Sygnatura:
6550
Hasła tematyczne:
Inne
Skarżony organ:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Data:
2008-12-29
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Uchylono decyzję I i II instancji
Sędziowie:
Ewa Karpińska /przewodniczący/Henryk WachKatarzyna Golat /sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Karpińska, Sędziowie Asesor WSA Katarzyna Golat (spr.), Sędzia NSA Henryk Wach, Protokolant St. sekr. sąd. Anna Charchuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2009 r. przy udziale – sprawy ze skargi H. R. na decyzję Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia […] r. nr […] w przedmiocie płatności obszarowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. z dnia […] r. nr […]; 2. zasądza od Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […] na rzecz strony skarżącej kwotę […] zł (słownie: […] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie wyroku
Zaskarżoną decyzją z dnia […] r. nr […] Dyrektor […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […] utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. z dnia […] r. nr […] odmawiającą skarżącemu – H. R. przyznania płatności na zalesienie.W postawie prawnej zaskarżonej decyzji powołany został art. 104, w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej w skrócie Kpa, art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. Nr 98, poz. 634 ze zm.), art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (Dz. U. z 2003 r. Nr 229, poz. 2273 ze zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na zalesianie gruntów rolnych, objętych planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 187, poz. 1929 ze zm.), zwane dalej w skrócie rozporządzeniem wykonawczym.Wydanie powyższych rozstrzygnięć poprzedziły następujące okoliczności.Dnia […] r. złożony został przez skarżącego w Biurze Powiatowym ARiMR w M. wniosek o przyznanie płatności na zalesianie gruntów rolnych na rok 2006. Natomiast zaświadczenie o wykonaniu zalesienia wpłynęło do siedziby Biura Powiatowego ARiMR w M. dnia […] r. Do tego dokumentu dołączono zaświadczenie Nadleśniczego o zalesieniu z dnia […] r., wydane na podstawie § 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego.Dnia […] r. Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. zawiadomił skarżącego, że w postępowaniu wszczętym ww. wnioskiem wydana zostanie decyzja odmowna, ze względu na uchybienie wynikającemu z § 9 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego terminowi przedłożenia oświadczenia o zalesieniu. W odpowiedzi wnioskodawca dnia […] r. wniósł o przywrócenie terminu. Wnioskodawca wskazał, że Nadleśniczy wydając zaświadczenie dnia […] r. przekroczył 7-dniowy termin wynikający z art. 217 Kpa, o ponadto iż zaświadczenie zostało wysłane do skarżącego pocztą, co uniemożliwiło mu wcześniejsze złożenie oświadczenia do Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. Podkreślił, że oświadczenie złożył niezwłocznie jak tylko stało się to możliwe oraz, iż wpłynęło do Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. przed datą 31 maja 2007 r., a zatem z zachowaniem wymogów wynikających z rozporządzenia wykonawczego.Następnie dnia […] r. Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. wydał postanowienie nr […] o odmowie przywrócenia terminu H. R. do złożenia oświadczenia o wykonaniu zalesienia, zgodnie z planem zalesienia. Podkreślił, że jednym z obowiązków nałożonych na wnioskodawcę ubiegającego się o przyznanie płatności na zalesianie gruntów rolnych jest przewidziany w § 9 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego obowiązek złożenia kierownika właściwego biura powiatowego ARiMR oświadczenia o wykonaniu zalesienia zgodnie z planem zalesienia, do którego dołączone winno być zaświadczenie nadleśniczego, potwierdzającego fakt dokonania zalesienia. Powyższa czynność, zgodnie z powołanych przepisem powinna być wykonana przez wnioskodawcę w terminie 14 dni od dnia złożenia u nadleśniczego informacji o założeniu uprawy leśnej, jednakże nie później niż do dnia 31 maja roku, w którym zalesienie wykonano wiosną albo następującego po roku, w którym zasilenie zrealizowano jesienią. Zdaniem organu, pomimo wezwań o uzupełnienie dokumentacji H. R. nie przedstawił okoliczności usprawiedliwiających uchybienie terminu do złożenia oświadczenia o wykonaniu zalesiania.Na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącego wniósł w dniu […] r. zażalenie do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […]. W zażaleniu tym zaakcentowano, iż skarżący złożył wniosek o przyznanie płatności na zalesianie gruntów rolnych w terminie w dniu […] r. Podniesiono, że informację o wykonaniu zalesiania skarżący złożył właściwemu nadleśniczemu w dniu […] r. Zgodnie zatem z przepisem art. 217 § 3 Kpa nadleśniczy powinien niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 7 dni wydać stosowne zaświadczenie. Tymczasem – jak wynika z akt sprawy – Nadleśniczy wydał zaświadczenie dopiero […] r. i wysłał je pocztą na adres skarżącego. Tym samym bez własnej winy H. R. nie mógł dotrzymać 14 dniowego terminu od dnia złożenia informacji Nadleśniczemu do dnia złożenia oświadczenia w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, gdyż wniosek do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa musi zawierać między innymi stosowne zaświadczenie Nadleśniczego, które H. R. otrzymał już po upływie 14 dniowego terminu o którym wyżej mowa. Zdaniem skarżącego oczywiste jest zatem, że jeżeli uchybił on terminowi, to stało się tak bez jego winy.Dyrektor […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […] postanowieniem z dnia […] r. nr […] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. Zdaniem Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa H. R. nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność daty wysłania zaświadczenia przez Nadleśniczego, tudzież daty otrzymania tegoż zaświadczenia. Organ zaakcentował, iż wniosek o przyznanie płatności na zalesianie gruntów rolnych został złożony w dniu […] r., a więc z miesięcznym opóźnieniem.Dnia […] r. została wniesiona na powyższe postanowienie skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, w której zarzucono nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych oraz naruszenie zasad oceniania dowodów wynikających z art. 7, art. 9 i art. 77 Kpa.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach dnia 15 lipca 2008 r. wyrokiem o sygn. akt III SA/GI 119/08 stwierdził nieważność zarówno postanowienia Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […] z dnia […] r., jak i poprzedzającego je postanowienia Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. Sąd stwierdził, że Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. powinien na wstępie wyjaśnić, czy wniosek o dopłatę z tytułu zalesiania wpłynął od uprawnionej osoby, a wiec osoby mającej legitymację czynną do wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie dopłat z tytułu zalesiania. Sąd wskazał, że dopiero po skutecznym wszczęciu postępowania administracyjnego właściwy miejscowo organ administracji publicznej może przeprowadzić postępowanie w sprawie. Przed wszczęciem postępowania administracyjnego w sprawie toczy się jedynie postępowanie faktyczne, które nie może być zakończone decyzją administracyjną.Sąd zwrócił uwagę, że zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym przyznanie producentowi rolnemu płatności na zalesianie może nastąpić jedynie w przypadku, kiedy producent rolny złożył w terminie oświadczenie o wykonaniu zalesienia zgodnie z planem zalesienia.Dnia […] r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w M. wydał postanowienie nr […] odmawiające skarżącemu przywrócenia terminu do złożenia oświadczenia o wykonaniu zalesienia zgodnie planem zalesienia.Ten sam organ dnia […] r. wydał decyzję nr […] odmawiającą przyznania H. R. płatności na zalesienie, podtrzymując w uzasadnieniu dotychczas prezentowaną argumentację. W uzasadnieniu organ podtrzymał dotychczasową argumentację.Od powyższej decyzji złożone zostało odwołanie, w którym skarżący ponownie zaakcentował, że uchybienie terminowi nie zostało w żaden sposób przez niego ani spowodowane ani zawinione.Zaskarżoną decyzją z dnia […] r. nr Dyrektor […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […] utrzymał