Sygnatura:
6193 Funkcjonariusze Straży Granicznej
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Komendant Straży Granicznej
Data:
2010-06-21
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Eugeniusz Wasilewski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski (spr.), Ewa Marcinkowska, Protokolant Sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2010 r. sprawy ze skargi I. F. na orzeczenie dyscyplinarne Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia […] kwietnia 2010 r. nr […] w przedmiocie uchylenia orzeczenia dyscyplinarnego postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie wyroku

Komendant […] Oddziału Straży Granicznej im. […], orzeczeniem z dnia […] lutego 2010 r. nr […], wydanym na podstawie art. 136 ust. 1 pkt 4, art. 136b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej oraz § 3 ust. 1 pkt 2, § 25 ust. 1 pkt 2 i § 28 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 118, poz. 1015 ze zm.), po rozpatrzeniu sprawy I. F., obwinionego o to, że w dniu […] grudnia 2009 r. w W. pełniąc służbę na stanowisku […] w […] w Placówce Straży Granicznej […], nie dopełnił obowiązków służbowych, w ten sposób, że […], uznał wymienionego za winnego popełnienia zarzucanego czynu i wymierzył karę dyscyplinarną […].I. F. złożył do Komendanta Głównego Straży Granicznej odwołanie od wymienionego orzeczenia, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił obrazę przepisów postępowania dyscyplinarnego, poprzez niezapoznanie go oraz jego obrońcy ze wszystkimi materiałami zebranymi w sprawie co, w ocenie odwołującego, ograniczyło jego prawo do obrony, jak również niewspółmierność kary do zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego.Po rozpatrzeniu odwołania Komendant Główny Straży Granicznej, orzeczeniem dyscyplinarnym nr […] z dnia […] kwietnia 2010 r., wydanym na podstawie art. 136b ust. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997 ze zm.), w związku z § 33 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 118, poz. 1015 ze zm.), uchylił orzeczenie wydane w pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.W uzasadnieniu orzeczenia organ odwoławczy wskazał, że w postępowaniu dyscyplinarnym dotyczącym I. F. funkcjonariusze przesłuchani w charakterze świadków zostali pouczeni o uprawnieniach przysługujących obwinionemu, a nie o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, tzn. z naruszeniem § 16 ust. 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej. Dodatkowo, w ocenie Komendanta Głównego Straży Granicznej, organ I instancji powinien wykazać jaka wystąpiła lub mogła wystąpić szkoda dla Służby […]. Zdaniem Komendanta organ I instancji powinien podjąć wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i w sposób wyczerpujący zebrać, rozpatrzyć i ocenić okoliczności mające znaczenie w sprawie.I. F., reprezentowany przez pełnomocnika, złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na orzeczenie dyscyplinarne Komendanta Głównego Straży Granicznej nr […] z dnia […] kwietnia 2010 r., wnosząc o stwierdzenie jego nieważności oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa procesowego.Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący zarzucił obrazę art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) – dalej: kpa, w zw. z § 33 ust. 5 ust. 7 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 118, poz. 1015 z późn. zm.), tj. rażące naruszenie prawa, poprzez pominięcie w zaskarżonym orzeczeniu pouczenia o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o oddalenie. Uzasadniając wniosek o odrzucenie skargi organ wskazał, że postanowienie o uchyleniu orzeczenia dyscyplinarnego organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia nie należy do orzeczeń kończących postępowanie dyscyplinarne, na które to orzeczenia przysługuje skarga do sądu administracyjnego.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:W myśl art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym stosownie do art. 1 § 2 powołanej ustawy kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.Stosownie do treści art. 58 § 3 cyt. ustawy, sąd odrzuca skargę postanowieniem.Przedmiotem zaskarżenia w rozpoznawanej sprawie skarżący uczynił orzeczenie dyscyplinarne Komendanta Głównego Straży Granicznej nr […] z dnia […] kwietnia 2010 r., uchylające orzeczenie organu I instancji – Komendanta […] Oddziału Straży Granicznej im. […] nr […] z dnia […] lutego 2010 r. i przekazujące sprawę do ponownego rozpatrzenia.Wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 136b ust. 5 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997 ze zm.), na orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne funkcjonariuszom przysługuje skarga do sądu administracyjnego.W myśl natomiast § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. z 2002 r. Nr 118, poz. 1015 ze zm.) zakończenie postępowania dyscyplinarnego oznacza wydanie prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego bądź postanowienia o umorzeniu postępowania.Orzeczeniem kończącym postępowanie dyscyplinarne nie jest zaskarżone orzeczenie Komendanta Głównego Straży Granicznej nr […] z dnia […] kwietnia 2010 r., które uchyla orzeczenie o uznaniu I. F. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierzeniu kary dyscyplinarnej nagany z ostrzeżeniem i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia. Tym samym skarga na przedmiotowe orzeczenie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 136b ust. 5 ustawy o Straży Granicznej, orzekł jak w postanowieniu.Wobec odrzucenia skargi Sąd nie zasądził na rzecz skarżącego wnioskowanych kosztów postępowania, bowiem – zgodnie z art. 200 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, koszty takie przysługują skarżącemu w razie uwzględnienia skargi.———————–3