Sygnatura:
6182 Zwrot wywłaszczonej nieruchomości i rozliczenia z tym związane
Hasła tematyczne:
Inne
Sygn. powiązane: I SA/Wa 1532/08
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-04-02
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżone postanowienie
Sędziowie:
Małgorzata Borowiec /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1532/08 o wstrzymaniu wykonania decyzji w sprawie ze skargi A. M. i T. M. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia […] sierpnia 2008 r., nr […] w przedmiocie zwrotu części wywłaszczonej nieruchomości postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Uzasadnienie: A. M. i T. M. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia […] sierpnia 2008 r., nr […], w przedmiocie zwrotu części wywłaszczonej nieruchomości.
W skardze zawarto również wniosek o wstrzymanie wykonania w/w decyzji wskazując, iż decyzja o zwrocie wywłaszczonej, a dzierżawionej przez nich nieruchomości, wpływa bezpośrednio i wprost na dotychczasową sytuację prawną skarżących, jako dzierżawców części tej nieruchomości. Nadto podali, że z mocy art. 138 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wygasa stosunek obligacyjny przyznający im tytuł do posiadania nieruchomości, co powoduje utratę przysługującego im i podlegającego dotąd ochronie prawa, bez możliwości przeciwdziałania temu na jakiejkolwiek innej drodze prawnej. Wnioskodawcy ponadto podnieśli także, iż wygaśnięcie umowy dzierżawy i zwrot nieruchomości uniemożliwi im prowadzenie działalności zarobkowej i spłatę kredytu zaciągniętego na rozbudowę, znajdującego się częściowo na tej nieruchomości, zakładu, który bezpowrotnie utracą. Dodali również, że straty jakie mogą ponieść z tego tytułu są nie do oszacowania i nie do odwrócenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1532/08, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1290 ze zm.), wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wskazał, że utrata przez skarżących możliwości zarobkowania spowodowana wygaśnięciem umowy dzierżawy, w efekcie wykonania decyzji o zwrocie nieruchomości stanowi okoliczność uzasadniającą zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej w sprawie.
W. T., uczestniczka postępowania, wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na powyższe postanowienie, podnosząc, iż skarżący nie przedstawili żadnych faktów, które pozwoliłyby oszacować wysokość ewentualnej szkody. W szczególności nie podali jaka dokładnie część zakładu leży na terenie działki, która ma być zwrócona. Nie załączyli także dokumentów odzwierciedlających ich sytuację jako przedsiębiorców, co uniemożliwia stwierdzenie, czy prowadzony przez nich zakład jest rentowny i, że faktycznie wykonanie zaskarżonej decyzji wyrządzi im realną szkodę.
Dodatkowo wnosząca zażalenie wskazała, że przejście własności nieruchomości samo w sobie nie wyklucza możliwości zawarcia nowej umowy dzierżawy, albo odsprzedaży części nieruchomości na rzecz skarżących. Ponadto, zmiana miejsca prowadzenia zakładu nie niesie za sobą konieczności zakończenia działalności.
W zażaleniu podniesiono także, iż dzierżawa zwracanej nieruchomości wygasa z upływem 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości stała się ostateczna, co oznacza, że skarżący nie zostaliby natychmiastowo pozbawieni tytułu prawnego do zajmowanego przez nich terenu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm. ) , sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W judykaturze przyjęto pogląd, że chodzi tu o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowania świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Dodatkowo wskazać należy, że z konstrukcji w/w normy prawnej wynika, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji nie dokonuje oceny zasadności skargi , a zatem wniosek powinien zawierać odrębne uzasadnienie , gdyż samo powołanie się na skutki wymienione w art. 61 § 3 ustawy nie stanowi uprawdopodobnienia ich wystąpienia.
W przedmiotowej sprawie we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji skarżący wskazali, że wykonanie tej decyzji uniemożliwi im prowadzenie działalności zarobkowej i spłatę kredytu zaciągniętego na rozbudowę znajdującego się częściowo na tej nieruchomości zakładu.
W zażaleniu trafnie zauważono, że zakład tylko częściowo znajduje się na nieruchomości podlegającej zwrotowi, lecz jaka część tego zakładu leży na w/w terenie nie wykazano. Zatem, ocena, czy wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje konieczność zamknięcia zakładu, a tym samym utratę źródła utrzymania nie jest możliwa. Ponadto podkreślić należy, iż w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęto pogląd, że skarżący winien tak określić ewentualną szkodę lub w taki sposób wskazać skutki, które nastąpiłyby w związku z wykonaniem decyzji, by sąd mógł stwierdzić w oparciu o konkretne dane, że wielkość szkody jest znaczna, a skutki trudne do odwrócenia (por. postanowienie NSA z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 386/08).
W tych warunkach zasadne stało się uchylenie zaskarżonego postanowienia i wskazanie, aby Sąd pierwszej instancji przy ponownym rozpoznaniu przedmiotowego wniosku ocenił przedstawione okoliczności.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 185 § 1 w związku z art. 197 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w postanowieniu.
Uzasadnienie wyroku