Sygnatura:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Hasła tematyczne:
Gry losowe
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2010-07-14
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
– -Ewa AlberciakJanusz Nowacki /sprawozdawca/Krzysztof Szczygielski /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Sędzia WSA Ewa Alberciak Protokolant Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2010 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia […] nr […] w przedmiocie prowadzenia działalności w zakresie gier na automatach oddala skargę.

Uzasadnienie wyroku

Decyzją z dnia […], nr […] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł., działając na podstawie art. 104 k.p.a. oraz art. 24 ust. 1a, art. 35 ust. 1 i 4, art. 36 ust. 1 i art. 37 ustawy z dnia 29 lipca 1992 roku o grach i zakładach wzajemnych (tekst jedn. Dz.U. z 2004r., Nr 4, poz. 27 ze zm.) i § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 roku w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych (Dz.U. Nr 102, poz. 946 ze zm.), udzielił "A." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., zezwolenia na urządzenie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w 80 punktach gier na terenie województwa […], na okres sześciu lat.Pismem z dnia 26 lutego 2009 roku, uzupełnionym i zmienionym kolejnymi pismami z dnia 7 maja 2009 roku, 18 czerwca 2009 roku oraz z dnia 22 grudnia 2009 roku "A." Spółka z o.o. z siedzibą w W. zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. o zmianę w trybie art. 155 k.p.a. ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia […].Decyzją z dnia […], nr [….] Dyrektor Izby Celnej w Ł., na podstawie art. 207, art. 253a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 8, art. 118, art. 135 ust. 2, art. 137 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540), odmówił zmiany ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia […]. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ administracji powołując się na art. 135 ust. 2 ustawy o grach hazardowych, wskazał, że w wyniku zmiany zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych nie może nastąpić zmiana miejsc urządzania gry – o co w przypadku rozpatrywanej sprawy wnosiła strona.Od powyższej decyzji Spółka "A." złożyła odwołanie, w którym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez dokonanie zmiany ostatecznej decyzji z dnia […], nr […]. Zaskarżonej decyzji Spółka zarzuciła naruszenie przepisów postępowania tj. art. 139 i art. 140 Ordynacji podatkowej (oraz odpowiednio art. 35 i art. 36 k.p.a.), a także art. 121 § 1 i art. 125 Ordynacji podatkowej (odpowiednio art. 8 i art. 12 k.p.a.) W uzasadnieniu strona podniosła, iż postępowanie w niniejszej sprawie prowadzone było w sposób przewlekły, z naruszeniem art. 139 i art. 140 Ordynacji podatkowej (odpowiednio art. 35 i art. 36 k.p.a.) co spowodowało, że nierozpoznanie sprawy w terminie ustawowym uniemożliwiło uwzględnienie wniosku, w związku ze zmianą stanu prawnego, czyli wejściem w życie ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. Ponadto strona wskazała, iż postępowanie powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów administracji, wnikliwy i szybki, przy zastosowaniu najprostszych środków prowadzących do załatwienia sprawy.Decyzją z dnia […], nr […] Dyrektor Izby Celnej w Ł. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, iż zgodnie z art. 144 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, z dniem 1 stycznia 2010 roku utraciła moc ustawa z dnia 29 lipca 1992 roku o grach i zakładach wzajemnych. Przepis art. 8 ww. ustawy stanowi, że do postępowań w sprawach określonych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), chyba że ustawa stanowi inaczej. Z kolei w myśl art. 235a § 1 Ordynacji podatkowej, decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ podatkowy, który ją wydał, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się jej uchyleniu lub zmianie, i przemawia za tym interes publiczny. Zgodnie zaś z art. 118 ustawy o grach hazardowych do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustawy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Art. 135 ust. 2 ustawy o grach hazardowych, stanowi natomiast, że w wyniku zmiany zezwolenia nie może nastąpić zmiana miejsc urządzania gry z wyjątkiem zmniejszenia liczby punktów gry na automatach o niskich wygranych. W tym stanie prawnym, zastosowanie trybu określonego w art. 253a § 1 Ordynacji podatkowej, zdaniem Dyrektora Izby Celnej, jest niemożliwe, gdyż cytowany art. 135 ust. 2 ustawy o grach hazardowych wprowadza zakaz zmiany miejsc urządzania punktów gier na automatach o niskich wygranych. Odnosząc się natomiast do zarzutów podniesionych w odwołaniu dotyczących naruszenia art. 139 i art. 140 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Celnej stwierdził, iż są nieuzasadnione, ponieważ w niniejszej sprawie stosownie do treści art. 8 ustawy o grach hazardowych, do