Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Budowlane prawo
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2010-03-05
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżoną decyzjęokreślono, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana
Sędziowie:
Aldona Gąsecka-Duda /sprawozdawca/Ewa RynczakJacek Bursa /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie : Sędzia WSA Ewa Rynczak Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.) Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi W. R. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 11 stycznia 2010 r., nr […] w przedmiocie nakazu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana; III. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. na rzecz radcy prawnego A. K. kwotę 292,80 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) – w tym podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za udzieloną skarżącemu z urzędu pomoc prawną.

Uzasadnienie wyroku

Decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. z dnia 22 września 2009 r., znak [….], nakazano współwłaścicielom budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr [….] , obr. [….] w M. przy ul. [….] – W.R. , M.R. , A.O. , M.R. ,R.M. .M.D. , T.Z., D.Z. , usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości w nieużytkowanej części tego budynku poprzez : uzupełnienie ubytków w ścianie zewnętrznej zachodniej, zabezpieczenie otworów okiennych, uzupełnienie rynien i rur spustowych, w terminie do 30 października 2009 r., oraz poprzez podstemplowanie belek stropowych. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołano art. 66 ust. 1 pkt. 1, w związku z art. 83 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 104 k.p.a. W zakresie podstemplowania belek stropowych nadano decyzji rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 § 1 k.p.a.W uzasadnieniu powyższego wskazano na prowadzone postępowanie w sprawie stanu technicznego budynku mieszkalnego na działce nr [….] w M. , przy ul. [….] , w toku którego ustalono, że współwłaścicielami działki nr [….] są : A.O. , R.W. , R.M. , R.M. , R.Z. , co wynika z wypisu z rejestru gruntów. R.Z. zmarła, a spadkobiercami są: R.M. , M.D. , D.Z. ,T.Z. . Przedmiotowy budynek mieszkalny jest zamieszkały w części południowej, natomiast część północna jest nieużytkowana. Nieużytkowana część budynku znajduje się w złym stanie technicznym, tj. brak fragmentu ściany zachodniej drewnianej, na której opierają się belki stropowe, co stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi i mienia, gdyż ta część budynku posadowiona jest bezpośrednio przy chodniku wzdłuż ulicy [….] . Ponadto, stwierdzono, że brak rynien i rur spustowych, a otwory okienne pozbawione szyb.Zgodnie z art. 61 ustawy Prawo budowlane, właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany utrzymywać i użytkować obiekt zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ust. 2. Przepis art. 5 ust. 2 mówi, że obiekt budowlany należy użytkować i utrzymywać w należytym stanie technicznym w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych. Do przepisów techniczno-budowlanych w myśl art. 7 ust. 1 zalicza się warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki, sprecyzowane w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz.U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Stosownie do § 204 rozporządzenia :1. Konstrukcja budynku powinna spełniać warunki zapewniające nieprzekroczenie stanów granicznych nośności oraz stanów granicznych przydatności do użytkowania w żadnym z jego elementów i w całej konstrukcji.2. Stany graniczne nośności uważa się za przekroczone, jeżeli konstrukcja powoduje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi znajdujących się w budynku oraz w jego pobliżu, a także zniszczenie wyposażenia lub przechowywanego mienia.3. Stany graniczne przydatności do użytkowania uważa się za przekroczone, jeżeli wymagania użytkowe dotyczące konstrukcji nie są dotrzymywane. Oznacza to, że w konstrukcji budynku nie mogą wystąpić:1) lokalne uszkodzenia, w tym również rysy, które mogą ujemnie wpływać na przydatność użytkową, trwałość i wygląd konstrukcji, jej części, a także przyległych do niej niekonstrukcyjnych części budynku,2) odkształcenia lub przemieszczenia ujemnie wpływające na wygląd konstrukcji i jej przydatność użytkową, włączając w to również funkcjonowanie maszyn i urządzeń, oraz uszkodzenia części niekonstrukcyjnych budynku i elementów wykończenia,3) drgania dokuczliwe dla ludzi lub powodujące uszkodzenia budynku, jego wyposażenia oraz przechowywanych przedmiotów, a także ograniczające jego użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem."W związku z powyższym stwierdzono, iż brak podparcia dla belek stropowych powoduje, że stan techniczny budynku narusza przepisy powyższego rozporządzenia, a także stwarza. realne zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi i mienia. Ponadto, brak rynien i rur spustowych narusza przepis § 319 ust. 1 rozporządzenia, który mówi, że " Dachy i tarasy powinny mieć spadki umożliwiające odpływ wód opadowych i z topniejącego śniegu do rynien i wewnętrznych lub zewnętrznych rur spustowych." Brak fragmentu ściany zewnętrznej oraz szyb w oknach narusza przepis § 318 rozporządzenia, który stanowi, że : "Rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe przegród zewnętrznych i ich uszczelnienie powinny uniemożliwiać przenikanie