Sygnatura:
6180 Wywłaszczenie nieruchomości i odszkodowanie, w tym wywłaszczenie gruntów pod autostradę
Hasła tematyczne:
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-08-11
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżoną decyzjęokreślono, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana
Sędziowie:
Andrzej Niecikowski /przewodniczący/Krystyna Daniel /sprawozdawca/Renata Czeluśniak
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Niecikowski Sędziowie: WSA Renata Czeluśniak WSA Krystyna Daniel (spr.) Protokolant: Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2010 r. sprawy ze skargi A.A. na decyzję Wojewody [….] z dnia 15 czerwca 2009 r. nr [….] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana.
Uzasadnienie wyroku
Starosta K. decyzją z 23.01.2009 r., na podstawie art. 128 ust. 1 i art. 129 ust. 5 ustawy z 21. 08. 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U z 2004 r. Nr 261 póz. 2603) po rozpatrzeniu wniosku A.A. o odszkodowanie orzekł w punkcie:1. o ustaleniu odszkodowania w wysokości 356 000,00 zł za nieruchomość oznaczoną jako działka nr [….] pow. 0,1569 ha obr. [….] , przejętą z dniem 03.08.1975 r. na rzecz Skarbu Państwa w trybie przepisów ustawy z 06.07.1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach osiedlach, w związku z Zarządzeniem Nr 4/75 Naczelnika Dzielnicy Kraków -Podgórze z 17.02.1975 r. w sprawie terenu budownictwa osiedla "Łanowa" i jego podziału na działki budowlane. Przedmiotowa działka wchodzi obecnie w skład działek: nr [….] i nr [….] , położonych w obr. [….] jedn. ewid. [….] m. [….] , zajętych pod ulicę [….] w K. i stanowiących własność Gminy K;2. o wypłacie odszkodowania ustalonego w punkcie 1 decyzji na rzecz: A.L. , za udział wynoszący 1/4 część – kwotę 89 000,00 zł, A.A. , za udział wynoszący 1/4 część – kwotę 89 000,00 zł, J. , za udział wynoszący 1/12 część – kwotę 29 666,67 zł, B.M. , za udział wynoszący 1/12 część – kwotę 29 666,67 zł, B.W. , za udział wynoszący 1/12 część – kwotę 29 666,66 zł, E.P. , za udział wynoszący 1/16 część – kwotę 22 250,00 zł, G.B. , za udział wynoszący 1/16 część, A.W. , za udział wynoszący 1/16 część – kwotę 22 250,00 zł, I.W. za udział wynoszący 1/16 część – kwotę 22 250,00 zł;3. o zobowiązaniu Gminy Miejskiej K. , reprezentowanej przez Prezydenta Miasta K. , do zapłaty wskazanej w punkcie 1 kwoty odszkodowania, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja, stosownie do treści art. 9 ustawy z 21. 08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami, stanie się wykonalna;4. do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie odszkodowania stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego;5. wskazana w punkcie 1 wysokość odszkodowania podlega waloryzacji na dzień zapłaty;6. odszkodowanie wpłaca się do depozytu sądowego, jeżeli osoba uprawniona odmawia jego przyjęcia albo wypłata odszkodowania natrafia na trudne do przezwyciężenia przeszkody.W uzasadnieniu organ l instancji podał, że do załatwienia sprawy ustalenia odszkodowania za opisaną wyżej nieruchomość, w trybie art. 129 ust. 5, w związku z art. 128 ust. 1 ustawy z 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami, Starosta K. został wyznaczony postanowieniem Wojewody [….] z 25.01.2006 r. Postępowanie zostało wszczęte [….] .2002 r. na wniosek A.A. Działka nr [….] położona w obr. [….] , objęta KW [….] , której właścicielką była M. z O.A. , została włączona w skład terenu położonego w rejonie ulic: [….] i [….] – od północy, [….] – od wschodu i Zalewu [….] – od południa, zwanym dalej "terenem budowlanym", objętego Zarządzeniem Nr 4/75 z 17.02.1975 r. w sprawie terenu budownictwa jednorodzinnego osiedla "Łanowa" i jego podziału na działki budowlane, wydanym w trybie art. 2 ustawy z 6.07.1972 r. O terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach, (Dz. Urz. Rady Narodowej m. Krakowa z 2. 