Sygnatura:
6050 Obowiązek meldunkowy
Hasła tematyczne:
Ewidencja ludności
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2010-09-06
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Anna Szymańska /przewodniczący/Marta Laskowska-PietrzakTeresa Zyglewska /sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędzia WSA Teresa Zyglewska (spr.), Protokolant Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2010 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Wojewody […] z dnia […] lipca 2010 r. nr […] w przedmiocie wymeldowania – oddala skargę –

Uzasadnienie wyroku

IV SA/Wa 1572/10UZASADNIENIEDecyzją z […] lipca 2010 r. Wojewoda […] utrzymał w mocy decyzję Wójta Gminy R. z […] maja 2010 r. orzekającą o wymeldowaniu A. S. z pobytu stałego z budynku przy […] w R.W sprawie wskazano następujący stan faktyczny i prawny.Na wniosek M. S. i B. S., w dniu 25 października 2004 r. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie o wymeldowanie A. S. z ww. budynku.Właścicielem nieruchomości był zmarły J. S., mąż A. S., a ojciec braci S. Sprawa spadkowa jest w toku, a bracia S. są tymczasowymi zarządcami masy spadkowej.W dniu 25 maja 2005r. w czasie przeprowadzonej kontroli meldunkowej, obecny był B.S. i jego matka D. S. Drzwi do budynku były zamknięte. Stwierdzono, że brakuje w nich klamki, a dzwonek nie działa z uwagi na odłączenie prądu przez elektrownię. W związku z tym, iż nie było możliwe wejście do budynku, kolejna kontrola meldunkowa odbyła się 10 czerwca 2005r. Na posesji obecni byli M. S. i jego matka D. S., natomiast w budynku mieszkalnym były A. S. i M. D. W mieszkaniu znajdowały się ich rzeczy osobiste i środki czystości. W lokalu stwierdzono brak prądu i wody bieżącej.Bracia S. M. i B. stwierdzili, iż A. S. i M. D. od dawna nie mieszkają w powyższej posesji.Świadkowie przesłuchani w sprawie G. S., S. K. i W. W. zgodnie stwierdzili, że nie widują A. S. i M. D. G. S. i W. W. nie widzieli A.S. i M.D. od przynajmniej pół roku, a S.K. od około roku, a właściwie nie wie jak M. D. wygląda.W związku z powyższym organ wydał w dniu […] lipca 2005r. decyzję o wymeldowaniu, która następnie – po rozpoznaniu odwołania – została utrzymana w mocy przez Wojewodę […] decyzją z […] lutego 2006r.A. S. złożyła skargę na tą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który w dniu 11 lipca 2006r. uchylił zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji (IV SA/Wa 812/06).IV SA/Wa 1572/10Ponownie rozpoznając sprawę przesłuchano D. S., która zeznała, iż A. S. i M. D. nie zamieszkują w/w posesji od 2005r. Podczas ostatniej zimy, mieszkanie zostało zalane z uwagi na pęknięte rury centralnego ogrzewania. Aby zabezpieczyć mienie przed dalszym zalaniem, konieczność była wywarzenia drzwi wejściowych, po czym zostały wstawione nowe. Meble zostały wstawione i zabezpieczone w magazynie. Potwierdza to świadek Z. P. (zeznanie z 11 lipca 2008r.). Oświadczył również, że A. S. i M. D. nie zamieszkują w spornym budynku od kilku lat.Z chwilą odłączenia światła i zaplombowania licznika w 2005 r. do chwili obecnej nie został on podłączony zgodnie z postanowieniem Sądu. Zakład Energetyczny poinformował, iż nie zarejestrowano klienta o nazwisku A. S. lub M. D.