wody opadowej do wnętrza budynków. "Artykuł 70 Prawa budowlanego zobowiązuje właściciela, zarządcę lub użytkownika obiektu budowlanego, na którym spoczywają obowiązki w zakresie napraw, ściśle określone w przepisach odrębnych lub umowach w czasie lub bezpośrednio po przeprowadzonej kontroli stanu technicznego obiektu budowlanego lub jego części, usunąć stwierdzone uszkodzenia oraz uzupełnić braki, które mogłyby spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska, a w szczególności katastrofę budowlaną, pożar, wybuch, porażenie prądem elektrycznym albo zatrucie gazem. Ponadto, zgodnie z art. 92 ust 1 pkt 2 kto: "nie spełnia, określonego w art. 70 ust. 1, obowiązku usunięcia stwierdzonych uszkodzeń lub uzupełnienia braków, mogących spowodować niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia bądź zagrożenie środowiska, podlega karze aresztu albo karze ograniczenia wolności, albo karze grzywny."Stosownie do art. 66 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego, w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania obowiązku. Wykonanie wyżej wymienionego nakazu wyeliminuje niezgodność stanu faktycznego w zakresie cytowanych uprzednio przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a tym samym spowoduje doprowadzenie budynku do właściwego stanu technicznego oraz wyeliminuje zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego.Stwierdzone uszkodzenia ściany zewnętrznej budynku, powodujące, iż brak jest podparcia dla belek stropowych stwarzają realne zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego, zwłaszcza, że budynek posadowiony jest w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca publicznego jakim jest chodnik. Dlatego też uzasadnionym nadanie decyzji w zakresie podparcia belek stropowych rygoru natychmiastowej wykonalności w oparciu o art. 108 § 1 k.p.a.W końcowej części uzasadnienia wydanego rozstrzygnięcia wyjaśniono, że na podstawie art. 10 § 2 k.p.a. odstępuje od zasady określonej w art. 10 § 1 k.p.a. ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego.Z decyzją organu pierwszej instancji nie zgodzili się :A.O. , M.R. , T.Z. , D.Z. , M.D. i R.M. , wnosząc w terminie odwołania.A.O. nie podała jakiego sposobu zakończenia postępowania oczekuje. Podniosła, że południowa część budynku mieszkalnego, obecnie zamieszkała przez jej ojca W.R. jest częścią zabudowań, w której mieszkali wspólnie z rodzicami i rodzeństwem. Natomiast nieużytkowana cześć północna, której dotyczy wyżej wymieniona decyzja, zamieszkiwaną była przez R.Z. wraz z jej rodziną. Wskazała, że od 1987 r. mieszka na stałe w K. , w związku z czym nie zamieszkuje spornym obiekcie. Jest to powodem braku jej zainteresowania północną części budynku, w której nigdy nie mieszkała. Ponadto, na podstawie decyzji [….] (oraz odwołania….), zobowiązującej R.Z. do rozbiórki połowy budynku zlokalizowanego przy ul. [….] , skarżąca nie poczuwa się do obowiązku interesowania się aktualnym stanem technicznym północnej części budynku.Skarżący M.R. domagał się uchylenia wobec niego decyzji wskazując, że został uznany przedwcześnie przez organ za stronę w myśl art. 61 ustawy Prawo budowlane. Podał, że nie zgadza się z dokonanymi ustaleniami w zakresie współwłasności nieruchomości, albowiem z wypisu z rejestru gruntów wynika jedynie, iż wnoszący odwołanie oraz jego rodzeństwo i ojciec oraz nieżyjąca R.Z. są współwładającymi na zasadach samoistnego posiadania, co nie jest równoznaczne prawem współwłasności. Być może na tej podstawie organ uznał, że skarżący faktycznie włada i zarządza obiektem. Wypis z rejestru gruntów zawiera co najmniej nieaktualne dane, albowiem R.Z. nie żyje. W tej sytuacji organ winien uzyskać odpis z ksiąg wieczystych Sądu Rejonowego w M. i dalej na jego podstawie określić stan prawny własności nieruchomości z uwzględnieniem ewentualnych postępowań spadkowych po osobach zmarłych, a figurujących jako jej hipoteczni właściciele. Mając już ustalony krąg osób – w tym spadkobierców, organ winien ustalić kto z nich faktycznie włada – zarządza , obecnie nieruchomością i na taką osobę nałożyć określone w decyzji obowiązki dotyczące utrzymania nieruchomości. Dowolne ustalanie w opisanym zakresie kręgu osób jest niedopuszczalne i sprzeczne z przepisami ustawy.Niezależnie od powyższych wskazań, skarżący podnosił że art. 61 ustawy Prawo budowlane wskazuje podmioty zobowiązane do dbania o stan techniczny obiektu budowlanego, jednak faktycznie odpowiedzialność za stan obiektu nie jest powiązana z prawem własności. Skarżący od co najmniej 14 lat już nie mieszka i nie przebywał w opisanym domu, w żaden sposób nie jest jego użytkownikiem ani zarządcą. Mieszka na stałe w J. , natomiast w południowej części przedmiotowego domu mieszka jego ojciec W.R. , który zarządza obiektem i faktycznie nim włada. Północna część domu jest nie użytkowana, zaś odwołujący się z przyczyn obiektywnych nie zna aktualnego stanu technicznego budynku.T.Z. , D.Z. , M.D. i R.M. wskazywali w związku z wydaną decyzją, że cały budynek posadowiony na działce nr [….] jest w bardzo złym stanie technicznym i nadaje się do wyburzenia, zagraża bezpieczeństwu ludzi użytkujących chodnik oraz ulicę. Pomimo powyższego budynek w części jest nadal zamieszkały, co utrudnia skarżącym podjęcie jakichkolwiek kroków albowiem nie ma możliwości zburzenia części budynku. Skarżący wnosili o ustosunkowanie się do treści ich pisma oraz podjęcie niezbędnych kroków umożliwiających im szybkie działanie, którym będzie rozbiórka budynku.Po rozpoznaniu powyższych odwołań, decyzją [….] