Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Budowlane prawo
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-12-30
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Treść wyniku:
Uchylono decyzję I i II instancji
Sędziowie:
Aldona Gąsecka-Duda /przewodniczący/Andrzej Niecikowski /sprawozdawca/Kazimierz Bandarzewski
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aldona Gąsecka -Duda Sędziowie WSA Kazimierz Bandarzewski NSA Andrzej Niecikowski (spr) Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2010 r. sprawy ze skargi T. J. na decyzję […] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 15 października 2009r., nr […] w przedmiocie nakazu rozbiórki I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji ; II. określa , że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana ; III. zasądza od […] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. na rzecz skarżącego T. J. kwotę 757 zł ( siedemset pięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania .
Uzasadnienie wyroku
Decyzją z dnia 18.02.2009 r.(znak: PINB. […]) Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego działając na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r., Nr. 156, poz. 1118 z późn. zm. dalej zwanym Prawa Budowlanego z 1994 r.,) po przeprowadzeniu, wszczętego z urzędu, postępowania administracyjnego w sprawie wybudowanego, bez wymaganego pozwolenia na budowę, budynku gospodarczego nakazał Inwestorowi – T. J. – rozbiórkę, wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę, budynku gospodarczego o wymiarach 5,96m x (10,05m x 6,40m), na działce nr "1" położonej w R.. W uzasadnieniu podniesiono, że :1/ Z protokołu oględzin z dnia […] września 2004 r., uzupełnionego protokołem oględzin z dnia […] grudnia 2008 r. wynika, że na działce nr "1" znajduje się obiekt budowlany typu garażowo-gospodarczego (jak ustalono w toku postępowania przedmiotowy obiekt nie pełni funkcji garażowej, gdyż właściciel nie przechowuje w nim samochodu, a jedynie sprzęt służący gospodarstwu rolnemu), składający się z pomieszczenia gospodarczego i wiaty przekrytych jednym dachem, i stanowiących jedną konstrukcję, o wymiarach 5,96m x 10,05m x 6,40m (z uwagi na niewłaściwe zaliczenie, w czasie oględzin w dniu […] września 2004 r., wystającego poza obrys budynku poszycia z blachy ściany podłużnej do jej długości, w dniu kolejnych oględzin tj. dnia […] grudnia 2008 r. zweryfikowano ten wymiar) i wysokości 2,60m. Budynek usytuowany jest w odległości 0,5m od istniejącego ogrodzenia drewnianego. Konstrukcję obiektu stanowi […] słupów stalowych O 80, przymocowanych do ceowników wystających z punktowych fundamentów betonowych zagłębionych 30cm w gruncie. Poszycie ścian części gospodarczej oraz dachu stanowi blacha trapezowa ocynkowana. Wiata oparta jest na czterech słupach drewnianych.2/ Obecny podczas oględzin T. J. oświadczył, że obiekt wybudował w 1994 r., a w 2003 r. dokonał jedynie jego remontu, oraz że na budowę przedmiotowego obiektu nie posiada pozwolenia na budowę, jak również nie dokonał zgłoszenia. Natomiast według oświadczenia E. R. budowa została rozpoczęta w 1999 r., do 2003 r. została wykonana konstrukcja wsporcza, a w 2004 r. wykonane zostało poszycie dachu i ścian. Na potwierdzenie powyższego E. R. wniosła o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków w osobie M. R., A. K., B. R. i J. N.. W dniu 24 listopada 2004 r., w siedzibie Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w G. odebrano od ww. osób, oświadczenia na okoliczność daty powstania spornego obiektu budowlanego na działce nr "1" w R., gdzie świadkowie zgodnie wskazali, że do roku 2000-2001 na ww. działce obiekt nie istniał. W oparciu o powyższe, z uwagi na sporną datę budowy obiektu podaną przez strony i zgodne zeznania świadków co do daty budowy, tut. organ dał wiarę zeznaniom świadków i przyjął, że przedmiotowy obiekt został wybudowany w latach 2002-2004.3/ Ponadto w trakcie oględzin uzyskano od stron sprzeczne informacje co do przebiegu granicy pomiędzy działkami "1" i "2", która zdaniem T. J. przebiega w odległości 3m od przedmiotowego obiektu, zaś według E. R. granicą jest płot drewniany i