06.1975 r., Nr 9 póz. 43). Teren ten, zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. ustawy z 6.07.1972 r. z mocy prawa został przejęty na rzecz Skarbu Państwa po upływie dwóch miesięcy od dnia ogłoszenia Zarządzenia Naczelnika Dzielnicy Kraków – Podgórze tj. 02.08.1975 r. Zgodnie z projektem podziału nr 21/12/75 przyjętym do składnicy geodezyjnej 31.12.1975 r., stanowiącym załącznik nr 1do Zarządzenia Naczelnika Dzielnicy Kraków – Podgórze, przedmiotową działkę przeznaczono pod urządzenie drogi wewnątrzosiedlowej i w nowym stanie oznaczono jako część działki ewidencyjnej nr [….] obr. [….] , co potwierdza wykaz zmian gruntowych nr P-3610/2466/95 z 22.11.1995 r. Następnie planem podziału P-5187/87 z 03.11.1987 r. działka nr [….] podzieliła się na działki: nr [….] o pow. 0,2656 ha oraz nr [….] o pow. 0,4674 ha. Prawo własności Gminy K. w stosunku do tych działek zostało potwierdzone decyzją Wojewody [….] z 09.10.1998 r. Nr [….] . Następnie planem podziału nr P-3546/1164/04 z 03.12.2004 r. działka nr [….] o pow. 0,4674 ha zmieniła swe oznaczenie i powierzchnię na działkę nr [….] o pow. 0,4701 ha, jednakże zmiana ta nie została ujawniona w księgach wieczystych.Ponadto ustalono, że spadek po M.A. z O. , zmarłej [….] .1975 r., na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w K. z25.05.1976 r. sygn. akt V NS 849/850/75 nabyli: F.A. , A.L. , A.A. , A.W. i A.W. – po 1/5 części. Z postanowienia Sądu Rejonowego w K. sygn. akt l Ns 504/83/K z 30.03.1983 r. wynika, że działka nr [….] o pow. 15a 69 m2 powstała z podziału działki nr [….] o pow. 1 ha 03 a 54 m2 pół. w obr. [….] , stanowiącej nieruchomość objętą księgą wieczystą Kw [….] gm. kat. [….] , była przedmiotem działu spadku po M.A. oraz F.A. , w wyniku którego przyznana została na współwłasność: A.L. w 31/100 cz., A.A. w 31/100 cz., A.W. w 23/100 cz, i F.A. w 15/100 cz. Postanowieniem Sądu Rejonowego dla K. w K. z 22.04.1994 r. sygn. akt l Ns 218/94/S spadek po zmarłej F.A. nabyło jej rodzeństwo: A.L. , A.A. , A.W. i A.W. – po % części. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. z 02.04.1996 r. sygn. akt l Ns 363/96/P spadek po A.W. nabyli: mąż S.W. oraz dzieci: J.Z. , B.S. (aktualnie ….) i B.W. – po 1/4 części. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. z 01.08.1997 r. sygn. akt l Ns 1286/97/K spadek po zmarłej A.W. nabyli: córki E.P. i G.B. , syn A.W. i małoletnia wnuczka I.W. – po % części. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydział i Cywilny z 6.02.2008 r. sygn. akt l Ns 2271/07/P spadek po zmarłym S.W. nabyły dzieci: J.Z. , B.M. i B./W. -po 1/3 części.Z zebranego materiału dowodowego wynika, że nie została wcześniej wydana decyzja administracyjna o odszkodowaniu z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa opisanej wyżej działki nr [….] , ani też nie przyznano właścicielowi lub jego spadkobiercom w ramach odszkodowania nieruchomości zamiennej.Organ l instancji odwołał się do treści art. 130 ust. 1 i 2, art. 156 ust. 3 i 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jako podstawę ustalenia wysokości należnego odszkodowania przyjął operat szacunkowy sporządzony we wrześniu 2008 r. przez rzeczoznawcę majątkowego W.K. , w którym wartość przedmiotowej nieruchomości określono na kwotę 356 000,00 zł, przyjmując wartość 1 m2 w wysokości 227,00 zł.Podmiot zobowiązany do zapłaty odszkodowania został określony zgodnie z art. 36 ust. 1, 2 i 3, w związku z art. 34 ust. 3 ustawy z 10.05.1990 r. Przepisy wprowadzające ustawą o samorządzie terytorialnym i ustawą o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32 póz. 191). Nabycie nieruchomości w trybie art. 5 ust. 1 cyt. ustawy (komunalizacja) wraz z ewentualnymi obciążeniami – jako nabycie pochodne – rodzi w ocenie organu l instancji zobowiązania po stronie nowego właściciela tj. Gminy Miejskiej Kraków.Odwołania od wyżej opisanej decyzji złożyli Gmina Miejska K. oraz A.A. .A.A. wskazał, że orzeczona na jego rzecz kwota odszkodowania jest nieprawidłowa, gdyż nie jest zgodna z przyznanym mu procentowo udziałem we współwłasności za działkę [….] ustalonym przez Sąd cywilny w dziale spadku z [….] .03.1983 roku, sygn. akt I.Ns 504/83K, który wynosi – za działkę nr [….] – 31/100 części po rodzicach F.A. i M.A. . Nadto wskazał, że po śmierci siostry F.A. w drodze spadku nabył % cześć jej udziału.Gmina Miejska K. w swoim odwołaniu wniosła o uchylenie w/w decyzji administracyjnej i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ l instancji. Zaskarżonej decyzji zarzuciła: naruszenie art. 36 ust. 3 pkt 1 ustawy z 10. 