Sygnatura:
6550
Hasła tematyczne:
Środki unijne
Skarżony organ:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Data:
2009-07-23
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny
Sędziowie:
Hanna KamińskaJan Bała /przewodniczący sprawozdawca/Małgorzata Korycińska

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała (spr.) Sędziowie NSA Hanna Kamińska Małgorzata Korycińska Protokolant Grzegorz Heleniak po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 16 kwietnia 2009 r. sygn. akt VIII SA/Wa 640/08 w sprawie ze skargi "A. E. M." Spółki z o.o. w Bi., P. M. – "P. A." s.c. na decyzję Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia […] września 2008 r. nr […] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania; 2. zasądza solidarnie od "A. E. M." Spółki z o.o. w B., P. M. na rzecz Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie wyroku

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. akt VIII SA/Wa 640/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., po rozpoznaniu sprawy ze skargi "A. E. M." Spółki z o. o. w B., P. M. – wspólników spółki cywilnej "P. A." na decyzję Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia […] września 2008 r. nr […] w przedmiocie odmowy przyznania płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania na rok 2007, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w B. z dnia […] lipca 2008 r. nr […] oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się wyroku. Ponadto Sąd zasądził od organu na rzecz skarżących kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.Sąd orzekał w następującym stanie sprawy. W dniu […] maja 2007 r. "A. E. M." Spółka z o. o. w B. (dalej: "A. E. M." Spółka z o. o.) złożyła w Biurze Powiatowym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w B. wniosek o przyznanie pomocy finansowej z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania. W dniu […] maja 2008 r. spółka cywilna "P. A." złożyła wniosek o wstąpienie na miejsce "A. E. M." Spółki z o. o. do toczącego się postępowania.Decyzją z dnia […] lipca 2008 r. Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w B. odmówił spółce cywilnej "P. A." przyznania pomocy finansowej z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania. Organ I instancji stwierdził, że warunkiem koniecznym do przejęcia płatności jest przeniesienie posiadania wszystkich objętych wnioskiem dotychczasowego producenta rolnego działek rolnych lub ich części położonych na obszarach ONW.Dyrektor M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. decyzją z dnia […] września 2008 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że spółka cywilna "P. A." przejęła jedynie kilka działek z kilkudziesięciu, jakie były zgłoszone we wniosku na rok 2007 przez "A. E. M." Spółkę z o. o. W ocenie organu II instancji, nie został spełniony warunek przekazania całości gruntów rolnych, do których o przyznanie płatności ubiegał się przekazujący.Skargę na decyzję Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia […] września 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. wniosła "A. E. M." Spółka z o. o w B. oraz P. M. – wspólnicy spółki cywilnej "P. A.".Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarga jest zasadna. Stwierdził, że sporne w niniejsze sprawie jest to, czy płatność ONW przysługuje skarżącemu, na rzecz którego nastąpiło przeniesienie posiadania jedynie części, nie wszystkich, działek rolnych położonych na obszarach zadeklarowanych we wniosku o przyznanie płatności.Sąd stwierdził, że wykładni § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 kwietnia 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)", objętej Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007 – 2013 (Dz.U. nr 68, poz. 448, dalej: rozporządzenie z dnia 11 kwietnia 2007 r.) należy dokonywać mając na uwadze treść art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz.U. Nr 64, poz. 427, dalej: ustawa o rozwoju obszarów wiejskich), stanowiącego delegację ustawową do wydania rozporządzenia z dnia 11 kwietnia 2007 r., oraz zgodnie z art. 26 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 lit. d) i e) ostatnio wymienionej ustawy minister właściwy do spraw rozwoju wsi określa w drodze rozporządzenia m.in. działania i przypadki, w których następca prawny wnioskodawcy albo nabywca gospodarstwa rolnego lub jego części albo przejmujący posiadanie gospodarstwa rolnego lub jego części może – na swój wniosek – wstąpić do toczącego się postępowania w miejsce wnioskodawcy oraz warunki i tryb wstąpienia do tego postępowania i sytuacje, w których może być mu przyznana pomoc oraz