Sygnatura:
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601 644 oraz od 646-652
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie … (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanie
Skarżony organ:
Rada Gminy
Data:
2009-10-28
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Tadeusz Michalik /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący: sędzia NSA Tadeusz Michalik po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.W. na uchwałę Rady Gminy M. z dnia […] r. Nr […] w przedmiocie działalności wójta gminy postanawia : odrzucić skargę
Uzasadnienie: Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności organów administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienie wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Sąd orzeka także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosuje środki określone w tych przepisach. Ponadto, stosownie do treści art. 4 ustawy, sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwości między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.
Przytoczone regulacje wyznaczają zakres przedmiotowy postępowania sądowoadministracyjnego, co również oznacza, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania spraw, które nie zostały wymienione w powołanych przepisach. W szczególności nie jest właściwy do rozpoznawania skarg powszechnych, objętych przepisami działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego (tekst. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dale k.p.a.
Zasad ta znajduje zastosowanie również w rozpoznawanej sprawie.
Jak wynika z treści skargi i akt sprawy, A. W. złożył skargę na działalność Wójta Gminy M.
Postępowanie w tego rodzaju sprawach normuje Dział VIII k.p.a., głównie przepisy od art. 227 do art. 240. Zgodnie z art. 229 pkt 3 k.p.a., organem właściwym do rozpatrzenia skargi na działalność wójta jest rada gminy, a nie sąd administracyjny.
Przepis art. 238 k.p.a. nie przewiduje możliwości wydania przez organ rozpoznający skargę w przedmiocie określonym w art. 227 k.p.a. jakiegokolwiek aktu lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a. W dziale VIII k.p.a. zawierającym regulacje odnoszące się do postępowania skargowego brak jest również przepisu dopuszczającego możliwość wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Konsekwencją powyższego jest uznanie, że w sprawach dotyczących postępowania skargowego, w tym także w sprawie uchwały podjętej na podstawie art. 229 pkt 3 k.p.a. nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Skoro zatem – jak wykazano – na działalność Wójta nie służy skarga do sądu administracyjnego, to zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., skarga złożona w takich okolicznościach podlegała odrzuceniu, jako niedopuszczalna.

Uzasadnienie wyroku