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 11 stycznia 2010r., znak [….] , na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 i art. 104 k.p.a. oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 w zw. z 80 ust. 2 pkt 2 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane ( jednolity tekst Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), uchylono zaskarżoną decyzję w całości i na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane nakazano W.R. , M.R. , A.O. , M.R. , R.M. , M.D. , T.Z. i D.Z. usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości w nieużytkowanej, północnej części budynku mieszkalnego posadowionego na działce nr [….] w M. , przy ul. [….] , przez podstemplowanie belek stropowych , jak również doraźne zabezpieczenie obiektu, poprzez umieszczenie na budynku zawiadomienia o stanie zagrożenia życia i zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia, oraz stworzenie strefy bezpieczeństwa uniemożliwiającej swobodny dostęp do budynku i terenu w jego sąsiedztwie osobom trzecim, ze szczególnym uwzględnieniem części budynku przylegającej bezpośrednio do chodnika przy ul. [….] w M.Orzekając w ten sposób podano, że za pismem Starostwa Powiatowego w M. do PINB w M. z dnia 10 lutego 2003 r., znak [….] , został przekazany wniosek W.R. dotyczący podjęcia działań w celu doprowadzenia do rozbiórki części budynku położonego w M. przy ul. [….]. Wniosek ten został wycofany w dniu [….] lipca 2003 r. , co wynika z- adnotacji na końcu pisma . W dniu [….] października 2005 r. przeprowadzono oględziny w sprawie "złego stanu technicznego niezamieszkałej części budynku przy ul. [….] na działce nr [….] położonej w M. obręb [….] ". W trakcie oględzin ustalono: " Na działce nr [….] w M. posadowiony jest budynek mieszkalny. Jedna część od strony północnej jest niezamieszkała. Część niezamieszkała budynku jest w stanie technicznym katastrofalnym, grozi zawaleniem, stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia ludzi. Budynek znajduje się blisko drogi powiatowej stwarzając zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego" (k. 34-37 akt org. I inst.). W piśmie z dnia [….] marca 2006 r. W.R. zażądał "rozebrania walącej się części budynku" (k. 76 akt org. I inst.). W piśmie z dnia [….] grudnia 2006 r. organ pierwszej instancji wskazuje, że postępowanie w sprawie złego stanu technicznego budynku dotyczy całości budynku, a nie jak to miało miejsce dotychczas jego niezamieszkałej części (k. 105 akt org. I inst.). Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. przeprowadził w dniu [….] grudnia 2006 r. oględziny w sprawie "złego stanu technicznego budynku mieszkalnego przy ul. [….] na działce nr [….] położonej w M. , obręb [….] ", w trakcie których ustalono (k. 109-113 akt org. I inst.) : "Na działce nr [….] w M. posadowiony jest budynek mieszkalny, w części zamieszkały, od strony południowej. Część zamieszkała jest w stanie technicznym nie stwarzającym zagrożenia. Nie stwierdzono ubytków w ścianach zewnętrznych, zawilgoceń wewnątrz budynku, nie stwierdzono ugięć belek stropowych. Pokrycie dachowe w dobrym stanie technicznym, nie ma ubytków w dachówce cementowej, nie stwierdzono przeciekania. Konstrukcja dachu w dobrym stanie technicznym. Ściana oddzielająca część zamieszkałą od części niezamieszkałej w złym stanie technicznym, spróchniałe elementy konstrukcyjne (belki). Stan techniczny części niezamieszkałej jak w protokole z dnia [….] .2005 roku." Pismem z dnia [….] 2007 r., organ pierwszej instancji zawiadomił strony o wszczęciu postępowania w sprawie złego stanu technicznego budynku mieszkalnego posadowionego na działce nr [….] w M. , przy ul. [….] (k. 116 akt org. I inst.). W dniu [….] 2007 r. odbyła się rozprawa administracyjna, w trakcie której strony oświadczyły, że nie zamierzają remontować niezamieszkałej części budynku. Dodatkowo R.M. wniosła o rozbiórkę całego budynku ( k. 136 akt org. I inst.). Pismem z dnia [….] 2007 r., znak [….] , Wojewódzki Konserwator Zabytków w K. poinformował, że przedmiotowy budynek figuruje w ewidencji konserwatorskiej, w związku z czym w przypadku rozbiórki należy wykonać inwentaryzację fotograficzną ( k. 142 akt org. I inst.). Z kolei w piśmie z dnia [….] 2007 r., znak [….] , Wojewódzki Konserwator Zabytków w K. wyraził zgodę na rozbiórkę przedmiotowego budynku, z zastrzeżeniem, iż uprzednio należy wykonać inwentaryzację architektoniczną obiektu ( k. 153 akt org. I inst.). W dniu [….] 2008 r. R.M. złożyła do protokołu oświadczenie " iż nie zostało do dnia dzisiejszego przeprowadzone postępowanie spadkowe po R.Z. " (k. 167 akt org. I inst.). W dniu [….] 2009 r. przeprowadzono kontrolę stanu technicznego przedmiotowego obiektu, w trakcie której ustalono: "Północna część budynku jest nieużytkowana. Stwierdzono, iż część nieużytkowana jest w złym stanie technicznym tj. : duże ubytki w ścianie zewnętrznej zachodniej, stanowiącej podparcie dla belek stropowych; niezabezpieczone otwory okienne i drzwiowe (w oknach brak szyb), brak rynien i rur spustowych. Wewnątrz zalegają duże ilości śmieci.". Pismem z dnia [….] 