II SAB/Ke 5/09 – Postanowienie WSA w Kielcach


Sygnatura:
6200 Choroby zawodowe
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Sygn. powiązane: II OSK 999/09
Skarżony organ:
Inspektor Sanitarny
Data:
2009-01-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Treść wyniku:
Przyznano adwokatowi/radcy prawnemu/doradcy podatkowemu wynagrodzenie
Sędziowie:
Małgorzata Długońska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Dnia 18 listopada 2009 r. Referendarz sądowy Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. P. na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego postanawia: przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz radcy prawnego G. S. kwotę 219,60 zł (dwieście dziewiętnaście złotych sześćdziesiąt groszy), w tym kwotę 39,60 zł (trzydzieści dziewięć złotych sześćdziesiąt groszy) VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie: H. P. złożył w dniu 6 lutego 2009 r. formularz PPF, w którym wniósł o ustanowienie radcy prawnego w sprawie z jego skargi na bezczynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego.
Postanowieniem Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 12 lutego 2009 r. ustanowiono dla skarżącego radcę prawnego z urzędu. Na tej podstawie Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła w dniu 11 marca 2009 r. pełnomocnikiem H. P radcę prawnego G. S. Skarżący udzielił jej pełnomocnictwa do prowadzenia sprawy przed sądem administracyjnym
Wyrokiem z dnia 19 marca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę H. P..
W dniu 15 maja 2008 r. radca prawny G. S. wniosła w imieniu skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach. W skardze zawarła wniosek o zasądzenie na rzecz pełnomocnika skarżącego kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Jak wynika ze znajdującej się w aktach sprawy kopii protokołu rozprawy, adwokat M. K. z substytucji radcy prawnego z urzędu G. S. reprezentowała H. P. w dniu 22 września 2009 r. na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Wyrokiem z dnia 22 września 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną H. P.. Sąd II instancji nie orzekł o wynagrodzeniu pełnomocnika z urzędu.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz.1270 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Według § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują:
1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-4 tego rozporządzenia oraz
2) niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Stosownie do treści § 14 ust 2 pkt 2 lit. a w zw. z pkt 1 lit. c cytowanego rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi 180 zł. Należną opłatę za te czynności Sąd podwyższa przy tym o stawkę podatku od towarów i usług (§ 2 ust. 3 cytowanego rozporządzenia). W przedmiotowej sprawie ustalono wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 219,60 zł, w tym VAT 39,60 zł.
Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z § 14 ust 2 pkt 2 lit.a w zw. z pkt 1 lit. c cytowanego rozporządzenia postanowiono jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku