Sygnatura:
6157 Opłaty związane ze wzrostem wartości nieruchomości
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2010-05-04
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Treść wyniku:
Wstrzymano wykonanie zaskarżonej decyzji
Sędziowie:
Mirosław Bator /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Kraków, dnia 29 czerwca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 5 lutego 2010 r. znak: […] w przedmiocie wysokości jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie wyroku
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego Krakowie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia […] lutego 2010r. w przedmiocie wysokości jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości skarżąca J.D. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.W uzasadnieniu wskazała, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, a zaskarżona decyzja może stanowić podstawę prowadzenia egzekucji w trybie administracyjnym. Tym samym organ może skierować egzekucję do nieruchomości skarżącej.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.Zgodnie z dyspozycją art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. – wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Z kolei przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.Zasadą wyrażoną w przepisie art. 61 p.p.s.a. jest wykonalność ostatecznych decyzji organów administracyjnych, także w sytuacji zaskarżenia tej decyzji przez stronę postępowania administracyjnego. Wstrzymanie wykonalności decyzji jest zatem wyjątkiem od tej zasady, który wystąpić może w razie zaistnienia ustawowych przesłanek (faktów) uzasadniających to wstrzymanie i po spełnieniu przez stronę warunków jakie ustawa nakłada na nią, w sytuacji ubiegania się o wstrzymanie wykonania ostatecznej decyzji. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania zostały określone w art. 61 § 3 p.p.s.a., i są to niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.Zgodnie z art. 61 § 6 p.p.s.a. postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności upada wraz z wydaniem przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Skutek ten wywołuje każde orzeczenie kończące postępowanie, a więc zarówno wyrok uwzględniający skargę, jak i oddalający ją, a także postanowienie kończące postępowanie w sprawie. W przypadku uwzględnienia skargi Sąd w wyroku określa, czy i w jakim zakresie zaskarżony akt lub czynność nie mogą być wykonane. Rozstrzygnięcie to natomiast traci moc z chwilą uprawomocnienia wyroku (art. 152 p.p.s.a.).W orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalony jest pogląd, że przedmiotem ochrony tymczasowej, mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie (wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2010r. sygn. akt. II SA/Wa 1993/09). Decyzja ustalająca wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości niewątpliwie należy do takiej kategorii aktów prawnych. Mając zatem na uwadze pieniężny charakter zaskarżonej decyzji oraz wysokość opłaty do uiszczenia której zobowiązano skarżącą należy stwierdzić, że wykonanie tej decyzji może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody.Mając na uwadze powyższe, sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
Powrót do