Sygnatura:
6033 Zajęcie pasa drogowego (zezwolenia, opłaty, kary z tym związane)
Hasła tematyczne:
Koszty sądowe
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2010-06-14
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Andrzej Kuba /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Kuba po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. z dnia 16 października 2009 r. sygn. akt II SA/Sz 962/09 w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sz. z dnia […] czerwca 2009 r. nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie wyroku

Postanowieniem z dnia 2 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Sz. odrzucił skargę A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sz. z dnia 25 czerwca 2009 r. nr […] w przedmiocie wymierzenia grzywny za zajęcie pasa drogowego jako wniesionej z uchybieniem terminu.W dniu 28 września 2009 r. A. M. nadała w urzędzie pocztowym wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi argumentując tym, że uchybiła terminowi bez własnej winy. W uzasadnieniu wniosku A. M. oświadczyła, że w dniach od 14 lipca 2009 r. do 16 sierpnia 2009 r. była na zwolnieniu lekarskim po przebytej operacji oraz że ze względu na trudności w poruszaniu się nie mogła osobiście udać się na pocztę. Dlatego w dniu 30 lipca 2009 r. poprosiła o pomoc znajomego, aby ten nadał przesyłkę na poczcie, co uczynił dopiero następnego dnia.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Sz. postanowieniem z dnia 16 października 2009 r. o sygn. akt II SA/Sz 962/09 odrzucił wniosek. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podkreślił, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został złożony z uchybieniem 7 dniowego terminu, o jakim mowa w art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., na dokonanie tego rodzaju czynności. Sąd I instancji zaznaczył, że strona dowiedziała się o uchybieniu terminu w dniu 9 września 2009 r., gdyż w tym dniu został jej doręczony odpis postanowienia Sądu I instancji z dnia 2 września 2009 r. o odrzuceniu skargi.Na powyższe postanowienie A. M. wniosła zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym zarzuciła Sądowi I instancji, że przesyłając stronie postanowienie o odrzuceniu skargi nie pouczył jej o prawie wniesienia wniosku o przywrócenie terminu ani o terminie do złożenia takiego pisma i skutkach jego niedochowania.Z wymienionych względów A. M. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i rozpoznanie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Zażalenie nie jest uzasadnione i podlega oddaleniu. Zgodnie z treścią art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminowi. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminowi (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Z kolei w myśl art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Z treści cytowanego przepisu wynika, że zachowanie terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania spóźnionej czynności procesowej jest jednym z warunków formalnych dopuszczalności wniosku o przywrócenie terminu. Jeżeli strona uchybiła terminowi 7 dni na złożenie wniosku o przywrócenie terminu i nie wniosła wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu oraz nie uprawdopodobniła, że spóźnienie nastąpiło z powodu okoliczności przez nią niezawinionych, wówczas sąd odrzuca na podstawie art. 88 p.p.s.a. taki wniosek jako spóźniony.W rozpoznawanej sprawie postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. z dnia 2 września 2009 r. o odrzuceniu skargi zostało doręczone A. M. w dniu 9 września 2009 r. Zatem należało przyjąć, że od tego momentu ustała przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia skargi. Wobec tego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi powinien był zostać złożony najpóźniej do dnia 16 września 2009 r. wraz z dokonaniem spóźnionej czynności tj. wniesieniem skargi na rozstrzygnięcie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sz z dnia 25 czerwca 2009 r. Wniosek A. M. został wniesiony w dniu 28 września 2009 r. czyli po upływie terminu 7 dni określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a. W związku z tym Sąd I instancji zobowiązany był odrzucić taki wniosek, na podstawie art. 88 p.p.s.a., jako spóźniony.Nie można zgodzić się z zarzutami A. M. odnośnie braku pouczenia Sądu I instancji co do przysługującego jej środka prawnego w postaci wniosku o przywrócenie terminu oraz co do terminu na dokonanie tej czynności. W piśmie z dnia 4 września 2009 r. załączonym do postanowienia Sąd I instancji z dnia 2 września 2009 r. pouczył Annę Mazur o prawie wniesienia skargi kasacyjnej na ww. postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od daty doręczenia, o przymusie radcowsko – adwokackim obowiązującym przy sporządzeniu tego środka zaskarżenia oraz o prawie strony do wystąpienia z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w tym zakresie. Zgodnie bowiem z treścią art. 173 § 1 p.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z kolei w myśl art. 6 p.p.s.a. stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego sąd administracyjny powinien udzielać potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczać o skutkach prawnych tych czynności i skutkach ich zaniedbań. W sprawie objętej zażaleniem Sąd I instancji pouczył A. M. o przysługującym jej, zgodnie z przepisami ustawy, odwoławczym środku prawnym od postanowienia o odrzuceniu skargi. Dlatego nie można czynić zarzutu Sądowi I instancji, że nie dokonał pouczenia strony. Natomiast inną kwestią jest fakt, że żaląca się nie skorzystała z przysługującego jej uprawnienia do wniesienia skargi kasacyjnej lecz zdecydowała złożyć wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Dokonując tej czynności strona powinna była bowiem wiedzieć o warunkach formalnych określonych w art. 86 p.p.s.a. i art. 87 p.p.s.a., jakie należy spełnić przy wnoszeniu wniosku o przywrócenie terminu.Mając na uwadze powyższe okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zaskarżone postanowienie Sądu I instancji jest prawidłowe i na podstawie art. 184 p.p.s.a w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.