w mocy decyzjęKierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. z dnia […] r. nr […]. Organ podkreślił, że ustawodawca nie zróżnicował następstw niedochowania 14 dniowego terminu i przekroczenia terminu 31 maja danego roku, w którym zalesienie wykonano wiosną, albo roku następującego po roku, w którym zalesienie wykonano jesieniąW skardze pełnomocnik skarżącego podtrzymał istotę dotychczas prezentowanej argumentacji, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji. Zarzucił w szczególności naruszenie art. 7, art. 8, art. 11, art. 35, art. 36, art. 77 § 1 Kpa, art. 86, art. 107 § 3, art. 136 Kpa oraz § 9 ust. 2 i § 10 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia wykonawczego.W odpowiedzi na skargę Dyrektor […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniósł o oddalenie skargi, uznając że zarzuty zawarte w skardze nie prowadzą do twierdzenia o wadliwości zaskarżonej decyzji.Ponownie powołując się na § 9 ust. 2 i § 10 rozporządzenia wykonawczego organ zaakcentował, że skarżący nie dochował przewidzianego przez prawo wymogu złożenia wniosku w terminie, co stanowi wystarczającą przesłankę dla odmowy przyznania dopłaty.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.Skarga jest zasadna.Na wstępie należy podkreślić, iż w świetle art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.Oznacza to, iż ustalenie, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub z innym naruszeniem przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, powoduje uchylenie przez Sąd zaskarżonej decyzji – art. 145 § 1 P.p.s.a.Zgodnie z art. 134 § 1 cytowanej ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd może więc uwzględnić skargę z powodu innych uchybień niż te, które przytoczono w skardze, jak również stwierdzić nieważność mimo, że skarżąca wnosiła o uchylenie zaskarżonego aktu (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Mendek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Kraków 2006, s. 299). Oznacza to, że Sąd bierze pod uwagę każde naruszenie prawa, także to nie kwestionowane przez stronę.Przechodząc do meritum sprawy należy zaznaczyć, że ocena legalności zaskarżonej decyzji uzależniona jest przede wszystkim od wskazania właściwego dla okoliczności faktycznych przedmiotowej sprawy stanu prawnego.W związku z tym przed przejściem do merytorycznych rozważań należy ustalić prawną podstawę do orzekania w niniejszej sprawie.Na gruncie przepisów rodzimych porządek ubiegania się o płatności na zalesianie gruntów rolnych wyznaczają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na zalesianie gruntów rolnych, objętych planem rozwoju obszarów wiejskich (Dz. U. Nr 187, poz. 1929 ze zm.), zwane w skrócie rozporządzeniem wykonawczym. Przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego statuuje wymóg by producent rolny, w terminie 7 dni od dnia założenia uprawy leśnej, poinformował o tym fakcie na piśmie nadleśniczego, właściwego ze względu na miejsce położenia działek rolnych, na których została założona ta uprawa. Producent rolny, w terminie 14 dni od dnia złożenia informacji, o której mowa w ust. 1, jednakże nie później niż do dnia 31 maja:1) roku, w którym zalesienie wykonano wiosną, albo2) roku następującego po roku, w którym zalesienie wykonano jesienią (podkr. Sądu)- składa kierownikowi biura powiatowego Agencji oświadczenie o wykonaniu zalesienia zgodnie z planem zalesienia, do którego dołącza zaświadczenie nadleśniczego potwierdzające ten fakt (§ 9 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego).Następstwa niedochowania terminu określone zostały w § 10 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia wykonawczego, zgodnie z którym w przypadku gdy producent rolny nie złożył w terminie oświadczenia, o którym mowa w § 9 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego, kierownik biura powiatowego ARiMR, w formie decyzji, odmawia przyznania płatności na zalesianie. Natomiast w sytuacji, gdy producent rolny złożył w terminie oświadczenie, o którym mowa w § 9 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego, kierownik biura powiatowego ARiMR przyznaje płatność na