Świadkowie K. H. i W.W. w swoich zeznaniach z 29 maja 2008r. potwierdzają, iż od dawna, 2-3 lata, nie widują A. S. i M. D. w miejscu zameldowania. Właścicielka posesji R. ul. […] nie chciała udzielić informacji z uwagi na bliskie sąsiedztwo.Zakład Energetyczny po opłaceniu przez D. S. zaległości za prąd należących do A. S. podłączył prąd do zakładu cukierniczego.A. S. w dniu 19 czerwca 2008r. poinformowała telefonicznie, iż w mieszkaniu znajdują się rzeczy osobiste zarówno jej jak i córki. Ostatni raz była na posesji w miesiącu maju 2008r. Nie potwierdza także, iż w sposób dobrowolny i trwały opuściła miejsce pobytu stałego. Życie osobiste i rodzinne do chwili obecnej skupione było w miejscu pobytu stałego. Oświadczyła również, iż w lutym 2008r. złożony został wniosek o naruszenie posiadania.W dniu 9 lipca 2008r. odbyła się kontrola meldunkowa, podczas której obecna była jedynie A. S. Furtka na posesję była zamknięta. A. S. nie posiadała kluczy do posesji w związku, z czym nie można było przeprowadzić wizji lokalnej. Z oględzin budynku można było zauważyć jedynie wyjęte jedno okno wraz z futryną, oraz drugie w części wyburzone.Organ, na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie uznał za udowodnione, że strona A. S. opuściła miejsce pobytu stałego i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.Od rozstrzygnięcia organu I instancji odwołała się A.S.IV SA/Wa 1572/10Wojewoda […] w dniu […] października 2008r wydał decyzję, którą utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.Wojewódzki Sąd Administracyjny w dniu 15 maja 2009r. sygn. akt IV SA/Wa 2052/08 uchylił zaskarżoną decyzję z […] października 2008 r. i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy R. Sąd wskazał na nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego, a zatem na naruszenie przepisów postępowania (kpa) w związku z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 12670 ze zm.).Ponownie rozpoznając sprawę organ I instancji wskazał, iż A. S. zeznała w dniu 29 września 2009r., , że zamieszkiwała wraz z mężem J. i córką M. od 1994 r. pod adresem […] oraz, że nigdy go nie opuściła. Dostanie się do posesji było niemożliwe z uwagi na zmienione zamki jak i notoryczne szykanowanie, obelgi wobec strony oraz kradzieże i włamania, co było zgłaszane na komisariacie policji i w prokuraturze. Prokuratura umorzyła postępowanie. A. S. w czasie, gdy była zmuszona opuścić lokal swoje życie osobiste zaczęła koncentrować w różnych miejscach, a szczególnie u najbliższej rodziny – u rodziców, co jednak nie potwierdziła matka A. S. w swoim zeznaniu. Korespondencja kierowana była pod adres prowadzenia działalności gospodarczej w P.D. S. pełnomocnik wnioskodawców wyjaśniła, że A. S. opuściła lokal dobrowolnie w związku z niepłaceniem należności za prąd i wodę. Elektrownia odcięła licznik z uwagi na zaległości po kilkokrotnym wezwaniu do zapłaty (pisma Zakładu Energetycznego w aktach sprawy). Aby uniknąć większych kosztów, zadłużenie zostało uregulowane przez wnioskodawców. W związku z odłączeniem mediów A. S. wyprowadziła się dobrowolnie, bez żadnego przymusu przyjeżdżając jedynie, co pewien czas w celu zabrania swoich rzeczy osobistych. Lokal był zamknięty przez okres około dwóch lat i podczas zimowych mroźnych dni lokal został zalany. Sytuacja ta zmusiła do wyważenia drzwi, aby zapobiec całkowitemu zalaniu i dewastacji budynku.Interwencje Policji odbywały się pod przedmiotowym adresem. Siła fizyczna jak i słowa wulgarne nigdy nie były stosowane wobec A. S., jedynie B. S. po stracie ojca zachował się niestosownie, co odbiło się sprawą w Sądzie, który po rozpatrzeniu wydał wyrok uniewinniający.IV SA/Wa 1572/10Urząd Dzielnicy W. przeprowadził kontrolę meldunkową pod adresem W. ul. […] i przesłuchał matkę A. S. jako świadka w toczącym się postępowaniu. Zeznała, że córka nie zamieszkuje