Sygnatura:
6153 Warunki zabudowy terenu
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2010-08-26
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Zofia Flasińska /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA – Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. C. – S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 czerwca 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 672/09 o odmowie przyznania prawa pomocy zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi E. C. – S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia […] marca 2009 r., Nr […] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie wyroku
Postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę kasacyjną E. C.-S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2009 r. o odrzuceniu skargi E. C. – S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia […] marca 2009 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy (k. 132-134).W dniu 18 maja 2010 r. skarżąca wniosła zażalenie na postanowienie z dnia 16 kwietnia 2010 r. wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych (k. 157-159).Postanowieniem z dnia 26 maja 2010 r. referendarz sądowy oddalił wniosek skarżącej o zwolnienie od kosztów sądowych (k. 163-166).Po rozpoznaniu sprzeciwu skarżącej od tego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 29 czerwca 2009 r. również oddalił wniosek skarżącej (k. 178- 180).Sąd wskazał, że instytucja prawa pomocy została wprowadzona z myślą o tych osobach, które z uwagi na bardzo trudną sytuację materialną nie są w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego, a odmowa udzielenia im pomocy doprowadziłaby do zamknięcia przed nimi możliwości dochodzenia praw przed sądem administracyjnym. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że wnioskodawczyni jest w stanie ponieść koszty postępowania. Skarżąca prowadzi wspólnie z mężem gospodarstwo domowe, a ich miesięczny dochód wynosi 12 900 zł (świadczenie emerytalne skarżącej – 1 900 zł, świadczenie emerytalne męża skarżącej – 4000 zł, wynagrodzenie za pracę męża skarżącej – 7000 zł). W skład posiadanego majątku wchodzi dom o pow. 140 m² i mieszkanie o pow. 35 m². Skarżąca jest też współwłaścicielką samochodu osobowego marki Chevrolet Spark oraz posiada oszczędności w kwocie 30 000 zł. Powyższe ustalenia nie pozwalają uznać jej za osobę ubogą, a tylko dla takich osób przewidziana została instytucja prawa pomocy.Zażalenie na to postanowienie (zatytułowane "Sprzeciw") wniosła E. C. – S.. W uzasadnieniu wskazała, że Sąd nie zbadał w całości jej sytuacji finansowej, nie ustalił jej faktycznych wydatków i obciążeń.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.Zgodnie z art. 246 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. To na wnioskodawcy ciąży więc obowiązek wykazania, że jego sytuacja materialna jest na tyle zła, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego.Sytuacja materialna skarżącej przedstawiona przez nią we wniosku o przyznanie prawa pomocy (k. 158-159) jest dobra. Skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem. Ich łączny dochód wynosi 12 900 zł brutto. W skład ich majątku wchodzi dom o pow. 140 m² i mieszkanie o pow. 35 m² . Skarżąca jest też współwłaścicielką samochodu osobowego marki Chevrolet Spark oraz posiada oszczędności w kwocie 30 000 zł. Ani we wniosku o przyznanie prawa pomocy, ani w sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego z dnia 26 maja 2010 r., ani w rozpoznawanym zażaleniu na postanowienie Sądu z dnia 29 czerwca 2010 r. skarżąca nie wskazała żadnych wydatków i obciążeń finansowych, które ponosi. Sąd I instancji, rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy, nie miał obowiązku ustalania z urzędu, jakie wydatki ponosi wnioskodawczyni i jak wpływają one na jej sytuację finansową. Ciężar wykazania tych okoliczności spoczywał na wnioskodawczyni.Uznając, iż zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzekł jak w sentencji.