Sygnatura:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Hasła tematyczne:
Służba więzienna
Skarżony organ:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej
Data:
2009-04-29
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Beata Kalaga-Gajewska
Szczepan Prax /przewodniczący/
Tadeusz Michalik /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Alicja Sadowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2009 r. sprawy ze skargi E.P. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K. z dnia […] nr […] w przedmiocie funkcjonariuszy służby więziennej oddala skargę.
Uzasadnienie: Dyrektor Aresztu Śledczego w T. decyzją personalną Nr […] z dnia […] r. wydaną na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, oraz art. 31 ust. 1 pkt 4, art. 100 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 roku o Służbie Więziennej ( Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.) oraz § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 07 lutego 2002 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 14, poz. 137). przyznał porucznikowi E. P. -[…] Aresztu Śledczego w T. dodatek służbowy w wysokości […] zł miesięcznie.
W uzasadnieniu organ wskazał, że uzyskiwane wyniki w służbie, posiadane kwalifikacje zawodowe oraz charakter i zakres wykonywanych zadań służbowych uzasadniają przyznanie dodatku służbowego w wysokości określonej w decyzji.
W odwołaniu od tej decyzji E.P. zarzuciła, iż kwota dodatku służbowego przyznanego na mocy skarżonej decyzji jest niewspółmiernie niska do zakresu wykonywanych zadań służbowych, posiadanych kwalifikacji zawodowych i wyników uzyskiwanych w służbie. Podniosła także, iż w związku z […] wysokość tego dodatku powinna jej zdaniem być wyższa. Szeroko opisała swoja drogę zawodową oraz posiadane kwalifikacje.
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w K. decyzją personalną Nr […] z dnia […] r. wydaną na podstawie art. 15, art. 17 ust. 3, art. 104, art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, oraz art. 31 ust 4, art. 100 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 100 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 roku o Służbie Więziennej ( Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o Służbie Więziennej funkcjonariusze otrzymują między innymi dodatek służbowy do uposażenia zasadniczego. Zgodnie z art. 100 ust. 3 cyt. ustawy Minister Sprawiedliwości w § 4 ust. 1, 2, 3 i 4 rozporządzenia z dnia 07 lutego 2002 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 14, poz. , 137) określił zasady przyznawania i obniżania funkcjonariuszom dodatku służbowego. Zgodnie z § 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia funkcjonariuszowi przysługuje dodatek służbowy w wysokości do 50 % otrzymywanego uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień, natomiast § 4 ust. 2 cyt. rozporządzenia stanowi, że wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, jest uzależniona od wyników uzyskiwanych w służbie, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz charakteru i zakresu wykonywanych zadań służbowych, a w szczególności powierzenia nowych lub dodatkowych zadań albo obowiązków służbowych. Cytowane rozporządzenie w żadnym z przypadków nie stanowi, iż dodatek służbowy należy podwyższać w przypadku przechodzenia funkcjonariusza na zaopatrzenie emerytalne. Podkreślono, iż do dnia wydania decyzji organu I instancji […] E. P. posiadała przyznany decyzją personalną Nr […] Dyrektora Aresztu Śledczego w T. z dnia […] r. dodatek służbowy w wysokości […] zł miesięcznie tj. […] % uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień.
Na podstawie § 4 ust. 1 i 2 cyt. rozporządzenia Dyrektor Aresztu Śledczego w T. decyzją personalną Nr […] przyznał […] E.P. z dniem […] r. dodatek służbowy w wysokości […] zł. miesięcznie, co stanowi […] % uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień. Nadmieniono, iż przyznając dodatek służbowy w takiej wysokości Dyrektor Aresztu Śledczego w T. wziął pod uwagę wszystkie okoliczności jakie podnosi skarżąca w odwołaniu, a więc posiadane przez […] E.P. kwalifikacje zawodowe, charakter i zakres wykonywanych zadań służbowych i wyniki uzyskiwane w służbie. Zaakcentowano, że wysokość dodatku służbowego […] E.P. wzrosła o […] zł miesięcznie.
Organ odwoławczy podkreślił, że dokonał analizy dodatków służbowych funkcjonariuszy zatrudnionych w Areszcie Śledczym w T. na stanowisku starszego inspektora tj. równorzędnych z. zajmowanym przez E. P. i z dokonanej analizy wynika, ze dodatki służbowe tych funkcjonariuszy wynoszą od […] zł do […] zł miesięcznie, a więc są zdecydowanie niższe od dodatku służbowego przyznanego stronie.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżąca E. P. wyraziła niezadowolenie z treści zaskarżonej decyzji. Wnosiła o przeanalizowanie jej odwołania od decyzji organu I instancji oraz "jeśli Sąd uzna to za zasadne, o spowodowanie otrzymania wyższego dodatku służbowego". W dalszej części skargi sprecyzowała, ze domaga się przyznania dodatku służbowego w maksymalnej wysokości tj. […] %. Skarżąca szeroko opisała swoje dokonania zawodowe i posiadane kwalifikacje. Opisała swoje rozmowy z przełożonymi, wskazując, że zapewniali ją , iż otrzyma "wyciągnięty" dodatek służbowy. Wskazała, że nadużyto jej zaufania. Podniosła, że otrzymała najniższy dodatek służbowy spośród osób […] .
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości dotychczas prezentowaną argumentację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
W punkcie wyjścia należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz.1269) Sąd ten sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 wspomnianego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z brzmienia art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) wynika natomiast, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi, bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas – w zależności od rodzaju naruszenia – uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Cytowana regulacja prawna nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.
Sąd nie jest zatem władny oceniać takich okoliczności jak pokrzywdzenie strony decyzją, czy decyzja wiąże się z negatywnymi skutkami dla strony, czy narusza zasady współżycia społecznego i im podobnych.
Sąd związany jest normą prawną odzwierciedlającą wolę ustawodawcy, wyrażoną w treści odpowiedniego przepisu prawa. Przy tym z mocy art. 134 § 1 cytowanej ustawy tejże kontroli legalności dokonuje także z urzędu , nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Dokonując oceny zaskarżonej decyzji zgodnie ze wskazanymi normami Wojewódzki Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, iż zarzuty skargi nie są zasadne. Skarga nie zasługuje również na jej uwzględnienie z przyczyn, które Sąd obowiązany był wziąć pod uwagę działając z urzędu.
Zgodnie z treścią art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 roku o Służbie Więziennej ( Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761) funkcjonariusze otrzymują dodatki o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego, w tym dodatek służbowy (art. 100 ust. 3 ustawy) jako obligatoryjny składnik wynagrodzenia. Wysokość tego dodatku ustala przełożony służbowy funkcjonariusza (art. 31 ust. 1 pkt. 4 i ust. 2 cyt. ustawy).
Kwestię trybu i warunków przyznawania dodatków reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 07 lutego 2002 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 14, poz. 137).
Po myśli § 4 ust. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia funkcjonariuszowi przysługuje dodatek służbowy w wysokości do 50 % otrzymywanego uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień.
Z kolei § 4 ust. 2 tego rozporządzenia stanowi, że wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, jest uzależniona od wyników uzyskiwanych w służbie, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz charakteru i zakresu wykonywanych zadań służbowych, a w szczególności powierzenia nowych lub dodatkowych zadań albo obowiązków służbowych.
