Sygnatura:
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanie
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2010-04-27
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję
Sędziowie:
Daria Gawlak-Nowakowska /sprawozdawca/Jarosław StopczyńskiMirosława Kowalska /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska, , Sędzia WSA Jarosław Stopczyński, Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska (spr.), Protokolant Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi E.S. i R.S. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] lutego 2010 r. znak […] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz E.S. i R.S. kwotę 424 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie wyroku

Wojewoda […] decyzją z dnia […] marca 2009 r., znak: […], na podstawie art. 157 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej K.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku E. i R. S., odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty C. z dnia […] października 2008 r., nr […] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej M. i A. P. pozwolenia na budowę więźby dachowej na istniejącym budynku mieszkalnym położonym w miejscowości Ł. na działce nr […], gmina K.W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że E. i R. S. wnioskiem z dnia 5 grudnia 2008 r. wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty C. z dnia […] października 2008 r., nr […], podnosząc zarzut wydania decyzji z naruszeniem przepisów o właściwości, gdyż właściwym do wydania decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę jest Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w C., a nie organ administracji architektoniczno – budowlany. Ponadto zarzucili naruszenie prawa w kontekście zapisów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w zakresie konstrukcji dachu.Odnosząc się do wniosku organ pierwszej instancji stwierdził, że zgodnie z art. 157 § 2 K.p.a. postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Obowiązkiem organu administracyjnego jest dokonanie oceny, czy wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji jest dopuszczalny. W sytuacji, gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez podmiot niebędący stroną w sprawie to organ w oparciu o art. 157 § 3 K.p.a. winien odmówić wszczęcia postępowania.Jak wynika z akt sprawy E. i R. S. – właściciele działki nr […] (dowód: odpis z KW […]), nie uczestniczyli na prawach strony w postępowaniu zakończonym kwestionowaną decyzją udzielającą pozwolenia na budowę więźby dachowej na istniejącym budynku.Zgodnie z art. 28 K.p.a. stroną postępowania nadzorczego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, albo, kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. O istnieniu interesu prawnego przesądzają przepisy prawa materialnego, które przewidują w sprawie danego podmiotu możność prowadzenia administracyjnego postępowania jurysdykcyjnego. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, który nie jest oparty na żadnym konkretnym przepisie prawa materialnego.W postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę interes prawny powinien wynikać z przepisów ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 156, poz. 1118 ze zm., zwanej dalej Prawo budowlane) "Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu".Organ wskazał, że przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego obiektu (art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego). Celem art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego jest niewątpliwie zawężenie kręgu stron w postępowaniu w sprawie o pozwolenie na budowę jedynie do wymienionych tam podmiotów, dla których planowana inwestycja ma powodować ograniczenia w zagospodarowaniu ich nieruchomości, przy czym ograniczenie to, wynikające z przepisów odrębnych musi godzić w konkretne uprawnienia tych podmiotów w zakresie zagospodarowania ich nieruchomości.Nie ulega wątpliwości, że przymiot strony w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę niewątpliwie ma inwestor, którego wniosek o pozwolenie na budowę wszczyna postępowanie w tej sprawie (art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 2 Prawa budowlanego). Inne podmioty, chcąc brać udział w tym postępowaniu na prawach strony mogą korzystać z możliwości, jakie daje art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego – "ochrona uzasadnionych interesów osób trzecich", która na gruncie prawa budowlanego najczęściej obejmuje interesy podmiotów, które są właścicielami lub