postępowań określonych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa, chyba że ustawa stanowi inaczej. W rozpatrywanej sprawie postępowanie zostało zainicjowane wnioskiem Spółki z dnia 26 lutego 2009 roku, który następnie kolejnymi pismami z dnia 7 maja 2009 roku, 18 czerwca 2009 roku i z 22 grudnia 2009 roku został przez Spółkę zmodyfikowany. Z uwagi natomiast na zmianę kompetencji organów administracji publicznej właściwych w sprawach z zakresu gier i zakładów wzajemnych Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. w dniu 10 listopada 2009 roku przekazał wniosek Spółki do rozpoznania zgodnie z właściwością Dyrektorowi Izby Celnej w Ł.. Postanowieniem z dnia […] Dyrektor Izby Celnej w Ł. z uwagi na konieczność dokonania weryfikacji złożonego wniosku wyznaczył termin załatwienia sprawy na dzień 29 stycznia 2010 roku. W dniu 26 stycznia 2010 roku strona złożyła wniosek o zawieszenie postępowania, co w konsekwencji spowodowało, że postanowieniem z dnia 5 lutego 2010 roku Dyrektor Izby Celnej w Ł. z uwagi na konieczność rozpoznania zgłoszonego wniosku przedłużył termin do załatwienia sprawy do dnia 31 marca 2010 roku.Na powyższą decyzję, Spółka "A." wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w której podtrzymała zarzut naruszenia art. 121 § 1, art. 125 oraz art. 139 i art. 140 Ordynacji podatkowej. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia […]. W uzasadnieniu skargi strona skarżąca odwołując się do poglądów wyrażonych w orzecznictwie sądów administracyjnych podniosła, iż zmiana przepisów, jak również konieczność uzupełnienia materiału dowodowego nie może uzasadniać długotrwałego postępowania. Wszelkie natomiast ustawowe zmiany właściwości nie mogą mieć wpływu na jedność sprawy zawisłej przed organami administracji publicznej sprawy. Strona nie może bowiem ponosić negatywnych skutków zmian w wewnętrznej strukturze administracji i przesunięć kompetencji poszczególnych organów. Dotyczy to także terminów załatwienia sprawy, a zatem odpowiedzialności za bezczynność organu administracji. Spółka podkreśliła, iż po wejściu w życie z dniem 1 stycznia 2010 roku ustawy o grach hazardowych postępowanie w sprawie zamiany zezwolenia prowadzone było już ponad 10 miesięcy, decyzja natomiast została wydana po upływie ponad roku od momentu wszczęcia postępowania. W ocenie Spółki bezczynność organów, przewlekłość postępowania i oczekiwanie na wejście w życie nowej ustawy o grach hazardowych, zawierającej niekorzystne dla Spółki regulacje, było działaniem świadomym, które narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego i naraża Spółkę na szkody materialne w postaci utraconych korzyści.W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Celnej w Ł., podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie, wniósł o jej oddalenie.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Skarga nie jest zasadna.Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. W myśl zaś § 2 art. 1 cyt. ustawy kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – [zwanej dalej p.p.s.a.] – sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.Z wymienionych przepisów wynika, że sąd bada legalność zaskarżonej decyzji, czy jest ona zgodna z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.W myśl art. 134 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.Badając legalność zaskarżonej decyzji Sąd nie stwierdził naruszenia przez organy administracji przepisów prawa materialnego bądź procesowego w stopniu uzasadniającym jej uchylenie.W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie organ administracji prawidłowo zastosował przepisy ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz.U. z 2009 r. Nr 201 poz.1540). Istotne znaczenie dla zakresu badania sprawy ma to, iż przedmiotem sprawy administracyjnej był wniosek skarżącej Spółki o zezwolenie na zmianę miejsca prowadzenia działalności polegającej na urządzaniu gier na automatach o niskich wygranych.Do dnia 31 grudnia 2009 roku warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych regulowała ustawa z dnia 29 lipca 1992 roku o grach i zakładach wzajemnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 ze zm.) Ustawa ta utraciła moc na podstawie art. 144 ustawy z 19 listopada 2009 roku. Od dnia 1 stycznia 2010 roku obowiązuje ustawa o grach hazardowych.Zgodnie z treścią art. 118 ustawy z 19 listopada 2009 roku, do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustawy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.W myśl art. 8 wymienionej ustawy do postępowań w sprawach określonych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) – [zwanej dalej o.p.], chyba że ustawa stanowi inaczej.W niniejszej sprawie wniosek strony skarżącej o zmianę zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych z dnia 7 listopada 2008 roku, został złożony w dniu 4 marca 2009 roku – data wpływu wniosku do organu, czyli w okresie obowiązywania ustawy z dnia 29 lipca 