Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Podatek od towarów i usług
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2010-02-10
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Henryk Wach /przewodniczący/Magdalena Jankiewicz /sprawozdawca/Marzanna Sałuda
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz (spr.), Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Protokolant st. sekr. sąd. Marta Lewicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2010 r. przy udziale – sprawy ze skargi M. M., B. M. – Firma "A" w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia […] r. nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.
Uzasadnienie wyroku
Zaskarżoną decyzją z […] r. znak: […] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia […] r. znak: […] określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za […] 2004 r. w kwocie […] zł. Podstawą prawną rozstrzygnięcia był art. 13 § 1 pkt 2 lit.a i art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) zwana dalej O.p. oraz inne przepisy powołane w uzasadnieniu prawnym, a faktyczną ustalenie, że faktury przyjęte do rozliczenia podatku od towarów i usług za […] 2004 r. przez podatnika "A" B. M. i M.M. wystawione przez "B" Sp. z o.o. dokumentowały czynności, które rzeczywiście nie zostały dokonane.Rozstrzygnięcie stanowiące przedmiot zaskarżenia zostało wydane w następującym stanie faktycznym.Postanowieniem z dnia […] r. nr: […] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. wszczął postępowanie kontrolne wobec wyżej wskazanego podmiotu w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za miesiące […] i […] 2004 r. W następstwie kontroli stwierdzono, że podatnik obniżył podatek należny o podatek naliczony w kwocie […] zł wynikający z faktur VAT nr […] z […] 2004 r. nr […] z […] 2004 r. oraz […] z […] 2004 r. wystawionych przez […] Sp. z o.o. ul. […],[…] w K., a dokumentujących zakup oleju napędowego. W związku z kontrolą Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. zwrócił się do Sądu Okręgowego w K. o udostępnienie materiałów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli. Postanowieniem z dnia […] r. nr […] włączono jako dowody w sprawie, dokumenty przesłane przez Sąd Okręgowy w K., t.j.:1.wyciąg z protokołu przesłuchania podejrzanego A. S. z […] r. znak sprawy […],2.wyciąg z protokołu przesłuchania podejrzanego A. S. z […] r. sygn. akt […] ,3. wyciąg z protokołu przesłuchania podejrzanego A. S. z […] r. sygn. akt […].4. wyciąg z protokołu przesłuchania podejrzanego K.S. z […] r. sygn. akt […],5.wyciąg z protokołu przesłuchania podejrzanego J. G. z dnia […] r.6. protokół przesłuchania świadka M. M. z dnia […] r.7. wyciąg z protokołu przesłuchania podejrzanego M.M. z […] r. sygn. akt […] ,8. wyciąg z protokołu przesłuchania podejrzanego M. M. z […] r. sygn. akt […],9. wyciąg z protokołu konfrontacji pomiędzy J. G. a M.M. z […] r. sygn. akt […]10. wyciąg z protokołu konfrontacji pomiędzy A. S. a M. M. z […]r. sygn. akt […],11.wyciąg z protokołu konfrontacji pomiędzy K. S. a M. M. z dnia […] r. sygn. akt […],12. postanowienie o przedstawieniu zarzutów M. M. z dnia […]r.13.postanowienie o zmianie zarzutów M. M. z dnia […]r.14. wyciąg z protokołu kontroli nr […] prowadzonej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w K. w stosunku do "B" Sp. z o.o. w K..Ponadto postanowieniem z dnia […] r. nr […] włączono jako dowody w sprawie wyciąg z decyzji z dnia […] r. nr […] oraz wyciąg z decyzji z dnia […] r. nr […] wydanych wobec Sp. z o.o. "B", a dotyczących […] i […] 2004 r.Ze zgromadzonych w sprawie materiałów dowodowych wynika, że od […] 2004 r. A. S. i K. S. – byli członkowie zarządu Sp. z o.o. "B" rozpoczęli proceder wprowadzania do obrotu faktur dokumentujących fikcyjny obrót paliwami płynnymi. W tym celu spółka wystawiała i sprzedawała faktury które nie dokumentowały faktycznie dokonanych dostaw. Na zlecenie J.G. spółka wystawiała fikcyjne faktury m.in. do "A". Faktury te odbierał J. G., płacił ustaloną stawkę prowizji w wysokości 12 groszy potrącając ją z zapłaty otrzymanej m.in. od "A". Czasami pieniądze były przelewane na konta fikcyjnych firm – dostawców, po czym były zwracane Spółce "B", bądź też pieniądze wpływały na konto "B" od firm dokonujących zakupu fikcyjnych faktur. J. G.