Sygnatura:
6050 Obowiązek meldunkowy
Hasła tematyczne:
Ewidencja ludności
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2010-04-23
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Treść wyniku:
*Oddalono skargę
Sędziowie:
Henryk Ożóg /przewodniczący/Małgorzata Masternak-Kubiak /sprawozdawca/Tadeusz Kuczyński

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA Małgorzata Masternak – Kubiak (spr.) Protokolant Jolanta Pociejowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 6 października 2010 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Wojewody D. z dnia […] lutego 2010 r. nr […] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu czasowego oddala skargę.

Uzasadnienie wyroku

Zaskarżoną decyzją Wojewoda D., po rozpatrzeniu odwołania M.Z. – przywołując w podstawie prawnej art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 15 ust. 2 ustawy dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 r. nr 139, poz. 993 ze zm., zwanej dalej w skrócie "u.e.l.d.o.") – utrzymał w mocy decyzję Wójta Gminy P. z dnia […] grudnia 2009 r., nr […] orzekającą o wymeldowania M. Z. wraz z synem P. z miejsca pobytu czasowego trwającego ponad 3 miesiące w lokalu nr […] w R.W uzasadnieniu decyzji Wojewoda D. przypomniał, że postępowanie w sprawie wymeldowania M. Z. wszczęto z urzędu na skutek informacji otrzymanej od Z. Z., w której podał, iż zameldowanie to jest fikcyjne. M. Z. wynajmuje mieszkanie na czas nieokreślony w Z., gdzie zamieszkuje ze Swoim konkubentem i dziećmi.W dniu 24 listopada 2009r. zeznania do protokołu złożyła M. Z., która podała, iż w lokalu nr […] w R. przebywa w weekendy, natomiast w tygodniu zamieszkuje bez zameldowania w Z., ponieważ Jej syn uczęszcza tam do szkoły. Swoje rzeczy osobiste posiada w obydwu lokalach. Do miejsca pobytu czasowego ma swobodny dostęp.W toku prowadzonego postępowania organ I instancji zwrócił się do Komisariatu Policji w Z. z prośbą o przeprowadzenie kontroli meldunkowej w lokalu przy ul. […] w Z. w celu ustalenia miejsca pobytu M. Z. wraz z dziećmi. Z odpowiedzi uzyskanej w dniu 9 grudnia 2009 r. wynika, iż w rozmowie z funkcjonariuszami Policji M. Z. podała, iż zamieszkała w Z. ponieważ podjęła pracę we W., w międzyczasie jej syn P. zaczął uczęszczać do Gimnazjum w Z.. Weekendy spędza u Swojej matki w R., gdzie jest zameldowana na pobyt czasowy. Zainteresowana podała, iż chciała się zameldować na pobyt czasowy we wskazanym lokalu w Z., jednak właściciel nie mógł potwierdzić Jej pobytu ze względu na nieuregulowane sprawy spadkowe.W dniu 14 grudnia 2009 r. zeznania do protokołu złożył Z. T. — Sołtys wsi R.. Świadek podał, iż często widuje M. Z. w R. w weekendy, a czasem w tygodniu. Decyzją z dnia […] grudnia 2009 r. nr […] Wójt Gminy P. orzekł o wymeldowaniu M. Z. wraz z synem P. z miejsca pobytu czasowego trwającego ponad 3 miesiące w lokalu nr […] w R.Odwołanie od przedmiotowej decyzji wniosła M. Z. Skarżąca podała, iż w Z. przebywa ponieważ jej syn uczęszcza tam do szkoły, natomiast w weekendy przyjeżdża do miejsca pobytu czasowego.Organ odwoławczy po rozpatrzeniu sprawy w oparciu o przedłożone dokumenty stwierdził, definicję pojęcia pobytu czasowego zawiera art. 7 ust. 1 u.e.l.d.o., zgodnie z którym pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem.Zgodnie z art. 8 ust 1 u.e.l.d.o. osoba zameldowana na pobyt czasowy i przebywająca w tej samej miejscowości nieprzerwanie dłużej niż 3 miesiące jest obowiązana zameldować się na pobyt stały, chyba że zachodzą okoliczności wskazujące na to, iż pobyt ten nie utracił charakteru pobytu czasowego. Za okoliczności uzasadniające zameldowanie na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące uważa się w szczególności:1) wykonywanie pracy poza miejscem pobytu stałego;2) pobyt związany z kształceniem się, leczeniem, wypoczynkiem lub ze względów rodzinnych;3) odbywanie czynnej służby wojskowej;4) pobyt w zakładach karnych i poprawczych, aresztach śledczych, schroniskach dlanieletnich i zakładach