2009 r., Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. zawiadomił o toczącym się postępowaniu pozostałe strony dotychczas nie zawiadomione, tj. M.D. , T.Z. i D.Z. .Po przedstawieniu rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonej decyzji wskazano dalej, że organ pierwszej instancji przeprowadził postępowanie prawidłowo, w szczególności w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył materiał dowodowy utrwalony w aktach postępowania znak PINB. [….] . Wydając rozstrzygnięcie dokonał jednakże częściowo niewłaściwej oceny zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie. Uchybienia i nieprawidłowości dostrzeżone w skarżonej decyzji są jednak tego rodzaju, że nie obligują organu odwoławczego do jej uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, tj. nadają się do usunięcia w postępowaniu odwoławczym, które zakończone zostaje poprzez wydanie niniejszej decyzji.W ocenie organu odwoławczego Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. prawidłowo zastosował przepisy prawa wydając decyzję w trybie art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego, zgodnie z którym: " W przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska (…) – właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku.". Zastosowanie powyższego trybu uzasadnione jest tym, że usunięcie zagrożenia stwarzanego przez obiekt budowlany stanowi działanie, które organ nadzoru budowlanego winien jest podjąć w pierwszej kolejności po stwierdzeniu stanu zagrożenia życia i zdrowia ludzi w wyniku dokonanych oględzin obiektu budowlanego. Stan taki w odniesieniu do północnej, nieużytkowanej części budynku mieszkalnego na działce [….] obr. [….] w M. został stwierdzony kilkukrotnie podczas oględzin dokonywanych w trakcie postępowania przez organ pierwszej instancji. Konieczność usunięcia istniejącego stanu zagrożenia obliguje organ do wydania decyzji nakazującej usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane. Konieczność zreformowania zaskarżonej decyzji wynika z tego, że nakazuje ona szeroki zakres robót budowlanych dla części obiektu, która była objęta nakazem rozbiórki na podstawie decyzji z dnia 23 marca 1984 r., znak [….] . Zatem obowiązki nakładane w celu zlikwidowania stanu istniejącego zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi oraz bezpieczeństwa mienia stwarzanego przez przedmiotowy obiekt budowlany winny objąć tylko roboty i czynności niezbędne dla zrealizowania tego celu, w szczególności roboty zabezpieczające i ograniczające dostęp do obiektu osób postronnych. Pomimo orzeczonego nakazu rozbiórki części nieużytkowanej budynku wykonanie powyższych robót jest konieczne z uwagi na zapewnienie możliwości bezpiecznego istnienia i użytkowania pozostałej południowej, zamieszkałej części obiektu, co do której nie stwierdzono stanu stwarzającego zagrożenie, zajmowanej przez W.R. . Po wykonaniu nałożonych niniejszą decyzją obowiązków, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. winien podjąć postępowanie egzekucyjne w stosunku do przedmiotowej (północnej) części obiektu, z uwzględnieniem nieprawidłowego stanu technicznego ściany oddzielającej cześć północną i południową budynku mieszkalnego oraz konieczności wyeliminowania tego stanu w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 61 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego ( nieprawidłowy stan techniczny powyższej ściany został potwierdzony w trakcie oględzin z dnia [….] grudnia 2006 r.). Orzekanie w niniejszym postępowaniu o obowiązku wykonania dodatkowych robót budowlanych, mających doprowadzić obiekt do należytego stanu technicznego (takich jak: uzupełnienie ubytków w ścianie zewnętrznej zachodniej, zabezpieczenie otworów okiennych, uzupełnienie rynien i rur spustowych) jest wątpliwe z uwagi na orzeczony powołana uprzednio decyzją nakaz rozbiórki. Jednocześnie wykonanie robót zabezpieczających, wskazanych w wyrzeczeniu niniejszej decyzji jest wystarczające w celu zlikwidowania stanu istniejącego zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi stwarzanego przez przedmiotowy obiekt budowlany. Obowiązek wykonania powyższych robót zabezpieczających, aczkolwiek stosunkowo ogólny, jest jednocześnie na tyle jednoznaczny, że w przypadku braku dobrowolnego wykonania będzie mógł być skutecznie egzekwowany.Wyjaśniając następnie kwestię ustalenia kręgu stron podano, że w związku z długotrwałym przedłużaniem się postępowania w sprawie stwierdzenia nabycia spadku po R.Z. organ pierwszej instancji, działając na podstawie art. 10 § 2 k.p.a. oraz odstępując od zasady czynnego udziału stron w postępowaniu z uwagi na zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi ustalił, iż spadkobiercami R.Z. w zakresie dziedziczenia samoistnego posiadania północnej części przedmiotowego budynku są : T.Z. , D.Z. , M.D. i R.M. Co do zasady, ustalenie kręgu stron w postępowaniu administracyjnym winno nastąpić w oparciu o sądowe stwierdzenie nabycia spadku, jednakże w sytuacji zagrożenia życia, zdrowia i bezpieczeństwa mienia organ nie może przyjąć, iż osoby te nie posiadają interesu prawnego w niniejszej sprawie, a zatem winny być stronami postępowania. Faktem jest również, że osoby należące do kręgu spadkobierców posiadają interes prawny w sprawie dotyczącej przedmiotu spadkobrania. Posiadanie samoistne, które stanowi formę władania przedmiotową nieruchomością przez strony postępowania jest dziedziczne, co uzasadnia również nałożenie obowiązku w niniejszej decyzji na wszystkie osoby figurujące w wypisie z rejestru gruntów jako posiadacze samoistni nieruchomości mającej nieuregulowany stan prawny. Wprawdzie art. 61 Prawa