zalesianie, w formie decyzji, w terminie 30 dni od dnia złożenia tego oświadczenia.Organ prawidłowo zatem określił podstawę prawną rozpatrywanej sprawy. Jednak zdaniem składu orzekającego dokonał błędnej interpretacji powołanych przepisów.Z akt sprawy wynika, że wniosek o zalesienie wydanie zaświadczenia przez Nadleśniczego o potwierdzeniu wykonania zalesienia wpłynął do Nadleśnictwa L. dnia […] r. Zaświadczenie Nadleśniczego o zalesieniu na podstawie § 9 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego wydane zostało natomiast dnia […] r. Niewątpliwe jest zatem, że Nadleśniczy przekroczył 7 dniowy termin na wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 217 Kpa, co powoduje, że od wpływu do nadleśnictwa informacji skarżącego o wykonaniu zalesienia do dnia wydania zaświadczenia przez Nadleśniczego upłynęło 11 dni. Ponadto skarżący twierdzi, że zaświadczenie zostało wysłane pocztą.Odnosząc okoliczności stanu faktycznego do powołanych wyżej przepisów należy wskazać, że przepis § 10 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego stanowi, iż organ odmawia przyznania płatności na zalesienie, gdy producent rolny nie złożył w terminie oświadczenia, o którym mowa w § 9 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego. Zatem niedochowanie terminu określonego w tym przepisie powoduje skutki materialnoprawne w postaci odmowy przyznania płatności na zalesianie.W związku z tym konsekwencje naruszenia terminu są bardzo dotkliwe dla wnioskodawcy, gdyż nawet w sytuacji, gdy spełni on wszystkie przesłanki do uzyskania pomocy finansowej przewidzianej w rozporządzeniu, a w szczególności założy stosowną uprawę leśną i poniesie związane z tym wydatki pomocy tej nie otrzyma. Należy wobec tego przyjąć, iż przepis § 10 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego znajduje zastosowanie jedynie w przypadku uchybienia terminowi ostatecznemu do złożenia oświadczenia o wykonaniu zalesienia zgodnie z planem zalesienia, a zatem niezłożenia tego oświadczenia do dnia 31 maja. Termin 14-dniowy jest jedynie terminem dyscyplinującym stronę i jego uchybienie, w sytuacji, gdy wnioskodawca nie przekroczył terminu ostatecznego nie może skutkować wydaniem decyzji o odmowie przyznania świadczenia (tak również WSA w Białymstoku z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt II SA/Bk 643/07, LEX nr 366807).Przyjęcie stanowiska prezentowanego przez organ administracyjny powoduje, że w przypadku zalesienia wykonanego jesienią zastrzeżenie terminu "nie później do dnia 31 maja roku następującego po roku, w którym zalesienie wykonano jesienią" byłoby niepotrzebne. Skoro bowiem producent dokonuje zalesienia jesienią jest zobowiązany w terminie 7 dni od założenia uprawy leśnej poinformować o tym nadleśniczego, a następnie w terminie 14 dni złożyć oświadczenie kierownikowi biura powiatowego Agencji, zatem termin – 31 maja nie może znaleźć zastosowania. Taki sposób czytania przepisu narusza zasady wykładni językowej.Ponadto w § 10 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego mowa jest o terminie, a nie o terminach, co uzasadnia odniesienie następstwa niedochowania terminu do podstawowego terminu, jakim jest termin do 31 maja danego roku.Na sposób interpretacji przedmiotowych przepisów wpływ niewątpliwie posiada również, fakt (na który zwracano uwagę już w orzecznictwie – por. powołany wcześniej wyrok WSA w Białymstoku z dnia 20 grudnia 2007 r.), że wnioskodawca mimo dołożenia należytych starań może nie mieć wpływu na zachowanie 14 dniowego terminu. Ów termin nie biegnie bowiem od daty otrzymania zaświadczenia wydanego przez nadleśniczego, ale od daty zawiadomienia przez wnioskodawcę nadleśniczego o założeniu uprawy leśnej. W związku z tym, zachowanie przez producenta rolnego stosunkowo krótkiego 14-dniowego terminu do złożenia oświadczenia wraz z zaświadczeniem możliwe jest tylko wówczas, gdy przed upływem tego terminu otrzyma on zaświadczenie wydane przez nadleśniczego. W konsekwencji zachowanie tego terminu jest uzależnione od szybkości i sprawności działania organu, bowiem tylko wtedy, gdy nadleśniczy w terminie krótszym niż 14 dni sprawdzi w terenie