- po otrzymaniu zamówienia na konkretną ilość taniego oleju napędowego – składał zapotrzebowanie jego dostawę. Zamówione telefonicznie bądź podczas spotkań paliwo dostarczane było teren jego prywatnej posesji, przepompowywane do cysterny i rozwożone przez S. K. – kierowcę J. G.. Następnie J. G.uzyskiwał w Spółce z o.o. "B" faktury zawierające dane dotyczące sprzedanego paliwa. W związku z dokonanymi ustaleniami Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. wydał decyzję z […] r. nr […], mocą której określił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za […] 2004 r., kwestionując prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur dokumentujących rzekomy zakupu paliwa od Spółki z o.o. "B". Od tego rozstrzygnięcia strona złożyła odwołanie, a wobec faktu, że decyzją z dnia […] r. znak: […] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy powyższą decyzję, wniósł na to rozstrzygnięcie skargę do sądu administracyjnego.W skardze pełnomocnik skarżącego zarzucił, że decyzja została wydana z naruszeniem art. 122, art.123 §1 zd. 1, art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 188 i art. 191 Ordynacji podatkowej, przez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy i oparcie się tylko na dowodach pochodnych, a także art. 210 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej przez niewłaściwe oznaczenie strony. Wskazując na powyższe, wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji ewentualnie o jej uchylenie w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania.W odpowiedzi na skargę organ podatkowy wniósł o jej oddalenie.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.Sąd przyjął jako stan faktyczny sprawy stan wynikający z uzasadnienia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej, jako że znajduje on potwierdzenie w materiale dowodowym zgromadzonym w aktach administracyjnych sprawy ( zob. uchwała NSA z 15 lutego 2010 r., sygn. akt II FPS 8/09).Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Natomiast według art. 145 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej "p.p.s.a.", sąd uchyla decyzję lub postanowienie, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, ewentualnie stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia, jeżeli zachodzą przyczyny określone we właściwych przepisach. Tak więc tylko stwierdzenie, że zaskarżona decyzja dotknięta jest przynajmniej jedną z w/w wad skutkuje jej wyeliminowaniem z obrotu prawnego.W ocenie Sądu żadnej z tych wad nie można przypisać zaskarżonemu rozstrzygnięciu Dyrektora Izby Skarbowej w K..Istotą sporu w niniejszej sprawie jest prawidłowość postępowania administracyjnego, którego wynikiem były ustalenia, że czynności stwierdzone fakturami wystawionych przez "B" Sp. z o.o. faktycznie nie zostały dokonane, a które w konsekwencji skutkowały pozbawieniem skarżącego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z tych dokumentów.W szczególności skarżący zarzucił, iż organy podatkowe nie przeprowadziły dowodów z zeznań świadków w toku prowadzonego postępowania, a jedynie włączyły jako dowody takie zeznania złożone w postępowaniu karnym. Oceniając działania organu podatkowego w zakresie gromadzenia materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że nie naruszają one prawa. Zauważyć bowiem należy, że z przepisów Ordynacji podatkowej nie wynika zasada bezpośredniości, tzn. obowiązek przeprowadzenia wszystkich dowodów przez organ orzekający. Wręcz przeciwnie – art. 181 O.p. stanowi, że dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego (podkreślenie Sądu) albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe. Z powyższego wynika, że włączony do akt sprawy administracyjnej materiał zgromadzony w postępowaniu karnym jest zebrany prawidłowo i może stanowić dowód w sprawie. Odnosząc się do stwierdzenia skargi, że gdyby organ bezpośrednio przesłuchał "wspomniane osoby" w charakterze świadków ( t.j. A. S., K. S.,, M. M., J. G. i S. K.), tak aby i skarżący mogli zadawać im pytania a może wówczas stanowisko organu byłoby odmienne, Sąd zauważa, że w stosunku do M. M. dowód taki nie mógłby być przeprowadzony, jako że jest on jednym