Sygnatura:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Hasła tematyczne:
Pomoc społeczna
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2010-06-02
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
S. Beata Jezielska /przewodniczący/Tadeusz LipińskiZbigniew Ślusarczyk /sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk(spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2010 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[…]", nr "[…]" w przedmiocie odmowy przyznania dodatków do zasiłku rodzinnego oddala skargę
Uzasadnienie wyroku
Dnia 30 września 2009r. M. B. złożył wniosek o ustalenie prawa do zasiłku rodzinnego wraz dodatkami w Miejskim Ośrodku Pomocy społecznej. Po rozpoznaniu wniosku Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej decyzją z dnia 24 listopada 2009r. przyznał M. B. zasiłki rodzinne wnioskowane na D., P., M. i D. B. na okres zasiłkowy 2009/2010. Wraz z zasiłkami rodzinnymi przyznano także mu jednorazowe dodatki z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego 2010/2011. Jednakże organ decyzją z dnia 26 listopada 2009r. odmówił przyznania dodatków do zasiłku rodzinnego z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania w związku z dojazdem do miejscowości, w której znajduje się siedziba szkoły na rok szkolny 2009/2010, wnioskowanych na D. B. i P. B. W uzasadnieniu organ powołał się na brak przesłanek z art. 15 ust. 1 pkt.2 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz. U z 2006 r. nr 139 poz. 992 ze zm. ).Od powyższej decyzji M. B. odwołał się, nie zgadzając się z treścią rozstrzygnięcia, żądał wyjaśnienia czym się różnią dzieci uczące się w szkole ponadgimnazjalnej, którym przedmiotowy dodatek przysługuje od uczęszczających do gimnazjum, którym dodatek nie przysługuje.Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu odwołania decyzja z 31 marca 2010r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu tej decyzji wskazało, że bezspornym jest, iż P. i D. B. są uczniami Gimnazjum Nr "[…]" w O. Natomiast z art. 15 ust. 1 pkt 1-2 ustawy o świadczeniach rodzinnych wynika, że dodatek z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania przysługuje w przypadku podjęcia przez dziecko nauki poza miejscem zamieszkania. Jednak drugą przesłanką warunkującą przyznanie świadczenia jest rodzaj szkoły do której uczęszcza dziecko. P. i D. B. nie uczęszczają do wskazanych w tym przepisie szkół ponadgimnazjalnej lub artystycznej. Zatem w ocenie Kolegium nie są oni uprawnieni do otrzymania tych świadczeń. Ponadto Kolegium podniosło, że warunki jakie muszą zostać spełnione, aby możliwe było przyznanie świadczeń rodzinnych, zostały precyzyjnie i wiążąco określone w ustawie. Nie pozostawiono więc miejsca na tzw. uznanie administracyjne, dlatego nie można było rozstrzygnąć sprawy inaczej.M. B. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, podając że nie zgadza się z nią, uważa, iż organy powinny przyznać mu przedmiotowe dodatki do zasiłku rodzinnego. Zarzucił, że SKO nie spróbowało w najmniejszym stopniu wyjaśnić jego pytania czym różnią się dzieci uczące się w szkole ponadgimnazjalnej od tych które uczą się w gimnazjach, gdzie w Konstytucji RP w art. 70 pkt. 3 i 4 mówi się , że rodzice mają wolność wyboru dla swoich dzieci szkół a władze publiczne zapewniają obywatelom powszechny i równy dostęp do wykształcenia.Samorządowe Kolegium Odwoławcze odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie, w całości podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo przywołano art. 6 k.p.a. zgodnie z którym organy administracji działają na podstawie w granicach prawa, zatem SKO zobowiązane było do zastosowania uregulowania zawartego w art. 15 ust 1 i 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, o następuje:Skarga nie jest Zasadna.Zgodnie z przepisem art.1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) stosownie do przysługujących sądowi administracyjnemu kompetencji, sąd kontroluje zaskarżone decyzje pod kątem ich zgodności z prawem. Oznacza to, iż w postępowaniu sądowym nie mogą być brane pod uwagę argumenty natury słusznościowej czy celowościowej. Badana jest legalność decyzji, czyli jej zgodność z przepisami prawa materialnego i prawidłowość przyjętej przez organ procedury, która doprowadziła do wydania decyzji. Ponadto stosownie do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako p.p.s.a.) (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) sąd wydaje rozstrzygnięcia w granicach danej sprawy, przy czym nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że w granicach danej sprawy, sąd dokonuje oceny zgodności zaskarżonego aktu z przepisami prawa, bez względu na zarzuty podniesione w skardze.Po przeprowadzeniu analizy zaskarżonej decyzji i decyzji organu pierwszej instancji, Sąd doszedł do przekonania, że decyzje te nie naruszają prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy i przepisów postępowania co mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy.Niekwestionowanym w sprawie jest, że skarżący otrzymał zasiłek rodzinny na swoich synów D. i P., którzy na stałe mieszkają z nim w M. Jak wynika z zaświadczeń znajdujących się w aktach administracyjnych obydwaj synowie w roku szkolnym 2009/2010 byli uczniami gimnazjum Nr "[…]" w O. w związku z czym w tym okresie byli mieszkańcami internatu Zespołu Szkół w O.Ustawa o świadczeniach rodzinnych w art. 15 ust 1-2 stanowi, że dodatek z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania przysługuje matce lub ojcu dziecka, opiekunowi prawnemu albo opiekunowi faktycznemu dziecka lub osobie uczącej się:1) w związku z zamieszkiwaniem w miejscowości, w której znajduje się siedziba szkoły ponadgimnazjalnej lub szkoły artystycznej, w której realizowany jest obowiązek szkolny i obowiązek nauki, a także szkoły podstawowej lub gimnazjum w przypadku dziecka lub osoby uczącej się, legitymującej się orzeczeniem o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności – w wysokości 90zł miesięcznie na dziecko albo2) w związku z dojazdem z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której znajduje się siedziba szkoły, w przypadku dojazdu do szkoły ponadgimnazjalnej, a także szkoły artystycznej, w której realizowany jest obowiązek szkolny i obowiązek nauki w zakresie odpowiadającym nauce w szkole ponadgimnazjalnej – w wysokości 50 zł miesięcznie na dziecko.Dodatek przysługuje przez 10 miesięcy w roku w okresie pobierania nauki od września do czerwca następnego roku kalendarzowego.Słusznie zatem organy obydwu instancji przyjęły, że zasadą jest, iż prawo do przedmiotowego dodatku przysługuje rodzicom za okres nauki tylko w szkole ponadgimnazjalnej lub w szkole artystycznej. Przez początkowy okres nauki tj. okres szkoły podstawowej i gimnazjum, dodatek może przysługiwać wyjątkowo w przypadku spełnienia przez dziecko kwalifikowanych wymogów posiadania przez nie orzeczonej niepełnosprawności albo stopnia niepełnosprawności. Wskazane wyżej przepisy są jednoznaczne i nie dają organom administracji możliwości uznaniowego załatwienia sprawy. Synowie skarżącego nie spełniają wskazanych w wymienionych przepisach przesłanek aby skarżący otrzymał na nich przedmiotowe dodatki. Trzeba tu też podkreślić, że zarówno organy administracji orzekające w niniejszej sprawie jak kontrolujący wydane przez nie decyzje Sąd, związani są przepisami ustaw.W ocenie Sądu powyższe niekorzystne dla skarżącego uregulowanie ustawowe, wbrew stanowisku skarżącego jest zgodne z Konstytucją, w szczególności z art. 70 ust. 3 i 4, stanowiącymi wolność rodziców w wyborze dla swoich dzieci szkół oraz zasadę zapewnienia obywatelom powszechnego i równego dostępu do wykształcenia. Niekorzystne dla skarżącego rozwiązanie ustawowe w żaden sposób nie ogranicza wyboru przez skarżącego jakiejkolwiek szkoły gimnazjalnej dla swoich dzieci. Potwierdzeniem tego jest chociażby to, że dzieci te uczą się w gimnazjum w O. Kwestią następną jest pomoc finansowa państwa dla uczniów której warunki udzielania zgodnie z art. 70 ust 4 określają ustawy, między innymi ustawa o świadczeniach rodzinnych. W której to ustawodawca zapewne biorąc pod uwagę możliwości budżetu państwa zróżnicował pomoc dla dzieci uczęszczających do szkół podstawowych i gimnazjów w stosunku do szkół ponadgimnazjalnych. Przy czym do tych pierwszych zastosował inne rozwiązanie, które szerzej omawia SKO w odpowiedzi na skargę dotyczące tworzenia sieci szkół i zapewnienia uczniom tych szkół bezpłatnego do nich dojazdu bądź zwrotu kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej (art. 17 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty Dz. U. z 2004r. Nr256, poz. 2572) w ramach gminy na terenie której mieszka uczeń. Jak już wyżej wskazano rozwiązaniu takiemu nie sposób postawić zarzutu niekonstytucyjności.Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał że zaskarżona decyzja w żaden sposób nie narusza prawa, dlatego na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi( Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) skargę jako bezzasadną oddalił.