Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanie
Skarżony organ:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2010-06-23
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżone postanowienie
Sędziowie:
Anna KlotzGrzegorz Saniewski /sprawozdawca/Wojciech Jarzembski /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędziowie: Sędzia WSA Anna Klotz Sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant Asystent sędziego Bartosz Kornalewicz po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale II w dniu 8 września 2010 r. sprawy ze skargi A. P. na postanowienie [..] Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia […] kwietnia 2010 r. nr […] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od […] Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. na rzecz skarżącego kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie wyroku

A. P. wniósł skargę na postanowienie […] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20 kwietnia 2010 r. (nr […]) stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Zaskarżone postanowienie zostało wydane w wyniku następującego postępowania.Decyzją z dnia 9 października 2009 r. (nr […]) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (zwany dalej "Inspektorem Powiatowym") w B. nakazał A. P. rozbiórkę reklamy świetlnej zlokalizowanej w B. przy zbiegu ulic S. i S. W uzasadnieniu organ nadzoru budowlanego wyjaśnił, że w wyniku oględzin przeprowadzonych na działce o numerze ewidencyjnym […] w B. stwierdzono usytuowanie na fundamencie betonowym reklamy świetlnej. W toku prowadzonego postępowania ustalono, że wymieniony obiekt powstał bez wymaganych pozwoleń i uzgodnień.Decyzję doręczono skarżącemu 15 października 2009 r. i w związku z tym, że nie wniesiono odwołania, stała się ona ostateczna.Pismem z dnia 28 grudnia 2009 r. M. R., powołując się na pełnomocnictwo udzielone mu przez A. P. (mające się znajdować w aktach sprawy), wniósł o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego ww. ostateczną decyzją Inspektora Powiatowego w B. z dnia 9 października 2009 r. oraz o wstrzymanie wykonania tej decyzji. Jako przyczynę wznowienia wnioskodawca wskazał na art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako "k.p.a."), podnosząc, iż organ nie uwzględnił istotnego dla sprawy dowodu istniejącego w momencie wydawania decyzji, tj. dokumentu w postaci zgłoszenia Staroście B. montażu tablicy reklamowej.Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2010 r. Inspektor Powiatowy wznowił postępowanie administracyjne w sprawie reklamy świetlnej przy zbiegu ulic S. i S. w B.Decyzją z dnia 3 lutego 2010 r. (znak […]) Inspektor Powiatowy w B. odmówił uchylenia własnej decyzji ostatecznej z dnia 9 października 2009 r. nakazującej A. P. rozbiórkę reklamy świetlnej. Decyzja została doręczona zarówno M. R. (dnia 17 lutego 2010 r.) jak i A. P. (dnia 9 lutego 2010 r.).Dnia 3 marca 2010 r. M. R. w imieniu A. P., wniósł, na podstawie art. 111 § 1 k.p.a., o uzupełnienie rozstrzygnięcia powyższej decyzji Inspektora Powiatowego z dnia 3 lutego 2010 r. odnośnie zgłoszonego żądania wstrzymania wykonalności decyzji z 9 października 2009 r. oraz odnośnie sposobu obliczenia terminu, w jakim zostało wniesione podanie o wznowienie postępowania. Inspektor Powiatowy odpowiedział w piśmie z dnia 9 marca 2010 r., w którym wskazując na dotychczasowe czynności w sprawie stwierdził, że zgłaszane wnioski służą jedynie przesunięciu terminu wykonania decyzji o rozbiórce. Odpowiedź organu została doręczona zarówno skarżącemu (dnia 11 marca 2010 r.), jak też M. R. (dnia 17 marca 2010 r.)Dnia 30 marca 2010 r. (data nadania w polskim urzędzie pocztowym 31 marca 2010 r.) M. R., w imieniu A. P., wniósł odwołanie od decyzji Inspektora Powiatowego z dnia 3 lutego 2010 r. odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej z dnia 9 października 2009 r.Wymienionym na wstępie postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2010 r. […] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Organ odwoławczy uznał, że skuteczne doręczenie decyzji I instancji nastąpiło w dniu 17 lutego 2010 r. (na ręce M. R.). Termin do wniesienia odwołania upłynął więc z dniem 3 marca 2010 r. Odwołanie wniesione zostało w dniu 31 marca 2010 r., a więc po upływie ustawowego 14-dniowego terminu.W skardze A. P., działając poprzez pełnomocnika, wniósł o uchylenie powyższego postanowienia […] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zarzucając mu naruszenie art. 134, art. 111 § 2 oraz art. 125 § 3 k.p.a.Skarżący wskazał, że organ odwoławczy błędnie obliczył ustawowy 14 – dniowy termin na wniesienie odwołania. Termin ten zdaniem skarżącego, stosownie do art. 111 § 2 k.p.a. należy liczyć od dnia doręczenia odpowiedzi organu na żądanie uzupełnienia decyzji, a nie od dnia doręczenia decyzji. Ponieważ ww. odpowiedź organu doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 17 marca 2010 r., wniesienie odwołania w dniu 31 marca 2010 r. nastąpiło