z dwóch wspólników spółki cywilnej, będącej stroną postępowania i skarżącym w niniejszej sprawie.Również zarzut wadliwego oznaczenia strony jest w ocenie Sądu chybiony. Zauważyć należy, że zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym w okresie, którego dotyczy spór, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej ( podkreślenie Sądu) oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Również z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników( t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269 poz.2681) wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwane dalej "NIP". Także NSA w wyroku z dnia 20 września 2006 r. sygn. akt: I FSK 1020/05 (LEX nr 286747) stwierdził, że spółka cywilna jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT – jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej wymieniona w art. 5 ust. 1 i podlega rejestracji według przepisów tej ustawy, niezależnie od obowiązków ewidencyjnych wynikających z ustawy o NIP. Tak więc status spółki cywilnej jako podatnika – jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest niekwestionowany.Przenosząc te rozważania na grunt omawianej sprawy trzeba stwierdzić, że M. M. oraz B. M. w różnych okresach prowadzili działalność gospodarczą indywidualnie lub razem. Zauważyć jednak należy, że przedmiotem sporu jest podatek od towarów i usług dotyczący […] 2004 r. W aktach administracyjnych znajduje się natomiast decyzja Prezydenta Miasta T. z […] r. oraz zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wydane przez Prezydenta Miasta T., z którego wynika, że od […] 1996 r, do […] 2005 r. wynika, że w okresie od […] 1996 r. do […] 2005 r. (a więc obejmujący sporny okres) działalność gospodarczą wykonywali oni wspólnie. Z powyższego wynika, że nie może budzić wątpliwości fakt, iż stroną postępowania i adresatem decyzji organu podatkowego jest podatnik – "A", a zatem i tym zakresie postępowanie prowadzone przez organ podatkowy należy uznać za prawidłowe.Odnosząc się natomiast do kwestii pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku należnego wynikającego z faktur wystawionych przez "B" Sp. z o,o, Sąd zauważa, że z art. z art. 86 ust.1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym w grudniu 2004 r. wynika, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego /…/.Z kolei ust. 2 pkt 1 lit.a wspomnianej ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (podkreślenie Sądu).Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego, faktura to m.in. «pisemny dowód transakcji kupna i sprzedaży lub wykonania jakiejś usługi, będący podstawą rozliczenia» (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.). Tak więc zarówno ze znaczenia pojęcia "faktura", jakie ma ono w języku polskim, jak i z treści wyżej cytowanego art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług wypływa wniosek, że treść faktury winna odpowiadać treści operacji gospodarczej, którą dokumentuje,w przeciwnym bowiem razie nie istniałby związek między fakturą a zdarzeniami, jakie faktycznie zaszły w obrocie. Tym samym z art. 86 ust. 2 a contrario wynika, że suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z innego tytułu niż nabycie towarów i usług w nich wskazanych (albo innego, przewidzianego w ustawie) nie rodzi skutku tego rodzaju, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Skoro Spółka "B", wystawiająca faktury jako sprzedający nie była właścicielem towaru dostarczanego faktycznie przez J. G., to nie mogła przenieść jego własności na kupujących, a więc słuszna jest ocena organu podatkowego drugiej instancji, że faktura o treści wskazującej spółkę jako sprzedającego nie odzwierciedla faktycznego przebiegu zdarzeń gospodarczych, a pozbawienie podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towarów lub usług, wynikający z faktur dokumentujących czynności, które faktycznie nie miały miejsca znajduje umocowanie w przepisie art. 86 ust.1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.W tym stanie rzeczy, wobec faktu, że zarzuty skargi okazały się nieuzasadnione, a Sąd nie stwierdził naruszenia przepisów prawa materialnego ani procesowego, na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę należało oddalić.