użytkownikami wieczystymi nieruchomości położonych w sąsiedztwie nieruchomości, na której ma być inwestycja budowlana. W porównaniu z art. 28 K.p.a. przepis art. 5 pkt 9 Prawa budowlanego zawęża formułę strony pod względem przedmiotowym i podmiotowym, co w praktyce oznacza, że tylko niektóre podmioty w zakresie niektórych spraw mogą korzystać z tej ochrony. "Osoba trzecia" powołująca się na ochronę swoich uzasadnionych interesów, czyli chcąca w postępowaniu brać udział na prawach strony powinna wykazać, że pod względem podmiotowym i przedmiotowym ma do tego prawo. Powinna udokumentować, że jest właścicielem (współwłaścicielem) lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości znajdującej się w obszarze oddziaływania projektowanego obiektu i że inwestycja narusza jej uzasadnione interesy prawne, wskazując, w jakim zakresie i z naruszeniem, jakich przepisów.Pismem z dnia 29 stycznia 2009 r. w trybie art. 64 § 2 K.p.a. organ wezwał E. i R. S. do wykazania interesu prawnego i faktycznego w związku z wydaną decyzją Starosty C.z dnia […] października 2008 r., jednak nie wykazali oni, że budowa więźby dachowej na istniejącym budynku mieszkalnym położonym w miejscowości Ł. narusza ich bezpośredni interes prawny, czyli, jest niezgodna z przepisami prawa materialnego (warunkami techniczno-budowlanymi).Z tych względów organ stwierdził, że nie można przyznać skarżącym przymiotu strony.Mając powyższe na uwadze organ uznał, że brak jest podstaw do wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty C., gdyż pozwolenie na budowę zostało wydane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Ponadto uznał, że nie ma podstaw w oparciu o wymienione enumeratywnie przesłanki w art. 156 § 1 K.p.a. do wszczęcia postępowania nieważnościowego z urzędu.Odwołanie od powyższej decyzji Wojewody W. z dnia […] marca 2009 r., wnieśli E. i R. S.Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia […] maja 2009 r., znak: […], po rozpatrzeniu odwołania E. i R. S., na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. uchylił w całości decyzję Wojewody W. z dnia […] marca 2009 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.Zdaniem Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego analiza akt sprawy wykazała, że E. i R. S., którzy nie brali udziału w postępowaniu zakończonym kwestionowaną decyzją Starosty C. z dnia […] października 2008 r., nr […], są właścicielami działki o nr ew. […] graniczącej bezpośrednio z działką o nr ew. […], na której prowadzona była sporna inwestycja. Byli oni uznawani za stronę w postępowaniu zakończonym decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w T. z dnia […] września 1997 r., udzielającą pozwolenia na budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego, jak również w toczących się postępowaniach w ramach nadzoru budowlanego. Analiza akt sprawy wykazała także, że wydanie decyzji o pozwoleniu na wykonanie budowy więźby dachowej na istniejącym budynku mieszkalnym jest kontynuacją prowadzonego wcześniej postępowania administracyjnego. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych organ stwierdził, że uprawnienia składające się na prawo własności w świetle art. 140 k.c., tj. korzystanie z nieruchomości z wyłączeniem innych osób nie mających do tego prawa – zostaje ograniczone lub zniesione przez wybudowanie obiektu i stanowiącą tego kontynuację wykonanie więźby dachowej. Mając na uwadze powyższe organ uznał, że należało na podstawie art. 138 § 2 K.p.a. uchylić decyzję Wojewody […] z dnia […] marca 2009 r. i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji.Wyrokiem z dnia 4 listopada 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 1342/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpatrzeniu skargi M. i A. P., uchylił decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] maja 2009 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że "Postępowanie prowadzone przez organy nadzoru budowlanego na podstawie art. 51 ustawy Prawo budowlane, a zmierzające do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem tj. ustaleniami decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w T. z dnia […] września 1997 r. zakończyło się wydaniem ostatecznej decyzji przez […] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu […] kwietnia 2007 r. utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji z dnia […] sierpnia 2006 r. nakazującą M. i A. P. rozbiórkę najwyższej kondygnacji oraz dachu budynku. Dopiero po wykonaniu tej decyzji (okoliczność bezsporna) doszło do wszczęcia nowego postępowania w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę więźby dachowej, w którym to krąg podmiotów posiadających przymiot strony determinuje art. 28 ust. 2 Prawo budowlane w brzmieniu obowiązującym po nowelizacji z lipca 2003 r. Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego weźmie pod uwagę powyższe rozważania mając również na względzie, iż domagając się stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej wnioskodawca musi wykazać posiadanie interesu prawnego w takim rozstrzygnięciu na podstawie art. 28 K.p.a. W ocenie Sądu wydając zaskarżoną decyzję Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego naruszył art. 138 § 2 K.p.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy".Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia […] lutego 2010 r. znak: […] , na podstawie 138 § 1 pkt 1 K.p.a., po ponownym rozpatrzeniu odwołania E. i R. S. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody […] z dnia […] marca 2009 r., znak: […].W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że powołanym wyżej wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że w zaskarżonej decyzji organ błędnie uznał, że udzielenie pozwolenia na budowę więźby dachowej jest kontynuacją prowadzonego wcześniej postępowania dotyczącego pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego. W ocenie Sądu wszczęcie postępowania w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę więźby dachowej stanowi nowe postępowanie, w którym to krąg podmiotów posiadających przymiot strony determinuje art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego w brzmieniu obowiązującym po nowelizacji z lipca 2003 r. Sąd wskazał, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego powinien rozważyć, czy wnioskodawcy wykazali się w przedmiotowej sprawie posiadaniem interesu prawnego, o którym mowa w art. 28 K.p.a. Zgodnie z art. 153 i art. 170 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej p.p.s.a.) ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Sądu, wiąże ten Sąd oraz inne sądy i organy administracji publicznej. Mając na uwadze wytyczne Sądu zawarte w przedmiotowym wyroku i przy ponownym rozpatrzeniu odwołania organ drugiej instancji stwierdził, że stosownie do dyspozycji art. 28 K.p.a. "Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie, albo, kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek". Natomiast art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, jako przepis szczególny w stosunku do art. 28 K.p.a. ogranicza pojecie strony w sprawach pozwolenia na budowę do następujących osób: inwestora oraz właścicieli, użytkowników wieczystych lub zarządców nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Zgodnie z art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego "obszarem oddziaływania obiektu jest teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających w związku z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu".Z uwagi na fakt, ze postępowanie w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę więźby dachowej jest nowym postępowaniem administracyjnym, krąg podmiotów posiadających przymiot strony ustala się na nowo, na podstawie art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego.Jak wynika z akt sprawy decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w T. z dnia […] września 1997 r., znak: […] udzielono M. i A. P. pozwolenia na budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego położnego na działce nr ew. […] przy ul. […] w miejscowości Ł. Ze względu na stwierdzenie prowadzenia robót budowlanych w sposób istotnie odbiegający od warunków pozwolenia na budowę postanowieniem z dnia […] sierpnia 1999 r. wstrzymano prowadzenie robót budowlanych i ostateczną decyzją Wojewódzkiego Inspektora nadzoru Budowlanego z dnia […] kwietnia 2007 r. na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego nakazano M. i A. P. rozbiórkę najwyższej kondygnacji oraz dachu przedmiotowego budynku mieszkalnego.Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w C. w piśmie z dnia 8 października 2008 r., znak: […] wskazał, że z dokonanej przez niego kontroli w dniu 26 września 2008 r. wynika, że inwestorzy dokonali nakazanej rozbiórki. Jednocześnie M. i A. P. w dniu 5 września 2008 r. wystąpili z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na zadaszenie przedmiotowego budynku, które to postępowanie zakończyło się kwestionowaną decyzją Starosty C. z dnia […] października 2008 r., nr […].Ze znajdującego się w aktach sprawy projektu zagospodarowania terenu wynika, że sporna inwestycja usytuowana na działce o nr ew. […] oddalona jest o ponad 4 m od granicy z działką o nr ew. […] , stanowiącą własność E. i R. S. W związku, z czym organ stwierdził, że planowana inwestycja spełnia warunki określone w przepisie § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r., Nr 75, 690 z późn. zm.) w zakresie odległości, a ponadto nie powoduje ograniczeń w zabudowie działki nr ew. […]. W ocenie organu odwoławczego jej obszar oddziaływania zamyka się w granicach działki nr ew. […]. Ponadto skarżący nie wskazali, aby sporna inwestycja naruszała w jakikolwiek sposób ich interes prawny. Wobec powyższego brak jest podstaw do stwierdzenia, że E. i R. S. są stroną niniejszego postępowania.Odnosząc się do zarzutu podniesionego w odwołaniu, dotyczącego braku udziału skarżących E. i R. S. w postępowaniu zakończonym kwestionowaną decyzją Starosty C. z dnia […] października 2008 r., organ stwierdził, że nie ma on wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie. Brak udziału strony bez własnej winy w postępowaniu administracyjnym stanowi ewentualną przesłankę do wznowienia postępowania, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a., a nie do stwierdzenia nieważności.W związku, z czym należało utrzymać w mocy decyzję Wojewody […] z dnia […] marca 2009 r. odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty C. z dnia […] października 2008 r.Na powyższą decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] lutego 2010 r. E. i R. S. złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji.W uzasadnieniu skargi skarżący zarzucili, że organ odwoławczy nie wyjaśnił należycie, iż mają oni przymiot strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty C. z dnia […] października 2008 r., nr […] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej M. i A. P. pozwolenia na budowę więźby dachowej na istniejącym budynku mieszkalnym położonym w miejscowości Ł. na działce nr […], gmina K. Wykazali oni na podstawie dowodów, jakimi są fotografie, że inwestycja w postaci więźby dachowej prowadzi do zacienienia ich nieruchomości. Powyższe dowody przedkładali w pismach kierowanych do organu oraz podnosili w odwołaniu. Zdaniem skarżących obszar oddziaływania obiektu usytuowanego na działce o nr ew. […] nie zamyka się w granicach działki inwestorów, lecz rozciąga się na ich posesję, ze względu na usytuowanie inwestycji od strony południowej ich działki. Swój interes prawny wywodzą z przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a w szczególności § 13 ust. 1 oraz § 60. Organ odwoławczy w żadnej mierze nie odniósł się do zarzutów zawartych w odwołaniu i w pismach skarżących.Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:Skarga zasługuje na uwzględnienie.Na podstawie art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej p.p.s.a.) ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2009 r., sygn. akt VII SA/Wa 1342/09 wiązały organ, jak i wiążą w niniejszej sprawie Sąd. Zauważyć należy, że w wyroku tym Sąd wskazał, iż przy ponownym rozpatrzeniu sprawy Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego winien przede wszystkim stwierdzić czy wnioskodawcy E. i R. S. wykazali posiadanie interesu prawnego w rozumieniu art. 28 K.p.a., który by uzasadniał wszczęcie postępowania nadzorczego w stosunku do kwestionowanej przez nich decyzji Starosty C. z dnia […] października 2008 r., nr […]. […] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej M. i A. P. pozwolenia na budowę więźby dachowej na istniejącym budynku mieszkalnym położonym w miejscowości Ł. na działce nr […], gmina K. z ich wniosku, jako stron postępowania.Pojęcie strony, a więc podmiotu, któremu w administracyjnym postępowaniu jurysdykcyjnym przysługuje szczególna pozycja procesowa i związana z tym ochrona procesowa, zostało określone w art. 28 K.p.a. Zgodnie z tym przepisem stroną postępowania administracyjnego jest tylko ten podmiot, którego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy to postępowanie albo, kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.Stronami postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji są podmioty, które brały udział w tym charakterze w postępowaniu zwykłym oraz każdy czyjego interesu, bądź obowiązku może dotyczy przedmiotowa sprawa w rozumieniu art. 28 K.p.a.Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że E. i R. S. nie brali udziału w postępowaniu zwykłym. W związku z tym, organ powinien był ocenić, czy taki przymiot strony przysługuje im ze względu na interes prawny lub obowiązek, o którym mowa w art. 28 K.p.a. w postępowaniu nadzorczym.Kategoria interesu prawnego, na której oparta jest legitymacja procesowa w postępowaniu administracyjnym, należy do prawa materialnego. Interes prawny w rozumieniu art. 28 K.p.a. oznacza w istocie związek miedzy sferą indywidualnych praw i obowiązków określonego podmiotu a sprawą administracyjną, w której taka konkretyzacja uprawnień lub obowiązków ma nastąpić i – w konsekwencji – decyzją administracyjną, stanowiącą rozstrzygnięcie sprawy. Stroną, więc jest ten podmiot, którego własny interes prawny lub obowiązek podlega konkretyzacji w postępowaniu administracyjnym. Interes prawny, którego istnienie warunkuje przyznanie osobie przymiotu strony w sprawie pozwolenia na budowę, musi bezpośrednio dotyczyć sfery prawnej podmiotu z uwzględnieniem przepisów ustawy z dna 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 156, poz. 1118, ze zm., zwane dalej Prawo budowlane). Przepis art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego ogranicza krąg stron w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę do: inwestora oraz właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Do tych ostatnio wskazanych podmiotów powinna być adresowana decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę. Te też podmioty powinny brać udział w tym postępowaniu. Gdyby nie brały udziału w postępowaniu zwykłym, to i tak mają interes prawny do bycia stroną w postępowaniu nadzorczym.W niniejszej sprawie skarżący wywodzą swój interes prawny z faktu, że są właścicielami działki nr o nr ew. […] znajdującej się w obszarze oddziaływania więźby dachowej na budynku mieszkalnym usytuowanym na działce sąsiedniej o nr ew. […].Organ nadzoru nie dostosował się w pełni do zaleceń zawartych w opisanym wyżej Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Oceniając interes prawnych skarżących ograniczył się jedynie do ustalenia, że obiekt budowlany na działce inwestorów o nr ew. […] usytuowany jest powyżej dopuszczalnych 4 m od działki skarżących przewidzianych w § 12 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) oraz że nie powoduje tym samym ograniczeń w zabudowie działki skarżących. To ustalenie zdaniem organu pozwala na stwierdzenie, że działka skarżących nie znajduje się obszarze oddziaływania przedmiotowej inwestycji. Natomiast zupełnie nie odniósł się do zarzutów skarżących zawartych w szeregu pism składanych w postępowaniu administracyjnym, między innymi: pismo z dnia 5 lutego 2009 r., pismo z dnia 6 lutego 2009 r., w których skarżący wskazywali na zacienienie ich działki i tym samym naruszenie przepisów powołanego wyżej rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. Skarżący ponadto w skardze zarzucili, ze dodatkowo przedstawili dowody w postaci dokumentów, które dołączyli do odwołania, jak np. zdjęcia, które by pozwoliły na jednoznaczne ustalenia, że doszło naruszenia § 13, § 57, § 60 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie przez zacienienie i z tych też przepisów wywodzą swój interes prawny do kwestionowania pozwolenia na budowę więźby dachowej na istniejącym budynku na działce o nr ew. […]. Organ nie odniósł się do wszystkich twierdzeń i zarzutów skarżących.Sąd ma utrudnione zadanie w ocenie podniesionych twierdzeń i zarzutów zawartych w odwołaniu skarżących, bowiem w aktach administracyjnych przedłożonych Sądowi, brak jest tegoż odwołania i dokumentów, na które powołują się skarżący, jak fotografie, które zostały do niego dołączone.Powyższe uniemożliwia dokonanie prawidłowej kontroli przebiegu postępowania administracyjnego przed organem drugiej instancji wobec braku w aktach administracyjnych odwołania skarżących.Tym samym należy przyjąć, że organ nie wyjaśnił w sposób należyty czy skarżący posiadają przymiot strony wynikający z faktu oddziaływania więźby dachowej na ich nieruchomość w znaczeniu.Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ ponownie oceni czy przedmiotowa więźba dachowa powoduje zacienienie nieruchomości skarżących w sposób naruszający przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Dokona oceny zarzutów zgłoszonych przez skarżących w toku całego postępowania administracyjnego oraz w odwołaniu.W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 145 § 1 pkt. 1 a i c p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a. oraz art. 152 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, orzekł jak w sentencji. Orzeczenie o kosztach zostało wydane w oparciu o art. 200 p.p.s.a.