II OZ 505/10 – Postanowienie NSA


Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2010-05-11
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Joanna Runge – Lissowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge – Lissowska po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 marca 2010 r. sygn. akt VII SA/Wa 1989/09 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J.H. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] września 2009 r. nr […] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie wyroku

Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił J.H. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarżący we wniosku nie wskazał wysokości dochodów osiąganych przez niego i jego żonę, podnosząc jedynie, że wartość kompostownika, który jest przedmiotem sprawy, nie przekracza 200 zł i absurdem jest wymaganie od niego wpisu w tej kwocie. W związku z powyższym skarżący wezwany został do uzupełnienia tych informacji. W odpowiedzi strona stwierdziła, iż wszystkie niezbędne informacje zawarła we wniosku. W tej sytuacji Sąd uznał, iż skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania i odmówił przyznania stronie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.".Zażalenie na to postanowienie wniósł J.H., domagając się rozpoznania jego sprawy bez konieczności uiszczania wpisu sądowego.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.Z treści art. 220 § 1 P.p.s.a. wynika, iż Sąd nie podejmie żadnych czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Oznacza to, że w postępowaniu sądowoadministracyjnym wszelkie czynności, które Sąd może podjąć na skutek pism stron, obciążone są obowiązkiem uiszczenia należnej opłaty, której wysokość określona jest przepisami szczególnymi. Obowiązku takiego nie mają tylko osoby korzystające z ustawowego zwolnienia na podstawie art. 239 P.p.s.a. oraz takie, wobec których Sąd postanowił o przyznaniu prawa pomocy we właściwym zakresie.W przedmiotowej sprawie J.H. nie korzystał z ustawowego zwolnienia od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania, wystąpił więc z wnioskiem o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym, jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznania takiego prawa skarżącemu odmówił. Stanowisko Sądu I instancji uznać trzeba za w pełni uzasadnione. Jak wynika bowiem z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane osobie fizycznej tylko wtedy, gdy wykaże ona, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. J.H. nie wykazał, aby w przypadku jego osoby istniały jakiekolwiek okoliczności pozwalające na przyznanie mu prawa pomocy w takim zakresie. Skarżący nie wskazał bowiem w swoim wniosku wysokości osiąganych przez niego i jego żonę dochodów, nie określił też swojej rzeczywistej sytuacji majątkowej. Braków tych nie uzupełnił pomimo wezwania go przez Sąd. Tym samym stwierdzić trzeba, iż Sąd I instancji w pełni zasadnie odmówił przyznania stronie prawa pomocy, a wydane w tym przedmiocie postanowienie odpowiada prawu.Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.