II OSK 1433/09 – Wyrok NSA


Sygnatura:
6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Hasła tematyczne:
Zagospodarowanie przestrzenne
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-08-27
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny
Sędziowie:
Grzegorz CzerwińskiJoanna Runge – LissowskaMaria Czapska – Górnikiewicz /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska – Górnikiewicz /spr./ Sędzia NSA Joanna Runge – Lissowska Sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński Protokolant Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 30 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej […] Sp. z o.o. w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 maja 2009 r. sygn. akt II SA/Gl 14/09 w sprawie ze skargi […] Sp. z o.o. w C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia […] listopada 2008 r. nr […] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o zgodności obiektów z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie na rzecz […] Sp. z o.o. w C. kwotę 500 zł (słownie: pięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie wyroku

II OSK 1433 / 09UZASADNIENIEZaskarżonym wyrokiem z dnia 15 maja 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę […] Sp. z o.o. w C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia […] listopada 2008 r., utrzymujące w mocy postanowienie organu I instancji z dnia […] sierpnia 2008 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o zgodności obiektów z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż we wniosku z dnia 11 lipca 2007 r. […] Sp. z o.o. w organizacji w C. wniosła o wydanie zaświadczenia o zgodności lokalizacji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obiektów tymczasowych, istniejących na objętej umową najmu nieruchomości w miejscowości B. w gminie O. działka nr […]. Spółka uzasadniając swój wniosek stwierdziła, że na wskazanej wyżej działce zostały wybudowane bez wymaganego zgłoszenia dwa drewniane obiekty tymczasowe tj. obiekt biurowy oraz drewniana wiata. Nie są one trwale związane z gruntem, nie mają fundamentów i docelowo są przeznaczone do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce. Zaświadczenie jest natomiast niezbędne na potrzeby toczącego się przed Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w Częstochowie postępowania w przedmiocie legalności wykonania tych obiektów. W ocenie Spółki, ich lokalizacja jest zgodna z treścią miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co wynika z § 43 i § 53 tego planu.Postanowieniem z dnia […] sierpnia 2008 r. Wójt Gminy Olsztyn na podstawie art. 219 k.p.a. odmówił wydania zaświadczenia o treści żądanej przez wnioskodawcę t.j. zaświadczenia potwierdzającego zgodność obiektów istniejących na działce nr […] k.m. […], obręb B., gmina O. Uchwałą Nr XXXI/235/2005 Rady Gminy w Olsztynie z dnia 22 listopada 2005 r. opubl. w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego Nr 11 poz. 415 z dnia 7 lutego 2006 r.Organ stwierdził, iż na działce nr […] k.m. […] w B. znajdują się wiata drewniana oraz budynek biurowo – barowy objęte postępowaniem legalizacyjnym, toczącym się przed Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w Częstochowie. W myśl zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Olsztyn, dotyczącego miejscowości Biskupice, podjętego Uchwałą Nr XXXI/235/2005 Rady Gminy w Olsztynie z dnia 22 listopada 2005 r. (Dz. Urz. Woj. Śląskiego z 2006 r. Nr 11, poz. 415- zwanej dalej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego) działka nr […] położona jest na terenie oznaczonym symbolem US, dla którego plan ten ustala, że jest to teren niekubaturowych urządzeń służących rekreacji – strzelnica. Plan wyraźnie wyklucza lokalizację na tym terenie obiektów kubaturowych, a do takich należy zaliczyć istniejącą tam wiatę i budynek biurowo- barowy.Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła […] Sp. z o.o. w C., wnosząc o jego zmianę przez wydanie żądanego zaświadczenia względnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, jako wydanego w następstwie wadliwej interpretacji zapisów planu zagospodarowania przestrzennego. Zdaniem Spółki, wbrew stanowisku Wójta Gminy Olsztyn w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie wprowadzono zakazu zabudowy działki nr […], który to zakaz został zdefiniowany w § 5 tego planu. Wprost przeciwnie z treści § 43 tego planu wynika, że teren objęty symbolem US, obejmujący również tę działkę, przeznaczony jest pod zabudowę budynkami.Postanowieniem z dnia […] listopada 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku art. 219 k.p.a. utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji.Organ odwoławczy podzielił ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną organu I instancji. Zdaniem Kolegium istniejąca sprzeczność zapisów planu powinna być interpretowana przy przyjęciu decydującego znaczenia, podstawowego przeznaczenia terenu i sformułowanego zakazu lokalizowania określonych obiektów. W świetle treści art. 217 i art. 218 § 1 k.p.a. fakt lub stan prawny, które mają być potwierdzone w zaświadczeniu powinny być bezsporne, a co w rozpatrywanej sprawie nie zachodzi.Skargę na powyższe postanowienie złożyła […] Sp. z o.o. w C., wnosząc o uchylenie postanowień organów obu instancji jako wydanych z naruszeniem art. 7 i art. 8 k.p.a. poprzez przeprowadzenie postępowania bez należytej staranności, z pominięciem interesu strony i słusznego interesu społecznego oraz z naruszeniem art. 218 § 1 k.p.a. przez bezzasadną odmowę wydania zaświadczenia o sformułowanej we wniosku treści. Spółka wniosła nadto o zasądzenie kosztów postępowania.W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Częstochowie wniosło o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.Na rozprawie przez Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w dniu 15 maja 2009 r. pełnomocnik skarżącej powołał się dodatkowo na przedłożoną decyzję Starosty Częstochowskiego z dnia […] września 2008 r. w przedmiocie ustalenia kierunku rekultywacji i zagospodarowania terenu obejmującego m.in. działkę […]. Ustalony w niej sportowo- rekreacyjny kierunek rekultywacji i zagospodarowania został pozytywnie zaopiniowany przez Wójta Gminy Olsztyn.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę, uznając iż skarżone postanowienie, pomimo częściowo niedostatecznego i błędnego uzasadnienia, odpowiada obowiązującemu prawu.Jak wskazał Sąd, przedmiotem postępowania było wydanie zaświadczenia o zgodności budowy objętych wnioskiem obiektów z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Taki przedmiot koresponduje przy tym z treścią art. 49b ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.- zwanej dalej Prawem budowlanym). Skarżone postanowienie zostało, zatem wydane w przedmiocie zgodności z planem stałego, a nie tymczasowego zagospodarowania działki nr […], tj. w przedmiocie wynikającym z wniosku skarżącej z dnia 11 lipca 2007 r.Jak zauważył Sąd, z treści tego wniosku nie wynikało jednak, aby skarżąca żądała wydania zaświadczenia o zgodności budowy istniejących na działce obiektów z zapisami planu, mówiącymi o dopuszczalnym tymczasowym sposobie zagospodarowania, o której to zgodności jest głównie mowa w skardze. Jakkolwiek w tym względzie treść wniosku mogła być uznana za niejednoznaczną, to określony w postanowieniu organu I instancji przedmiot postępowania nie został zakwestionowany w zażaleniu, w którym w ogóle nie powołano się na treść § 53 miejscowego planu zagospodarowania.Oznacza to zdaniem Sądu pierwszej instancji, że tak pojmowany w oparciu o wniosek z dnia 11 lipca 2007 r. przedmiot postępowania został przez skarżącą zaakceptowany. Jest to w ocenie Sądu o tyle istotne, że to wnioskodawca decyduje o treści zaświadczenia, którego wydania żąda, a organy orzekające nie mogą we własnym zakresie tego żądania modyfikować lub zmieniać. Gdy organy nie mogą wydać zaświadczenia o konkretnej treści to zgodnie z art. 219 k.p.a. orzekają odmownie. Tak też uczyniły organy orzekające w niniejszej sprawie.Przyjmując, że przedmiotem rozstrzygnięcia była ocena zgodności stałego zagospodarowania działki nr […] z treścią miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, Sąd podzielił stanowisko organów, co do braku takiej zgodności. Wbrew twierdzeniom skarżącej zakaz zabudowy tej działki obiektami kubaturowymi wynika również w jednoznaczny sposób z treści § 43 miejscowego planu zagospodarowania, w której taką zabudowę wykluczono. Wykluczenie lokalizacji tego typu obiektów budowlanych jednoznacznie i kategorycznie przesądza o tym, że lokalizacja takich obiektów nie jest na tym terenie pod żadnym względem dopuszczalna. Niewątpliwie takie wykluczenie jako bardziej kategoryczne, objęte jest zakazem zabudowy tego typu obiektami, o jakim mowa w § 5 pkt 21 i 28 planu zagospodarowania. Nie można też mówić o sprzeczności tego sformułowania ("wyklucza się") z definicją zakazu zabudowy sformułowaną w § 5 pkt 28 planu, która obejmuje zakaz wznoszenia jakichkolwiek obiektów budowlanych na powierzchni terenu, a nie tylko obiektów kubaturowych. W zakresie przedmiotowym zakaz zabudowy jest zatem zakazem dalej idącym. Użycie w przedmiotowej kwestii dwóch różnych sformułowań, mających różną treść świadczy przy tym zdaniem Sądu o celowym działaniu prawodawcy, którego wolą było wykluczenie zagospodarowania nie jakimikolwiek obiektami, a tylko obiektami kubaturowymi. Wykluczenie to koresponduje przy tym z podstawowym przeznaczeniem terenu o symbolu US jako terenu "niekubaturowych urządzeń …". W tej sytuacji o możliwości zagospodarowania takimi obiektami nie może przesądzać w żaden sposób treść § 43 planu, odnosząca się do zasad i warunków zagospodarowania terenu w części regulującej, co do zasady dopuszczalność usuwania drzew, a nie lokalizację obiektów kubaturowych, na co zwrócono już uwagę w uzasadnieniu nieprawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Gl 982/08, w którym analizowano również ten zapis planu i w którym przyjęto, że plan ten nie pozwala na lokalizację na tym terenie budynków. Jakkolwiek nawiązanie w tym zapisie planu do "lokalizacji budynków" nasuwa pewne wątpliwości, to nie daje to zdaniem Sądu jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że wynika z niego dopuszczalność lokalizacji na działce nr […] budynków. Zapis ten nie może być, bowiem tłumaczony z pominięciem określonego w planie podstawowego i dopuszczalnego przeznaczenia terenu oznaczonego symbolem US oraz z pominięciem jednoznacznie sformułowanego wykluczenia lokalizacji obiektów kubaturowych, do których niewątpliwie (czego nie kwestionuje również skarżąca) należy zaliczyć także obiekty objęte wnioskiem o wydanie zaświadczenia. W tej sytuacji nie można też mówić w ocenie Sądu o innej interpretacji zapisu planu przy uwzględnieniu słusznego interesu skarżącej i interesu społecznego. Inna interpretacja pozostawałaby, bowiem w wyraźnej sprzeczności z wolą prawodawcy wyrażoną w treści planu. Brak jest też zdaniem Sądu podstaw do przyjęcia, że w okolicznościach rozpatrywanej sprawy sformułowany w § 43 planu zakaz (wykluczenie) zabudowy obiektami kubaturowymi jest sprzeczny z prawem. Możliwość formułowania takiego zakazu wynika, bowiem wprost z treści art. 15 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 27 maja 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.