05. 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. 90.32.191 z późn. zm.), a także naruszenie art. 132 ust. 5 w zw. z art. 233 ustawy z 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami i art. 87 ust. 1 ustawy z 29.04.1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości ( Dz. U. 91.30.127 z późn. zm.).W uzasadnieniu strona odwołująca się podniosła, że nieprawidłowo określono jako podmiot zobowiązany do zapłaty odszkodowania Gminę Miejską K. jako właściciela nieruchomości oznaczonej jako działki [….] i [….] obr. [….] jedn. ewid. [….] . Podniesiono, że z zestawienia art. 36 ust. 3 z art. 34 ust. 3 wynika, iż za zobowiązania Skarbu Państwa – byłych terenowych organów administracji państwowej, jeżeli dotyczyły one zadań wymienionych w art. 34 ust. 3, odpowiedzialność ponosił – po 27.05.1990 r. – Skarb Państwa (wyrok Sądu Najwyższego z 9.06.1998 r. II CKU 174/97, LEX nr 35026, Prok.i Pr. 1999/1/31). Rozważając skutki pochodnego nabycia prawa strona odwołująca się podniosła, że wierzytelność o zapłatę odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość nie ma charakteru roszczenia obciążającego nieruchomość, albowiem nie jest roszczeniemwynikającym z zobowiązania realnego ani też nie podlega obowiązkowemu wpisowi do księgi wieczystej. Nie będąc obciążeniem "przylegającym" do nieruchomości, roszczenie o zapłatę odszkodowania nie jest skuteczne względem każdoczesnego właściciela nieruchomości, a obowiązek zapłaty odszkodowania nie przechodzi na nabywcę własności takiej nieruchomości (wyrok WSA w Białymstoku z 20.10.2005 r. II SA/Bk 408/05, Lex nr 173727). W tej sytuacji przepis art. 140 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami należy traktować jako przepis szczególny, wprowadzający wyjątek od reguły wynikającej z wyżej przedstawionej interpretacji przepisów art. 36 ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 34 ust. 3 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym 5 ustawę o pracownikach samorządowych. Skoro więc w dniu wejścia w życie ustawy o samorządzie terytorialnym ( 27.05.1990 r.) wywłaszczanie i ustalanie odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości nie należało do zakresu działania Gminy K. , wykluczone jest wskazanie Gminy K. jako podmiotu zobowiązanego do zapłaty odszkodowania.Zobowiązanie Skarbu Państwa do zapłaty odszkodowania za nieruchomości wywłaszczone na rzecz Skarbu Państwa, które później przeszły na własność Gminy K. w trybie art. 5 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych wynika z art. 132 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. nr 261 póz. 2603 ze zm.), zgodnie z którym do zapłaty odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości, za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120, do zapłaty ceny nabycia części nieruchomości, o której mowa w art. 113 ust. 3, a także do zapewnienia nieruchomości zamiennej jest zobowiązany, z zastrzeżeniem ust. 6-8, starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa, albo organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz tej jednostki. Powołała się również na treść art. 233 ustawy z 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami i art. 87 ust. 1 ustawy z 29. 04. 