Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Umorzenie postępowania
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2010-08-31
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Umorzono postępowanie
Sędziowie:
Barbara Kołodziejczak-OsetekKrystyna Kleiber /przewodniczący sprawozdawca/Sylwester Golec
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędzia WSA Sylwester Golec, Protokolant specjalista Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 istopada 2010 r. sprawy ze skarg B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzje Dyrektor Izby Celnej w W. z dnia […] czerwca 2008 r. nr […] nr […] nr […] z dnia […] lipca 2008 r. nr […] nr […] nr […] w przedmiocie określenia prawidłowej wysokości podatku od towarów i usług. 1) umorzyć postępowanie sądowe, 2) zasądzić od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1.526 zł (tysiąc pięćset dwadzieścia sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie wyroku
Trzema decyzjami z […] czerwca 2008 r. i trzema decyzjami z dnia […] lipca 2008 r. Dyrektor Izby Celnej w W. utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego […] w W. dwie z […] lutego 2007 r., jedną z […] marca i trzy decyzje z […] marca 2007 r. określające dla B. Sp. z o.o. w W. (dalej "Skarżąca") prawidłową wysokość podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów objętych wskazanymi w decyzjach zgłoszeniami celnymi z 2001 r.Z motywów zaskarżonych decyzji wynika, że organy celne zakwestionowały wykazaną przez Skarżącą w zgłoszeniach celnych z 2001 r. wartość celną dopuszczonych do obrotu towarów (farmaceutyków) oraz wysokość kwoty wynikającej z długu celnego, a następnie ostatecznymi decyzjami określiły prawidłową, uwzględniającą udzielone Skarżącej upusty, wartość zaimportowanych towarów, co miało wpływ na wysokość należnego podatku od towarów i usług. Dlatego też, po wszczęciu postępowań w sprawach, Naczelnik Urzędu Celnego wydał decyzje w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w tym podatku. Dyrektor Izby Celnej w W., utrzymując w mocy decyzje organu I instancji, powołał się na art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej jako "ustawa o VAT z 1993") i wyjaśnił, że obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego. Natomiast w świetle obowiązujących przepisów celnych, wprowadzenie towaru na polski obszar celny lub jego wyprowadzenie z polskiego obszaru celnego powoduje z mocy prawa powstanie przewidzianych w tych przepisach obowiązków i uprawnień. Zgodnie zaś z postanowieniami art. 15 ust. 4 ustawy o VAT z 1993 r., podstawą opodatkowania towaru w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. W sytuacji zatem, gdy prawomocnym orzeczeniem stwierdzono, że zarówno wartość celna towaru, jak i kwota cła, zostały w zgłoszeniu celnym wykazane nieprawidłowo, koniecznym stało się określenie prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego, powstałego z mocy prawa w chwili powstania długu celnego. Zarzut naruszenia art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.; dalej "Op"), w związku z wygaśnięciem zobowiązania podatkowego, jest bezzasadny. Zgodnie z art. 59 § 1 Op, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek m.in. zapłaty. W sprawach uiszczono zobowiązanie podatkowe powstałe w związku z importem towarów. Zgodnie z uchwałą siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 października 2003r. sygn. FPS 8/03, w której wskazano, że zobowiązanie, które wygasło na skutek zapłaty, nie może wygasnąć po raz drugi na skutek przedawnienia. Po zapłacie podatku termin przedawnienia już nie biegnie, jednak organ odwoławczy może wydać jedną z decyzji określonych w art. 233 § 1 i § 2 Op.Przedmiotem kontrowersji w sprawie było m. in. to, czy możliwe jest wydanie decyzji określającej zobowiązanie podatkowe po upływie terminu przedawnienia, w sytuacji, gdy zobowiązanie to wygasło wcześniej na skutek jego zapłaty.Oddalając skargi na powyższe decyzje Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 grudnia 2008 r. stwierdził, że pomimo, iż decyzje organów podatkowych obu instancji zostały wydane i doręczone po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (31 grudnia2006 r.), w sprawie nie doszło do naruszenia art. 70 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60, ze zm). Sąd wskazał, że zobowiązania Skarżącej w podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów nie wygasły z powodu upływu okresu przedawnienia, lecz poprzez zapłatę, która nastąpiła przed tym terminem. Skoro bowiem zobowiązanie wygasło wskutek zapłaty, nie mogło wygasnąć po raz drugi wskutek przedawnienia. Tym samym organ odwoławczy mógł wydać jedną z decyzji określonych w art. 233 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej i określić Skarżącej zobowiązanie podatkowe kwocie niższej od zapłaconej.Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznający skargę kasacyjną od opisanego wyroku i wyrokiem z 30 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 506/09 uchylił wyrok Sądu I instancji i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Stwierdził, że po upływie okresu przedawnienia, organ – wbrew interesowi prawnemu podatnika – nie może kształtować wielkości przedawnionego zobowiązania podatkowego "na jego korzyść", określając go w niższej wysokości niż kwota przez niego zapłacona. Przedawnienie zobowiązania skutkuje bezprzedmiotowością postępowania.W niniejszej sprawie termin rozprawy wyznaczono na dzień 10 listopada 2010 r.Sześcioma decyzjami z […] września 2010 r. Dyrektor Izby Celnej, na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270, z późn. zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), uwzględnił w całości skargi Skarżącej i zgodnie z żądaniem uchylił własne decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu I instancji i umorzył postępowanie w sprawie. Decyzje te doręczono pełnomocnikowi Skarżącej w dniu 28 września 2010 r.Powołany wyżej art. 54 § 3 p.p.s.a. stanowi, że organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy, co też Dyrektor Izby Celnej uczynił wydając decyzje z […] września 2010 r. Z chwilą ich doręczenia pełnomocnikowi Skarżącej przestały więc istnieć przedmioty skarg, jakimi były decyzje z […] czerwca i […] lipca 2008 r.Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stało się ono bezprzedmiotowe z przyczyn innych, niż te wskazane w pkt 1 i 2 tego paragrafu. Do okoliczności uzasadniających umorzenie postępowania na podstawie powyższego przepisu należy bez wątpienia uwzględnienie skargi przez organ w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a. (tzw. autokontrola). Powoduje ono bowiem wyeliminowanie z obrotu prawnego zaskarżonego aktu lub czynności, co czyni zbędnym dalsze procedowanie w sprawie. W razie wydania nowego rozstrzygnięcia służy na nie skarga do sądu administracyjnego, co należycie chroni prawa strony skarżącej.Wobec powyższego postępowanie sądowe jako bezprzedmiotowe podlega w niniejszej sprawie umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., o czym postanowiono w pkt 1 sentencji.Uwzględnienie skarg przez organ zasadnym czyni też orzeczenie o zwrocie kosztów postępowania. Zgodnie bowiem z art. 201 § 1 p.p.s.a., zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie uwzględnienia skargi w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a. W niniejszej sprawie do kosztów tych zalicza się uiszczone wpisy od skarg ( 626 zł po zsumowaniu) i wynagrodzenie adwokata (900 zł po zsumowaniu). O kosztach tych orzeczono na podstawie art. 201 § 1 w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 18 ust. 1 pkt 1 lit. a) w związku z § 6 pkt 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.).