III SA/Wa 2184/10 – Postanowienie WSA w Warszawie


Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Umorzenie postępowania
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2010-08-27
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Umorzono postępowanie
Sędziowie:
Anna WesołowskaEwa Radziszewska-Krupa /przewodniczący sprawozdawca/Marek Kraus

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant Iwona Mazek, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia […] października 2008 r. nr […],[…] w przedmiocie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług p o s t a n a w i a 1) umorzyć postępowanie sądowe, 2) zasądzić od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 8 521 zł (słownie: osiem tysięcy pięćset dwadzieścia jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie wyroku

Dyrektor Izby Celnej w W. dwoma decyzjami z […] października 2008r. utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego […] w W. z […] grudnia 2004r. określające B. Sp. z o.o. w W. (dalej "Skarżąca") prawidłową wysokość podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów objętych wskazanymi w decyzjach zgłoszeniami celnymi z 1999r. Powodem ich wydania było obniżenie wartości celnej importowanych towarów skutkujące zmniejszeniem podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji jego określeniem w wysokości niższej niż zadeklarowana w zgłoszeniach celnych. Przedmiotem kontrowersji było m. in. czy możliwe jest wydanie decyzji określającej zobowiązanie podatkowe po upływie terminu przedawnienia, w sytuacji, gdy zobowiązanie wygasło wcześniej, na skutek jego zapłaty.Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając – wyrokiem z 15 kwietnia 2009r. – skargi na ww. decyzje stwierdził, że skoro zobowiązania w podatku od towarów i usług powstały z mocy prawa i zostały zapłacone w wysokości większej niż należna, zgodnie z art. 59 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60, ze zm.), zobowiązania te wygasły w całości z chwilą zapłaty. Nie mogły więc ponownie wygasnąć wskutek przedawnienia. Tym samym wydanie zaskarżonych decyzji, określających wysokość zobowiązań w mniejszej wysokości niż zapłacona, po upływie 5 lat od powstania zobowiązania podatkowego nie stanowiło naruszenia art. 70 § 1 O.p.Naczelny Sąd Administracyjny nie zgodził się z ww. rozstrzygnięciem i wyrokiem z 20 lipca 2010r. uchylił wyrok Sądu pierwszej instancji oraz przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Stwierdził, że po upływie okresu przedawnienia, organ – wbrew interesowi prawnemu podatnika – nie może kształtować wielkości przedawnionego zobowiązania podatkowego "na jego korzyść", określając go w niższej wysokości niż kwota zapłacona. Przedawnienie zobowiązania skutkuje bezprzedmiotowością postępowania.Dyrektor Izby Celnej w W. przed terminem rozprawy wyznaczonym na 17 listopada 2010r. dwoma decyzjami z […] września 2010r., na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.; dalej: "P.p.s.a."), uwzględnił w całości skargi Skarżącej i zgodnie z żądaniem uchylił własne decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu pierwszej instancji oraz umorzył postępowanie w sprawie. Decyzje doręczono pełnomocnikowi Skarżącej 20 września 2010r.Powołany wyżej art. 54 § 3 p.p.s.a. stanowi, że organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy, co też Dyrektor Izby Celnej uczynił, wydając decyzje z […] września 2010r. Z chwilą ich doręczenia pełnomocnikowi Skarżącej przestały więc istnieć przedmioty skarg, jakimi były decyzje z […] października 2008r.Sąd, zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stało się ono bezprzedmiotowe z przyczyn innych, niż wskazane w pkt 1 i 2 § 1 art. 161 P.p.s.a. Do okoliczności uzasadniających umorzenie postępowania na podstawie powyższego przepisu należy uwzględnienie skargi przez organ w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. (tzw. autokontrola). Powoduje ono wyeliminowanie z obrotu prawnego zaskarżonego aktu lub czynności, co czyni zbędnym dalsze procedowanie w sprawie. W razie wydania nowego rozstrzygnięcia służy na nie skarga do sądu administracyjnego, co należycie chroni prawa Skarżącej. Wobec tego postępowanie sądowe, jako bezprzedmiotowe, podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., o czym stanowi punkt 1 sentencji.Uwzględnienie skarg przez organ zasadnym czyni też orzeczenie o zwrocie kosztów postępowania. Zgodnie bowiem z art. 201 § 1 P.p.s.a., zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie uwzględnienia skargi w trybie art. 54 § 3 P.p.s.a. W sprawie do kosztów zalicza się: uiszczone wpisy od skarg (1.500 zł i 924 zł), wynagrodzenie adwokata (3.600zł i 2.400zł), opłatę skarbową od pełnomocnictwa (17zł). Postanowienie o zwrocie kosztów zapadło na mocy ww. art. 201 § 1 w związku z art. 205 § 2 P.p.s.a. oraz § 18 ust. 1 pkt 1 lit. a) w związku z § 6 pkt 5 i 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.).

Powr