Sygnatura:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Hasła tematyczne:

Skarżony organ:
Burmistrz Miasta i Gminy
Data:
2009-10-08
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Elżbieta Kmiecik /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. i W. S. na bezczynność Burmistrza Nysy w przedmiocie warunków zabudowy terenu postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie: Pismem z dnia 23 czerwca 2009 r., przesłanym bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, M. i W. S. wnieśli skargę na bezczynność Burmistrza Nysy w wydaniu decyzji w sprawie o ustalenie warunków zabudowy terenu dla zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego położonego w N. przy ul. […]. W skardze tej zarzucając organowi celową przewlekłość w podejmowaniu czynności mających na celu zakończenie postępowania i nieuzasadnioną zwłokę w wydaniu decyzji, skarżący wnieśli o zobowiązanie organu, w przypadku uwzględnienia skargi, do niezwłocznego wydania decyzji.
W dniu 26 czerwca 2009 r., na podstawie zarządzenia z tego samego dnia, skarga przesłana została do organu celem nadania jej biegu na podstawie art. 54 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Dnia 8 października 2009 r., skarga przekazana została przez organ do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu.
Następnie w dniu 9 października 2009 r., na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, skarżący wezwaniu zostali do uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez wykazanie, że wnieśli w trybie art. 37 K.p.a., zażalenie na bezczynność Burmistrza Nysy, w przedmiocie decyzji o warunkach zabudowy terenu, dla zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego położonego w N. przy ul. […], jak również wezwani zostali do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego w kwocie 100 zł. W wezwaniach wskazano na obowiązek wykonania ich w terminie 7 dni od daty otrzymania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwania doręczone zostały pod adresem wskazanym w skardze, do rąk skarżącego W. S., w dniu 14 października 2009 r. co potwierdzają zwrotne pocztowe poświadczenia odbioru przesyłki.
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu, należny wpis sądowy uiszczony został w dniu 14 października 2009 r.
Odpowiadając natomiast na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi, w piśmie z dnia 19 października 2009 r. (nadanym w tym samym dniu przesyłką listowną), skarżący oświadczyli, że nie skorzystali z uprawnień wynikających z art. 37 K.p.a. i nie złożyli do Samorządowego Kolegium Odwoławczego skargi na bezczynność organu pierwszej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skargę należało odrzucić.
W myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – zwanej P.p.s.a., skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko w sprawach o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a P.p.s.a. oraz w innych sprawach jeżeli ustawa szczególna tak stanowi ( art. 3 § 3 P.p.s.a. ). Do sądu administracyjnego, można zatem, w braku szczególnych uregulowań, zaskarżyć tylko taką bezczynność organu, która dotyczy podjęcia: decyzji administracyjnej (art. 3 § 2 pkt 1 P.p.s.a.), postanowień wydawanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty (art. 3 § 2 pkt 2 P.p.s.a.), postanowień wydawanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (art. 3 § 2 pkt 3 P.p.s.a.), innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej (art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.) oraz pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach (art. 3 § 2 pkt 4a P.p.s.a.). Oznacza to, że sąd administracyjny jest właściwy do orzekania w sprawach skarg na bezczynności organów administracji publicznej, tylko w takich przypadkach, kiedy organ administracji, pomimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z ustawy, nie podejmuje nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych.
W niniejszej sprawie skarżący wnieśli skargę na bezczynność Burmistrza Nysy w wydaniu decyzji o warunkach zabudowy terenu, dla zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego. Zgodnie z powyższym, uznać zatem należało, iż skarga dotyczy bezczynności organu administracji publicznej w sprawie, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 1 P.p.s.a. i należy do właściwości rzeczowej sądu administracyjnego.
Stosownie jednak do art. 52 § 1 P.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia, w myśl art. 52 § 2 P.p.s.a. należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Jeżeli zaś ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia, zgodnie z art. 52 §3 i 4 P.p.s.a, przed wniesieniem skargi należy wezwać organ do usunięcia naruszenia praw.
Stosownie do art. 52 P.p.s.a w przypadku skargi na bezczynność burmistrza w wydaniu decyzji o warunkach zabudowy, o wyczerpaniu środków zaskarżenia można mówić w sytuacji, gdy skarżący przed wniesieniem skargi skorzysta ze środka przewidzianego w art. 37 K.p.a. W myśl powołanego przepisu, na nie załatwienie sprawy w terminie stronie służy bowiem zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, którym zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) i art. 17 pkt 1 K.p.a., w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego, w indywidualnych sprawach, jest samorządowe kolegium odwoławcze.
W niniejszej sprawie wniesienie do samorządowego kolegium odwoławczego zażalenia, o którym mowa w art. 37 K.p.a. stanowiło tym samym podstawową przesłankę dopuszczalności skargi, o której mowa w art. 52 §1 P.p.s.a. Jak wynika jednak z oświadczenia skarżących zawartego w piśmie z dnia 19 października 2009 r. oraz akt administracyjnych, wskazany tryb przed wniesieniem skargi do Sądu nie został wyczerpany. Z tego też względu uznając, że przesłanka warunkująca wniesienie skargi na bezczynność organu w wydaniu decyzji nie została w niniejszej sprawie spełniona, skargę jako niedopuszczalną odrzucono na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.

Uzasadnienie wyroku