warunki i tryb jej przyznania. W sytuacji gdy warunkiem przyznania pomocy jest posiadanie gospodarstwa rolnego lub gruntu i pomoc jest przyznawana do powierzchni gruntu, przepisy art. 25 stosuje się odpowiednio w razie przeniesienia posiadania gospodarstwa rolnego lub jego części (art. 26 ustawy o rozwoju obszarów wiejskich). Art. 25 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich stanowi, że w sprawach dotyczących przyznania pomocy w razie zbycia całości lub części gospodarstwa rolnego wnioskodawcy w toku postępowania nabywca gospodarstwa rolnego lub jego części może – na swój wniosek – wstąpić do toczącego się postępowania na miejsce wnioskodawcy, o ile nie przeciwstawia się to przepisom, o których mowa w art. 1 pkt 1 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich oraz istocie i celowi działania, w ramach którego ma być przyznana pomoc.W ocenie Sądu I instancji z treści powołanych wyżej przepisów wynika jednoznacznie, że w razie przeniesienia posiadania zarówno wszystkich położonych na obszarach ONW działek rolnych, jak i przeniesienia posiadania części położonych na obszarach ONW działek rolnych zadeklarowanych we wniosku, na rzecz innego podmiotu, płatność ONW przysługuje temu podmiotowi. Oznacza to, że organy administracji dokonały wadliwej wykładni § 6 rozporządzenia ONW.W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, art. 74 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady WE nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (Dz.U. UE L nr 141 z dnia 30 kwietnia 2004, str. 18, dalej: rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2004), nie ma zastosowania do płatności ONW. WSA zauważył, że płatności ONW nie zaliczają się do żadnej z wymienionych w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U. UE L nr 270 z dnia 21 października 2003 r., str. 1, dalej: rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003) kategorii zakresu stosowania tego rozporządzenia. Zdaniem Sądu I instancji, brak jest podstaw do stosowania wprost zapisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004, stanowiącego akt wykonawczy do rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 do płatności ONW.W ocenie Sądu I instancji, organy administracji naruszyły także art. 29 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.) w związku z art. 30 k.p.a., bowiem wydały decyzję w stosunku do nieposiadającej osobowości prawnej, zdolności sądowej, wekslowej, upadłościowej i układowej spółki cywilnej "P. A." s.c. zamiast w stosunku do wspólników tej spółki ("A. E. M." Spółki z o. o. w B. oraz P. M.).Sąd wskazał, że organ I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy powinien dokonać wykładni § 6 rozporządzenia z dnia 11 kwietnia 2007 r. zgodnie z przedstawionymi wytycznymi, poczynić ustalenia na gruncie art. 25 ustawy o rozwoju obszarów wiejskich oraz prawidłowo określić w decyzji stronę skarżącą.Od powyższego wyroku Dyrektor M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. wniósł skargę kasacyjną, zaskarżając to orzeczenie w całości i wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w W., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi wniesionej przez wspólników spółki cywilnej "P. A." oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.Powyższemu wyrokowi zarzucono naruszenie:1) przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, dalej: p.p.s.a.) w związku z art. 28, art. 29 w związku z art. 30 k.p.a. przez nieprawidłową wykładnię oraz ich nieprawidłowe zastosowanie;2) przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przez jego niezastosowanie wobec przyjęcia naruszenia przez organ wydający decyzję art. 29 i 30 k.p.a.;3) przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a. w związku z art. 12 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz.U. Nr 10, poz. 76 ze zm.) przez całkowite pominięcie tego przepisu przy ocenie i uznaniu naruszenia przez organ art. 29 i art. 30 k.p.a.4) przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a. w związku z art. 29 w związku z art. 30 k.p.a. przez nieprawidłową wykładnię oraz ich nieprawidłowe zastosowanie;5) przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a. przez jego nieprawidłowe zastosowanie;6) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 153 p.p.s.a. przez jego nieprawidłowe zastosowanie;7) przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a. w związku z art. 74 ust. 1-7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 przez jego niezastosowanie;8) przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a. w związku z § 6 ust. 1 rozporządzenia z dnia 11 kwietnia 2007 r. oraz art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz.U. Nr 10, poz. 76 ze zm.) przez nieprawidłową wykładnię oraz nieprawidłowe zastosowanie.W uzasadnieniu skargi kasacyjnej kasator podniósł, że nie jest trafne stanowisko Sądu I instancji, iż do płatności ONW nie znajduje zastosowania rozporządzenie nr 1782/2003 oraz przepisy wykonawcze do tego aktu prawa wspólnotowego znajdujące się w rozporządzeniu nr 796/2004. Do przejęcia płatności ONW w przypadku przeniesienia posiadania działek rolnych na innego producenta rolnego stosuje się zasady dotyczące przekazywania gospodarstw rolnych oraz przejmowania płatności określone w art. 74 rozporządzenia nr 796/2004. Regulacje zawarte w tym przepisie mają swoje odzwierciedlenie w § 6 ust. 1, ust. 2 i ust. 6 rozporządzenia z dnia 11 kwietnia 2007 r. W ocenie organu, Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni tych przepisów, bowiem nie sięgnął do definicji pojęcia działki rolnej, zawartej w art. 3 pkt 7 ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. W świetle tejże definicji przepis § 6 rozporządzenia z dnia 11 kwietnia 2007 r. należy rozumieć w ten sposób, że przeniesienie posiadania działek rolnych lub ich części położonych na obszarach ONW dotyczy przeniesienia posiadania działek rolnych położonych na obszarach ONW bądź działek rolnych, których część znajduje się na obszarach ONW. Tym samym część działek objętych wnioskiem przekazującego nie musi być położona na terenach ONW i tylko w takim przypadku możliwe jest przyznanie płatności tylko do części wniosku (dotyczącego działek położonych na obszarach ONW). W przedmiotowej sprawie wszystkie działki rolne, które zadeklarował przekazujący we wniosku obszarowym, znajdowały się w 2007 r. na obszarach ONW. W tej sytuacji umowa, o której mowa w § 6 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia z dnia 11 kwietnia 2007 r. winna obejmować wszystkie działki rolne, które zostały zadeklarowane we wniosku o przyznanie płatności przez przekazującego. Brak takiej umowy, czy też nieprzekazanie wszystkich działek rolnych wchodzących w skład przekazywanego gospodarstwa rolnego (przekazanie części gospodarstwa) uniemożliwia przyznanie płatności ONW na rok 2007, o którą ubiegał się przekazujący.Zdaniem kasatora, Sąd I instancji błędnie uznał, że spółka cywilna nie może być stroną postępowania w sprawie. Co do zasady spółka cywilna, będąc stosunkiem zobowiązaniowym a nie podmiotem praw i obowiązków, nie może uzyskać płatności objętych wnioskiem. Niemniej przepisy różnych ustaw regulujących działalność gospodarczą, podatki, statystykę przewidują w odniesieniu do spółki cywilnej szczególne uregulowania. Takie szczególne uregulowania uprawniające spółkę cywilną do uzyskania płatności zawierają przepisy ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności. Warunkiem ubiegania się o przyznanie płatności jest uprzednie uzyskanie przez wnioskodawcę – producenta rolnego – numeru identyfikacyjnego, przy czym zgodnie z art. 12 ust 5 wspomnianej ustawy spółce cywilnej nadaje się jeden numer identyfikacyjny, a otrzymuje go ten wspólnik, co do którego pozostali wspólnicy wyrazili pisemną zgodę.W ocenie wnoszącego skargę kasacyjną, wskazana w zaskarżonym wyroku podstawa prawna rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie są błędne i nie odpowiadają wymaganiom art. 141 § 4 p.p.s.a., bowiem nie znajdują zastosowania do ustalonego w sprawie stanu faktycznego. Z kolei ocena prawna i wskazania Sądu co do dalszego postępowania naruszają art. 153 p.p.s.a.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.Przede wszystkim należy podzielić zarzut skargi kasacyjnej, że Sąd pierwszej instancji dokonał wadliwej wykładni mającego w sprawie zastosowanie § 6 ust. 1 rozporządzenia ONW przyjmując, iż z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, że w razie przeniesienia zarówno wszystkich położonych na obszarach ONW działek rolnych, jak i przeniesienia posiadania części położonych na obszarach ONW działek rolnych zadeklarowanych we wniosku, na rzecz innego podmiotu, płatność ONW przysługuje temu podmiotowi.Zgodnie z tym przepisem, jeżeli nastąpi przeniesienie posiadania wszystkich położonych na obszarach ONW działek rolnych lub ich części zadeklarowanych we wniosku o przyznanie płatności ONW na rzecz innego podmiotu, w wyniku umowy sprzedaży, dzierżawy lub innej umowy, płatność ONW przysługuje temu podmiotowi.W świetle tego przepisu warunkiem przyznania płatności ONW jest więc przeniesienie wszystkich działek położonych na obszarach ONW, przy czym jeżeli "cała" działka jest położona na obszarze ONW, to