1992 roku. Decyzja organu pierwszej instancji została wydana w dniu 31 marca 2010 roku, zaś zaskarżoną decyzję wydano 21 maja 2010 roku. Powyższe wskazuje, iż postępowanie wszczęte wnioskiem strony skarżącej nie zostało zakończone decyzją ostateczną przed wejściem w życie ustawy o grach hazardowych. Uznać należy zatem, że zasadnym było, rozpoznanie wniosku Spółki w oparciu o przepisy ustawy z 19 listopada 2009 roku.Możliwość zmiany ostatecznej decyzji, na mocy której strona nabyła prawo została uregulowana w przepisie art. 253a § 1 o.p. Stosownie do treści powołanego przepisu decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo może być za jej zgodą uchylona lub zmieniona przez organ podatkowy, który ją wydał, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes publiczny lub ważny interes strony.Z wymienionego przepisu wynika, iż jedną z przesłanek zmiany ostatecznej decyzji jest to, że zmianie takiej nie może sprzeciwiać się przepis szczególny.W ocenie Sądu, zasadnicze znaczenie w niniejszej sprawie ma treść przepisu art. 135 ust. 2 ustawy z 19 listopada 2009 roku, zgodnie z którym w wyniku zmiany zezwolenia nie może nastąpić zmiana miejsc urządzania gry, z wyjątkiem zmniejszenia liczby punktów gry na automatach o niskich wygranych.Analiza cytowanego przepisu wskazuje, iż zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych nie może zostać zmienione w części dotyczącej miejsc urządzenia gry, chyba że chodzi o zmniejszenie liczby punktów gier. Powołany przepis sprzeciwia się zatem zmianie zezwolenia (czyli decyzji ostatecznej) w zakresie miejsc urządzenia gier. W sytuacji gdy wymieniony przepis sprzeciwia się takiej zmianie to nie jest możliwa zmiana zezwolenia, w zakresie miejsc urządzania gier na automatach o niskich wygranych, w oparciu o przepis art. 253a § 1 o.p. Przepis art. 135 ust. 2 ustawy z 19 listopada 2009 roku jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 253 a § 1 o.p. i skoro sprzeciwia się on zmianie zezwolenia to niemożliwe jest dokonanie takiej zmiany na podstawie art. 253a § 1 o.p.W niniejszej sprawie strona skarżąca wniosła o zmianę zezwolenia z dnia 7 listopada 2008 roku w zakresie lokalizacji miejsc gry na automatach o niskich wygranych. Z uwagi na treść przepisu art. 135 ust. 2 ustawy z 19 listopada 2009 roku zmiana taka w trybie art. 253a § 1 o.p. nie jest możliwa. Stąd organ administracji słusznie odmówił uwzględnienia wniosku strony skarżącej.Odnosząc się natomiast do zarzutów podniesionych w skardze podnieść należy, iż niezasadne jest twierdzenie strony co do rażąco przewlekłego prowadzenia postępowania przez organ, co spowodowało rozstrzyganie sprawy już w nowym stanie prawnym. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja organu administracji, a nie jego bezczynność. Wskazać należy, iż w przypadku uznania przez stronę, iż organ pozostawał w zwłoce w załatwieniu sprawy to przysługiwały jej środki prawne w postaci zażalenia w trybie art.37 kpa a pod rządem ustawy o grach hazardowych, w myśl art.8, ponaglenie, o którym mowa w art.141 § 1o.p. W następnej kolejności strona mogła złożyć skargę do sądu administracyjnego na bezczynność organu. Ze środków tych Spółka nie skorzystała. Ponadto z zebranego materiału dowodowego wynika, że rozstrzygnięcie organu uzależnione było od zakończenia postępowania wyjaśniającego w zakresie złożonego wniosku. W toku postępowania Spółka uzupełniała wniosek o zmianę zezwolenia kolejnymi pismami z dnia 7 maja 2009 roku, 18 czerwca 2009 roku i z 22 grudnia 2009 roku. Organ celny prowadził również postępowanie w zakresie wniosku o zawieszenie postępowania zgłoszonego przez Spółkę w dniu 26 stycznia 2010 roku.Podjęte w sprawie postępowanie wyjaśniające, wpłynęło więc w sposób obiektywny na przedłużenie postępowania w sprawie zmiany przedmiotowego zezwolenia i trudno uznać, iż było to celowe opóźnianie postępowania przez organ. Warto przy tym zaznaczyć, że Spółka była informowana o przedłużającym się terminie wydania decyzji i przyczynach tego stanu rzeczy (np. postanowienie z dnia 15 grudnia 2009 roku). Mając to na uwadze, a także uwzględniając fakt nieskorzystania przez stronę ze środków prawnych przysługujących w razie nie załatwienia sprawy w terminie Sąd uznał, iż zarzut przewlekłego prowadzenia postępowania nie ma znaczenia dla oceny legalności zaskarżonej decyzji.Reasumując Sąd uznał, iż skarga nie jest zasadna. Z uwagi na treść przepisu art. 135 ust. 2 ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych zmiana zezwolenia z dnia 7 listopada 2008 roku w trybie art. 253a § 1 Ordynacji podatkowej nie była możliwa, gdyż zmianie takiej sprzeciwia się przepis szczególny. Organ administracji trafnie odmówił uwzględnienia wniosku strony skarżącej. Rozpoznając sprawę Sąd nie stwierdził naruszenia przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego mogących mieć wpływ na wynik sprawy.Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 p.p.s.a., Sąd oddalił skargę.a.ł.