budowlanego jako zobowiązanych do utrzymania obiektu w należytym stanie technicznym i estetycznym wymienia jedynie właściciela i zarządcę, jednakże konstrukcja tego przepisu nie wyklucza, że obowiązki dbałości o stan techniczny obiektu mogą obciążać także inne podmioty. Przy nakładaniu na adresatów obowiązków o charakterze administracyjnoprawnym trzeba mieć na uwadze możliwość wyegzekwowania nałożonych obowiązków. Posiadanie samoistne nie stanowi wprawdzie tytułu prawnego, jednakże stanowi ono stan faktyczny zmierzający do uzyskania prawa własności, charakteryzujący się tym, iż posiadacz włada przedmiotem (gruntem) tak jak właściciel (art. 336 k.c.) Z tego względu do takiego posiadacza należy odpowiednio stosować przepisy dotyczące właściciela. To zaś oznacza, że nakaz utrzymania obiektu w należytym stanie z art. 61 Prawa budowlanego również i jego będzie dotyczył.Wnosząc w terminie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję [….] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 11 stycznia 2010r., znak [….] , W.R. domagał się uchylenia nałożonego na niego obowiązku.Zarzucając, że powyższe nastąpiło bez podstawy prawnej wskazywał, iż nieruchomość będąca przedmiotem sprawy od sześćdziesięciu lat użytkowana jest ten sposób, że w jednej połowie zamieszkiwał ją skarżący wraz z rodziną, a w drugiej połowie R.Z. . Żona skarżącego M.R. otrzymała bowiem od rodziców umową notarialną południową część domu i pół stodoły. Nadto, w 1984r. zapadła decyzja nakazująca W.Z. i R.Z. rozbiórkę i części domu. Osoby te obowiązku nie wykonały pomimo, że wszystkie ich dzieci dostały od Urzędu Miasta mieszkania zastępcze. Część skarżącego znajduje się w znośnym stanie technicznym . W sytuacji, gdy nigdy nie był i nie jest posiadaczem zrujnowanej części domu, co do której na jej właścicieli nałożono niewykonany dotąd nakaz rozbiórki, wydana decyzja jest niesłuszna i niesprawiedliwa.W piśmie procesowym z daty [….] 2010r., złożonym przez pełnomocnika z urzędu, skarżący podniósł zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego.W tym zakresie wskazał na obrazę art. 61 ustawy Prawo budowlane, poprzez błędne jego zastosowanie prowadzące do uznania W.R. za stronę postępowania administracyjnego mimo iż na skutek faktycznego podziału zabudowanej nieruchomości do używania (quo ad usum) nie zarządza on tą częścią obiektu budowlanego, która znajduje się w niezadowalającym stanie technicznym, ani też nie nabył w drodze dziedziczenia udziału w prawie własności nieruchomości po R.Z. (W.Z. ), która w sposób wyłączny zarządzała tą częścią budynku, która znajduje się w stanie niezadowalającym.Zdaniem W.R. , naruszone zostały też przepisy prawa procesowego, a mianowicie : art. 97 pkt. 1 i pkt 4 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie zawieszenia postępowania administracyjnego z urzędu pomimo śmierci strony R.Z. , będącej współwłaścicielką nieruchomości oraz wyłączną użytkowniczką tej części obiektu budowlanego, która znajduje się w niezadowalającym stanie technicznym; art. 100 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie pomimo zaistnienia przesłanek zwrócenia się do strony o wystąpienie do sądu o stwierdzenie nabycia spadku; art. 10 § 2 k.p.a. poprzez zastosowanie błędnej wykładni i tym samym jego niewłaściwe zastosowanie, prowadzące do wykorzystania tego przepisu do zaniechania obowiązku ustalenia kręgu stron postępowania administracyjnego; art. 7 i 77 k.p.a., poprzez niewyczerpujące zebranie materiału dowodowego i błędne ustalenie stanu faktycznego.Powyższe zarzuty skarżący rozwijał w obszernym uzasadnieniu pisma.Ostatecznie wnosił o uchylenia w całości zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji, przyznanie pełnomocnikowi kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, które nie zostały zapłacone w całości ani w części.W odpowiedzi na skargę [….] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. wnosił o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko prezentowane w zaskarżonej decyzji.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.Zgodnie z treścią art. 1 § 1 – 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153, poz.1269 z późn. zm. ), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę zgodności z prawem działalności administracji publicznej, która w myśl art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153,poz. 1270 z późn. zm. – oznaczana dalej jako p.p.s.a. ) odbywa się na zasadach określonych w przepisach tej ustawy. W ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 p.p.s.a. sąd uprawniony jest do badania, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi ( art. 134 §1 p.p.s.a. ), zaś jednym ograniczeniem w tym zakresie jest zakaz przewidziany w art. 134 § 2 p.p.s.a. Orzekanie w granicach sprawy ( art. 135 p.p.s.a. ) oznacza sprawę będącą przedmiotem kontrolowanego postępowania administracyjnego, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność, jako pochodną określonego stosunku administracyjnoprawnego i odbywa się z uwzględnieniem ówcześnie obowiązujących przepisów prawa.Mając na uwadze treść powołanych na wstępie orzeczeń oraz okoliczności wynikające z przedstawionych akt administracyjnych w zakresie zgromadzone materiału i przebiegu postępowania skargę należy uznać za zasadną wobec naruszenia w toku niniejszego postępowania administracyjnego zasad wynikających z art. 7 k.p.a. i 77 § 1 k.p.a. oraz innych przepisów proceduralnych, które to uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.Stosownie do art. 7 k.p.a – w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Powołany przepis formułuje naczelną zasadę postępowania jaką jest zasada prawdy obiektywnej, której realizacja ma ścisły związek z zasadą praworządności oraz wywiera zasadniczy wpływ na ukształtowanie całego postępowania administracyjnego, obligując organ administracji publicznej do wyczerpującego zbadania okoliczności faktycznych związanych z daną sprawą, na podstawie wszelkich dostępnych dowodów. Z zasady tej wynika między innymi rozwijany w art. 77 § 1 k.p.a. obowiązek organu administracji publicznej określenia w każdej sprawie z urzędu jakie dowody są konieczne do wyjaśnienie stanu faktycznego, ich poszukiwania oraz realizacji. Konsekwencją obowiązywania zasad praworządności i prawdy obiektywnej jest także regulacja zawarta w art. 107 § 1 k.p.a., ustanawiającym obok innych wymogów decyzji obowiązek organu zawarcia w niej podstawy prawnej i uzasadnienia faktycznego, które w myśl § 3 tego artykułu powinno w szczególności obejmować wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne – wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Odpowiednie ujawnienie procesu decyzyjnego w sferze podstawy faktycznej rozstrzygnięcia stanowi jedną z gwarancji prawidłowej realizacji zasady swobodnej oceny dowodów z art. 80 k.p.a. Obowiązkiem organu rozstrzygającego sprawę – w ramach motywowania podjętej decyzji – jest ustosunkowanie się do wszystkich zarzutów podnoszonych przez stronę w trakcie toczącego się postępowania, odzwierciedlenie tego winno znaleźć się w uzasadnieniu decyzji. Brak odniesienia się przez organ rozstrzygający sprawę do podnoszonych przez stronę zarzutów stanowi naruszenie prawa procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy ( por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 14.04.2005r. III SA/Wa 180/05, zam. zb. LEX nr 166546 ).Odnosząc te ogólne uwagi do stanu faktycznego niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w decyzji organu pierwszej instancji poza wypisem z ewidencji gruntów nie powołano żadnych innych dowodów będących podstawą szeregu ustaleń dotyczących kręgu stron postępowania oraz pozostałych okoliczności tworzących podstawę faktyczną wydanego rozstrzygnięcie. Nie poddano w niej też ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który stanowią liczne dokumenty ( akty notarialne , odpisy aktów stanu cywilnego, postanowienia sądów powszechnych , pisma urzędowe ) oraz czynności procesowe i kontrolne utrwalone w protokołach.Z uzasadnienie nie wynika w szczególności , na jakiej podstawie R.M. , M.D. , D.Z. i T.Z. zostali uznani przez organ pierwszej instancji za spadkobierców zmarłej.Z. , figurującej w myśl powoływanego wypisu z ewidencji gruntów jako jednen z posiadaczy samoistnych działki nr [….] , obr. [….] , położonej w M. przy ul. [….] . Nie zostało wyjaśnione, na jakiej podstawie organ pierwszej instancji ustalił, że R.Z. była współwłaścicielką powyższej działki. Analogiczna uwaga dotyczy wskazania jako jej współwłaścicieli W.R., M.R. , A.O. i M.R. , którzy także w powoływanym wypisie z rejestru gruntów zostali określeni jako posiadacze samoistni . Powyższe jest istotne tym bardziej, że wyżej wymienionych, jako adresatów decyzji obciążono nakazem wykonania obowiązków objętych wydanym rozstrzygnięciem.Z uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji nie wynikają również przyczyny, dla których prowadząc postępowanie wszczęte w myśl zawiadomienia z daty [….] marca 2007r. na wniosek W.R. w sprawie złego stanu technicznego budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr [….] , przy ul. [….] w M. , ograniczono rozstrzygnięcie tylko do jego części północnej. Brak w szczególności jakichkolwiek ustaleń i innych rozważań odnoszących się do nadal zamieszkałej części południowej budynku. Nie wyjaśniono również w żadnym fragmencie, czy stwierdzone uszkodzenia części północnej budynku stwarzają zagrożenie tylko dla bezpieczeństwa mienia oraz zdrowia i życia ludzi osób trzecich korzystających z położonego w bezpośrednim sąsiedztwie tego obiektu budowlanego miejsca publicznego, czy także dla mieszkającego nadal w części południowej budynku i korzystającego z nieruchomości W.R. Te wszystkie nieustalone okoliczności natury przedmiotowej mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy w świetle art. 66 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane ( tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm. – dalej w skrócie Pb), powołanego przez organ pierwszej instancji jako materialnoprawna podstawa rozstrzygnięcia. Zgodnie z treścią tej regulacji, w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku. Stosownie zaś do treści art. 66 ust. 2 Pb, w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3, właściwy organ może zakazać użytkowania obiektu budowlanego lub jego części do czasu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, przy czym decyzja o zakazie użytkowania obiektu, jeżeli występują okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu i może być ogłoszona ustnie.Powołane przepisy wskazują , że prowadzone przez organy nadzoru budowlanego postępowanie winno dotyczyć obiektu budowlanego jako całości i w takim zakresie należało czynić w nim ustalenia. Nadto, winny one uwzględniać fakty odnoszące się do istnienia lub nieistnienia przesłanek orzeczenia w wydawanej