fakt założenia uprawy leśnej zgodnie z planem zalesienia, wyda i doręczy stosowne zaświadczenie producent może zachować termin 14-dniowy. Tym samym strona nie ma wpływu na dotrzymanie tego terminu. Przyjęcie interpretacji organu oznaczałoby, że status strony – w tym przypadku uzyskanie płatności – determinowałaby szybkość działania organu, niezależnie od spełnienia przez wnioskodawcę merytorycznych przesłanek do uzyskania opłatności. Upatrywanie w opóźnieniu wnioskodawcy bezpośrednio spowodowanym opóźnieniem organu powodu dla odmowy przyznania wnioskodawcy uprawnienia jest równoznaczne z przerzucaniem na wnioskodawcę negatywnych konsekwencji błędnego działania organu. Przyjęcie takiego rozwiązania naruszałoby zasadę zaufania do państwa i tworzonego przez nie prawa, wynikającą z klauzuli demokratycznego państwa prawa zawartej w art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, jak również zasadę równości wobec prawa zawartą w art. 32 Konstytucji, bowiem sytuacja prawna osób występujących o przyznanie płatności byłaby zróżnicowana, w zależności od tego, czy inny organ zdąży w terminie 14-dniowym wydać stosowne zaświadczenie.Aksjologiczne uzasadnienie dla interpretacji uwzględniającej wpływ działania organu na prawa strony, przejawiający się w braku możliwości przerzucania na stronę, ujemnych konsekwencji działania organu, znajduje ponadto swoje źródło w art. 8 i art. 9 Kpa. Przepis art. 8 Kpa statuuje zasadę zaufania stanowiąc, że organy administracji publicznej obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli. Zasada ta wywodzona jest z art. 2 Konstytucji RP, jako zasada pochodna do zasady państwa prawnego. Z kolei art. 9 Kpa stanowi podstawę dla powiązanej z zasadą zaufania zasady informowania oraz czuwania organu nad tym, aby strony i inni uczestnicy postępowania nie ponieśli szkody z powodu nieznajomości prawa.Jeżeli chodzi o skutki naruszenia wskazanej zasady, to należy wskazać, że stanowiący jej źródło przepis art. 8 Kpa implikuje potrzebę uznawania jej za jedno z kryteriów prawidłowości działania administracji. Wśród orzeczeń NSA dotyczących tej kwestii można przytoczyć następujące: z dnia 23 maja 1997 r., sygn. akt SA/Lu 2249/95, Temida (CD), Gdańsk 2000 r.; z dnia 11 kwietnia 1996 r., sygn. akt SA/Wr 1931/95, Glosa 1997 r. nr 8, poz. 32; z dnia 20 lipca 1981 r., sygn. akt SA 1461/81, ONSA 1981 r. nr 2, poz. 72, w którym uznano, że: "Dopuszcza się obrazy art. 8 i 9 Kpa organ administracji, który skutki nieznajomości prawa przez podległych mu pracowników lub niedopełnienia przez nich obowiązków służbowych przerzuca na obywateli".Podobny pogląd wyraził również SN w wyr. z dnia 23 lipca 1992 r., sygn. akt III ARN 40/92, POP 1993/4/68. Sąd zwrócił uwagę, że zarówno w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (orzeczenie K. 3/89, K. 14 i 15/91), jak również w orzecznictwie Sądu Najwyższego (orzeczenie z 14 lutego 1991 r., sygn. akt I PRN 1/91, OSNC 1992/11/207) utrwaliła się tzw. zasada ochrony zaufania obywatela do prawidłowości działań organów administracji. Podobna argumentacja znalazła się w m.in. w wyr. NSA z dnia 11 kwietnia 1996 r., sygn. akt SA/Wr 1931/95, Glosa 1997 r. Nr 8 str. 32 (por. również Sprawozdanie RPO prof. Ewy Łętowskiej za okres 1 stycznia – 30 listopada 1998 r. "Biuletyn Rzecznika Praw Obywatelskich – Materiały", Warszawa 1989 r., s. 59. J. Łętowski: Zasada zaufania w stosunkach między obywatelem i administracją, [w:] Państwo, prawo, obywatel, red. J. Łętowski, W. Sokolewicz, Ossolineum 1989 r., s. 562). Z kolei na temat znaczenia art. 8 i 9 Kpa w odniesieniu do zastosowania § 9 i § 10 rozporządzenia wykonawczego warto powołać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 maja 2007 r. sygn. akt IV SA/Wa 430/07, LEX nr 347019, podkreślający brak możliwości przerzucania na wnioskodawcę skutków wadliwego działania organu w postaci odmowy przyznania płatności.W tym stanie rzeczy nieodzownym było wyjaśnienie przez organ, jaki wpływ na niedochowanie przez skarżącego terminu miało wydanie zaświadczenia przez Nadleśniczego […] r., a zatem 11 dni po wpływie do nadleśnictwa informacji skarżącego o wykonaniu