Sygnatura:
6135 Odpady
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanieOdpady
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2010-09-14
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Treść wyniku:
Uchylono decyzję I i II instancji
Sędziowie:
Arkadiusz Blewązka /sprawozdawca/Czesława Nowak-KolczyńskaJolanta Rosińska /przewodniczący/

Sentencja

Dnia 5 listopada 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2010 roku sprawy ze skargi M. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia […] nr […] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty […] z dnia […] znak: […].

Uzasadnienie wyroku

Starosta […] decyzją z dnia […] roku, Nr […], na podstawie przepisu art. 28 ust. 1 i ust. 6, art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku o odpadach (Dz. U. z 2007 roku, Nr 39, poz. 251 ze zm.), zezwolił M. O. na prowadzenie działalności w zakresie transportu odpadów (odpadów betonu, gruzu ceglanego, innych materiałów ceramicznych oraz zmieszanych odpadów z wyżej wymienionych) na warunkach określonych w wydanej decyzji oraz odmówił wydania zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku i zbierania odpadów tego samego rodzaju.W uzasadnieniu organ podał, iż z negatywnej opinii Wójta Gminy Ł. przedstawionej w niniejszej sprawie wynika, że wskazana wnioskiem skarżącego działka nr 275 położona w miejscowości D. została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że jej przeznaczeniem podstawowym jest: zabudowa zagrodowa, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, usługi. Natomiast dopuszczalnym przeznaczeniem uzupełniającym są: budynki gospodarcze, garaże wbudowane w bryłę budynku mieszkalnego lub wolnostojące; zaś ustalony charakter działań to: adaptacja istniejącej zabudowy z możliwością rozbudowy i wymiany, w ramach istniejącego siedliska, realizacja nowych siedlisk zagrodowych do prowadzenia gospodarstw rolnych i ogrodniczych, możliwość przekształceń istniejących siedlisk zagrodowych lub pojedynczych budynków w siedliskach na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, usługi handlu (hurtowego i detalicznego), rzemiosła (usługowego i produkcyjnego) z obowiązkiem wydzielenia dla tych funkcji działki budowlanej z areału gospodarstwa rolnego, możliwość lokalizacji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, usług handlu (hurtowego i detalicznego), rzemiosła (usługowego i produkcyjnego) z obowiązkiem wydzielenia dla tych funkcji działki budowlanej z areału gospodarstwa rolnego.Nadto organ podniósł, iż na terenie całej Gminy Ł. wprowadzono zakaz lokalizowania obiektów i urządzeń oraz prowadzenia działalności usługowej i wytwórczej mogącej powodować emisję do powietrza zanieczyszczeń, w tym o charakterze odorowym oraz emisję niezorganizowaną (szczególnie pyły). Organ dodatkowo podkreślił, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustala, zgodnie z aktualnymi przepisami z zakresu ochrony środowiska, ochronę akustyczną terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową. Organ zaznaczył także, iż na terenach z funkcją usługową plan dopuszcza lokalizację drobnych usług na małej powierzchni działki.W konkluzji organ pierwszej instancji ocenił, że skarżący M. O. spełnia wymogi do prowadzenia działalności w zakresie transportu odpadów, gdyż posiada możliwości techniczne i organizacyjne do należytego wykonywania tejże działalności. Jednocześnie jednak organ uznał, iż należy odmówić zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku i zbierania odpadów z uwagi na niezgodność prowadzenia tej działalności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ponieważ w opinii organu objęta wnioskiem działalność – z powodu rozdrabniania odpadów za pomocą specjalnych maszyn może prowadzić do emisji niezorganizowanej (szczególnie pyłów).W odwołaniu od powyższego rozstrzygnięcia M. O. zarzucił organowi nie wyjaśnienie zasadności wszystkich przesłanek, którymi kierowano się przy załatwieniu sprawy, w szczególności nie odniesienie się do wszystkich dokumentów złożonych przez stronę oraz nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, co w konsekwencji spowodowało naruszenie zasady praworządności i zasady pogłębiania zaufania.W ocenie skarżącego działalność objęta wnioskiem nie stoi w sprzeczności z przeznaczeniem terenu ustalonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, określonym jako zabudowa zagrodowa, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, usługi. Nadto skarżący podniósł, iż działalność ta nie będzie powodować emisji niezorganizowanej, a więc zakaz lokalizowania działalności mogącej powodować tego typu zanieczyszczenia nie może go dotyczyć. Skarżący stwierdził też, że działalność nie będzie powodować uciążliwości związanych z nadmiernym hałasem.Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. – w następstwie rozpoznania odwołania – decyzją z dnia […] roku, Nr […], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.Zdaniem organu odwoławczego odmowa wydania zezwolenia na odzysk i zbieranie odpadów uzasadniona jest niezgodnością prowadzenia takiej działalności z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: ustalonym przez ten plan przeznaczeniem terenu przyległego do działki skarżącego oraz zakazem lokalizowania działalności mogącej powodować emisję niezorganizowaną (szczególnie pyły), a także ograniczeniem lokalizacji jedynie do drobnych usług na małej powierzchni działki.M. O. zaskarżył powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. ponawiając argumentację zawartą w odwołaniu. Skarżący stwierdził ponadto, iż decyzja organu pierwszej instancji jest powieleniem argumentów Wójta Gminy Ł. zawartych w jego opinii wyrażonej w niniejszej sprawie. Zdaniem skarżącego ustawodawca nie przewiduje natomiast opiniowania takich decyzji przez Wójta, a li tylko zobowiązuje organ wydający decyzję do poinformowania go o treści wniosku. W ocenie skarżącego zatem Starosta nie poczynił żadnych ustaleń faktycznych czy prawnych, a tym bardziej planistycznych i oparł się wyłącznie na opinii Wójta Gminy Ł..Skarżący podkreślił, iż stosowane przez niego zabezpieczenia przy obrocie odpadami gwarantują, że nie może być mowy o emisji zanieczyszczeń do powietrza, a także przekroczenia normy hałasu i zarzucił organom, iż nie zwracały się o dodatkowe informacje w zakresie mającej mieć zastosowanie technologii.W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej, przy czym w świetle przepisu § 2 powołanego artykułu, kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a..Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. utrzymująca w mocy decyzję Starosty […], mocą której zezwolono skarżącemu na transport odpadów innych niż szkodliwe i jednocześnie odmówiono zezwolenia na zbieranie i odzysk odpadów tej samej kategorii z uwagi na niezgodność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.Strona skarżąca kwestionując wskazane rozstrzygnięcia zarówno w toku postępowania administracyjnego jak i w skierowanej do Sądu skardze wskazywała na uchybienia organów polegające w szczególności na nie wyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy.Mając na uwadze powyższe Sąd rozstrzygający niniejszą sprawę doszedł do przekonania, iż skarga zasługuje na uwzględnienie.Na wstępie należy wskazać, iż skarżący składając wniosek inicjujący postępowanie w niniejszej sprawie określił, iż domaga się wydania decyzji zezwalającej na prowadzenie działalności w zakresie: "odzysku, zbierania i transportu odpadów". Ustalenie powyższej okoliczności ma doniosłe znaczenie bowiem mające zastosowanie w niniejszej sprawie przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251 ze zm.) od nieco innych przesłanek uzależniają pozytywne rozstrzygnięcie wniosku w zakresie odzysku odpadów oraz zbierania i transportu odpadów.Co prawda zarówno przepis art. 27 tejże ustawy (w zakresie odzysku odpadów), jak i przepis art. 28 ustawy (w zakresie zbierania i transportu odpadów) przewidują konieczność uzyskania od organów administracji stosownego zezwolenia na prowadzenie tejże działalności, ale już tylko porównanie zakresu wniosku inicjującego każde z tych postępowań (art. 27 ust. 1 i art. 28 ust. 4 omawianej ustawy) jednoznacznie wskazuje, iż inny jest zakres niezbędnych ustaleń dokonywany przy ubieganiu się o zezwolenie na odzysk odpadów, a inny przy ubieganiu się o zezwolenie na zbieranie i transport odpadów. Wydaje się, że powyższe różnice w ogóle nie zostały dostrzeżone przez organy administracji.Zajmijmy się w pierwszej kolejności kwestią zbierania i transportu odpadów. Otóż stosownie do treści art. 28 ust. 1, 2, 4 i 7 analizowanej ustawy zezwolenie na zbieranie lub transport odpadów wydawane jest