędne jest ponowne przeprowadzenie postępowania w znacznej części, więc organ odwoławczy odstąpił od szczegółowego ustosunkowania się do zarzutów odwołań.Skargę na powyższą decyzję wniósł inwestor – B. S. A. w W. zaskarżając ją w części pkt 3 sentencji decyzji, tj. orzeczenia o uchyleniu decyzji organu pierwszej instancji i przekazaniu mu sprawy do ponownego rozpatrzenia. Wskazano, że:1. nie wyjaśniono zachowania terminu do złożenia odwołań przezStowarzyszenie E. w W. i Stowarzyszenie "Z." w W. Termin do wniesienia odwołania powinien być liczony od daty ogłoszenia decyzji, a nie od daty jej doręczenia. Nadto w aktach sprawy pracownicy skarżącego nie mogli odnaleźć dowodów powołanych w uzasadnieniu decyzji organu drugiej instancji: kopii dowodu nadania odwołania, mającego potwierdzić dotrzymanie terminu przez stowarzyszenia;w stosunku do K. Z. i A. K. organ nie poczynił ustaleń w zakresie udziału tych osób w postępowaniu w charakterze strony. Natomiast w świetle raportu oddziaływania na środowisko oddziaływanie przedmiotowej inwestycji nie będzie wykraczało poza granice działek inwestora, co wprost zostało stwierdzone na stronie 8 uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji. Oznacza to, że osoby te, choć potraktowane przez organ pierwszej instancji jako strony postępowania, w istocie przymiotu takiego nie posiadają, a zatem wszelkie uchybienia proceduralne, jakie mogłyby mieć miejsce i dotyczyć tych osób, pozostają bez wpływu na ocenę prawidłowości decyzji organu pierwszej instancji;odnośnie kwestii niezgodności określenia inwestycji we wniosku i treścidecyzji Prezydenta W., podniesiono, że:* zaskarżona decyzja nie uwzględnia, że budowa budynkówmieszkalnych wielorodzinnych, nawet z częścią usługową, nie wymagaprowadzenia postępowania środowiskowego. Natomiast jej część,obejmująca parkingi usytuowane na dolnych kondygnacjach,spowodowała konieczność przeprowadzenia postępowania w niniejszejsprawie. Decyzja organu pierwszej instancji określa więc inwestycjęprawidłowo, to jest w takim zakresie, w jakim mogła być onaprzedmiotem postępowania środowiskowego;* decyzja Prezydenta W. spełnia także wymagania w zakresie zamieszczenia w załączniku do decyzji charakterystyki inwestycji. Załącznik ten nie budzi wątpliwości – tak co do rodzaju inwestycji, jak i zakresu postępowania oraz zgodności z wolą inwestora. Jedną z zasad postępowania administracyjnego jest jego odformalizowanie na korzyść strony, w tym co do formy i treści żądania wszczęcia postępowania, aby sprawa mogła być rozpoznana zgodnie z intencją i interesem strony. Nie sposób zatem czynić zarzutu, że po wielomiesięcznym postępowaniu organ pierwszej instancji rozstrzyga w sposób zgodny z wolą wnioskodawcy i przepisami prawa materialnego, formułując treść rozstrzygnięcia w sposób odmienny, niż literalne brzmienie wniosku. Wola wnioskodawcy wynika przy tym wprost także z pisma, będącego reakcją na wezwanie z 9 czerwca 2008 r. Zaskarżona decyzja narusza zatem art. 51 ust. 1 pkt 2 i ust 2 i art. 56 ust. 3 p. o. ś. oraz art. 61 § 1 i art. 63 § 2 k. p. a.;okoliczność, iż w uzasadnieniu decyzji organu pierwszej instancji błędniewskazano numer uchwały Rady Gminy W. w sprawie planu miejscowego w żadnej mierze nie może uzasadniać stosowania przepisu art. 138 § 2 k. p. a., gdyż tego rodzaju pomyłka pozostaje bez wpływu na treść wydanego rozstrzygnięcia;odnośnie błędnej interpretacji art. 55 p. o. ś., w piśmie z dnia 9 czerwca2008 r. zaproponowano wariant z ograniczoną ilością kondygnacji do 5. Organodwoławczy pomija jednak, że do powyższej kwestii Prezydent W. odniósł się na stronach 6-8 swojej decyzji. Nie jest to zatem