- zwanej dalej ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, że możliwość zabudowy działki nr […] obiektami kubaturowymi wynikałaby z treści § 43, w części regulującej możliwość usuwania drzew, to dotyczyłaby ona najwyżej lokalizacji budynków w rozumieniu art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego. Tymczasem jak podała sama skarżąca, wniosek o wydanie zaświadczenia, odnosił się do obiektów tymczasowych w rozumieniu tego aktu prawnego, niepołączonych trwale z gruntem, a więc innych niż budynki.Zdaniem Sądu za przyjęciem stanowiska skarżącego […] nie mogła też przemawiać treść wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, na które powołano się w skardze, bowiem zapadły one w sprawach o innych stanach faktycznych i prawnych i nie dotyczyły spraw o wydanie zaświadczenia. Za inną oceną zaskarżonego postanowienia nie może też przemawiać treść złożonej na rozprawie sądowej decyzji, chociażby z tego względu, iż nie ma w niej w ogóle mowy o lokalizacji obiektów kubaturowych.Wskazując na powyższe względy Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- zwanej dalej p.p.s.a.) oddalił skargę.Zajęte wyżej stanowisko nie przesądzało zdaniem Sądu kwestii zasadności ewentualnego wniosku o wydanie zaświadczenia o zgodności lokalizacji objętych postępowaniem obiektów z miejscowym planem zagospodarowania, gdy chodzi o tymczasowe zagospodarowanie działki nr […] tj. do czasu zagospodarowania jej zgodnie z przeznaczeniem. Wniosek taki, gdyby został sformułowany, podlegałby bowiem rozpoznaniu z uwzględnieniem treści § 53 analizowanego planu. Przy ewentualnym przyjęciu, że przedmiotowe obiekty nie są w ogóle budynkami lub budynkami gospodarczymi w sprawie nie miałaby zastosowania treść pkt 2 tego paragrafu planu. Taki przedmiot oceny pozostaje jednak poza granicami niniejszej sprawy. Nie ulega przy tym zdaniem Sądu pierwszej instancji wątpliwości, iż nie można utożsamiać ogólnie pojmowanej zgodności sytuowania obiektów z zapisami planu i zgodności z tymczasowym dopuszczalnym sposobem zagospodarowania.Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła […] Sp. z o.o. w C., zaskarżając go w całości i zarzucając mu:1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez zaaprobowanie zakazu realizacji budowy zgodnej z prawem, w tym zgodnej z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego,2. naruszenie art. 7 i art. 8 k.p.a. poprzez pominięcie interesu strony i interesu społecznego, w szczególności poprzez zignorowanie korzystnych dla skarżącej zapisów w miejscowym palnie zagospodarowania przestrzennego i uznanie racji organu II, jak i I Instancji, przyjmujących jako zasadnicze zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego niekorzystne dla skarżącej,3. naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 218 § 1 k.p.a. polegające na bezzasadnym uznaniu, że organ mógł odmówić wydania zaświadczenia żądanego przez Spółkę w sytuacji, gdy zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości Biskupice uzasadniały wydanie takiego zaświadczenia.Wskazując na powyższe zarzuty skargi kasacyjnej, […] Sp. z o.o. wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz o zasądzenie od organu II instancji zwrotu kosztów postępowania na rzecz Spółki.W uzasadnieniu skargi kasacyjnej Spółka wskazała, iż przedmiotowa nieruchomość, działka nr […] położona jest w zdecydowanej części (ok. 80 %) na terenie oznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego symbolem US (tereny sportu i rekreacji). Wbrew opinii Sądu pierwszej instancji, na obszarze tym nie tylko nie wprowadzono zakazu zabudowy, czy innego zakazu ograniczającego możliwość jego zabudowy (definicje tych pojęć ujęto w § 5 planu, nie zostały już umieszczone w § 43), ale wręcz w § 43 planu wprost przewidziano, że teren oznaczony symbolem US przeznaczony jest pod zabudowę budynkami. Najlepiej dowodzi tego użycie w § 43 stwierdzenia, iż usuwanie drzew ogranicza się do ilości niezbędnej dla lokalizacji budynków i ich obsługi. W § 5 pkt 21 planu wprowadzono definicję pojęcia "zakaz". Plan posługuje się tym pojęciem w bardzo wielu przypadkach, np. § 6 pkt 3, pkt 5.1. W § 43 nie użyto jednak pojęcia "zakaz", ale niezdefiniowane pojęcie "wyklucza się". Co więcej, plan zawiera w § 5 pkt 28 wprost definicję "zakazu zabudowy", której nie użyto w § 43 pkt. Skoro, zdaniem Spółki, nie ma zakazu zabudowy w rozumieniu § 5 planu, to i nie ma podstaw do respektowania ujętego w § 43 stwierdzenia, iż wyklucza się lokalizację obiektów kubaturowych. Zatem plan zagospodarowania przestrzennego przedmiotowego terenu, wbrew stanowisku Sądu pierwszej instancji przewiduje wprost i bez najmniejszych wątpliwości lokalizację na tym terenie budynków wraz z całą infrastrukturą im towarzyszącą. Pozbawione sensu byłoby umieszczanie w planie zagospodarowania przestrzennego w rubryce zasady i warunki zagospodarowania przestrzennego ww. zwrotu- "usuwanie drzew ograniczone do ilości niezbędnej dla lokalizacji budynków i ich obsługi", gdyby na przedmiotowym obszarze obowiązywał zakaz zabudowy.Jak wskazała Spółka, Wojewódzki Sąd Administracyjny dostrzegł sprzeczność w zapisach w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w tym także zapisy korzystne dla strony i przesądzające o zgodności budynków z zapisami planu. Jednakże w świetle innego zapisu "wyklucza się lokalizację obiektów kubaturowych", zdaniem Sądu zakazano realizacji na przedmiotowym terenie obiektów kubaturowych, co czyniło prawidłowym postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Sąd pierwszej instancji nie wyjaśnił przy tym w żaden sposób, dlaczego jego zdaniem przy takich (ewidentnie sprzecznych) zapisach w planie zagospodarowania prymat należało dać przeznaczeniu podstawowemu. Brak przecież przepisów określających zasady tworzenia konkretnych rubryk w planach zagospodarowania przestrzennego.Skarżąca stwierdziła też, iż Sąd nie wyjaśnił, jaki ma sens i kiedy znajdzie zastosowanie zapis § 43 przewidujący usuwanie drzew na potrzeby lokalizacji budynków.Zdaniem autora skargi kasacyjnej nawet, jeśli "w innym zdaniu lokalizacja" ta jest wykluczona, to nie można automatycznie przyjmować niekorzystnej dla spółki interpretacji, że właśnie wykluczenie ma większą wartość od dopuszczenia. Oba zapisy są równe, chociaż sprzeczne. Dlatego w ocenie Spółki z korzyścią dla niej należało potraktować zapisy w planie, umożliwiające legalizację budynków, ponieważ Spółka nie może ponosić konsekwencji ewentualnych nieprecyzyjnych zapisów w planie zagospodarowania.Skarżąca wskazała też, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny nie był również władny do rozważenia ewentualnego zastosowania w tej sprawie § 53 planu zgodnie, z którym "obiekty istniejące niezgodne z przeznaczeniem terenu określonym w planie, pozostawia się do czasu zagospodarowania terenu zgodnie z jego przeznaczeniem jako użytkowanie tymczasowe, bez prawa rozbudowy". W myśl punktu 2 tegoż paragrafu powyższe nie dotyczy budynków gospodarczych zlokalizowanych bez wymaganych zezwoleń. Zważywszy jednakże, iż ani sporna wiata, ani tym bardziej budynek biurowo- barowy nie są "budynkami gospodarczymi" (prawdopodobnie chodzi tu o budynki związane z prowadzeniem działalności rolniczej) punkt 2 nie znajdzie zastosowania. Tak, więc nawet, gdyby podzielić niekorzystne dla […] stanowisko Wójta oraz organu odwoławczego, to i tak sporne budynki istnieją na działce […] k.m. […] zgodnie z planem, tj. należy je tam pozostawić na podstawie § 53 planu do czasu zagospodarowania terenu zgodnie z postanowieniami planu.Aktualnie takie zagospodarowywanie się odbywa. W dniu […] września 2008 r. Starosta Powiatowy w Częstochowie wydał decyzję o rekultywacji terenu (w poprzednim planie był to obszar górniczy i działał tutaj zakład górniczy) w kierunku sportowo- rekreacyjnym, tj, zgodnym z aktualnymi zapisami planu. Rekultywacja ma trwać 3 lata. Budynki istnieją, zatem obecnie zgodnie z prawem i zgodnie z intencją Spółki oraz zapisem planu (§ 53 punkt 1). Należało więc wydać zaświadczenie żądane przez Spółkę stanowiące podstawę do legalizacji budynków jako tymczasowych.