w tym lokalu jedynie przyjeżdża bardzo rzadko w odwiedziny. Kontaktuje się zazwyczaj telefonicznie. S. J. – matka A. S. poinformowała, że córka mieszka trochę u znajomych, gdyż, co jej wiadomo nie może mieszkać w R. z uwagi na zmienione zamki. Wszystkie rzeczy osobiste należące do córki znajdują się w R. Matka nie zna adresu przebywania A. S. Córka zamieszkuje w różnych miejscach.W dniu 15 grudnia 2009r. ponownie przeprowadzono kontrolę meldunkową pod spornym adresem podczas, której obecny był M. S. Lokal znajduje się w trakcie całkowitego remontu. Świeże tynki, nowe wylewki, brak białego montażu, gołe gniazdka, brak jakichkolwiek mebli. Nie stwierdzono żadnych rzeczy należących do A.S., jak również korespondencja nie jest kierowana pod ten adres.D. S. w przesłanym piśmie wyjaśnia, że A. S. porzuciła nieruchomość dobrowolnie, dopuszczając się jego dewastacji. Nie regulowała należności za korzystanie z mediów, co przyczyniło do odcięcia licznika energii elektrycznej. Brak korespondencji na powyższy adres kierowany do A. S.Mieszkańcy zamieszkujący w pobliżu nieruchomości nie chcą udzielić informacji, gdyż nie pamiętają, co było kilka lat temu i kiedy wyprowadziła się A. S. Nie chcą podać również danych osobowych.W dniu 17 marca 2010 r. został przesłuchany B. S., który potwierdził, że A. S. w 2004 r. przyjeżdżała jedynie sporadycznie do miejsca zameldowania. Przyjazdy odbywały się raz w tygodniu podczas, których zabierane były rzeczy i dokumenty należące do strony. Rzeczy były zabierane na raty. Był to komputer, telewizor, faksy i inne rzeczy będące w dobrym stanie. Pobyty w lokalu były coraz rzadsze, a z chwilą odłączenia mediów zanikły całkowicie. Zaległości zostały uregulowane przez wnioskodawców.A. S. złożyła ponownie swoje zeznanie w dniu 22 kwietnia 2010r., w którym to potwierdziła, że została zmuszona zachowaniem wnioskodawców do opuszczenia nieruchomości przy […] w R. Dotychczasowe życie skupiało się w R., lecz od momentu opuszczenia skupia się w różnych miejscach u znajomych i rodziny.IV SA/Wa 1572/10W tak ustalonym stanie faktycznym organ I instancji stwierdził, że A. S. nie mieszka w budynku przy […] w R. Strony jak również świadkowie postępowania administracyjnego jednoznacznie potwierdzili, że wymieniona nie zamieszkuje w przedmiotowym lokalu, a strona A. S. nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu.Wojewoda […] utrzymując w mocy decyzję z […] maja 2010 r. podtrzymał w całości stanowisko przedstawione w decyzji organu I instancji. Dodał, iż zmiany jakie zaszły w okolicznościach faktycznych po wszczęciu postępowania muszą zostać uwzględnione przez organ administracji, bowiem w przeciwnym razie decyzja byłaby rażąco sprzeczna z zasadą prawdy materialnej. W związku z tym należy przyjąć, że organ ocenia stan faktyczny sprawy wg chwili wydania decyzji administracyjnej. Przepisy kpa nie wiążą z datą wszczęcia postępowania podstawy faktycznej i prawnej rozpoznania sprawy. Miarodajny w tym zakresie jest stan obowiązujący w dacie wydania decyzji.Skoro w obecnym stanie prawnym ewidencja ludności jest instytucją służącą odzwierciedleniu stanu faktycznego, dostarcza organom wiedzy o rzeczywistym miejscu pobytu obywatela i w żaden sposób nie wiąże się ze sferą praw do lokalu bądź zajmowanego pomieszczenia organy administracji ponownie rozpatrując sprawę uwzględniły zmiany jakie zaszły w stanie faktycznym. W chwili wszczęcia postępowania A. S. nie zerwała wszystkich związków z przedmiotowym budynkiem, ale w toku postępowania związki te uległy