III SA/Łd 446/08 – Wyrok WSA w Łodzi


Sygnatura:
6210 Dodatek mieszkaniowy
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanie
Dodatki mieszkaniowe
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2008-08-13
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Irena Krzemieniewska /sprawozdawca/
Janusz Furmanek /przewodniczący/
Teresa Rutkowska

Sentencja

Dnia 28 listopada 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2008 roku na rozprawie sprawy ze skargi J. L. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia […] nr […] i […] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie dodatku mieszkaniowego 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokat A. G. prowadzącej Kancelarię Adwokacką A w Ł. przy ul. […], kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa i 80/100) złote, obejmującą podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącej i nakazuje wypłacić powyższą kwotę adwokat A. G. z funduszu Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.
Uzasadnienie: III SA/Łd 446/08
UZASADNIENIE
Wnioskiem z dnia 25 sierpnia 2006 roku J.L. zwróciła się do Prezydenta Miasta […] o wznowienie postępowania w sprawie ustalenia wysokości dodatku mieszkaniowego za okresy: od 1 września 2005 r. do 28 lutego 2006 r. (decyzja Nr […] z dnia […]) i od 1 marca 2006 r. do 31 sierpnia 2006 r. (decyzja Nr […] z dnia […]). Powołała się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 2006 r. w sprawie o sygn. P 4/05 oraz art. 190 § 4 Konstytucji i art. 145a, 146, 147 i 148 k.p.a.
W dniu […] Prezydent Miasta […] odmówił wznowienia postępowania, w sprawach zakończonych prawomocnymi decyzjami z dnia […] i z dnia […] wskazując, że nie został zachowany miesięczny termin wskazany w art. 145a § 2 k.p.a.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła J.L..
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzjami z dnia […] utrzymało w mocy decyzje organu pierwszej instancji.
J.L. wniosła w dniu 11 grudnia 2006 r. skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższe rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. Podniosła, iż organ naruszył art. 7 k.p.a. poprzez pominięcie w treści skargi o wznowienie postępowania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia tejże skargi.
Postanowieniem z dnia 27 lutego 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy ze skarg J.L. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 29 maja 2007 r. uchylił zaskarżone przez J.L. decyzje. Rozpoznając skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał, iż Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. przyjęło, że pismo skarżącej z dnia 9 października 2006 r. stanowi odwołanie od decyzji organu I instancji w sprawie odmowy wznowienia postępowań w sprawie dodatku mieszkaniowego, a tymczasem zachodzą wątpliwości, czy pismo to nie stanowiło w swej istocie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. złożyło skargę kasacyjną od powyższego wyroku.
Wyrokiem z dnia 11 lipca 2008 roku Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi. Zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodzić się należy, iż powinnością organu było w pierwszej kolejności rozpoznać zawarty w piśmie z dnia 9 października 2006 r. wniosek o przywrócenie terminu, jednak uchybienie to nie mogło być uznane za przesłankę do uchylenia decyzji, bowiem ewentualny wniosek o przywrócenie terminu został złożony już po upływie siedmiodniowego terminu do jego złożenia, a zatem w ogóle nie mógł zostać rozpoznany.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Przystępując do oceny zgodności z prawem zaskarżonych decyzji należy wskazać, iż przedmiotem zaskarżonych rozstrzygnięć jest odmowa wznowienia postępowań zakończonych prawomocnymi decyzjami Prezydenta Miasta […] w sprawie przyznania dodatku mieszkaniowego. Jak wynika z okoliczności faktycznych niniejszej sprawy strona skarżąca złożyła wniosek o wznowienie postępowania z uwagi na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 2006 r., które zapadło w sprawie o sygn. akt P 4/06 i zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw z dnia 18 maja 2006 r., Nr 84 pod poz. 587. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż przepis art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 71, poz. 734, z 2002 r., Nr 216, poz. 1826 oraz z 2003 r., Nr 203, poz. 1966) jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 roku w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz.U. Nr 156, poz. 1817) jest niezgodny z art. 6 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych.
Zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 145a § 1 k.p.a. można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie, którego została wydana decyzja. W sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (art. 145a § 2 k.p.a.).
W niniejszej sprawie organy administracji publicznej słusznie stwierdziły, że termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania w niniejszej sprawie rozpoczął swój bieg od dnia opublikowania orzeczenia tj. od dnia 18 maja 2006 roku i upłynął w dniu 19 czerwca 2006 roku.
Niewątpliwe zatem złożony przez skarżącą w dniu 25 sierpnia 2006 roku wniosek został wniesiony z uchybieniem przewidzianego w ustawie terminu. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego z uwzględnieniem stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego, wykazała, że nawet ewentualnie potraktowanie wniosku strony z dnia 9 października 2006 r. jako prośby o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o wznowienie postępowania, nie umożliwiało skutecznego rozpoznania tegoż wniosku. Uznać zatem należy, że strona nie skorzystała z możliwości przywrócenia terminu do złożenia wniosku o wznowienie postępowania.
W tym stanie rzeczy, z uwagi na powyższe ustalenia faktyczne i jednoznaczną regulację zawartą w przepisie art. 145a § 2 i art. 149 k.p.a. Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonych rozstrzygnięć. Ustawodawca bowiem jednoznacznie określił termin, w jakim strona może żądać wznowienia postępowania na podstawie art. 145a k.p.a., a wobec niezachowania tego terminu, organy administracji publicznej orzekając o odmowie wznowienia postępowania nie naruszyły przepisów prawa.
Wobec powyższego, na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji.
TG

Uzasadnienie wyroku