odległość wynosi 0,5m. W związku z rozbieżnością dotyczącą granicy działki, postanowieniem z dnia 3 stycznia 2005 r., znak: PINB. […] zawieszono postępowanie i wezwano T. J. do wystąpienia do Wójta Gminy S. o przeprowadzenie rozgraniczenia nieruchomości obejmujących działki "1" i "2" w R. postanowienie to utrzymane zostało w mocy przez organ II instancji -ale wyrokiem z dnia 23 października 2007 r., (sygn. akt SA/Kr 156/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zarówno postanowienie PINB w G. jak i postanowienie WINB w K..4/ Postanowieniem z dnia […] października 2007 r., sygn. akt Ns […] Sąd Rejonowy w […] Wydział l Cywilny ustalił granicę pomiędzy działkami "1" i "2". Zgodnie z planem sytuacyjnym wykonanym dla celów postępowania o rozgraniczenie, odległość przedmiotowego budynku od ustalonej granicy wynosi 1,50m – 1,75m.5/ Zgodnie z art. 28 Prawa budowlanego roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31. Zgodnie z art. 29 ust. 1 Prawa budowlanego budowa tego typu obiektu nie jest zwolniona z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę.6/ Na podstawie zebranego materiału dowodowego ustalono, że obiekt został wybudowany w odległości 1,50m – 1,75m od granicy działki sąsiedniej nr "2". Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. – w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r., Nr 75, poz. 690), budynki na działce budowlanej sytuuje się od granicy z sąsiednia działką budowlaną w odległości nie mniejszej niż:1) 4m – w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi w stronę tej granicy,2) 3m – w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy.Pod pewnymi warunkami, określonymi w § 12 ust. 3 i ust. 4 ww. rozporządzenia, odległości te mogą zostać zmniejszone. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie zachodzą warunki określone w § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., zgodnie z którym cyt.: "Sytuowanie ściany budynku w przypadku, o którym mowa w ust. l pkt 2 (w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę granicy z działką sąsiednią) dopuszcza się w odległości 1,5m od granicy z sąsiednią działką budowlaną lub bezpośrednio przy granicy, jeżeli:1) wynika to z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo2) nie jest możliwe zachowanie odległości, o której mowa w ust. l pkt 2 (odległość 3m między ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych zwróconą w stronę granicy a tą granicą), ze względu na rozmiary działki.7/ Obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą Rady Gminy S. Nr […] z dnia 26 listopada 2004 r., w części zawierającej ustalenia w zakresie kształtowania architektury i ładu przestrzennego obowiązujące na całym obszarze planu przewiduje, że linię zabudowy należy określać według przepisów odrębnych, w tym warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Również w decyzji WZIZT, która straciła ważność z dniem 31 grudnia 2004 r. zawarty został warunek, że budynek należy sytuować zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Nieuzasadnione jest także wybudowanie obiektu w zbliżeniu do granicy, gdyż wymiary działki "1" pozwalają na usytuowanie ściany obiektu z otworami w odległości 4m, a bez otworów w odległości 3m od granicy z działką sąsiednią.8/ W trakcie oględzin przeprowadzonych w dniu 17 grudnia 2008 r. tut. organ ustalił, że na działce nr "2", w odległości do 3m od granicy z działką "1", nie istnieje żaden budynek, budynek mieszkalny na tej działce znajduje się w odległości 7,35m od granicy z działką nr "1". Zatem budowa przedmiotowego budynku nie jest zgodna również z § 12 ust. 4 pkt 1 ww. warunków technicznych.Na skutek odwołania T. J. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. decyzją z dnia 15.10.2009 r., (znak: […]) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i orzekł na podstawie art. 48 ust. 1 Prawa Budowlanego z 1994 r., o nakazaniu Inwestorowi –T. J. – rozbiórki, wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę, budynku gospodarczego o wymiarach 4,08m x (10,05m do 7,20m), na działce nr "1" położonej w R.. W uzasadnieniu wskazano, że w myśl art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane przez budowę "należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego". Zgodnie z brzmieniem art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego: "Roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29 -31". Przepisy art. 29 i 30 Prawa budowlanego nie przewidują zwolnienia z obowiązku uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę dla budynku gospodarczego o powierzchni przekraczającej 35 m2 W związku z czym budowa przedmiotowego budynku gospodarczego wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.Nakaz rozbiórki w badanym przypadku można orzec w przypadku, gdy obiekt budowlany został wybudowany bez wymaganej prawem ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę oraz gdy nie ma możliwości legalizacji obiektu na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy Prawo budowlane. Przepis ten pozwala na legalizację obiektu w przypadku, gdy obiekt jest zgodny z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie narusza przepisów, w tym techniczno -budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem.Wzniesienie budynku garażowe – gospodarczego na działce nr "1" w R. narusza przepisy techniczno – budowlane w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z prawem. Przedmiotowy obiekt został bowiem zlokalizowany w odległości 1,5 m – 1,75 m od działki sąsiedniej nr "2" w R.. Z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – Dz. U. 2002 r. nr 75, poz. 690 wynika, iż w przypadku ściany nie posiadającej otworów odległość od działki sąsiedniej powinna wynosić co najmniej 3 m, a w przypadku ściany posiadającej otwory odległość ta powinna wynosić co najmniej 4 m. Pod pewnymi warunkami dopuszcza się zmniejszenie tych odległości. Zgodnie z § 12 ust. 2 w/w rozporządzenia sytuowanie budynku w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli wynika to z ustaleń planu miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przedmiotowej sytuacji okoliczności te jednak nie występują. Obowiązujący aktualnie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą Rady Gminy S. Nr […] z dnia 26 listopada 2004 przewiduje, że linię zabudowy należy określać według przepisów odrębnych, w tym warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Również w decyzji nr […] z dnia 29 grudnia 2003 r. znak: […] o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki nr "1" w R. (k. 18) zawarty został warunek, że budynek należy sytuować zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję wniósł T. J. w której nie sprecyzował ani zarzutów ani wniosków. Zarzuty i wnioski sprecyzowane zostały w piśmie przygotowawczym z dnia 20.09.2010 r., złożonym przez pełnomocnika skarżącego.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.Stosownie do przepisu art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153 poz. 1269 z póź.zm.) Sąd sprawuje w zakresie swej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Przedmiotem więc dokonywanej przez niego kontroli jest zbadanie, czy organy administracji w toku rozpoznania sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Czyni to wedle stanu prawnego i na podstawie akt sprawy, istniejących w dniu wydania zaskarżonej decyzji. W myśl zaś art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153 póz. 1270 z późn.zm. zwaną dalej w skrócie p.o.p.s.a ) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.Zgodnie z art. 7 kpa w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.Art. 77 § 1 kpa nakłada na organ administracji publicznej obowiązek wyczerpującego zebrania1 rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Rezultatem prawidłowo zebranego materiału dowodowego i jego oceny jest decyzja administracyjna, której jednym z elementów jest uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie powinno zawierać wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych, którymi organ kierował się przy podejmowaniu decyzji. W szczególności winno ono zawierać ocenęzebranego w postępowaniu materiału dowodowego, dokonaną przez organ wykładnię stosowanych przepisów oraz ocenę przyjętego stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa.Zgodnie z zasadą dwuinstancyjności organ odwoławczy obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę rozstrzygniętą decyzją organu pierwszej instancji (za wyjątkiem przypadku określonego w art. 138 § 3 k.p.a.).Organ drugiej instancji nie może ograniczyć się do kontroli decyzji organu l instancji, lecz ma obowiązek ponownie rozpoznać sprawę.Trafnie orzekające organy dostrzegają, że dla rozstrzygnięcia sprawy istotne jest ustalenie daty wzniesienia przedmiotowego obiektu.Niesporne było, że przedmiotowy obiekt wybudowany został bez pozwolenia na budowę czy też zgłoszenia.Według stanowiska organu l instancji zaakceptowanego przez organ odwoławczy, będący przedmiotem sprawy budynek gospodarczy został wybudowany w latach 2002-2004. Fakt ten był sporny między inwestorem – obecnie skarżącym, a inicjatorką postępowania E. R.. Skarżący bowiem twierdził, że obiekt wybudowany został w 1994 r., a w 2003 r., dokonał jedynie jego remontu. Będąca stroną postępowania E. R. – według ustalenia organów twierdziła, że "budowa została rozpoczęta w 1999 r., do 2003 r. została wykonana konstrukcja wsporcza, a w 2004 r. wykonane zostało poszycie dachu i ścian" ( zob. uzasadnienie organu l instancji). W sprawie na wniosek E. R. przesłuchani zostali świadkowie. Od razu trzeba stwierdzić, że złożone przez nich zeznania są lakoniczne, nie bardzo wiadomo skąd czerpią swoją wiedze. W każdym razie jak to ustala organ l instancji " świadkowie zgodnie wskazali, że do roku 2000-2001 na ww. działce obiekt nie istniał. W oparciu o powyższe, z uwagi na sporną datę budowy obiektu podaną przez strony i zgodne zeznania świadków co do daty budowy, tut. organ dał wiarę zeznaniom świadków i przyjął, że przedmiotowy obiekt został wybudowany w latach 2002-200′ ( zob. uzasadnienie organu l instancji). Otóż proste zestawienie treści zeznań świadków i twierdzeń E. R. nie pozwala na takie ustalenie a dla spełnienia zadość przepisom kodeksu postępowania administracyjnego, nie wystarcza stwierdzenie, że organ dał wiarę zeznaniom świadków. Samo uzasadnienie zawiera w sobie sprzeczność. E. R. twierdzi, że "budowa została rozpoczęta w 1999 r., do 2003 r. została wykonana konstrukcja wsporcza, a w 2004 r. wykonane zostało poszycie dachu i ścian" ( zob. uzasadnienie organu l instancji). Tymczasem organ l instancji ustala, że "obiekt został wybudowany w latach 2002-2004". Jak wynika z akt sprawy – sporny obiekt nie jest budowlą skomplikowaną -można ją wręcz określić jako prymitywną. Przy ocenie zeznań świadków czy twierdzeń stron nie można pominąć odpowiedzi na pytanie dlaczego taką budowę prowadzono wg. twierdzenia E. R. w okresie od 1999 r. do 2003 r., a wg. organu l instancji w okresie od 2002 do 2004 r.Tak więc dla sprawy istotne będzie ustalenie, kiedy budowa spornego budynku gospodarczego została zakończona. O zakończeniu budowy można mówić, że jest zakończona wtedy kiedy można przystąpić do użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem – w niniejszym przypadku chodzi o obiekt służący do przechowywania sprzętu związanego z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.Gdyby prawidłowo poczynione ustalenia doprowadziły do wniosku, że budowa wykonana została na gruncie przepisów Prawa Budowlanego z 1994 r., stanowisko orzekających organów co do zasady należy uznać za prawidłowe.Gdyby natomiast okazało się, że budowa została zakończona w 1994 r., a więc przed wejściem z życie Prawa Budowlanego z 1994 r., sprawę należy rozpoznać – zgodnie z treścią art. 103 ust. 2 tegoż prawa według przepisów dotychczasowych tj. przepisów ustawy z dnia 24.10.1974 r., Prawo Budowlane (Dz.U.nr.38 póz.229 z poźn.zm. – zwanej dalej Prawem Budowlanym z 1974 r.). Tak prowadzone postępowanie może się zakończyć albo decyzją nakazującą rozbiórkę samowolnie wykonanego obiektu (art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 prawa budowlanego z 1974 r.), albo decyzją zezwalającą na użytkowanie obiektu (art. 42 prawa budowlanego z 1974 r.).Skoro więc, kontrola sądowa wykazała, że zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu l instancji, naruszają prawo na podstawie art. 145 § 1 pkt.1 lit. "c" oraz art. 135 i 152 a także art. 200 p.o.p.s.a. należało orzec jak w sentencji.