zanikowi i obecnie nie istnieją. Obecnie lokal nie nadaje się do zamieszkiwania. Zły stan techniczny budynku, który jest faktem obiektywnym, wynikającym z wielu uwarunkowań, w tym często z zaniedbań jego właściciela nie powoduje, że opuszczenia nie można traktować jako dobrowolnego. Sprawa o dział spadku, a następnie prace w budynku uniemożliwiające zamieszkanie w nim mogą trwać lata, a ewidencja ludności ma zapewnić zgodność ze stanem faktycznym.A. S. podnosiła, że opuszczenie lokalu ma charakter czasowy i nie było dobrowolne, lecz zostało wymuszone zachowaniem dzieci jej zmarłego męża. Twierdzenia te, zdaniem Wojewody […], nie znajdują oparcia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Odwołująca w żaden sposób nie udowodniła, że została zmuszona do opuszczenia przedmiotowego budynku na skutek bezprawnego działania dzieci męża. Pomimo podnoszonych zarzutówIV SA/Wa 1572/10odnośnie braku zamiaru trwałego opuszczenia mieszkania nie podjęła żadnych prawem przewidzianych środków w celu obrony praw dotyczących tego budynku i nie uzyskała rozstrzygnięcia o przywrócenie naruszonego posiadania, a posiadanie budynku utraciła około 2005r. Żądanie A. S. aby to organ meldunkowy wprowadził ją i umożliwił zamieszkiwanie w przedmiotowym budynku jest niezasadne. Tylko sądy powszechne są właściwe do rozstrzygania sporów dotyczących naruszenia prawa własności.W ocenie Wojewody bez wpływu na kwestię wymeldowania z lokalu pozostaje również to, iż równolegle toczy się postępowanie o dział spadku po J. S. oraz to, że A. S. przyczyniła się do powstania przedmiotowego budynku. Posiadanie uprawnień cywilnoprawnych do budynku jest zagadnieniem całkowicie odrębnym od faktycznego przebywania w nim, które to przebywanie jest wyłączną przesłanką do posiadania meldunku.Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się A. S. i wywiodła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie wniosku o wymeldowanie skarżącej ze spornego lokalu lub o stwierdzenie nieważności decyzji w oparciu o art. 156 § 1 pkt 3 kpa.Zaskarżonej decyzji zarzucono:1. błędną ocenę materiału dowodowego dotyczącego nieuwzględnienia postępowania M. S. i B. S., które decyduje o niemożności stałego pobytu w lokalu oraz błędną ocenę materiału dowodowego dotyczącego stałego kontaktu skarżącej z lokalem, który nie jest we władaniu żadnej innej osoby, a także błędną ocenę wpływu toczącego się postępowania o dział spadku po J. S. oraz postępowanie o zniesienie współwłasności;2. obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 15 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych poprzez uznanie, że agresywne postępowanie wnioskujących ograniczające prawa skarżącej w zakresie swobody pobytu w lokalu może stanowić podstawę do jej wymeldowania, poprzez uznanie, że ograniczony fizyczny pobyt, przy jednoczesnym stałym władztwie nad lokalem, może stanowić podstawę do wymeldowania skarżącej;3. ponownie rozpoznanie sprawy dotyczące tego samego wniosku identycznego co do czasu i miejsca mimo prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy;IV SA/Wa 1572/104. nieuwzględnienie stanowiska sądu administracyjnego, który orzekał już w niniejszej sprawie.W odpowiedzi na skargę Wojewoda […] wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej w skrócie: P.