Sygnatura:
6272 Wizy, zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, na osiedlenie się, wydalenie z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Hasła tematyczne:
Cudzoziemcy
Skarżony organ:
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców
Data:
2011-01-07
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Andrzej Gliniecki /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Firmy […] S.A. z siedzibą w K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt V SA/Wa 1037/10 oddalającego wniosek Firmy […] S.A. o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania w sprawie ze skargi Y. Z. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia […] lutego 2010 r. nr […] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie wyroku
Postanowieniem z dnia 29 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek […] S.A. o dopuszczenie do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania w sprawie ze skargi Y. H. na postanowienie Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia […] lutego 2010 r. nr […] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.Sąd pierwszej instancji wskazał, iż we wniosku złożonym przez […] S.A. nie wykazano, iż podmiot ten posiada prawem chroniony, zindywidualizowany i skonkretyzowany interes prawny. Wnioskodawca wywodził swój interes prawny jako pracodawca z faktu, iż już uprzednio skarżący był przez niego zatrudniony, a ponadto spółka uzyskała dla skarżącego zezwolenie na pracę. Oznacza to, że każdy wnoszący o dopuszczenie do udziału w sprawie podmiot powinien wykazać, że wynik postępowania administracyjnego dotyczy jego interesu prawnego. Do uznania za uczestnika postępowania, a w konsekwencji dopuszczenia do udziału w sprawie nie wystarczy powołanie się tylko na fakt bycia pracodawcą, czy nawet poczynienia nakładów w celu zatrudnienia skarżącego cudzoziemca. Zdaniem Sądu […] S.A. jest bezpośrednio zainteresowana rozstrzygnięciem sprawy, tj. ma interes faktyczny, to nie poparto tego zainteresowania przepisami prawa powszechnie obowiązującego.W związku z powyższym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 w zw. z art. 163 § 1 i art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej zwaną p.p.s.a.), oddalił wniosek.Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła Firma […] S.A. z siedzibą w K. wnosząc o jego uchylenie w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 33 § 2 p.p.s.a poprzez uznanie iż spółce wnoszącej zażalenie przysługuje prawo uczestniczenia w niniejszym postępowaniu na prawach strony, a tym samym, że wnosząca zażalenie nie ma interesu prawnego w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy. Wskazano, iż […] S.A. posiada interes prawny w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy ponieważ strona wnosząca skargę uzyskała zezwolenie na pracę w Spółce […]. Strona wnosząca skargę była już zatrudniona w przedmiotowej Spółce, a Spółka ta poczyniła znaczne nakłady związane z zatrudnieniem skarżącego. Oznacza to, że Spółka będzie musiała rozwiązać umowę o pracę ze skarżącym. Jako podstawę interesu prawnego Spółka […] wskazała art. 22-30 Kodeksu pracy.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.Zgodnie z art. 33 § 2 p.p.s.a. swój udział w postępowaniu sądowym może zgłosić osoba prawna lub fizyczna, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego. Uczestnikiem postępowania administracyjnego na podstawie art. 33 § 2 p.p.s.a. może stać się więc podmiot, któremu przysługiwała legitymacja materialnoprawna w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonego aktu, ale który w tym postępowaniu nie brał udziału. Zatem najważniejszą przesłanką dopuszczająca do udziału w sprawie takiego podmiotu, jest jego interes prawny. Nie może zostać dopuszczony jako uczestnik postępowania podmiot który w sprawie posiada jedynie interes faktyczny.W orzecznictwie oraz literaturze prawniczej interes faktyczny przeciwstawiony interesowi prawnemu, określa się jako interes indywidualny, który nie został w żaden wyraźny sposób wzięty pod ochronę przez powszechnie obowiązujące przepisy. Natomiast interes prawny, to taki, który jest chroniony przez prawo i ochrona ta polega na możliwości żądania od organu administracji podjęcia określonych czynności mających na celu zrealizowanie interesu lub usunięcia zaistniałego zagrożenia. Aby interes prawny mógł być zaspokojony, musi być on interesem osobistym, własnym, indywidualnym, znajdującym swoją podstawę w konkretnym przepisie prawa materialnego oraz potwierdzenie w okolicznościach faktycznych (por. J. Borkowski, w. B. Adamiak, J. Borkowski. Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2005, s. 224 i n.). W przypadku, gdy decyzja rozstrzyga o prawach i obowiązkach konkretnego podmiotu, przyjmuje się, iż postępowanie dotyczy jego interesu prawnego lub obowiązku bezpośrednio. Gdy zaś decyzja rozstrzygająca o prawach i obowiązkach jednego podmiotu odnosi skutek wobec praw i obowiązków innego podmiotu, postępowanie dotyczy interesu prawnego lub obowiązku tego innego podmiotu w sposób pośredni.Aktualność interesu prawnego oznacza, że nadaje się on do urzeczywistnienia w danej sytuacji faktycznej i prawnej i wiąże się z realnością, co oznacza, że powinien on istnieć w dacie stosowania norm. O interesie prawnym osobistym, własnym i indywidualnym można zaś mówić, gdy przypisać go można do zindywidualizowanego podmiotu w tym znaczeniu, że akt prawny skierowany do danej osoby musi wpływać na jej sytuację prawną.Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy wskazać iż z akt sprawy wynika, że Firma […] S.A. z siedzibą w K. nie była stroną postępowania administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podzielił stanowisko zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu. Skarżąca nie wykazała swojego interesu prawnego, a wszystkie okoliczności przez Nią podnoszone są wyrazem jej interesu faktycznego, który nie jest powiązany z konkretnym stosunkiem administracyjnoprawnym występującym w sprawie ze skargi Y. Z. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawidłowo uznał, że postępowanie administracyjne prowadzone było w stosunku do Y. Z. W niniejszej sprawie podstawą materialnoprawną do prowadzenia postępowania administracyjnego i wydania zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694 z późn. zm.), a obowiązki określone w art. 60 tej ustawy skierowane są do "cudzoziemca". Okoliczność zatrudniania takiej osoby przez Firmę […] i chęć zatrudniania jej w przyszłości nie stanowi wykazania interesu prawnego w znaczeniu art. 28 k.p.a. i art. 33 § 2 p.p.s.a., gdyż rozstrzygnięcie nie dotyczy wprost praw i obowiązków takiego podmiotu. Powoływanie się w zażaleniu na przepisy art. 22-30 kodeksu pracy i wywodzenie z tych przepisów interesu prawnego Spółki w przedmiotowym postępowaniu nie można uznać za uzasadnione ponieważ wskazane przepisy stanowią jedynie o nawiązaniu stosunku pracy pomiędzy pracodawcą i pracownikiem. Z przepisów tych można wywodzić jedynie istnienie interesu faktycznego na który Firma […] Sp. S.A. powoływała się we wniosku, co uniemożliwia dopuszczenie jej do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania sądowoadministracyjnego.Z powyższych względów, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił, jak w sentencji.