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości ( Dz.U.z 1991 nr 30 poz.127 ze zm.).Wojewoda [….] decyzją z 15.06.2009 r. znak: [….] , na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.W uzasadnieniu wskazał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy (w szczególności rejestr parcelowy nieruchomości przeznaczonych pod budownictwo jednorodzinne "Łanowa" oraz podjęte przez organ l instancji próby odnalezieniastosownej decyzji) pozwala na przyjęcie, iż odszkodowanie za przedmiotową nieruchomość nie zostało dotychczas ustalone.W ocenie organu odwoławczego również kwota odszkodowania została podzielona prawidłowo. Zgodnie bowiem z przepisami prawa cywilnego zwłaszcza art. 1025 § 2 i art. 1027 kc wyłącznym dowodem stwierdzającym prawa do spadku jest postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku. Nie jest więc jest możliwe przy dokonywaniu podziału oszacowanej kwoty odszkodowania na rzecz poszczególnych wnioskodawców wzięcie pod uwagę postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. z [….] 03.1983 r. sygn. akt l Ns 504/83/K o dziale spadku po M.A. i F.A.Nadto podał, że Gmina Miejska K. została prawidłowo zobowiązana do wypłaty odszkodowania. Wyjaśnił, że działka nr [….] o pow. 0,1569 ha b. gm. kat. [….] weszła w skład działek nr [….] i nr [….] , położonych w obrębie [….] , jedn. ewid. [….] m. [….] , które na podstawie przepisów ustawy z 10. 05. 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych stały się z dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. z dniem 27.05.1990 r. – własnością Gminy K. Prawo własności Gminy K. do wymienionych działek zostało stwierdzone ostateczną decyzją Wojewody [….] z 9.10.1998 r., znak: [….] i ujawnione w KW prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla K. w K. , Wydział IV Ksiąg Wieczystych nr [….] . Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego (uchwała składu 7 sędziów z 29.07.1993 r., III CZP 64/93, wyrok NSA z 24.11.1992 r., SA/Kr 1425/92, uchwała SN z 16.01.1992 r., III CZP 145/91) normę prawną zawartą w art. 5 ust. 1 Przepisy wprowadzające (…) należy rozumieć w ten sposób, że własność i inne prawa majątkowe przysługujące w zakresie obowiązującym w pkt.1-3 tego ustępu Skarbowi Państwa albo innym państwowym osobom prawnym stają się w dniu 27.05.1990 r. z mocy samego prawa, to jest powyższej ustawy, mieniem właściwych gmin. Nabycie tego mienia jest nabyciem pochodnym. Nabyciu przez gminę ogółu praw do określonego mienia towarzyszy zatem wstąpienie w długi poprzednika. Oznacza to, iż zapłata odszkodowania za nieruchomości wywłaszczone przed 27.05.1990 r. stanowi obciążenie tych nieruchomości, mieszczące się w konstrukcji pochodnego nabycia mienia na podstawie art. 5 ust. 1 powyższej ustawy. Podkreślił przy tym, że zawarta w art. 5 ust. 1 ustawy konstrukcja pochodnego nabycia mieniaprzez gminę powodowała konsekwencje określone w art. 36 tej ustawy (w jej pierwotnym brzmieniu). Nowelizacja art. 36 ustawy z 10.05.1990 r. Przepisy wprowadzające (…), dokonana ustawą z 18.01.1996 r. o zmianie ustawy z 10.05.1990 r. Przepisy wprowadzające (…) (Dz. U. z 1996 r. Nr 23, poz.102 ze zm.) nie zmieniła w sposób istotny, dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy – zasad odpowiedzialności za zobowiązania terenowych organów administracji państwowej. Organ odwoławczy podniósł, że wyjątku określonego w art. 36 ust. 3 pkt 3 ustawy z 10.05.1990 r. nie można interpretować rozszerzające. Jakkolwiek więc obowiązek ustalenia odszkodowania stanowi bezpośrednią konsekwencję orzeczenia o wywłaszczeniu nieruchomości, to jednak niewątpliwie nie mieści się w pojęciu zobowiązania powstałego w związku z wykonaniem tego orzeczenia. Zawarta w przepisach prawnych konstrukcja wywłaszczenia pozwała bowiem wyodrębnić dwa samodzielne, aczkolwiek sprzężone ze sobą stosunki materialnoprawne: stosunek wywłaszczenia i stosunek prawny odszkodowania. Żadna decyzja administracyjna, akt administracji indywidualnej nie może stanowić podstawy prawnej (determinanty prawnej) innej decyzji administracyjnej. Byłoby to sprzeczne z podstawowymi zasadami państwa prawa (art. 2 Konstytucji RP ) i wymogami działania administracji