wychowawczych.Natomiast kolejny ustęp powołanego przepisu stwierdza, iż wątpliwości do charakteru pobytu rozstrzyga właściwy organ gminy.Z wyjaśnień złożonych przez strony postępowania tj. Z. Z. oraz M. Z. oraz z ustaleń dokonanych przez dwie kontrole meldunkowe wynika, że skarżąca wraz z dziećmi nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, a jedynie przyjeżdża do niego na weekendy. Skarżąca opuściła w marcu 2008 roku miejsce pobytu stałego w lokalu nr […] w S. i zamieszkała w Z., ponieważ dojeżdżała do pracy we W., ponadto w Z. do Gimnazjum uczęszcza jej syn P. Z.. Przez ponad rok czasu od opuszczenia miejsca pobytu stałego nie dopełniła obowiązku meldunkowego, a następnie w dniu 13 maja 2009 r. dokonała zgłoszenia pobytu czasowego w lokalu nr […] w R., gdyż jak podała funkcjonariuszom Policji podczas kontroli meldunkowej, nie mogła zameldować się w zamieszkiwanym lokalu w Z. ze względu na nieuregulowane sprawy spadkowe.W związku z powyższym organ uznał, iż faktycznym miejscem pobytu czasowego M. Z. wraz synem jest lokal przy ul. […] w Z., z którym związana jest umową najmu na czas nieokreślony, zamieszkuje w nim wraz z dziećmi i w pobliżu którego skoncentrowała swoje życie, a jej syn Piotr uczęszcza tam do szkoły. Zameldowania na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące Skarżąca dokonała fikcyjnie, gdyż jak podaje, właściciel lokalu przy ul. […] w Z. nie mógł potwierdzić jej pobytu ze względu na nieuregulowane sprawy spadkowe. Argument ten jednak nie znajduje uzasadnienia, ponieważ konieczność dokonania zameldowania nie jest bowiem bezwzględnie uzależniona od potwierdzenia pobytu przez właściciela. Jeżeli właściciel lokalu nie może potwierdzić pobytu osoby ubiegającej się o zameldowanie ze względu na przykład na nieuregulowane sprawy spadkowe, organ administracji może ustalić w postępowaniu wyjaśniającym fakt zamieszkiwania danej osoby i przyjąć jej zgłoszenie zameldowania.Organ uznał, że skoro M. Z. wraz synem P. faktycznie przebywa w lokalu przy ul. […] w Z. ze względu na fakt, iż małoletni P. Z. uczęszcza tam do Gimnazjum, a wizyty w lokalu nr […]; w R. mają charakter odwiedzin w weekendy, uznać należy, iż zameldowanie Skarżącej, wraz z synem w przedmiotowym lokalu stanowi fikcję meldunkowa niedopuszczalną przepisami prawa. Zatem decyzja Wójta Gminy P. z dnia […] grudnia 2009r. nr […] nie narusza przepisów obowiązującego prawa.W skardze na ostateczną decyzję Wojewody D. M. Z., że nie zgodziła się z orzeczeniami wydanymi w toku postępowania administracyjnego. Skarżąca podniosła przede wszystkim, że w miejscu tymczasowego zameldowania przebywa regularnie, co tydzień, i dlatego uważa, że decyzja o wymeldowaniu jej z miejsca pobytu czasowego jest bezzasadna.W odpowiedzi na skargę Wojewoda D. wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Zgodnie z treścią art.1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej (§1), a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§2). Nadto zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm., powoływanej w dalszych wywodach w skrócie jako "p.p.s.a.") sądy te sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone ustawą. Powyższe oznacza, że skarga może zostać uwzględniona, gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy ( art. 145 p.p.s.a.).W ocenie Sądu wydane w sprawie decyzje nie uchybiają obowiązującemu prawu.Stosownie do treści art. 15 ust. 2 u.e.l.d.o., który stanowił podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia tej sprawie – organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.Na tle brzmienia cytowanej normy prawnej należy jednocześnie nadmienić, iż źródłem powinności organu administracji dokonania czynności wymeldowania jest sam fakt opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu przez osobę podlegającą wymeldowaniu. Nie ma przy tym znaczenia to czy strona posiadała, czy też nadal posiada uprawnienie do przebywania w tym miejscu (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 