Sygnatura:
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Hasła tematyczne:
Zawieszenie/podjęcie postępowania
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-10-22
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Zawieszono postępowanie
Sędziowie:
Grażyna Nasierowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Grażyna Nasierowska, po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia […] sierpnia 2009 r. Nr […] w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego za 1998 rok z tytułu dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów p o s t a n a w i a zawiesić postępowanie sądowe

Uzasadnienie wyroku

Skarżący – Z. F. złożył skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z […] sierpnia 2009 r. w przedmiocie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego za 1998 rok z tytułu dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów.Organ odwoławczy uchylił w całości decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z […] stycznia 2009 r. odmawiającą uchylenia w całości decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia […] października 2003 r. utrzymującej w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. z dnia […] maja 2003 r. w sprawie ustalenia podatku dochodowego za rok 1998 z tytułu nieujawnionych źródeł przychodów. Decyzją […] sierpnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej uchylił również w całości decyzję ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia […] października oraz decyzję Urzędu Skarbowego W. z dnia […] maja 2003 r. oraz ustalił Skarżącemu zryczałtowany podatek dochodowy za 1998 rok z tytułu dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi.Istotnym dla wydania zaskarżonej decyzji jak również decyzji ją poprzedzającej jest m.in. art. 20 ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm) – dalej: "u.p.d.o.f.".Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:Sąd ustalił, że do Trybunału Konstytucyjnego złożona została skarga konstytucyjna (sprawa o sygn. akt SK 18/09), która – jak wynika z informacji zamieszczonej na stronie internetowej Trybunału Konstytucyjnego (www.trybunal.gov.pl) – dotyczy zbadania zgodności z Konstytucją:1) art. 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. z art. 64 ust. 1 Konstytucji RP w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, odczytywanej w związku z ustępem 3 art. 64 Konstytucji RP, że względu na naruszenie praw ekonomicznych podatników poprzez ingerencję w ich prawo własności, wyrażające się w obciążeniu podatnika obowiązkiem zapłaty podatkuw wysokości 75% ustalonego przez organ podatkowy dochodu, co w rzeczywistości skutkuje pozbawieniem podatnika niemalże całego niezgłoszonego do opodatkowania dochodu i wykazuje cechy zbliżone do konfiskaty mienia, naruszającej istotę prawa własności;2) art. 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. z art. 46 Konstytucji RP w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP przez to, że upoważniając organ podatkowy, do orzekania o faktycznym przepadku na rzecz Skarbu Państwa 75 % dochodów wypracowanych przez podatników, którzy nie ujawnili wszystkich źródeł przychodu, pod pozorem zryczałtowanego podatku dochodowego, narusza konstytucyjnie ustanowioną wyłączność sądu do orzekania o przepadku rzeczy oraz prawo do sądu;3) art. 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. ze względu na zastosowanie środka o rzeczywistym charakterze sankcji polegającej na konfiskacie 75% mienia uzyskanego w sposób niewykazany legalnie pod pozorem "zryczałtowanego podatku dochodowego", z art. 2 oraz art. 42 ust. 1 Konstytucji RP, które nakazują ustawodawcy takie określanie czynu zabronionego (jego znamion), aby zarówno dla adresata normy o charakterze prawnokarnym, jak i organów stosujących prawo i dokonujących odkodowania treści regulacji w drodze wykładni danej normy, zakres jej zastosowania oraz rzeczywisty charakter nie budziły wątpliwości;4) art. 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. ze względu na dopuszczenie stosowanie wobec tej samej osoby, za ten sam czyn, sankcji administracyjnej określonej przez cytowaną ustawę jako "zryczałtowany podatek dochodowy od dochodów z nie ujawnionych źródeł przychodów lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach" i odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo przestępstwo skarbowe na podstawie art. 54 Kodeksu karnego skarbowego, z art. 2 Konstytucji RP;5) art. 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez zastosowanie środka, w postaci opodatkowania ujawnionych przez organ podatkowy dochodów w wysokości 75% dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach, który to środek nie jest instrumentem koniecznym i nieodzownym do zrealizowania postulatu powszechnego opodatkowania podatkiem dochodowym wszystkich grup osób fizycznych, przyświecającego ustawodawcy przy konstruowaniu kwestionowanej w sprawie instytucji;6) art. 20 ust. 3 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. rozumianego w ten sposób, że w postępowaniu w sprawie nieujawnionych źródeł przychodów obowiązek wykazania źródeł przychodów ciąży na podatniku, z uwagi na restrykcyjny i penalny charakter cytowanych przepisów, z wzorcem konstytucyjnym wynikającym z normy art. 42 ust. 3 Konstytucji RP, statuującym zasadę domniemania niewinności osób poddanych represjom o charakterze quasi-karnym;7) art. 20 ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. w związku z art. 68 § 4 Ordynacji podatkowej z art. 2 Konstytucji RP w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji RP, ze względu na naruszenie praw ekonomicznych podatników przez pozbawienie ich możliwości powoływania się na zarzut przedawnienia zobowiązań podatkowych z upływem pięcioletniego okresu od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, wskutek wydania przez organ podatkowy decyzji ustalającej podatek od przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych i wydłużającej ustawowy bieg przedawnienia tychże zobowiązań do granic nieokreślonych jakimikolwiek ramami czasowymi;W sprawie tejże skargi konstytucyjnej do 28 czerwca 2010 r. nie zostało wydane rozstrzygnięcie.Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawoo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) – dalej: "p.p.s.a." sąd może zawiesić postępowanie w sprawie, jeżeli jej rozstrzygnięcie zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.Ustawodawca, używając sformułowania "może", pozostawił sądowi swobodę podjęcia decyzji w tym zakresie, pod warunkiem zaistnienia przesłanki wpływu wyniku postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym na rozstrzygnięcie sprawy przed sądem administracyjnym. W przedmiotowej sprawie taka przesłanka zaistniała, ponieważ wskazane w powyższej skardze konstytucyjnej przepisy u.p.d.o.f., których zgodność z Konstytucją RP poddana została kontroli Trybunału Konstytucyjnego, stanowiły podstawę prawną wydanych w niniejszej sprawie decyzji.W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd zawiesił postępowanie w niniejszej sprawie do czasu zakończenia postępowania toczącego się przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie o sygn. akt. SK 18/09.