Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2010-04-30
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Ewa Machlejd /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Ewa Machlejd po rozpoznaniu w dniu 12 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. P. na decyzję […] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] nr […] w przedmiocie : nakazu rozbiórki postanawia: odmówić M. P. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych.
Uzasadnienie wyroku
Pismem z dnia 23 września 2010 r. M. P. wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2010 r. odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych.Mając na uwadze, iż zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej jako p.p.s.a.) wobec wniesienia sprzeciwu od postanowienia wydanego przez referendarza sądowego, postanowienie to traci moc, dlatego sprawa podlega ponownemu rozpoznaniu.Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :Przepisy ustawy p.p.s.a. przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy. Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a) lub częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.), przy czym jego przyznanie uzależnione jest od spełnienia przez stronę ustawowo przewidzianych przesłanek. Żądanie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych lub częściowe zwolnienie od kosztów sądowych jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym.Instytucja przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, którego domaga się skarżący, zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przez uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny należy rozumieć dopiero takie zachwianie sytuacji materialnej i bytowej wnioskodawcy, iż nie byłby on w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2005 r., sygn. akt: II FZ 137/05, niepub. ).Podkreślić należy, że instytucja przyznania prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest stosowana tylko w przypadkach osób charakteryzujących się ubóstwem (przykładowo do takich osób można zaliczyć bezrobotnych bez prawa do zasiłku lub osoby ze względu na okoliczności życiowe pozbawione całkowicie środków do życia).Z powyższego wynika, że strona ma prawo do ubiegania się o zwolnienie od kosztów sądowych, ale po spełnieniu przesłanek wskazanych w wyżej wymienionym przepisie. Z przepisu tego wynika natomiast, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy.Oceniając dane przedstawione w formularzu oraz nadesłanych wyjaśnieniach uznano, że wnioskodawca nie kwalifikuje się do przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych lub częściowego zwolnienia od kosztów sądowych.Z nadesłanego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz nadesłanych do sprawy dodatkowych wyjaśnień wynika, iż wnioskodawca wspólnie z żoną prowadzi gospodarstwo rolne o pow. 21 ha. i utrzymuje się z dochodu uzyskiwanego z tytułu hodowli krów i sprzedaży mleka w wysokości około 20.000,00 złotych.Wnioskodawca podał, że spłaca kredyt paszowy w kwocie około 3.000,00 miesięcznie oraz kredyty zaciągnięte na zakup ciągnika w kwocie 4.446,00 złotych, na zakup dojarki i innych urządzeń 2.006,00 złotych, na zakup innych maszyn rolniczych w wysokości 567,00 złotych, na zakup maszyn w wysokości 536,00 złotych, kredyt na rachunku w wysokości 586,00 złotych tj. łącznie w wysokości 12.000,00 złotych miesięcznie. Na potwierdzenie powyższego wnioskodawca nadesłał do Sądu harmonogramy spłat rat kredytowych. Dodał również, że posiada zobowiązania pożyczkowe u osób cywilnych.Wnioskodawca oświadczył, że na utrzymanie domu wydaje około 2.000,00-3.000,00 złotych. Wśród tych wydatków zawiera się opłata za energię w wysokości 1.000,00 złotych, opłata za gaz w wysokości 150,00 złotych, opłata za wodę w wysokości 300,00 złotych opłata za telefon w wysokości 300,00 złotych, podatek w wysokości 400,00 złotych. Wnioskodawca podał, że na żywność, odzież i leki miesięcznie przeznacza średnio około 2.000,00 złotych. Ponadto, wydaje nie mniej jak 1.500,00-2.000,00 złotych miesięcznie na zakup paliwa, przeglądy techniczne i naprawy.Wnioskodawca podał, że posiada dom mieszkalny o pow. 100 m ², nieruchomość rolną o pow. 21 ha oraz budynki gospodarcze. Ponadto, wskazał że posiada dwa ciągniki Promar i Zetor z 2002 r. oraz samochód osobowy marki Passat z 1998 r.Wnioskodawca oświadczył, że wspólnie z nim i małżonką zamieszkuje córka oraz zięć z dwójką dzieci, jednak nie partycypują oni w kosztach utrzymania. Podał, że zięć zarabia około 1.600,00 złotych miesięcznie.Biorąc pod uwagę powyższe dane stwierdzono, że w niniejszej sprawie wnioskodawca nie wykazał, że zachodzą przesłanki do przyznania mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Stwierdzono, że wnioskodawca posiadając stały niemały dochód miesięczny pomimo ponoszonych wydatków jest w stanie samodzielnie ponieść koszty sądowe w całości i nie spowoduje to uszczerbku w utrzymaniu koniecznym jego i rodziny.Podkreślić należy, iż instytucja prawa pomocy może mieć zastosowanie jedynie wobec osób znajdujących się w skrajnie trudnej sytuacji materialnej uniemożliwiającej zaspokojenie bieżących potrzeb życiowych. Analizując natomiast wysokość środków którymi dysponuje wnioskodawca oraz sposób prowadzenia gospodarstwa uznano, że niewątpliwie nie można go do takich osób zaliczyć.Prawo pomocy nie może być natomiast nadużywane w sytuacji gdy, strona posiada dochody i środki majątkowe. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca wraz z małżonką ma zapewnione potrzeby bytowe, o czym świadczy stały miesięczny dochód w wysokości około 20.000,00 złotych. Przeciwko żądaniu wnioskującego przemawia również fakt posiadania majątku ruchomego w postaci maszyn rolniczych, samochodu, ciągników, kombajnu oraz prowadzenia dochodowego gospodarstwa rolnego.Ponoszone natomiast przez wnioskodawcę wydatki tj. wysokość kosztów utrzymania siebie i rodziny, domu, koszty związane z utrzymaniem maszyn rolniczych, pojazdów mechanicznych oraz raty miesięczne spłat kredytów świadczą również o posiadaniu przez skarżącego zdolności ponoszenia kosztów sądowych. Wskazać należy, że odmawiając przyznania prawa pomocy uwzględniono również fakt, iż koszty sądowe powinny być ponoszone na równi z innymi niezbędnymi wydatkami. Inne potraktowanie kosztów sądowych oznaczałoby nieuzasadnione preferowanie jednych wydatków przed innymi. Zwolnienie w takiej sytuacji od kosztów sądowych prowadziłoby do kredytowania na uprzywilejowanych warunkach każdego, kto uzna, że wydatki związane stricte z bieżącą działalnością są bardziej istotne niż te, które służą ochronie interesów w postępowaniu przed sądem.Zaznaczyć należy, że wysokość wydatków wyszczególnionych przez wnioskodawcę w każdym miesiącu może kształtować się inaczej. Ponadto, strona wnosząc sprawę do Sądu winna w procedurze planowanych wydatków uwzględnić również środki na poniesienie kosztów sądowych i poczynić konieczne na ten cel oszczędności. Dla wydatków związanych z prowadzeniem procesu strona powinna znaleźć pokrycie w swych dochodach oraz poprzez odpowiednie ograniczenie innych wydatków nie będących niezbędnymi do utrzymania.Z powyższych względów, biorąc pod uwagę sytuację majątkową wnioskodawcy zważono, że możliwości finansowe strony pozwalają jej na poniesienie w całości kosztów sądowych w sprawie, a tym samym strona nie kwalifikuje się do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.Zaznaczyć należy, że we wniesionym sprzeciwie skarżący nie przedstawił żadnych okoliczności, które uzasadniałyby jego uwzględnienie.Z powyższych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 260 ustawy p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.