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.W niniejszej sprawie decyzje obu instancji zostały wydane w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 maja 2009 r. (sygn. akt IV SA/Wa 2052/08). Wyrokiem tym uchylono poprzednią decyzję organu odwoławczego z […] października 2008r. i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy R. z dnia […] sierpnia 2008r. Okoliczność ta oznacza, iż organ administracji rozpoznający sprawę po wyroku Sądu Administracyjnego – stosownie do art. 153 P.p.s.a. – był związany oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w tymże orzeczeniu Sądu Administracyjnego. Związanie to odnosi się także do Sądu orzekającego w sprawie.Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy, nie będąc jednak związany – stosownie do art. 134 P.p.s.a. – zarzutami i wnioskami skargi, uznał, iż skarga nie jest zasadna, albowiem decyzje obu instancji odpowiadają prawu.W wyroku z dnia 15 maja 2009 r. Sąd wskazał, iż o opuszczeniu miejsca stałego pobytu można mówić tylko wtedy, gdy dana osoba fizycznie nie przebywa w określonym lokalu i ma zamiar opuszczenia tego lokalu na stałe, a zamiar ten związany jest z utworzeniem w innym miejscu ośrodka osobistych i majątkowych interesów. Rezygnacja z przebywania w określonym lokalu może nastąpić w sposób wyraźny – poprzez złożenie stosownego oświadczenia, ale także w sposób dorozumiany – poprzez zachowanie, które w sposób niebudzący wątpliwości wyraża wolę danej osoby skoncentrowania swojej aktywności życiowej w innym miejscu.IV SA/Wa 1572/10A. S. takiego oświadczenia nie złożyła. Wobec tego, skoro organy orzekły o wymeldowaniu skarżącej z pobytu stałego, ich rolą było zebranie materiału dowodowego, który pozwalałby na podjęcie takiego rozstrzygnięcia i odniesienie się do niego w zaskarżonej decyzji. Organy oparły swoje rozstrzygnięcie m.in. na zeznaniach świadków, które jednak nie precyzują, kiedy dokładnie A. S. miała opuścić sporny lokal. Świadkowie, których przesłuchano w 2008 r. zeznali, iż A. S. nie widzieli od kilku lat. Takie informacje, w ocenie Sądu, nie dawały podstaw do przyjęcia, iż w dniu wszczęcia postępowania o wymeldowanie A. S. skarżąca nie zamieszkiwała w lokalu przy […] w R. Sąd ówcześnie uznał, iż organy winny ustalić stan faktyczny na dzień wszczęcia postępowania. Nadto organy nie ustaliły czy skarżąca opuściła w sposób trwały i dobrowolny miejsce pobytu stałego, a jeżeli tak, to gdzie obecnie koncentruje się jej aktywność życiowa.W kontekście przywołanej treści wyroku z 15 maja 2009 r. uprawniona jest teza, iż zadaniem organu było ponowne przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego, które odpowiadałoby wymogom wynikającym z kpa, mające na celu ustalenie istnienia bądź nieistnienia przesłanki do wymeldowania, tj. opuszczenia pobytu stałego. Obowiązek ten wynika z przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności art. 7, zgodnie z którym na organie administracji publicznej spoczywa obowiązek stania na straży praworządności i podejmowania wszystkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do jej załatwienia mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Realizacji tej zasady ogólnej służy m. in. art. 77 § 1 kpa, który wskazuje, że organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy, w tym dokonać analizy wszystkich dowodów, mającej znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności. Zaś – stosownie do art. 80 kpa (zasady swobodnej oceny dowodów) – organ winien ocenić na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Wynik tej oceny powinien znaleźć prawidłowe odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji, w której m. in. należy wskazać fakty, które uznano za udowodnione, dowody na których się oparto, oraz przyczyny, z powodu których