II OZ 925/10 – Postanowienie NSA


Sygnatura:
6342 Przyznanie uprawnień kombatanckich oraz przyznanie uprawnień dla wdów /wdowców/ po kombatantach
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Data:
2010-08-27
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Joanna Runge – Lissowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge – Lissowska po rozpoznaniu dnia 30 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 lipca 2010 r., sygn. akt IV SA/GI 684/09 o przyznaniu skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi S.K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia […] sierpnia 2009 r., nr […] w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie wyroku

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach przyznał S.K. prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu.Na postanowienie to zażalenie wniósł S.K., powołując w zażaleniu szereg okoliczności nie związanych z przedmiotową sprawą.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie mogło być uwzględnione.Na wstępie zauważyć należy, iż postanowieniem z dnia 26.07.2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uwzględnił wniosek S.K. i przyznał mu prawo pomocy w zakresie całkowitym, zwalniając go od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania oraz ustanawiając dla niego adwokata z urzędu. Orzeczenie to, wydane w postępowaniu wpadkowym, rozstrzygało o całości wniosku strony i było dla niej bez wątpienia korzystne.Rozpoznając wniesione zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż jego konstrukcja nie pozwalała na uwzględnienie go. Skarżący nie określił bowiem w żaden sposób, jakiego naruszenia prawa miałby dopuścić się Sąd I instancji. Tak sformułowane zażalenie nie pozwalało na dokonanie kontroli zasadności i prawidłowości zaskarżonego postanowienia.Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).