Sygnatura:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne:
Podatkowe postępowanie
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-02-05
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżone postanowienie
Sędziowie:
Halina Adamczewska-Wasilewicz /przewodniczący/Izabela Najda-Ossowska /sprawozdawca/Teresa Liwacz
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska – Wasilewicz Sędziowie: Sędzia WSA Teresa Liwacz Sędzia WSA Izabela Najda – Ossowska (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Marcin Frydrych po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 08 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi V. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia […] nr […] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o stwierdzenie nadpłaty w opłacie targowej 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane w całości.
Uzasadnienie wyroku
Postanowieniem z dnia […]r., nr […] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta G. z dnia […] r., nr […] w sprawie pozostawienia bez rozpoznania wniosku V. S. o stwierdzenie nadpłaty w opłacie targowej.W uzasadnieniu organ wskazał, iż pismem z dnia 09 listopada 2007r. strona wystąpiła do Prezydenta Miasta G. o stwierdzenie nadpłaty w opłacie targowej.W odpowiedzi organ I instancji pismem z dnia 13 grudnia 2007r. wezwał wnioskodawcędo sprecyzowania żądania, tj. wskazania za jakie dni ma być stwierdzona nadpłata orazdo przedłożenia dowodów zapłaty opłaty targowej za powyższy okres czasu. Na powyższe wezwanie strona nie odpowiedziała. Ponadto pismem z dnia 14 grudnia 2007r. Prezydent G. zwrócił się do M. sp. z o. o. w G. o przedłożenie następujących dokumentów: uwierzytelnionej kserokopii umowy najmu budynku (boksu) zawartej pomiędzy V. S. a M. sp. z o. o., regulaminu funkcjonowania targowiska, informacji w jakich dniach skarżąca dokonywała sprzedaży w budynku położonym na przedmiotowym targowisku, informacji w jakiej wysokości V. S. uiszczała dzienną opłatę targową za sprzedaż dokonywaną w budynku i o pobranej kwocie opłaty targowej za wskazane dni, informacji czy skarżąca dokonywała sprzedaży na przedmiotowym targowisku poza budynkiem, innych dokumentów będących w posiadaniu inkasenta, mogących stanowić dowód w przedmiotowej sprawie.W odpowiedzi M. sp. z o.o. w G. wyjaśniło, że jedynym dowodem świadczącym w jakich dniach dany najemca boksu znajdującego się w "P. " dokonywał sprzedaży, są bilety dziennej opłaty targowej opatrzone datą, wręczane każdorazowo poszczególnym najemcom przy poborze dziennej opłaty targowej. Ponadto M. sp. z o. o. w G. wyjaśniło, że nie dysponuje kopiami takich biletów, ani żadną listą osób uiszczających dzienną opłatę targową, albowiem spółka zobowiązana była jedynie do sporządzania wykazu osób odmawiających uiszczenia dziennej opłaty targowej. Wykazy te przekazywane były na koniec każdego miesiąca do Urzędu Miasta w G. w formie raportu ze sprzedaży biletów. Jednocześnie spółka do niniejszego pisma załączyła wszystkie dokumenty, które znajdowały się w jej posiadaniu, o które wnioskował organ.Pismem z dnia 11 stycznia 2008 r. organ I instancji ponownie wezwał stronę skarżącą do sprecyzowania żądania poprzez wskazanie dni, w których dokonywana była sprzedaż w budynku położonym na targowisku "P." w G. przy ul. […], oraz przełożenia dowodów zapłaty dziennej opłaty targowej za powyższy okres czasu. Strona nie odpowiedziała na powyższe wezwanie.Decyzją z dnia […] r., nr […] Prezydent Miasta G. odmówił stwierdzenia wnioskowanej nadpłaty.Powyższa decyzja została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławczew T. decyzją z dnia […] r. W ocenie organu odwoławczego wniosek o stwierdzenie nadpłaty wniesiony przez stronę nie zawierał określenia żądania, albowiem strona ograniczyła się tylko do wskazania, iż żąda zwrotu dziennej opłaty targowej, do uiszczania której nie była zobowiązana, jednak nie wskazała konkretnie w jakiej wysokości i za jaki dzień (dni) domaga się zwrotu opłaty.Rozpoznając ponowienie sprawę organ I instancji pismami z dnia 24 czerwca 2008r. oraz z dnia 05 sierpnia 2008r. ponownie wezwał stronę skarżącą do usunięcia braków wniosku poprzez wskazanie dni, za jakie organ podatkowy ma stwierdzić nadpłatę, kwotę nadpłaty oraz przedłożenia dowodów zapłaty opłaty targowej.W piśmie z dnia 02 lipca 2008r. pełnomocnik skarżącej wskazał, iż żąda ustalenia nadpłaty w opłacie targowej od dnia 1 grudnia 2004r. do dnia wniesienia wnioskuz uwzględnieniem miesięcy, w których mocodawca uiszczał opłatę targową.Postanowieniem z dnia […]r. Prezydent Miasta G. pozostawił wniosek o stwierdzenie nadpłaty w opłacie targowej bez rozpoznania. Organ stwierdził, iż we wniosku o stwierdzenie nadpłaty niezbędnym jest podanie wysokości podatku nienależnego lub wpłaconego w większej wysokości. Samo wskazanie okresu,bez określenia wysokości nadpłaty uniemożliwiało merytoryczne rozpatrzenie sprawy.W zażaleniu na powyższe postanowienie strona podniosła, że samodzielne określenie wysokości nadpłaty przez podatnika ma miejsce tylko i wyłącznie w zeznaniu na podatki dochodowe i ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, deklaracji na podatek akcyzowy, deklaracji o wypłatach zysku oraz w przypadku powstania nadpłaty w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego – art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej (j.t. Dz.U. z 2005 Nr 8 poz. 60 – dalej Op). Nadpłata wyliczona samodzielnie przez podatnika jest mu zwracana na zasadach ogólnych, zaś w przypadkach nie wymienionych w powyższych przepisach wysokość nadpłaty określa organ podatkowy na podstawie przepisu art. 74a Op.Utrzymując w mocy zaskarżone postanowienie organ odwoławczy wskazał,że określenie żądania zawartego we wniosku o zwrot nadpłaty nie spełniało w istocie wymogów, gdyż było niedookreślone i zachowywało tylko pozory konkretnego żądania,zaś w istocie było ono abstrakcyjne. W ocenie SKO nieprecyzyjne i ogólne żądanie strony w istocie uniemożliwiało przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego z powodu wymogów formalnych. Nie przedstawienie, choć w przybliżeniu czasookresu, którego dotyczyło żądanie stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej uniemożliwiało merytoryczne rozpatrzenie sprawy.Organ odwoławczy wyjaśnił, że organ pierwszej instancji dwukrotnie wzywał stronę do doprecyzowania żądania oraz przedstawienia dowodów uiszczenia opłaty targowej. Na żadne z tych żądań strona nie odpowiedziała w dokładnym zakresie.Ponadto SKO podzieliło stanowisko strony, iż co do zasady to na organie podatkowym spoczywa ciężar prawidłowego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, podkreślając jednak,że obowiązku tego nie można rozumieć bezwzględnie i bezgranicznie zwłaszcza,gdy strona w żaden sposób nie współpracuje z organem, jak to miało miejscew przedmiotowej sprawie. Na poparcie swojego stanowiska organ przywołał liczne orzecznictwo sądów administracyjnych.W skardze skierowanej do Sądu strona wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu podniosła, że samodzielne określenie wysokości nadpłaty przez podatnika ma miejsce tylko i wyłącznie w zeznaniu na podatki dochodowe od przychodów ewidencjonowanych, deklaracji na podatek akcyzowy, deklaracji o wypłatach zysku oraz w przypadku powstania nadpłaty w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. W pozostałych przypadkach wysokość nadpłaty określa organ podatkowy na podstawie przepisu art. 74a Op. Natomiast na podstawie art. 75 Op organ stwierdza nadpłatę. W ocenie skarżącej z powyższych przepisów wynika, że nie miała obowiązku określania wysokości w opłacie targowej, albowiem organ podatkowy winien na wniosek wszcząć postępowanie o stwierdzenie nadpłaty i jej wysokości.Ponadto skarżąca nie zgadza się z organem podatkowym, że nie może przeprowadzić postępowania wyjaśniającego z uwagi na nieprecyzyjne i ogólne żądanie strony. Wyjaśniła, że od dnia wynajęcia boksu handlowego w pasażu handlowymw G. przy ul. […], systematycznie opłacała opłatę targową. Dowodu zapłaty opłaty targowej