z zachowaniem terminu, obliczonego stosownie do art. 111 § 2 k.p.a. Skarżący podniósł, że w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia organ całkowicie pominął okoliczności związane z uzupełnieniem decyzji w trybie określonym w art. 111 § 1 k.p.a., a także skutki tego przepisu w zakresie terminu do wniesienia odwołania, czym naruszył art. 125 § 3 k.p.a.W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:Skarga jest zasadna.Stosownie do treści art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270; z późn. zm.; zwanej dalej "p.p.s.a."), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że Sąd z urzędu, tj. nawet w przypadku braku wskazania przez stronę skarżącą, bierze pod uwagę zaistniałe na etapie postępowania administracyjnego naruszenia prawa.Badając sprawę w powyższy sposób Sąd stwierdził przede wszystkim, że organy nie zbadały kwestii reprezentacji skarżącego A. P. przez M. R.Zgodnie z art. 32 k.p.a. strona może działać przez pełnomocnika chyba, że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych, a pełnomocnictwo musi być udzielone na piśmie lub do protokołu (art. 33 § 2 k.p.a.). Pełnomocnik ma obowiązek dołączenia do akt sprawy oryginału lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa (art. 33 § 3 k.p.a.).Art. 64 k.p.a. określa wymogi formalne wnoszonego do organu pisma, a § 2 tego przepisu stanowi, że jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.Przenosząc powyższe regulacje prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, iż wniosek z dnia 28 grudnia 2009 r. o wznowienie postępowania nie został podpisany osobiście przez skarżącego A. P., ale przez M. R., wskazującego iż jest pełnomocnikiem skarżącego. Do wniosku jednakże nie zostało dołączone pełnomocnictwo do działania w sprawie, które by zostało udzielone M. R. przez skarżącego. Brak także pełnomocnictwa w aktach sprawy. Nie może być uznany za takie pełnomocnictwo dokument z dnia 26 listopada 2009 r. (k. 19 akt administracyjnych organu pierwszej instancji). Mowa w nim bowiem tylko o upoważnieniu M. R. "do zapoznania się z aktami postępowania administracyjnego". Mając w ten sposób określone granice pełnomocnictwa M. R. nie może być uznany za upoważnionego do wnoszenia w imieniu skarżącego wniosków procesowych (w tym o wznowienie postępowania) czy odbierania jako pełnomocnik kierowanych do skarżącego decyzji administracyjnych.Organ pierwszej instancji nie dostrzegł powyższego braku i nie zażądał jego uzupełnienia w trybie art. 64 § 2 k.p.a. – bądź w drodze złożenia stosownego pełnomocnictwa (art. 33 § 3 k.p.a.), bądź poprzez podpisanie wniosku osobiście przez skarżącego (art. 63 § 3 k.p.a.). W rezultacie rozpatrzył wniosek, który nie został przez stronę podpisany i nie posiadając pełnomocnictwa osoby, która go imieniem strony sporządziła. Braku tego nie dostrzegł także organ odwoławczy. Doszło zatem do istotnego naruszenia ww. przepisów postępowania. Na etapie wstępnym postępowania mogło to mieć istotny wpływ na wynik sprawy w postaci konieczności pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Na obecnym zaś etapie postępowania ewentualny brak uzupełnienia akt sprawy o stosowne pełnomocnictwo skutkuje koniecznością rozstrzygnięcia sprawy z uwzględnieniem okoliczności, że wniosek o wznowienie postępowania złożył nie skarżący (działający przez pełnomocnika), ale M. R. we własnym imieniu.Zasadny jest przy tym zarzut naruszenia przez organ art. 111 § 2 k.p.a. Jak wynika z treści art. 111 § 1 k.p.a. strona może w ciągu 14 dni od dnia doręczenia decyzji zażądać jej uzupełnienia m.in. co do zawartego w decyzji rozstrzygnięcia. W takim przypadku termin do wniesienia odwołania od tej decyzji nie biegnie od dnia doręczenia decyzji, ale od dnia doręczenia odpowiedzi na zgłoszone żądanie uzupełnienia decyzji (art. 111 § 2 k.p.a.). Tymczasem organ odwoławczy badając, czy odwołanie zostało wniesione w terminie pominął okoliczność, że w sprawie został złożony wniosek o uzupełnienie decyzji Inspektora Powiatowego z dnia 3 lutego 2010 r. Mogło to mieć wpływ na wynik sprawy, gdyż w przypadku jeżeliby doszło do uzupełnienia akt sprawy o stosowne pełnomocnictwo skarżącego dla M. R., mając na względzie, iż doręczenie M. R. odpowiedzi na żądanie uzupełnienia decyzji nastąpiło 17 marca 2010 r. – termin na wniesienie odwołania upływał z dniem 31 marca 2010 r.Z tych względów, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. należało orzec jak w pkt 1 sentencji wyroku.W ponownym postępowaniu organ winien rozstrzygnąć sprawę stosownie do powyższego stanowiska Sądu, w szczególności po uprzednim wezwaniu do złożenia pełnomocnictwa do reprezentowania skarżącego w postępowaniu administracyjnym.Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 wyroku podjęto zgodnie z treścią art. 152 p.p.s.a.O kosztach (pkt 3 wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349; z późn. zm.), biorąc pod uwagę wysokość wniesionego wpisu i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.