na podstawie prawa (art. 7 Konstytucji i art. 6 kpa). Podstawę prawną stosunku prawnego odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość stanowi art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jego treść zaś kształtuje ten i następne przepisy ustawy. Te właśnie przepisy ustalają ex legę obowiązek odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość. Powyższe wyklucza zatem możliwość traktowania sprawy odszkodowawczej, jako mającej charakter wykonawczy w stosunku do decyzji wywłaszczeniowej, a przedstawiony wyżej pogląd znajduje dodatkowe potwierdzenie w treści obowiązującego art. 129 ust. 5 pkt 3 ugn, znajdującego zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Podkreślił, że konstrukcja pochodnego nabycia mienia przez gminę zawarta w art. 5 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające (…) stanowi także podstawę do "przejęcia" przez gminę wierzytelności rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego, co obecnie wobec jednoznacznego brzmienia art. 140 ust.1 ugn nie budzi już wątpliwości.Jednocześnie organ odwoławczy wskazał, że ustalenie odszkodowania nastąpiło zgodnie z obowiązującymi w tej materii przepisami tzn. po uzyskaniu opinii biegłego W.K. w postaci operatu szacunkowego z 29. 09. 2008 r.określającego wartość przedmiotowej nieruchomości. Organ Odwoławczy ocenił, iż operat został sporządzony należycie, podkreślając, że strony niniejszego postępowania nie kwestionowały prawidłowości dokonanej oceny.Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję Wojewody [….] wniósł A.A. , powtarzając swoją argumentację przedstawioną w odwołaniu tj, zarzucając, że organy obu instancji nie wyjaśniły całego stanu faktycznego sprawy ponieważ nie uwzględniły w swoich decyzjach postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydział l Cywilny z 30. 03. 1983 r. sygn. akt l Ns/504/83/K o dziale spadku po M.A. i F.A. , w wyniku którego przedmiotowa działka nr [….] została przyznana skarżącemu w 31/100 części oraz postanowienia z 22. 04. 1994 r. sygn. akt l Ns 218/94/S o nabyciu spadku po zmarłej F.A. , po której skarżący nabył 1/4 spadku.W odpowiedzi na skargę Wojewoda [….] wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:Stosownie do art. 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 . – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, póz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne są powołane do kontroli działalności administracji publicznej, w tym zakresie legalności decyzji administracyjnych i stosują środki określone w ustawie (art. 1 i art. 3 ustawy p.p.s.a.). W ramach swej kognicji sąd bada czy przy wydawaniu aktu administracyjnego nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do dyspozycji art. 134 § 1 p.p.s.a.Skargę należało uwzględnić, ponieważ zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa.Na wstępie należy wskazać, że w sprawie niesporne jest, że do wypłaty odszkodowania w wysokości 356 000,00 zł – na rzecz A.L. , A.A. , J.Z. , B.M. , B.W. , E.P. , G.B. , A.W. i I.W. za nieruchomość oznaczoną jako działka nr [….] o pow. 0,1569 ha b. gm. kat. P. w K. , wywłaszczoną 3 sierpnia 1975 r. na rzecz Skarbu Państwa na podstawie przepisów ustawy z 6.07. 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach, w związku z zarządzeniem Nr 4/758Naczelnika Dzielnicy Kraków-Podgórze z 17.02. 1975 w sprawie terenu budownictwa osiedla "Łanowa" i jego podziału na działki budowlane, która obecnie wchodzi w skład działek nr [….] i [….] , obr. [….] jedn. ewid. [….] w K. , stanowiących własność Gminy K. , a która w dniu wywłaszczenia stanowiła własność M.A. z O. – zobowiązana została Gmina Miejska K. Niesporna jest również całkowita kwota ustalonego odszkodowania za ww. nieruchomość oraz krąg osób uprawnionych do odszkodowania obejmujący: A.L. , A.A. , J.Z. , B.M. , B.W. , E.P. , G.B. , A.W. i I.W. .Kwestię sporną stanowi natomiast wysokość odszkodowania przyznanego A.A. , a co za tym idzie