przez starostę w drodze decyzji – bez konieczności opiniowania przez inny organ – na wniosek zainteresowanego podmiotu, który powinien odpowiednio zawierać:1) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidywanych do zbierania lub transportu; w przypadku gdy określenie rodzaju jest niewystarczające do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować dla środowiska, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania podstawowego składu chemicznego i właściwości odpadów;2) oznaczenie obszaru prowadzenia działalności – w przypadku transportu odpadów lub miejsca prowadzenia działalności – w przypadku zbierania odpadów;3) w przypadku zbierania odpadów wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzaju magazynowanych odpadów, a także opis sposobu dalszego zagospodarowania odpadów;4) wskazanie sposobu i środków transportu odpadów;5) przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających należycie wykonywać działalność w zakresie zbierania lub transportu odpadów;6) przewidywany okres wykonywania działalności w zakresie zbierania lub transportu odpadów.Jeżeli natomiast chodzi o odzysk odpadów, to przepis art. 26 ust. 2, 3 i 6, oraz art. 27 ust. 1 omawianej ustawy wskazuje, że zezwolenie na prowadzenie działalności w powyższym zakresie wydaje starosta – tym razem po zasięgnięciu opinii wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów. Natomiast wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie działowości w powyższym zakresie winien zawierać:1) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidywanych do odzysku; w przypadku gdy określenie rodzaju jest niewystarczające do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować dla środowiska, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania podstawowego składu chemicznego i właściwości odpadów;2) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych odzyskowi w okresie roku;3) oznaczenie miejsca prowadzenia działalności w zakresie odzysku odpadów;4) wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzaju magazynowanych odpadów;5) szczegółowy opis stosowanych metod odzysku odpadów, w tym wskazanie procesu odzysku zgodnie z załącznikami 5 lub 6 do ustawy oraz opis procesu technologicznego;6) przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających należycie wykonywać odzysk, ze szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych lub przeszkolenia pracowników oraz liczby i jakości posiadanych instalacji i urządzeń odpowiadających wymaganiom ochrony środowiska;7) przewidywany okres wykonywania odzysku odpadów.Zgodzić się natomiast wypada z organami administracji, że przesłanki odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności, tak w zakresie odzysku, jak i zbierania oraz transportu odpadów określone zostały w przepisie art. 29 ust. 1 omawianej ustawy stanowiącym, że właściwy organ odmówi wydania stosownego zezwolenia jeżeli zamierzony sposób gospodarki odpadami:1) jest niezgodny z wymaganiami przepisów o odpadach;2) mógłby powodować zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska;3) jest niezgodny z planami gospodarki odpadami;4) jest niezgodny z przepisami prawa miejscowego.Przy tak przestawionym stanie prawnym rolą organów administracji było poczynienie takich ustaleń, które pozwoliłyby na jednoznaczną odpowiedź czy zamierzony przez wnioskodawcę sposób gospodarki odpadami odpowiada powyższym wymaganiom, czy też jest z nimi sprzeczny.Nie ulega wątpliwości, że decyzje organów obu instancji odmawiały uwzględnienia wniosku w zakresie zbierania i odzysku odpadów z uwagi na jego niezgodność z przepisami prawa miejscowego (art. 29 ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy). Nie ma natomiast pewności czy organ odwoławczy wśród przyczyn odmowy uwzględnienia wniosku nie dostrzegał także braku zgody z planami gospodarki odpadami (art. 29 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy). Organ odwoławczy przywołał bowiem w tym zakresie nazwę uchwały Nr […] Rady Gminy Ł. z dnia 26 listopada 2004 r. w sprawie programu ochrony środowiska wraz z Planem Gospodarki Odpadami dla Gminy Ł., ale nie tylko nie wyprowadził z tego żadnych konkluzji, bo nawet nie dokonywał analizy postanowień owej uchwały. Natomiast to co przywołał w uzasadnieniu wydanej decyzji, jako treść owej uchwały, to w rzeczywistości postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obowiązujące dla terenu planowanej działalności.Oczywiście powyższe zachowanie organu odwoławczego miałoby istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia gdyby udało się jednoznacznie ustalić, że organ ten dostrzegł niezgodność planowanego przedsięwzięcia – w zakresie odzysku i zbierania odpadów – z obowiązującymi na terenie gminy planami gospodarki odpadami. Skoro jednak taka pewność nie wynika dla Sądu z treści uzasadnienia wydanej decyzji, to w tym miejscu wypada jedynie skonstatować, że prowadzone postępowanie przed organem odwoławczym w ogóle pomijało istotny aspekt sprawy, związany z przepisem art. 29 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy.Analizując argumentację organów obu instancji w zakresie niezgodności planowanego sposobu gospodarowania odpadami z przepisami prawa miejscowego (art. 29 ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy) należy dojść do wniosku, iż brak jest wśród dokonanych ustaleń takich, które mogłyby jednoznacznie wskazać na występowanie takiej sprzeczności. Organy z pieczołowitością przywołały obowiązujące dla terenu planowanej działalności zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednakże z ustalonego przez te organy stanu faktycznego nie wynika wcale, że działalność skarżącego objęta wnioskiem będzie niezgodna z przywołanymi zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W tym natomiast zasadza się istota postępowania w niniejszej sprawie.W sposób nie budzący wątpliwości – z zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – wynika dla obszaru objętego wnioskiem o wydanie zezwolenia: zakaz lokalizowania obiektów i urządzeń oraz prowadzenia działalności usługowej mogącej powodować emisję do powietrza zanieczyszczeń, w tym o charakterze odorowym oraz emisję niezorganizowaną (szczególnie pyły), a także ochrona akustyczna terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową. Niesporne jest również, że skarżący we wniosku oznaczył sposób obróbki odpadów, jako kruszenie specjalnie do tego celu przeznaczonymi maszynami mobilnymi: kruszarką, koparką hydrauliczną, ładowarką. Jednakże z owego wskazania nie wynika nic poza stwierdzeniem jakich maszyn będzie używał skarżący w tym procesie. Jest to wyłącznie ustalenie fragmentaryczne z punktu widzenia całokształtu okoliczności istotnych dla oceny zasadności złożonego wniosku. Tym samym za nieuzasadnione i przedwczesne należy uznać stanowisko organów, iż taki sposób odzysku odpadów spowoduje zakazane miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego emisje zanieczyszczeń do powietrza, hałas, czy immisje. Nie sposób również dopatrzeć się powyższych zagrożeń w samym procesie zbierania odpadów. Wobec stanowczych twierdzeń skarżącego, iż działalność objęta wnioskiem nie będzie niezgodna z wyżej wskazanym planem, obowiązkiem organu było wyjaśnienie kwestii stosowanej technologii odzysku odpadów, a nie li tylko arbitralne skonstatowanie, iż wnioskowana działalność będzie powodować emisję niezorganizowaną oraz nadmierną uciążliwość związaną z hałasem. Wszak zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 pkt 6 i 7 – w zakresie odzysku odpadów – organ winien dysponować wiedzą na temat szczegółów metod i procesu odzysku ora możliwości technicznych i organizacyjnych wnioskodawcy pozwalających należycie wykonywać odzysk. To właśnie ustalenie powyższych okoliczności i ich analiza mogłyby dać miarodajny obraz ewentualnych naruszeń przepisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Niestety organy powyższych ustaleń w ogóle nie poczyniły, a tym samym nie miały możliwości dokonania ich wszechstronnej oceny.Wobec powyższego należy skonstatować, że w niniejszej sprawie organy administracji nie zebrały i nie rozpatrzyły w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego a co więcej nie wykazały należytej dbałości o dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, do czego zobowiązane są na mocy przepisów art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a., Swoje rozstrzygnięcia – tak w zakresie zezwolenia na zbieranie, jak i odzysk odpadów – oparły wyłącznie na opinii Wójta Gminy Ł. mimo, iż opinia ta mogła być przydatna jedynie w zakresie wniosku o zezwolenie na odzysk odpadów.Należy również zwrócić uwagę i na to, że w toku postępowania