innym dowodom odmówiono wiarygodności i mocy dowodowej (art. 107 § 1 i § 3 kpa). Zgodnie natomiast z art. 75 § 1 kpa jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.IV SA/Wa 1572/10Rozpatrując sprawę – w świetle wyżej wskazanych kryteriów – Sąd doszedł do przekonania, iż rozstrzygnięcia organów orzekających w sprawie są zgodne z prawem.W ocenie Sądu ustalenia w zakresie spełnienia przesłanek do wymeldowania, wynikających z powołanych przepisów prawa, zostały właściwie poczynione, ocenione i udowodnione w całym toku postępowania administracyjnego. I tak organy prawidłowo ustaliły, iż skarżąca nie mieszka w miejscu dotychczasowego zameldowania tj. w budynku przy […] w R. W tej materii organy oparły się na wynikach kontroli meldunkowych, zeznaniach świadków, wnioskodawców i samej skarżącej. Zauważyć należy, iż w toku całego postępowania, poza skarżącą, nie ustalono ani jednej osoby, która potwierdziłaby, iż skarżąca mieszka w miejscu stałego zameldowania. Nawet matka skarżącej wskazując, iż córka z nią nie mieszka, potwierdziła, że A. S. wyprowadziła się z budynku przy […] w R. Temu ustaleniu nie sprzeciwiała się także A. S., która potwierdziła, iż faktycznie z budynku przy […] w R. wyprowadziła się. Co prawda Wojewoda przyznał, iż w 2004 r. tj. w dniu wszczęcia postępowania skarżąca nie zerwała więzi z miejscem stałego pobytu jednakże w dniu […] lipca 2010 r. tj. w dniu wydania zaskarżonej decyzji związki te uległy zanikowi i obecnie nie istnieją. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela stanowisko organu, iż przepisy kpa nie wiążą z datą wszczęcia postępowania podstawy faktycznej i prawnej rozpoznania sprawy. Miarodajny w tym zakresie jest stan obowiązujący w dacie wydania decyzji (por. np. wyrok NSA z dnia 12 października 2010 r. sygn. akt I FSK 826/10, wyrok NSA z dnia 16 lipca 2010 r. sygn. akt I OSK 216/10, wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 671/08). Na dzień wydania decyzji organ prawidłowo ustalił stan faktyczny rozpoznawanej sprawy. Uznając, iż skarżąca od co najmniej kilku lat nie mieszka w spornym budynku, mając na uwadze treść art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, bez znaczenia pozostaje okoliczność kiedy konkretnie skarżąca opuściła budynek przy […] w R. Nie można zapomnieć, iż postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie toczy się już od 2004 r.Myli się nadto skarżąca (reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika), upatrując przesłanki zameldowania we władaniu sporną nieruchomością. Czym innym bowiem jest władanie, zarządzanie nieruchomością,IV SA/Wa 1572/10a czym innym zamieszkiwanie pod danym adresem. Nadto podkreślić należy, iż w sprawie o wymeldowanie istotne znaczenie ma nie to czy skarżąca od czasu do czasu pojawia się w przedmiotowym lokalu, ale to czy skarżąca opuściła miejsce stałego zameldowania, z jednoczesnym zerwaniem związków z dotychczasowym lokalem i założeniem w nowym ośrodku swoich osobistych i majątkowych interesów. O opuszczeniu miejsca stałego pobytu można mówić wówczas, gdy dana osoba fizycznie nie przebywa w określonym lokalu i ma zamiar opuszczenia tego lokalu na stałe, przy czym zamiar ten związany jest z założeniem w nowym miejscu ośrodka osobistych i majątkowych interesów. Przy ustaleniu zamiaru nie można poprzestać na oświadczeniach zainteresowanej osoby, tylko określić go na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Dla oceny zamiaru istotne znaczenie mieć będzie, czy okoliczności istniejące w sprawie potwierdzają wolę