nie jest w stanie przedstawić gdyż bilety opłaty targowejsą bezimienne, zawierają jedynie datę i kwotę zainkasowanej opłaty targowej.Nie zawierają nazwiska osoby uiszczającej opłatę ani miejsca jej pobrania.Skarżąca podkreśliła również, że to organ jest twórcą zasad związanych z poborem opłaty targowej i to organ winien ustalić w tym zakresie wielkość nienależnie pobranej opłaty.W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Skarga zasługuje na uwzględnienie.Wstępnie Sąd zauważa, iż zgodnie z art. 184 Konstytucji RP w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej p.p.s.a. kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 p.p.s.a., sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a – c p.p.s.a.) lub stwierdzenia nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).W niniejszej sprawie doszło do naruszenia przepisów prawa procesowego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygniecie. Dlatego też zaskarżone postanowienie zostało wyeliminowane z obrotu prawnego.Organy podatkowe rozstrzygając sprawę pozostawiły wniosek strony skarżącej o stwierdzenie nadpłaty w opłacie targowej bez rozpatrzenia. Zgodnie z art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia. W sprawie strona skarżąca w wyniku wezwania organu o uzupełnienie braków wniosku o stwierdzenie nadpłaty poprzez określenie żądania, wskazała w przedłożonych w postępowaniu podatkowym pismach, że domaga się zwrotu nadpłaty za okres od dnia wynajęcia boksu na targowisku, tj od dnia 1 grudnia 2004 r., w którym to dniu uruchomiono pasaż handlowy do dnia złożenia wniosku o zwrot nadpłaty. Dodając przy tym, iż w tym czasie opłata targowa była systematycznie opłacana.Zdaniem Sądu w przypadku uiszczania daniny publicznoprawnej, która nie podlega trybowi deklarowania, za wystarczające do stwierdzenia nadpłaty należy uznać określenie żądania poprzez wskazanie okresu, za który strona dochodzi nadpłaty. Należy podzielić stanowisko skarżącej, iż skoro organ podatkowy jest w stanie ustalić zaległość w opłacie targowej, winien również na podstawie takich samych dowodów ustalić wartość nadpłaty. Jeżeli organ podatkowy posiada możliwość ustalenia zaległości w opłacie targowej, zna okres, za który żądane jest stwierdzenie nadpłaty, to w zasadzie wnioskując a contrario, jest w stanie ustalić wielkość żądanej kwoty. Tym samym przyjąć należy, iż określenie w pismach strony skarżącej przedmiotu żądania było wystarczające do podjęcia merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Zatem za błędne należało uznać w stanie faktycznym sprawy pozostawienie podania o stwierdzenie nadpłaty bez rozpatrzenia.Niezależnie od powyższego wskazać należy, że w myśl art. 32 § 1 Ordynacji podatkowej płatnicy i inkasenci obowiązani są przechowywać dokumenty związane z poborem lub inkasem podatków do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania płatnika lub inkasenta. Natomiast zgodnie z § 2 tego artykułu po upływie okresu, o którym mowa w § 1, płatnicy i inkasenci obowiązani są przekazać podatnikom dokumenty związane z poborem lub inkasem podatku; dokumenty podlegają zniszczeniu, jeżeli przekazanie ich podatnikowi jest niemożliwe.Reasumując należy stwierdzić, iż zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem art. 168 § 2 i 169 § 1 Ordynacji podatkowej w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy. Nie przesądzając przeto w niczym ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy ewentualnego zwrotu nadpłaty opłaty targowej, należy stwierdzić, iż brak przesłanek do pozostawienia wniosku bez rozpoznania będzie obligował organ do merytorycznego rozpoznania tego wniosku o stwierdzenie nadpłaty w opłacie targowej.Mając zatem na względzie powyższe Sąd dokonał rozstrzygnięcia na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. W przedmiocie braku możliwości wykonania decyzji do czasu uprawomocnienia się wyroku orzeczono na podstawie art. 152 ustawy p.p.s.a. Sąd nie zasądził zwrotu kosztów postępowania z uwagi na brak wniosku strony skarżącej.