administracyjnego skarżący podnosił, że wnioski organów płynące z oceny okoliczności sprawy nie odpowiadają prawdzie, a mimo to organy nie poczyniły dalszych ustaleń, niezbędnych z punktu widzenia możliwości zgodnego z prawem załatwienia niniejszej sprawy. W szczególności organy – w następstwie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego – nie wykazały istnienia okoliczności, z których można byłoby wyprowadzić wniosek, że działalność skarżącego, tak w zakresie zbierania, jak i odzysku odpadów będzie powodować: ponadnormatywny hałas, emisję odorową lub emisję niezorganizowaną, a mimo to, właśnie w oparciu o te okoliczności odmówiły wydania wnioskowanych zezwoleń.Oczywiście w niniejszej sprawie należy także pamiętać o uregulowaniach przyjętych uchwałą Nr […] Rady Gminy Ł. z dnia […] r. w sprawie programu ochrony środowiska wraz z Planem Gospodarki Odpadami dla Gminy Ł.. Skoro jednak ograniczenia wynikające z owej uchwały w zakresie gospodarowania odpadami nie były w ogóle analizowane przez organy ferujące kwestionowane decyzje, a znalazły się wyłącznie w opinii wyrażonej przez Wójta Gminy Ł., to w tym miejscu wypada wyłącznie skonstatować, że kwestionowane przed Sądem decyzje nie uwzględniają wszystkich okoliczności, którym przepisy prawa przyznały odpowiednią doniosłość.Nadto zaakcentowania wymaga, iż na podstawie tych samych okoliczności zebranych w toku postępowania organy częściowo załatwiły wniosek skarżącego pozytywnie, a częściowo odmówiły jego uwzględnienia. Nie wskazały przy tym jakie to okoliczności zdecydowały o takim rozstrzygnięciu. Rozbieżność w tym zakresie jawi się najbardziej dobitnie w przypadku ubiegania się o zezwolenie na zbierane odpadów, które w analizowanej ustawie jest uregulowane jednolicie z transportem odpadów (art. 28 omawianej ustawy). Organy nie podając powodów uznania działalności w zakresie transportu odpadów za dopuszczalną i w tym samym stanie faktycznym uznania działalności w zakresie zbierania tego samego rodzaju odpadów za niedopuszczalne, wprowadziły niezrozumiałe rozróżnienie, którego w żaden sposób nie umotywowały. Bez wątpienia przytoczenie takich motywów pozwoliłoby organowi dostrzec różnice w dokonanej ocenie wniosku, a z całą pewnością miałoby walor z punktu widzenia zasady przekonywania (art. 11 k.p.a.), czy zasady pogłębiania zaufania do organów państwa (art. 8 k.p.a.)Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, że sprawa wymaga od organów administracji dokonania niezbędnych ustaleń i ponownej wszechstronnej analizy całokształtu materiału dowodowego. Aby bowiem zaskarżone rozstrzygnięcie możliwe było do skontrolowania z punktu widzenia kryterium legalności, Sąd musi dysponować stanowiskiem organu zawierającym odniesienie do wszystkich zarzutów stawianych przez stronę skarżącą. Sąd administracyjny nie czyni bowiem własnych ustaleń w sprawie, a jedynie ocenia zaskarżony akt pod względem jego zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi. Taka kontrola jest jednak możliwa tylko w warunkach wyczerpujących istotę ustaleń faktycznych i ocen prawnych dokonanych przez organ administracyjny rozstrzygający sprawę. Takich ustaleń i ocen w niniejszej sprawie organy administracji nie poczyniły.Konsekwencją powyższej konkluzji jest stwierdzenie, że uzasadnienie zaskarżonych decyzji nie spełnia wymogów stawianych przez normę przepisu art. 107 § 3 k.p.a., zgodnie z którą uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne decyzji powinno zawierać wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Pomimo powyższego wskazania organy w sposób dowolny zebrały materiał dowodowy, a przy jego ocenie pominęły konieczność wyrażenia w sporządzonym uzasadnieniu wszechstronnej oceny okoliczności sprawy. Natomiast w to miejsce – w sposób zupełnie zbędny i nieadekwatny do istoty zagadnień prawnych poruszanych w niniejszej sprawie – organ odwoławczy przytaczał poglądy doktryny.W toku ponownego postępowania organy winny wziąć pod uwagę poczynione wyżej uwagi, a zwłaszcza prawidłowo ustalić stan faktyczny w sprawie oraz wyczerpująco uzasadnić rozstrzygnięcie zgodnie z wymogami stawianymi przez przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.Zważywszy co powyżej, Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku, działając na podstawie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.m.ch.