osoby zainteresowanej, czy też pozostają z nią w sprzeczności. Do okoliczności takich należeć będą m. in.: sposób opuszczenia lokalu, koncentracja interesów życiowych w danym miejscu, a także obiektywna możliwość realizacji woli przebywania w nim. Innymi słowy dla zaistnienia przesłanki "opuszczenia miejsca pobytu stałego" konieczne jest, aby fizycznemu przebywaniu osoby w innym miejscu, niż miejsce pobytu stałego, towarzyszył zamiar stałego związania się z tym innym miejscem, urządzenia w nim swego trwałego centrum życiowego (patrz: wyrok NSA z 23.04.2001 r., sygn. akt V SA 3169/00, publ. LEX nr 50123; wyrok NSA z 6.02.2002r., sygn. akt SA/Sz 1278/00, niepubl.; wyrok NSA z 21.03.2001 r., sygn. V SA 2950/00, publ. LEX nr 80643; wyrok NSA z 23.09.1999r., sygn. V SA 252/99, publ. LEX nr 49952; wyrok NSA z 5.01.2007r., sygn. akt II OSK 133/06, publ. LEX 327831; wyrok WSA z 24.11.2006r., sygn. akt IV SA/Wa 1677/06, publ. LEX 306533; wyrokNSAz17.03.2003r., sygn. akt V SA 2323/02, publ. LEX nr 159183).Jak wynika z akt sprawy skarżąca zaprzestała opłacania bieżących rachunków, a następnie, zabierając systematycznie swoje rzeczy, wyprowadziła się. Sporny lokal przez około dwa lata stał pusty, a obecnie znajduje się w trakcie całkowitego remontu.Sąd podziela nadto pogląd organu, iż bez wpływu na kwestię wymeldowania z lokalu pozostaje to, iż równolegle toczy się postępowanie o dział spadku po J. S. oraz to, że A. S. przyczyniła się do powstania przedmiotowego budynku. Posiadanie uprawnień cywilnoprawnych do budynku jest zagadnieniem całkowicie odrębnym od faktycznego przebywania w nim, które to przebywanie jestIV SA/Wa 1572/10wyłączną przesłanką do posiadania meldunku. Przypomnieć należy, iż istotą postępowania w niniejszej sprawie jest zapewnienie zgodności zapisów w ewidencji ludności z rzeczywistym miejscem pobytu skarżącej. Skoro w sprawie bezspornie ustalono, iż skarżąca opuściła miejsce pobytu stałego w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, to istniały przesłanki do wymeldowania A.S. z budynku przy […] w R.Skarżąca A. S. kwestionuje przede wszystkim dobrowolność opuszczenia miejsca stałego zameldowania (konflikt rodzinny) jednakże przez cały ten czas nie wystąpiła skutecznie z powództwem o przywrócenie naruszonego posiadania ani też nie skorzystała z żadnych innych środków prawnych. W tej sytuacji stwierdzania skarżącej należy uznać za gołosłowne i niepoparte żadnymi dowodami.W związku z zarzutem naruszenia przez organ art. 156 § 1 pkt 3 kpa wskazać należy, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 15 maja 2009 r. wypowiedział się już odnośnie tego zagadnienia podnosząc, iż powołany przepis wskazuje na nieważność decyzji, z uwagi na rozstrzygnięcie sprawy inną decyzją ostateczną, czyli na zasadę res iudicata. W niniejszej sprawie nie można postawić zarzutu naruszenia tej zasady, ponieważ poprzednie decyzje zostały prawomocnie wyeliminowane z obrotu prawnego. Zatem organy zobowiązane zostały do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy od początku w obu instancjach. Sąd w składzie obecnym podziela ww. stanowisko uznając je jednocześnie za aktualne na tle tego etapu postępowania.Konkludując, stwierdzić należy, że organy obu instancji wnikliwie i wszechstronnie ustaliły i rozpatrzyły stan faktyczny sprawy, szczegółowo wyjaśniły motywy, jakimi się kierowały przy rozstrzyganiu sprawy oraz uzasadniły przekonująco swoją decyzję, będąc jednocześnie w zgodzie z art. 153 P.p.s.a.Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.