należy przenieść całą działkę, a jeżeli tylko część działki jest położona na obszarze ONW, to należy przenieść tę właśnie część. Dotyczy to oczywiście działek lub ich części zadeklarowanych we wniosku o przyznanie płatności ONW.Takie rozumienie powyższego przepisu wynika nie tylko z jego literalnej treści, lecz również z wykładni funkcjonalnej. Należy mieć bowiem na uwadze, iż omawiana płatność dotyczy pomocy finansowej w ramach działania "Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)", a więc działek położonych na takich właśnie terenach. Stąd też, jeżeli część działki (działek) jest położona poza takimi obszarami, to okoliczność ta nie ma wpływu na uprawnienie do uzyskania płatności. Podmiot przejmujący działki lub ich część na obszarze ONW uzyskuje uprawnienia podmiotu przekazującego, który składał wniosek o przyznanie płatności ONW, a więc przeniesienie posiadania powinno obejmować wszystkie działki zadeklarowane we wniosku położone na obszarze ONW, bez względu na to, czy są to "całe" działki położone na tym obszarze, czy tylko ich część.Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. dokonując odmiennej interpretacji § 6 omawianego rozporządzenia, powołał się na art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich, stanowiącego delegację ustawową do wydania rozporządzenia ONW. Według art. 29 ust. 1 pkt 1 lit. d) i e) wspomnianej ustawy minister właściwy do spraw rozwoju wsi określa w drodze rozporządzenia m.in. działania i przypadki, w których następca prawny wnioskodawcy albo nabywca gospodarstwa rolnego lub jego części albo przejmujący posiadanie gospodarstwa rolnego lub jego części może – na swój wniosek – wstąpić do toczącego się postępowania w miejsce wnioskodawcy.Zdaniem Sądu pierwszej instancji, analiza powyższego przepisu prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż ustawodawca wyraził w nim wolę uregulowania w drodze rozporządzenia przez właściwego ministra, działania i przypadki, w których następca prawny wnioskodawcy, nabywca bądź przejmujący posiadanie zarówno całego, jak i części gospodarstwa rolnego może wstąpić do toczącego się postępowania i może być przyznana mu pomoc.Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego taka wola ustawodawcy nie oznacza jednak, iż Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi w omawianym rozporządzeniu wykonawczym był zobowiązany do uregulowania w rozporządzeniu kwestii przekazania gospodarstwa rolnego w części, skoro ustawodawca pozostawił mu w tym zakresie swobodę, stwierdzając, iż przeniesienie posiadania może dotyczyć "zarówno całego, jak i części gospodarstwa rolnego". Poza tym uszło uwadze Sądu pierwszej instancji, iż w art. 29 ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich jest mowa o gospodarstwie rolnym, a w § 6 rozporządzenia ONW jest mowa o działkach rolnych. Te zaś pojęcia nie są tożsame.W świetle art. 3 pkt 1 ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności gospodarstwo rolne oznacza wszystkie nieruchomości rolne będące w posiadaniu tego samego podmiotu lub gospodarstwo w rozumieniu art. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 23 września 2003 r. Zgodnie z tym ostatnim przepisem "gospodarstwo" oznacza wszystkie jednostki produkcyjne zarządzane przez rolnika, które znajdują się na terytorium tego samego państwa członkowskiego.Z kolei, jeżeli chodzi o pojęcie działki rolnej, to w myśl art. 3 pkt 7 ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności pojęcie to oznacza działkę w rozumieniu art. 2 pkt 1a rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. o powierzchni nie mniejszej niż 0,1 ha. Według art. 2 pkt 1a rozporządzenia nr 796/2004, "działka rolna" oznacza zwarty obszar gruntu, na którym jeden rolnik prowadzi jedną grupę upraw; jednak w przypadku gdy w kontekście niniejszego rozporządzenia wymagane jest oddzielne zgłoszenie użytkowania pewnego obszaru w ramach gruntów objętych grupą upraw, działka rolna jest ograniczona na podstawie tego konkretnego użytkowania.W świetle powyższych definicji gospodarstwa rolnego oraz działki rolnej nie ulega wątpliwości, iż działki rolne lub ich części, o jakich mowa w § 6 rozporządzenia ONW, mogą obejmować całość gospodarstwa lub jego część, a będzie to uzależnione od tego, czy jedną grupę upraw rolnik prowadzi na całym obszarze gospodarstwa rolnego, czy też tylko na jego części. Podkreślić przy tym należy, że wniosek o przyznanie płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania był oddzielnym zgłoszeniem dotyczącym użytkowania tylko tego obszaru, a zatem niezbędnym warunkiem uzyskania z tego tytułu płatności było przekazanie wszystkich działek położonych na tym obszarze.Z kolei, jeżeli chodzi o zarzut skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów prawa procesowego, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 28, 29 oraz 30 k.p.a., to jego istota sprowadza się do zakwestionowania stanowiska Sądu, iż spółka cywilna nie mogła być stroną postępowania, gdyż zdolność administracyjną posiadali jedynie wspólnicy tej spółki.Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 kwietnia 2000 r., V SA 1935/99 (Palestra 2000, nr 7/8, s. 248) interpretując treść art. 29 k.p.a. wskazał, że jeżeli ustawodawca wyposaża obcy podmiot w zdolność prawną na gruncie określonej dziedziny prawa, to prawo procesowe nie może ograniczać jego zdolności administracyjnoprawnej w zakresie praw i obowiązków wynikających z tej dziedziny prawa.Rzecz jednak w tym, iż wnoszący skargę kasacyjną nie powołał się na żaden przepis prawa materialnego pozwalający na przyjęcie, iż spółka cywilna została wyposażona w zdolność prawną w sprawie dochodzonej płatności obszarowej ONW.Wskazany w skardze kasacyjnej art. 12 ust. 5 ustawy o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności nie jest przepisem prawa materialnego, gdyż w przepisie tym uregulowano jedynie kwestię nadania numeru identyfikacyjnego m.in. producentom rolnym działającym w formie spółki cywilnej. Stwierdzono przy tym, iż numer identyfikacyjny nadaje się temu wspólnikowi, co do którego pozostali wspólnicy wyrazili zgodę. Z przepisu tego – wbrew odmiennemu stanowisku wnoszącego skargę kasacyjną – nie można też wyciągnąć wniosku, iż w przypadku producentów rolnych działających w formie spółki cywilnej, z których tylko jednemu wspólnikowi nadaje się numer identyfikacyjny, a nie spółce cywilnej, to ta właśnie spółka na przymiot strony, a nie wspólnicy tej spółki.W tym miejscu należy zauważyć, że spółka cywilna jest przede wszystkim stosunkiem zobowiązaniowym, a więc węzłem obligacyjnym. Wynika to z treści art. 860 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.Nie można też podzielić stanowiska wnoszącego skargę kasacyjną, iż skoro Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż spółka cywilna nie posiadała przymiotu strony, to powinien stwierdzić nieważność decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.W przedmiotowej sprawie decyzja organu I instancji (utrzymana następnie w mocy przez zaskarżoną decyzję) o odmowie przyznania przedmiotowych płatności została skierowana do P. M., czyli jednego ze wspólników spółki cywilnej i jednocześnie uprawnionego do jednoosobowej reprezentacji prezesa zarządu spółek kapitałowych będących pozostałymi wspólnikami – a więc do osoby reprezentującej w istocie wspólników spółki cywilnej.Nie jest również zasadny zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. Przepis ten dotyczy elementów konstrukcyjnych uzasadnienia wyroku. Mimo tego, że uzasadnienie sporządza się po zapadnięciu orzeczenia kończącego postępowanie przed sądem pierwszej instancji, to naruszenie wspomnianego przepisu może być kwalifikowane jako mające wpływ na wynik sprawy, ale tylko w sytuacji gdy uzasadnienie nie pozwala na kontrolę instancyjną orzeczenia (por. wyrok NSA z 20 stycznia 2009 r., sygn. I GSK 1185/07, LEX nr 1185/07). Strona wnosząca skargę kasacyjną nie zarzuca, by uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawierało wymaganych prawem elementów. Twierdzi natomiast, że wskazana przez Sąd pierwszej instancji podstawa prawna rozstrzygnięcia i jej uzasadnienie są błędne, bowiem nie znajdują zastosowania do ustalonego w przedmiotowej sprawie stanu faktycznego. To, że strona nie zgadza się ze stanowiskiem Sądu w zakresie oceny prawnej nie czyni jednak skutecznym zarzutu naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a.W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 185 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w punkcie 1. sentencji wyroku.O kosztach postępowania Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 209 p.p.s.a. w związku z art. 203 pkt 2 p.p.s.a. i art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz na podstawie § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) w związku z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) i zasądził solidarnie od skarżących na rzecz organu kwotę 280 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, przy czym na kwotę tę składają się koszty pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego, który sporządził skargę kasacyjną i nie prowadził sprawy przed Sądem pierwszej instancji (180 zł) oraz równowartość wpisu sądowego od skargi kasacyjnej (100 zł).