Z powyższego zapisu wynika, iż w zakresie określania wysokości dodatku służbowego, decyzje przełożonego danego funkcjonariusza są tzw. "decyzjami uznaniowymi". Przez uznanie administracyjne rozumie się zaś takie uregulowanie kompetencji organu administracji, że organ ten może rozstrzygnąć sprawę w różny sposób przy tym samym stanie faktycznym i każde rozstrzygnięcie sprawy jest legalne. Uznanie administracyjne oznacza wobec tego przewidziane obowiązującymi przepisami uprawnienie organu administracji wydającego decyzję do wyboru rozstrzygnięcia. Uznanie administracyjne zachodzi wówczas, gdy norma prawna nie przewiduje obowiązku określonego zachowania się organu, lecz możliwość wyboru sposobu załatwienia sprawy. Uznaniowy charakter decyzji nie wyklucza wprawdzie sam przez się sądowej kontroli, ale zakres tej kontroli znacznie ogranicza. Sprowadza się ona zasadniczo do badania, czy wydanie decyzji zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem, z zachowaniem przepisów procedury administracyjnej, zarówno przepisów szczegółowych, jak i zasad ogólnych określonych w procedurze administracyjnej. W szczególności sąd kontroluje, czy w toku tego postępowania podjęto wszelkie niezbędne kroki do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, czy zebrano zatem wszystkie dowody w celu ustalenia istnienia bądź nieistnienia ustawowych przesłanek decyzji uznaniowej oraz czy podjęta na ich podstawie decyzja nie wykracza poza granice uznania administracyjnego, czyli nie nosi cech dowolności. Sam wybór rozstrzygnięcia, dokonywany w kryteriach słuszności i celowości, pozostaje już poza kontrolą sądowo-administracyjną. Oznacza to, że sądowa kontrola tego rodzaju orzeczeń obejmuje samo postępowanie poprzedzające jego wydanie, ale już nie rozstrzygnięcie będące wynikiem dokonania przez właściwy organ wyboru jednego z możliwych sposobów rozstrzygnięcia sprawy. Sąd administracyjny nie jest bowiem władny kwestionować celowości rozstrzygnięcia organu, jeżeli organ administracji państwowej wydając decyzję rozważył wszystkie okoliczności i postępowanie prowadził zgodnie z regułami k.p.a..
Przeprowadzona w tym zakresie kontrola przedmiotowej sprawy wskazuje, iż organ ustalając wysokość przedmiotowego dodatku miał na uwadze uzyskiwane przez skarżącą wyniki w służbie, posiadane kwalifikacje zawodowe oraz charakter i zakres wykonywanych zadań służbowych. Dodatek ten bowiem znacznie wzrósł ( o ponad […] %) z kwoty […] zł do wysokości […] zł..
Godzi się także podkreślić, iż – co w sposób jednoznaczny wynika z treści § 4 ust. 2 omawianego rozporządzenia – na wysokość przedmiotowego dodatku winny mieć w szczególności wpływ takie okoliczności jak "powierzenie nowych lub dodatkowych zadań albo obowiązków służbowych". Takie okoliczności natomiast w niniejszej sprawie nie występowały, albowiem skarżąca – jak sama wskazała w odwołaniu – dzień po otrzymaniu decyzji organu I instancji […]. Trafnie przy tym organ odwoławczy zauważył, iż cytowane rozporządzenie w żadnym z przypadków nie stanowi, iż dodatek służbowy należy podwyższać w przypadku […] .
Nadto analiza dokumentacji sprawy wskazuje, że dodatki służbowe innych funkcjonariuszy zatrudnionych w Areszcie Śledczym w T. na stanowisku starszego inspektora tj. równorzędnych z. zajmowanym przez skarżącą E.P., wynoszą od […] zł do […] zł miesięcznie, a więc są zdecydowanie niższe od dodatku służbowego przyznanego stronie.
Mając na względzie powyższe na uwadze organy orzekające w sprawie – działające w ramach uznania administracyjnego i nie przekraczając jego granic były uprawnione do wyżej opisanego określenia wysokości dodatku służbowego skarżącej.
Ponieważ w przedmiotowym postępowaniu administracyjnym nie stwierdzono, ani istotnych naruszeń przepisów prawa materialnego, ani też istotnych naruszeń przepisów procesowych, przeto na mocy art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę.

Uzasadnienie wyroku