decyzji o zakazie użytkowania obiektu budowlanego.Dokładne ustalenie tych okoliczności ma także istotne znaczenie z tej przyczyny, że art. 66 ust. 1 pkt 1 Pb oraz ust. 2 nie jest jedyną regulacją dotyczącą skutków niewłaściwego stanu technicznego nieużytkowanych i użytkowanych obiektów budowlanych oraz z tym związanych zagrożeń. Poczynione ustalenia i ocena prawna stanu faktycznego winny zatem zawierać wyjaśnienia umożliwiające jednoznaczne stwierdzenie, że w sprawie nie zachodzą przesłanki do stawania art. 67 Pb albo art. 68 Pb. Ponadto, nie jest wykluczone wydanie rozstrzygnięcia znajdującego równolegle podstawę prawną w art. 66 ust.1 pkt 1-3 Pb.W sprawie niniejszej braki w niezbędnych ustaleniach oraz dowolność tych, które zostały poczynionych budzą zastrzeżenia tym większe, że na konieczności ich prawidłowego dokonania naprowadzały twierdzenia oraz wnioski stron zawarte w pismach i protokołach różnych czynności zgromadzonych w aktach administracyjnych. To samo dotyczy dostępnego w nich materiału dowodowego, który nie został poddany ocenie, zaś mógł prowadzić do zupełnie innego rozstrzygnięcia. Jako przykład można wskazać, iż z treści notatki służbowej ( bez daty ), popartej fotografiami z dnia [….] 2004r. wynika, że tak organ pierwszej instancji, jaki W.R. i R.M. oraz przedstawiciel Urzędu Miasta i Gminy w M. , co do wszystkich budynków znajdujących się na działce nr [….] obr. [….] w M. przy ul. [….] stwierdzali zgodnie, z uwzględnieniem także innych wspomnianych w niej materiałów, że przedmiotowe obiekty, a więc również przedmiotowy budynek mieszkalny w całości znajdują się w złym stanie technicznym, są zruderyzowane, wyglądem oszpecają otoczenie i nie nadają się do odbudowy. Także z protokołu oględzin dnia [….] 2006 r. wynika, że ściana oddzielająca część zamieszkałą od niezamieszkałej znajduje się w złym stanie technicznym i ma spróchniałe elementy konstrukcyjne ( belki ). Organ pierwszej instancji pomija jednak milczeniem te okoliczności oraz konsekwencje stwierdzonego w toku czynności stanu rzeczy.Budzi także zastrzeżenia fakt pozostawienia przez organ pierwszej instancji poza ustaleniami kwestii dotyczących przyczyn niewykonania decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w M. z dnia 23 marca 1984 r., znak [….] , którą nakazano W.Z. i R.Z. dokonanie rozbiórki ½ budynku mieszkalnego – starego, położonego na posesji w M. przy ul. [….] , w terminie do 30 kwietnia 1984r. Kserokopia takiej decyzji została zgromadzone jako materiał dowodowy wraz z kserokopią pismem Burmistrza Miasta i Gminy w M. z dnia 16 stycznia 1991r., ,znak [….] , którego treść naprowadza, że decyzja ta była ostateczna i prawomocna . Nie jest widomym w szczególności, czy na jej podstawie za życia zobowiązanych wystawiono tytuł wykonawczy i wszczęto postępowanie egzekucyjne, jakie były przyczyny niezrealizowania objętego nią nakazu, czy taka decyzja pozostaje nadal w obrocie prawnym i może być wykonywana w stosunku do spadkobierców R.Z. , co także mogło mieć wpływ dla wydanego rozstrzygnięcia.Z licznych uchybień proceduralnych budzi dalej zastrzeżenia, że nie jest wiadomym z akt sprawy, czy organ pierwszej instancji przeprowadził oględziny wyznaczone na dzień [….] 2003r.Z nieznanych przyczyn wiele istotnych czynności dowodowych ( w tym trzykrotne oględziny ) przeprowadzono jeszcze przed zawiadomieniem stron o wszczęciu postępowania pismem z dnia [….] 2007r., pomimo iż jak wskazuje treść pisma Starosty Powiatu M. z dnia [….] 2003r. i załączone do niego podania W.R. , właśnie ta data jest momentem wszczęcia postępowania, którego uprzednio nie zakończono wydaniem decyzji. Nadto M.D. , T.Z. i D.Z. zawiadomiono o wszczęciu postępowaniu już po zakończeniu czynności wyjaśniających , tż przed wydaniem decyzji, pismem z dnia [….] 2009r., przy czym korespondencja przeznaczona dla M.D. powróciła bez doręczenie z adnotacją poczty " Pod wskazanym adresem nie ma takiej osoby ". W aktach brak danych dotyczących przyczyn przeprowadzenia w dniu [….] 2009r. kontroli stwierdzającej stan faktyczny, zamiast oględzin z udziałem stron, po której to czynności już nie umożliwiono stronom wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Powyższe zaś stanowi o naruszeniu zasady obligującej do zapewnienia stronom czynnego udziału w postępowaniu ( art. 10 § 1 k.p.a.) niezależenie od niewykazania przyczyn usprawiedliwiających odstąpienie od tych zasad w prowadzony ponad sześć lat postępowaniu. To zaś stanowi przesłankę do wznowienia postępowania wymienioną w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.W świetle powołanych wyżej okoliczności nie jest zasadne stanowisko wyrażonej w zaskarżonej decyzji, w myśl którego organ pierwszej instancji przeprowadził postępowanie prawidłowo, w szczególności w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył materiał dowodowy utrwalony w aktach postępowania znak [….], jak również uznanie za usprawiedliwione odstąpienie od respektowania praw stron. W opisanej sytuacji należało wydać decyzję kasacyjną, na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.Zaskarżona decyzja organu drugiej instancji narusza prawo także z innych powodów. Powołano w niej co prawda uwzględnione przez ten organ przy wydaniu rozstrzygnięcia dowody, których jednakże nie oceniono w całokształcie zebranego materiału, zaś jest on znacznie szerszy. Nie wyjaśniono przyczyn braku w aktach administracyjnych protokołu oględzin dnia [….] 