także pozostałym uprawnionym do odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość oznaczoną jako działka nr [….].Odnosząc się do podmiotu zobowiązanego do wypłaty przedmiotowego odszkodowania należy wskazać, że organy prawidłowo zobowiązały Gminę Miejską K. do wypłaty zobowiązania za wywłaszczoną nieruchomość oznaczoną jako działka nr [….] o pow. 0,1569 ha b. gm. kat. [….] w K. , która obecnie wchodzi w skład działek o nr [….] i [….] obr. [….] jedn. ewid. [….] w K.Powyższe stanowisko znajduje oparcie w przepisach powołanej w zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu l instancji ustawy z 10. 05. 1990 r.Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, póz. 191 ze zm.) Należy przy tym podkreślić, że w opinii Sądu, znajdującej poparcie w doktrynie ( G. Bieniek, S. Kalus, Z. Marmaj, E. Mzyk, Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz. Wyd. Prawnicze LexisNexis, W-wa 2005 s. 433) ratio /eg/s przepisu art. 36 ust. 1 ww. ustawy polega na tym, że zobowiązania i wierzytelności Skarbu Państwa związane z wywłaszczeniem nieruchomości z mocy prawa stały się zobowiązaniami i wierzytelnościami gminy, która z mocy prawa nabyła prawo do wywłaszczonych nieruchomości. Pogląd taki znajduje również odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, w tym w wyroku NSA z 8.08. 1994, sygn. IV SA 72/94, a także w wyroku WSA w Warszawie z 8. 06. 2006 r. sygn. akt. l SA/Wa 428/06 w którym stwierdzono, że skutki przejścia prawa własności wywłaszczonej nieruchomości na rzecz gminy dotyczą także rozłiczeń związanych ze zwrotem wywłaszczonych nieruchomości.Odnosząc się natomiast do zarzutu skargi należy mieć na uwadze, że ustawodawca wprowadził do kodeksu postępowania administracyjnego w przepisie art. 7 zasadę prawdy obiektywnej, zgodnie z którą w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Zasada prawdy obiektywnej nakazuje oparcie rozstrzygnięcia na prawidłowo ustalonych tj. obiektywnie istniejących oraz właściwie ocenionych okolicznościach faktycznych. Konkretyzację ww. zasady zawiera dyspozycja z art. 77 § 1 kpa §, z której wynika dla organów administracji publicznej obowiązek zgromadzenia w sposób wyczerpujący całości materiału, dowodowego, a następnie wyczerpującego rozpatrzenia całokształtu tego materiału celem prawidłowego ustalenia podstawy faktycznej decyzji administracyjnej. Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 107 § 3 kpa uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne – wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawnych.Mając powyższe na uwadze w ocenie Sądu organ II instancji rozpatrując ponownie sprawę w wyniku złożonych odwołań nie wywiązał się dobrze z tego zadania, ponieważ nie uczynił zadość dyspozycji z art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 kpa. Należy pokreślić, że zgodnie z zasadą dwuinstancyjności wyrażoną w art. 78 Konstytucji RP, sprecyzowaną w art. 127 kpa w zw. z art. 138 kpa organ odwoławczy dokonuje – poprzez ponowne rozpatrzenie sprawy – kontroli zasadności decyzji wydanej przez organ l instancji, odnosząc się do zarzutów odwołania.W związku z postawionymi zarzutami skargi złożonej przez A.A. trzeba wskazać, że organy dokonując podziału ustalonej kwoty odszkodowania za przedmiotową działkę nr [….] o pow. 0,1569 ha b. gm. kat. [….] w K. (która obecnie wchodzi w skład działek o nr [….] i [….] obr. [….] jedn. ewid. …na rzecz spadkobierców M.A. z O. nie tylko nie uwzględniły w zaskarżonej decyzji i w poprzedzającej ją decyzji organu l instancji postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydz. l Cywilny z 30. 03. 1983 r, sygn. akt l Ns /504/83/K o dziale spadku po M.A. i F.A. , ale także nie wyjaśniły w sposób wyczerpujący10przyczyn, dla których postanowienie to nie zostało uwzględnione przy obliczaniu poszczególnych kwot ustalonego odszkodowania, przypadających każdemu z uprawnionych do odszkodowania. Należy podkreślić, że A.A. odwołując się od decyzji Starosty K. z 23. 