kwestia wymagająca zajęcia stanowiska przez ten organ, a przeciwnie – zagadnienie to w pełni zostało wyjaśnione i wymaga co najwyżej ponownego rozpatrzenia, ale przez organodwoławczy, zwłaszcza, że do rozstrzygnięcia sprawy stosowania art. 55 p. o. ś. niejest potrzebne prowadzenie żadnego postępowania wyjaśniającego czydowodowego. Ponadto, w odpowiedzi na pismo z dnia 9 czerwca 2008 r., skarżącystwierdził, że propozycja rozwiązania wariantowego jest całkowicie dowolna, niezostała uzasadniona żadnymi racjonalnymi argumentami i jest sprzeczna zprzepisami. Art 55 p. o. ś. umożliwia organowi przedstawienie propozycji wariantowejwyłącznie wtedy, gdy z postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowiskowynika zasadność realizacji przedsięwzięcia w wariancie innym niż proponowany.Analiza akt sprawy jednoznacznie wskazuje, że brak jest jakichkolwiek przesłanek,by uznać, że z postępowania wynika zasadność ograniczenia wysokości zabudowy iże to ograniczenie korzystnie wpłynie na środowisko. Stanowisko Biura OchronyŚrodowiska w ogóle nie uwzględnia treści i wniosków, zawartych w raporcie oddziaływania na środowisko. Organ drugiej instancji pomija fakt, że propozycja wariantowa nie jest decyzją administracyjną, nie rozstrzyga sprawy, a dotyczy zagadnienia, które pojawia się w trakcie postępowania. Tym samym funkcja propozycji wariantowej odpowiada funkcji postanowienia, a co za tym idzie, propozycja ta może być zmieniana bądź wycofana przed wydaniem decyzji, na podstawie oceny całokształtu okoliczności sprawy, w tym stanowiska inwestora. Skoro wnioskodawca wykazał, że propozycja była błędna, organ pierwszej instancji miał podstawy do wydania decyzji uwzględniającej wniosek inwestora.W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenia skargi.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:Skarga podlega oddaleniu, ponieważ decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia […] września 2009 r. nie narusza prawa.Organy prawidłowo zastosowały w sprawie przepisy p. o. ś. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy o udostępnianiu.Przedmiotem skargi był pkt 3 sentencji decyzji organu odwoławczego, którym -po rozpatrzeniu odwołań Stowarzyszenia E. w W. i Stowarzyszenia "Z." w W. – na podstawie art. 138 § 2 k. p. a. uchylono decyzję organu pierwszej instancji w całości i przekazano mu sprawę do ponownego rozpatrzenia.Odnośnie zarzutu 1 skargi należy stwierdzić, że nie można go uznać za uzasadniony. Stowarzyszenia, których odwołania zostały rozpatrzone, wniosły je w terminie. Ze zwrotnych potwierdzeń odbioru decyzji Prezydenta W. z dnia […] stycznia 2009 r. wynika, że stowarzyszeniom doręczono ją w dniu 26 stycznia 2009 r. Czternastodniowy termin do wniesienia odwołania stosownie do art. 129 § 2 k. p. a. liczy się od dnia doręczenia decyzji stronie, a więc upłynął dla stowarzyszeń w dniu 9 lutego 2009 r. W aktach administracyjnych zgromadzonych przez organ odwoławczy znajduje się kopia dowodu nadania odwołania przez Stowarzyszenie "Z." w W. dokonanego w dniu 9 lutego 2009 r. Ponadto, w aktach administracyjnych zgromadzonych przez Prezydenta W. znajduje się koperta, w której znajdowało się odwołanie Stowarzyszenia E. w W. Stempel pocztowy odciśnięty na tej kopercie podaje datę 9 lutego 2009 r. Obydwa odwołania zostały więc wniesione w terminie wynikającym z art. 129 § 2 k. p. a. Nie można przy tym uznać zarzutu skarżącego, jakoby termin do wniesienia odwołania powinien być liczony od daty ogłoszenia decyzji, a nie od daty jej doręczenia, na co wskazuje już powołany wyżej art. 129 § 2 k. p. a. Od daty ogłoszenia decyzji zaczyna bieg termin do wniesienia