zalesienia. Organ powinien w tym celu przeprowadzić postępowanie wyjaśniające, zgodnie z art. 7 i 77 Kpa, m.in. zwracając się do tego organu o przekazanie stosownych informacji, dotyczących sposobu i daty przekazania przesyłki skarżącemu. Jeżeli chodzi o dobór metod, które pozwoliłyby na uzyskanie środków dowodowych przez organ, to należy zaznaczyć, że aktualność zachowuje art. 75 § 1 Kpa stanowiący, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny.Zgodnie z art. 141 §1 pkt 4 P.p.s.a. Sąd wskazuje, że przy ponownym orzekaniu w sprawie interpretacja organu po wyjaśnieniu tej kwestii powinna być dokonana w przedstawionym wyżej kierunku, tj. uznania, iż dochowanie terminu 31 maja 2007 r. jest wystarczające dla uznania, że termin nie został przekroczony.Reasumując powyższe rozważania należy zaakcentować, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów § 9 ust. 2 i § 10 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego, które miało wpływ na wynik sprawy, a ponadto bez dokonania postępowania wyjaśniającego w wystarczającym zakresie, w związku z tym na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c), orzeczono jak w sentencji.Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 152 P.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi Sąd w wyr. określa, czy i w jakim zakresie zaskarżony akt lub czynność nie mogą być wykonane. Rozstrzygnięcie to traci moc z chwilą uprawomocnienia się wyroku. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że instytucja wstrzymania wykonania dotyczy tylko takiej grupy aktów, w stosunku do których przedmiotowym jest orzekanie o wstrzymaniu ich wykonania. Odnosi się ona zatem tylko do tych aktów, które nadają się do wykonania i wykonania wymagają.Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (por. J.P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 122; postanowienie NSA z 31.01.2006 r., II FZ 882/05, niepubl.). Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki, oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (por. praca zbiorowa pod red. T. Wosia: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 296; postanowienie NSA z 14 października 2005 r., sygn. akt II FZ 580/05, niepubl., postanowienie WSA w Bydgoszczy z 7 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 649/08). Podkreślić należy, że do wykonania nie kwalifikują się odmowne akty administracyjne (vide: komentarz do ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pod red. T. Wosia, Wyd. LexisNexis, Warszawa 2008, str. 338). Podleganie wykonaniu dotyczy sytuacji, gdy zaskarżony akt lub czynność wywołuje skutki materialnoprawne. Nie można w związku z tym mówić o wykonywaniu decyzji odmownej, ponieważ nie ma ona przedmiotu wykonania (węzła praw i obowiązków), który mógłby podlegać wykonaniu.Natura zaskarżonej decyzji Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […] powoduje, że wstrzymywanie jej wykonania nie przekłada się na wykonanie obowiązku, czyniąc zastosowanie art. 152 P.p.s.a. bezprzedmiotowym.Ponadto kwestią wymagającą zaznaczenia w rozpatrywanej sprawie jest nieprzekazanie do Sądu przez organ II instancji pełnych akt sprawy. Sąd wyraża negatywną ocenę wobec takiej praktyki, odbiegającej od ustawowego wymogu wynikającego z art. 54 § 2 P.p.s.a. – przekazania do Sądu wraz z odpowiedzią na skargę akt sprawy, a zatem wszystkich tych dokumentów, które pozwoliłyby Sądowi na zaznajomienie się z pełnym przebiegiem sprawy, a następnie dokonanie oceny jej okoliczności. Z negatywną oceną musi się zatem spotkać brak w aktach sprawy postanowienia Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w M. nr […] "stwierdzającego spełnienie niezbędnych warunków we wniosku o przyznanie płatności na zalesienie gruntów rolnych", które zostało złożone dopiero w trakcie rozprawy dnia 17 marca 2009 r. przez pełnomocnika skarżącego.Sąd zasądził – w oparciu o art. 200 P.p.s.a. – na rzecz skarżącej koszty postępowania w wysokości […] zł, na którą – poza opłatą za udzielenie pełnomocnictwa składa się […] zł uiszczonego wpisu oraz […] zł tytułem zastępstwa procesowego (§ 14 ust. 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.)