2003r. Również w tym wypadku brak wszelkich koniecznych ustaleń dotyczących strony przedmiotowej, pozwalających na stwierdzenie prawidłowości przyjętej podstawy prawnej decyzji i zakresu wydanego rozstrzygnięcia. Z analogicznych przyczyn co poddane uprzednio analizie odnośnie uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji , rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonej decyzji należy także uznać za wydane z naruszeniem art. 7 k.p.a., 77 § 1 k.p.a., 80 k.p.a. art. 107 § 1 i 3 k.p.a. Dodatkowym uchybieniem jest to, że organ drugiej instancji nie odniósł się do istotnych twierdzeń i zarzutów odwołania M.D. , T.Z. , D.Z. oraz R.M. Wskazywali oni, że cały przedmiotowy budynek jest w bardzo złym stanie technicznym i łącznie z zamieszkałą nadal częścią nadaje się do wyburzenia. Podnosili również, że nie ma możliwości zburzenia tylko niezamieszkałej części budynku.Całkowicie dowolne jest stanowisko organu odwoławczego, który wskazuje na powinność Powiatowego Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. po wykonaniu nałożonych niniejszą decyzją obowiązków podjęcia postępowanie egzekucyjne w stosunku do przedmiotowej (północnej) części obiektu, z uwzględnieniem nieprawidłowego stanu technicznego ściany oddzielającej cześć północną i południową budynku mieszkalnego oraz konieczności wyeliminowania tego stanu w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 61 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego. Powyższe wynika z faktu, że także organ drugiej instancji zaniechał poczynienia ustaleń w kwestii ostateczności oraz pozostawania w obrocie prawnym decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w M. z dnia 23 marca 1984 r., znak [….] , przyczyn jej niewykonania i dopuszczalności prowadzenia na jej podstawie aktualnie egzekucji.Błędne jest również stanowisko organu drugiej instancji, który widzi podstawę do nałożenia wynikających z jego rozstrzygnięcia obowiązków na osoby wskazane w osnowie decyzji jako posiadaczy samoistnych. Nie kwestionując zasadności poglądu o dziedziczności posiadania należy zauważyć, że niewykonywanie przez spadkobierców fatycznego władztwa nad rzeczą z zamiarem właścicielskim po dacie otwarcia spadku skutkuje utratą posiadania ( art. 336 kc – 352 kc ). Nadto, stosownie do art. 61 Pb, rzeczą organów w sprawie niniejszej było przeprowadzenie postępowania dowodowego dla ustalenia właściciela ( współwłaścicieli ) przedmiotowego budynku mieszkalnego, jak również kwestii dotyczących zarządu. W tym zakresie należało mieć na uwadze trafne poglądy doktryny, w której wskazuje się , że w sytuacji gdy pomiędzy współwłaścicielami nastąpił podział danego obiektu budowlanego do użytkowania (tzw. podział ad usum), nakaz realizacji obowiązku utrzymania w odpowiednim stanie technicznym określonej części obiektu budowlanego może odnosić się tylko do tego ze współwłaścicieli, który użytkuje ją z wyłączeniem innych współwłaścicieli, aczkolwiek także pozostali współwłaściciele są stronami postępowania i adresatami decyzji ( tak Z.Cieślik , S. Szuster w Komentarzu do art. 61 Pb, LEX/el. 2003 ). Ta istnienie takiego podziału w sprawie niniejszej naprowadzały zarówno dokumenty w postaci zgromadzonych aktów notarialnych, czy decyzji rozbiórkowej, jak i twierdzenia stron.Nie jest tak, by od poczynienia stosownych ustaleń do do kręgu właścicieli obiektu budowlanego zwalniały trudności jakie wynikają ze spadkobrania. O ile bowiem stosowne postępowanie nie zostało przeprowadzone przez sąd spadku ( właściwy uwagi na ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy ), krąg takich osób winien ustalić samodzielnie organ administracji publicznej korzystając ze wszelkich środków dowodowych przewidzianych przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. W sprawie niniejszej takie ustalenia dotyczące spadkobierców M.R. i R.Z. nie zostały poczynione, pomimo iż w tym kierunku zgromadzono pewne, aczkolwiek niekompletne dowody.Nie jest rzeczą Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zastępowanie organów administracji publicznej w wykonywaniu ich kompetencji orzeczniczych, przy czym wskazane wyżej uchybienia proceduralne stwarzają podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "b" i " c " p.p.s.a., przy odstąpieniu dalej idącej kontroli prawidłowości zastosowania w niniejszej sprawie przepisów prawa materialnego. Taka kontrola następuje dopiero po ustaleniu rzeczywistego stanu faktycznego sprawy, w odniesieniu do którego mają znaleźć zastosowanie normy prawa materialnego w niewadliwie przeprowadzonym postępowaniu ( por. wyrok NSA z 10.02.1981r. , SA 910/80, ONSA 1981, nr 1 , poz. 7 oraz Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz pod red. T. Wosia , WP LexisNexis W-wa 2005 str. 145 t. 14 ), zaś w sprawie niniejszej z uprzednio wskazanych przyczyn jest ona niemożliwa i bezprzedmiotowa.Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w pkt I. sentencji wyroku biorąc za podstawę art. 145 § 1 pkt 1 lit. "b" i "c " p.p.s.a., zaś rzeczą organów administracji publicznej przy ponownym rozpatrzeniu sprawy będzie eliminacja wytkniętych uchybień oraz wydanie stosownego rozstrzygnięcia w niewadliwie przeprowadzonym postępowaniu.Podstawę prawną orzeczenia zawartego w pkt II. sentencji wyroku stanowi art. 152 p.p.s.a.O kosztach postępowania sądowoadministracyjnego orzeczono jak w pkt III. sentencji wyroku, na podstawie art. 200 p.p.s.a i art. § 250 p.p.s.a