odwołania dla decyzji ogłoszonej ustnie (art. 129 § 2 k. p. a.) lub wtedy, gdy przewiduje to przepis szczególny (art. 129 § 3 k. p. a.). W niniejszej sprawie te przypadki nie mają zastosowania. Art. 46a ust. 5 p. o. ś. stanowi, że jeżeli liczba stron postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przekracza 20, stosuje się przepis art. 49 k. p. a., który umożliwia zawiadamianie o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania. W takich przypadkach zawiadomienie bądź doręczenie uważa się za dokonane po upływie czternastu dni od dnia publicznego ogłoszenia. W niniejszej sprawie ilość stron nie przekracza 20, więc powyższy przepis nie mógł znaleźć zastosowania.Jedną z przyczyn uchylenia decyzji organu pierwszej instancji i przekazania mu sprawy do ponownego rozpatrzenia była okoliczność, że Prezydent W. pominął K. Z. – współwłaścicielkę sąsiadującej z terenem inwestycji działki ew. nr […]. W ocenie Sądu nawet, jeżeli oddziaływanie inwestycji miałoby zawierać się w ramach terenu planowanego przedsięwzięcia, to zgodnie z orzecznictwem sądowoadministracyjnym przymiot strony w sprawach o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach mają podmioty, posiadające tytuł prawny do nieruchomości położonych w bezpośrednim sąsiedztwie zamierzonego przedsięwzięcia. Pominięcie więc przez organ pierwszej instancji K. Z. było więc, jak słusznie podniósł organ odwoławczy, przesłanką wznowieniową uzasadniającą uchylenie decyzji i to niezależnie od tego, czy to pominięcie strony miało wpływ na treść decyzji.Kolejną przyczyną uchylenia decyzji organu pierwszej instancji i przekazania mu sprawy do ponownego rozpatrzenia była okoliczność, że jego decyzja nie rozpatrywała całości wniosku inwestora z dnia 7 sierpnia 2007 r. We wniosku tym mowa jest bowiem o przedsięwzięciu polegającym na budowie budynków wysokościowych o funkcji mieszkalno-usługowo-garażowej, natomiast Prezydent W. wydał decyzję odnoszącą się jedynie do garażowej części inwestycji.Zdaniem Sądu, stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego jest zasadne. Stosownie bowiem do art. 46a ust. 1 p. o. ś. postępowanie w przedmiocie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wszczyna się na wniosek podmiotu podejmującego realizację przedsięwzięcia, który to wniosek determinuje zakres decyzji i to niezależnie od tego, czy część planowanej inwestycji (nie-garażowej) jako taka nie wymaga sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko.Natomiast należy zgodzić się ze skarżącym, że okoliczność, iż w uzasadnieniu decyzji organu pierwszej instancji błędnie wskazano numer uchwały Rady Gminy W. w sprawie planu miejscowego w żadnej mierze nie może uzasadniać stosowania przepisu art. 138 § 2 k. p. a., gdyż tego rodzaju pomyłka pozostaje bez wpływu na treść wydanego rozstrzygnięcia. Niemniej jednak podejmując swe rozstrzygnięcie Samorządowe Kolegium Odwoławcze mogło i powinno było wskazać na to uchybienie, co nie oznacza, że miało ono wpływ na treść decyzji.Zasadne jest również stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego odnośnie ewentualnego zastosowania art. 55 p. o. ś. Jeżeli bowiem pismo organu z dnia 9 czerwca 2008 r. było w istocie wyrażeniem stanowiska, że z postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko wynika zasadność realizacji przedsięwzięcia w wariancie innym niż proponowany, to konsekwentnie organ powinien, wobec braku zgody inwestora, odmówić określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia.W związku z powyższym Sąd oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: D.U. z 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.).11