października 2004r., V SA 3089/03, LEX nr 16072; wyrok NSA z dnia 6 lutego 2003r., V SA 1398/02, LEX nr 159189).W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalił się pogląd, zgodnie z którym przesłanka opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu stałego lub tymczasowego w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.e.l.d.o. jest spełniona w wypadku, gdy opuszczenie to ma charakter trwały i jest dobrowolne. Należy przy tym podkreślić, iż tak rozumianym opuszczeniem lokalu jest nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu, z jednoczesnym zerwaniem związków z dotychczasowym lokalem i założeniem w nowym ośrodku swoich osobistych i majątkowych interesów. Przedstawiony w ten sposób zamiar, rozumiany jako przejaw woli osoby opuszczającej lokal, powinien być jednakże oceniany na podstawie obiektywnych okoliczności, a nie treści ujętych w oświadczeniach zainteresowanej osoby (wyrok NSA z dnia 5 stycznia 2007r., II OSK 133/06).Biorąc pod uwagę powyższe, rozpoznanie sprawy wymeldowania skarżącej wymagało ustalenia przez organy administracyjne obu instancji, czy opuściła ona miejsce dotychczasowego pobytu w lokalu nr […] w R. i czy opuszczenie to miało w rozumieniu przepisu art. 15 ust 2 u.e.l.d.o., charakter trwały i dobrowolny. Wskazać należy, iż ustalenia powyższe winny były zostać poczynione zgodnie z przepisami prawa procesowego, w tym przede wszystkim zgodnie z wynikającą z art. 7 kodeksu postępowania administracyjnego, zasadą prawdy obiektywnej, w świetle której organ orzekający winien podjąć wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia oraz załatwienia sprawy. W tym też celu, zgodnie z wymogami określonymi w treści art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a., organ obowiązany jest w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. W myśl art. 107 § 1 i 3 k.p.a., decyzja organu powinna zawierać powołanie podstawy prawnej oraz uzasadnienie faktyczne i prawne.Odnosząc wskazane reguły procesowe do rozpatrywanej sprawy Sąd przyjął, że organy meldunkowe wyczerpująco zebrały materiał dowodowy, który następnie oceniony został w granicach prawem przewidzianej swobody, co w efekcie doprowadziło do prawidłowych ustaleń stanu faktycznego przedstawionego w uzasadnieniu kontrolowanej decyzji ostatecznej. Opierając się na prawidłowo dokonanych ustaleniach uznać należało spełnienie wymaganej prawem przesłanki do wymeldowania skarżącej z miejsca tymczasowego zameldowania – w postaci niewątpliwego ustania pobytu skarżącego w spornym lokalu. W ocenie Sądu, organy właściwie uznały, że skarżąca opuściła miejsce tymczasowego pobytu w sposób trwały i dobrowolny, w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.e.l.d.o. i skoncentrowała swoje czynności życiowe w lokalu przy ul. […] w Z.. W prowadzonym postępowaniu nie zostało potwierdzone, by opuszczenie mieszkania przez skarżącą spowodowane było bezprawnym działaniem innych osób, natomiast ponad wszelką wątpliwość ustalono, iż M. Z. opuściła miejsce tymczasowego pobytu.W trakcie postępowania administracyjnego przesłuchano świadka – w osobie Z. T. (Sołtysa wsi R.), który potwierdził, iż widuje M. Z. w piątki popołudniu, w soboty i w niedzielę, co należy traktować nie jako pobyt czasowy a jako pobyt weekendowy.Fakt zamieszkiwania w mieszkaniu w Z. przy ulicy […], znalazł potwierdzenie w informacji zeznaniach M. Z.Zdaniem Sądu organy meldunkowe dokonując ustaleń odnoszących się do charakteru opuszczenia przez skarżącej miejsca zameldowania i woli skarżącej w tym zakresie nie uchybiły wymaganiom procedury dowodowej omówionym w uzasadnieniu tego wyroku. Organy administracji zapewniły stronom aktywny udział w postępowaniu, uwzględniając jednocześnie wszystkie wnioski dowodowe skarżącej.Z podanych wyżej względów – skoro podniesione zarzuty są niezasadne a zaskarżona decyzja nie uchybia prawu – skarga podlegała oddaleniu.Sąd działając zatem na mocy art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.