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzuty skargi kasacyjnej należy uznać za usprawiedliwione w części powodującej konieczność uwzględnienia wniesionej kasacji.Zarzut skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia art. 6 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest chybiony, bowiem ogólnikowość tego zarzutu, brak uwzględnienia przy jego formułowaniu wymogów określonych w art. 174 pkt 1 p.p.s.a., czyni niemożliwym ocenę zasadności tej podstawy kasacyjnej.Natomiast podstawę skargi kasacyjnej opartą na naruszeniu art. 218 § 1 k.p.a. Naczelny Sąd Administracyjny uznał za usprawiedliwioną.Stosownie do treści przepisu art. 218 § 1 k.p.a. "W przypadkach, o których mowa w art. 217 § 2 pkt 2, organ administracji publicznej obowiązany jest wydać zaświadczenie, gdy chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu". Trafnie zwrócono wprawdzie uwagę w skarżonym wyroku, iż wniosek strony skarżącej o wydanie zaświadczenia koresponduje z treścią art. 49b ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, ale nie można podzielić zawartych w tymże wyroku rozważań dotyczących "przedmiotu" rozpoznawanego wniosku, a w konsekwencji określenia przyczyn, dla których podzielono stanowisko zaprezentowane w kontrolowanym postanowieniu. Przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy istotna była treść samego wniosku, jak i jego uzasadnienie. Wbrew jednak odmiennemu stanowisku Sądu pierwszej instancji wnioskodawca w uzasadnieniu swego wniosku powołał się zarówno na § 43, jak i § 53 planu zagospodarowania przestrzennego. Tym samym nie są uprawnione wywody Sądu wskazujące na zasadność kontrolowanego postanowienia z uwagi na to, iż skoro w zażaleniu nie powołano się na treść § 53 planu zagospodarowania przestrzennego, to oznacza, że wnioskodawca zaakceptował fakt wydania zaświadczenia w oparciu o dane określone w § 43 planu zagospodarowania przestrzennego.Nie jest też zasadny pogląd Sądu pierwszej instancji, iż § 43 planu zagospodarowania przestrzennego dotyczy wyłącznie lokalizacji obiektów, bowiem treść i to wprost tegoż przepisu określa też zagospodarowanie terenu.W warunkach rozpoznawanej sprawy, Sąd pierwszej instancji winien był zbadać czy w sprawie, której przedmiotem jest wydanie określonego we wniosku zaświadczenia, organ dysponował danymi, które do wydania takiego zaświadczenia go upoważniało, czy też istniała ewentualna potrzeba przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, w ograniczonym oczywiście zakresie. Należy przy tym mieć na względzie to, iż wydawanie zaświadczeń stanowi rodzaj uproszczonego postępowania administracyjnego, w którym nie prowadzi się postępowania dowodowego poprzedzającego wydanie rozstrzygnięcia, dla którego koniecznym jest wcześniejsze uzyskanie właśnie zaświadczenia. Dlatego też "obowiązek wydania na podstawie art. 217 § 2 pkt 2 k.p.a. i art. 218 § 2 k.p.a. zaświadczenia urzędowo potwierdzającego określone fakty lub stan prawny, wynikający z prowadzonej przez organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych, znajdujących się w jego posiadaniu, nie dotyczy okoliczności, których ustalenie i ocena następują w postępowaniu jurysdykcyjnym w sprawie rozstrzyganej w drodze decyzji administracyjnej lub postanowienia" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 września 2005 r., sygn. akt II OSK 36/05, opubl. ONSAiWSA 2006, nr 2, poz. 64). Jednocześnie należy uwzględnić i to, iż brak jest podstaw do odmowy wydania zaświadczenia podającego dane określone w planie zagospodarowania przestrzennego.Zasadność powyższej podstawy skargi kasacyjnej obligowała Naczelny Sąd Administracyjny do uchylenia zaskarżonego wyroku na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. Rozpoznając ponownie sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny mając na względzie uwagi wyżej przedstawione, dokona analizy wniesionej do Sądu skargi.O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na mocy art. 203 pkt 2 p.p.s.a.