01. 2009 r. zakwestionował pominięcie przez organ l instancji ww. postanowienia o dziale spadku po M.A. i F.A. , w którym to postanowieniu w punkcie II Sąd Rejonowy dla K. w K. Wydz. l Cywilny dokonał działu spadku po M.A. z O. i F.A. w ten sposób, że działkę nr [….] i nr [….] obj. Kw nr [….] przyznał na współwłasność m. in. A.A. w 31/100 części. W ocenie Sądu ograniczenie się organu do wskazania w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że dokonując podziału kwoty odszkodowania oszacowanego w operacie szacunkowym sporządzonym 29. września 2008 r. przez rzeczoznawcę majątkowego W.K. należało uwzględnić tylko postanowienia stwierdzające nabycie spadku, ponieważ "wyłącznym dowodem stwierdzającym prawa do spadku jest postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku" jest niewystarczające. Należy podkreślić, że skarżący nie kwestionuje ustalonego kręgu wnioskodawców uprawnionych do odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość oznaczoną jako dz. nr 188/2, ale jego zarzuty dotyczą podziału kwoty ustalonego odszkodowania i wysokości udziału, który został mu przyznany. W tej sytuacji za przedwczesne trzeba uznać stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że: zgodnie z treścią art. 1025 oraz 1027 kc "nie jest możliwe przy dokonaniu podziału oszacowanej kwoty odszkodowania na rzecz poszczególnych wnioskodawców, wzięcie pod uwagę przez tutejszy organ postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydz. ł Cywilny z 30. 03. 1983 r., sygn. akt l Ns /504/83/K o dziale spadku po M.A. i F.A. , wobec czego zgłoszone w tym zakresie zastrzeżenia należy uznać za nieuzasadnione." W ocenie Sądu organ odwoławczy nie wykazał należycie, że przy obliczaniu kwoty przypadającej każdemu z uprawnionych do odszkodowania wnioskodawców organ nie jest zobowiązany do uwzględnienia w tym zakresie prawomocnych postanowień dotyczących działu spadku. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ odwoławczy będzie zobowiązany ustosunkować się do tej kwestii wykazując, że przyjęte w decyzji rozstrzygnięcie (uwzględniające lub nieuwzględniające ww. postanowienia o dziale spadku) jest wynikiem poprawnego procesu stosowania norm prawa materialnego i jego wykładni (zarówno kodeksu cywilnego jak ustawy z 21. 08. 1997 o gospodarce nieruchomościami – Dz. U. z 2004 r. nr 261, póz. 2603 ze zm.)Nadto nie można uznać za prawidłowe uzasadnienia kwestionowanej przez skarżącego decyzji, w którym organ odwoławczy nie odniósł się do zarzutu A.A. wskazującego na nieuwzględnienie przez organ l instancji – przy dokonywaniu podziału kwoty odszkodowania pomiędzy wszystkich uprawnionych postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K. Wydz. l Cywilny z 22.04. 1994 r. , sygn. akt l Ns 218/94/S o stwierdzeniu nabycia spadku po F.A . Wprawdzie w ocenie Sądu powyższe postanowienie zostało prawidłowo uwzględnione przez organy obu instancji, jednakże wątpliwości skarżącego dotyczące uwzględnienia ww. postanowienia organ odwoławczy powinien szczegółowo wyjaśnić w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wymaga tego nie tylko przepis art. 107 § 3 kpa, ale także zasada pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa ( art. 8 kpa) oraz zasada wyjaśniania stronom przez organy administracji publicznej zasadności przesłanek, którymi kierują się przy załatwieniu sprawy (art. 11 kpa).Przyjmując zatem, że organ II instancji nie wywiązał się prawidłowo z orzekania w postępowaniu odwoławczym polegającego na kontroli zaskarżonej decyzji piewszoinstancyjnej, w istocie bowiem nie wyjaśnił podstawy prawnej ustaleń dotyczących udziału kwoty odszkodowania przypadającej skarżącemu i pozostałym uprawnionym za wywłaszczoną nieruchomość, należało na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z 30 sierpnia 2002 – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.W oparciu o przepis art. 152 p.p.s.a określono, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana.