Sygnatura:
6559
Hasła tematyczne:
Środki unijne
Skarżony organ:
Inne
Data:
2010-10-29
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżone postanowienie
Sędziowie:
Jerzy Sulimierski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Sulimierski po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Produkcyjno Usługowo Handlowego "W." Sp. jawna J.S. i K.W. z siedzibą w O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt V SA/Wa 1700/10 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno Usługowo Handlowego "W." Sp. jawna J.S. i K.W. z siedzibą w O. na informację Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości z dnia […] czerwca 2010 r., nr […] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie

Uzasadnienie wyroku

Postanowieniem z dnia 9 września 2010 r., sygn. akt V SA/Wa 1700/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. pozostawił bez rozpatrzenia skargę Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego "W." Sp. jawna J.S. i K.W. na informację Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości z dnia 24 czerwca 2010 r. w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie projektu w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy.Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe "W." Sp. jawna J.S. i K.W. (dalej jako skarżąca) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. na ocenę wniosku o dofinansowanie projektu, w której to ocenie Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) stwierdziła, że wniosek został oceniony pozytywnie uzyskując 86 punktów.Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. pozostawił skargę bez rozpatrzenia. W uzasadnieniu postanowienia powołał się na art. 30c ust. 2 oraz ust. 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm., dalej jako: u.z.p.p.r.) i wskazał, że skarga powinna być wniesiona wraz z kompletną dokumentacją w sprawie obejmującą wniosek o dofinansowanie wraz z informacją w przedmiocie oceny projektu, kopie wniesionych środków odwoławczych oraz informacji, o której mowa w art. 30b ust. 4 tej ustawy.Sąd stwierdził, że wszystkie załączone do skargi dokumenty zostały złożone w kserokopiach. W tej sytuacji Sąd uznał, że skarga nie została wniesiona wraz z kompletną dokumentacją, zgodnie bowiem z ww. przepisem art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. w formie kopii mogą być złożone tylko wniesione środki odwoławcze oraz informacja o wynikach procedury odwoławczej. Powyższy przepis nie przewiduje takiej możliwości dla wniosku o dofinansowanie oraz informacji w przedmiocie oceny projektu. Dlatego też Sąd I instancji uznał skargę za niekompletną i na podstawie art. 30c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r. pozostawił ją bez rozpatrzenia.W ocenie Sądu przepisy ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju nie przewidują możliwości wezwania do uzupełnienia skargi niekompletnej. W odniesieniu do takiej skargi nie mają zastosowania przepisy art. 49 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako p.p.s.a., zgodnie z którym można wezwać do uzupełnienia warunków formalnych skargi określonych w art. 46-48 p.p.s.a.W skardze kasacyjnej na powyższe postanowienie Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe "W." Sp. jawna J.S. i K.W. zaskarżyła je w całości oraz wniosła o jego uchylenie i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.W skardze kasacyjnej zarzuciła:1. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik postępowania, tj.:a) art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. poprzez jego niewłaściwą interpretację prowadzącą do przyjęcia, że nie jest "kompletną dokumentacja w sprawie" niezawierająca oryginału wniosku o dofinansowanie wraz z informacją w przedmiocie oceny projektu,b) art. 30c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, które doprowadziło do pozostawienia skargi bez rozpatrzenia,c) art. 49 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 77 ust. 2 Konstytucji RP poprzez jego niezastosowanie i niewezwanie skarżącej do uzupełnienia braków w zakresie złożenia podpisów na wniosku o dofinansowanie bądź ich potwierdzenia za zgodność.W uzasadnieniu skargi kasacyjnej kasator wskazał, że oryginał wniosku został złożony już w Regionalnej Instytucji Finansującej, wobec tego nie posiadał on drugiego oryginału, a zatem nie miał możliwości złożenia go wraz ze skargą do WSA w Warszawie. W ocenie kasatora dokumentacja złożona wraz ze skargą była kompletna, gdyż zawierała wszystkie dokumenty niezbędne do rozpoznania tejże skargi. Podniósł również, że w przypadku gdy skarga była kompletna, Sąd nie powinien pozostawić jej bez rozpatrzenia, ale wezwać skarżącą na podstawie art. 49 p.p.s.a. do uzupełnienia braków formalnych, gdyż stosowanie tego przepisu nie zostało wyłączone w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Skarga kasacyjna jest uzasadniona.Z uwagi na charakter sprawy, rozpoznanie zarzutów skargi kasacyjnej poprzedzić należy uwagami odnoszącymi się do trybu postępowania sądowoadministracyjnego w sprawach regulowanych u.z.p.p.r.Omawiana ustawa reguluje postępowanie sądowoadministracyjne prowadzone w sprawach dotyczących skarg wnoszonych na podstawie art. 30c u.z.p.p.r. w sposób pod wieloma względami odmienny od przepisów p.p.s.a. Art. 30e u.z.p.p.r. stanowi, że przepisy p.p.s.a. stosuje się tylko w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie i odpowiednio, czyli w sposób właściwy, uwzględniający odrębności postępowania wynikające z ustawy. Przepisy p.p.s.a. mają zatem zastosowanie tylko w zakresie nieuregulowanym w u.z.p.p.r. i tylko wówczas, gdy nie niweczą rozwiązań tam przyjętych. Zatem wszędzie tam, gdzie ustawodawca wprowadził w u.z.p.p.r. szczególne regulacje procesowe, przepisy p.p.s.a. regulujące tę samą problematykę nie mają w ogóle zastosowania. Taka właśnie sytuacja ma miejsce, gdy chodzi o możliwości uzupełnienia dokumentacji sprawy i kompletowania akt. Z uwagi na niezbędną szybkość postępowania sądowego, którą to szybkość wymuszają terminy przewidziane w u.z.p.p.r., braki dokumentacji wymienionej w ustawie dyskwalifikują skargę i nakładają na sąd obowiązek pozostawienia jej bez rozpatrzenia. Jest to rozstrzygnięcie procesowe, będące w istocie odpowiednikiem odrzucenia skargi w zwykłym postępowaniu sądowoadministracyjnym, oznaczające odmowę merytorycznego zbadania zasadności skargi z przyczyn formalnych. W państwie prawa, zgodnie z art. 2 Konstytucji RP, przepisy regulujące instytucję pozostawienia skargi bez rozpatrzenia muszą być interpretowane ściśle, gdyż jej zastosowanie pozbawia stronę możliwości sądowej kontroli kwestionowanego przez nią rozstrzygnięcia. Strona musi mieć więc pełną świadomość treści ustawowych wymogów formalnych skargi i nie może być narażona na to, aby jakakolwiek niejasność była interpretowana na jej niekorzyść i pozbawiała ją prawa do sądowej kontroli jej skargi.Jednocześnie trzeba mieć na względzie ten aspekt sprawy, że z uwagi na konieczność sprawnego prowadzenia procedur związanych z dofinansowaniem projektów z funduszy Unii Europejskiej u.z.p.p.r. przewiduje bardzo krótkie terminy na przeprowadzenie poszczególnych etapów postępowania kontrolnego. Zgodnie z art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. skarga do sądu jest wnoszona w terminie 14 dni od otrzymania przez stronę informacji o wynikach procedury odwoławczej, zaś sąd zgodnie z art. 30c ust. 4 u.z.p.p.r. rozstrzyga sprawę w terminie 30 dni od wniesienia skargi. Aby dochowanie tych terminów było możliwe i realne, konieczne stało się wprowadzenie szczególnie rygorystycznych uregulowań, co do sposobu wniesienia skargi. Na stronę został nałożony obowiązek szybkiego opracowania skargi, skompletowania dokumentacji, opłacenia skargi i wniesienia jej bezpośrednio do sądu. Nieprawidłowe wywiązanie się z któregokolwiek z tych obowiązków powoduje pozostawienie skargi bez rozpatrzenia, czyli w istocie odbiera stronie możliwość poddania oceny projektu kontroli sądowej. Wywiązanie się z omawianych obowiązków jest jednak uzależnione tylko od staranności i dokładności strony skarżącej.W szczególności zgromadzenie kompletnej dokumentacji obejmującej wniosek wraz z informacją w przedmiocie oceny projektu, kopiami wniesionych środków odwoławczych oraz informacją o wynikach procedury odwoławczej, nie powinno stanowić trudności, bowiem dokumenty te powinny znajdować się w posiadaniu strony. Strona otrzymuje pochodzące od organu informacje o wynikach poszczególnych etapów procedur ocennych, powinna także posiadać swoje egzemplarze wniesionych środków odwoławczych (kopie, drugie egzemplarze), kopie załączników dołączonych do wniosku oraz swój egzemplarz wniosku, a więc jeżeli wniosek został wygenerowany elektronicznie i nadano mu identyfikator, to wszystkie egzemplarze wniosku opatrzone tym samym identyfikatorem gwarantują tę samą wersję wniosku, a podpisane i parafowane mają przymiot oryginalnego dokumentu. Nie wprowadza się sprawnych, szybkich i wygodnych procedur elektronicznego wypełniania wniosków, aby następnie mimo ich dochowania – kwestionować wiarygodność wygenerowanych elektronicznie dokumentów. Wskazać też należy, że wniosek jest dokumentem pochodzącym od strony i strona podpisując go i dołączając do skargi, jako dokument tej samej treści, co dokument złożony organowi w toku konkursu, składa oświadczenie, że jest to dokument tej samej treści co dokument oceniany przez organ, ze wszystkimi prawnymi konsekwencjami rzetelności tego oświadczenia. Sąd rozpoznając niniejszą sprawę podzielił w tym zakresie pogląd wyrażony w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt II GSK 1051/10.Nie ma także żadnego uzasadnienia, aby nałożone na stronę obowiązki zwiększać poprzez wymaganie odebrania dokumentacji od organu i przesłanie sądowi tej właśnie dokumentacji. Zważywszy na krótki (14 dni) termin do wniesienia skargi strona w analogicznych okolicznościach nie mogłaby w pełnym zakresie korzystać z pośrednictwa poczty. Wskazać należy, że u.z.p.p.r. nie nakłada na stronę obowiązku odebrania dokumentacji od organu, a jedynie nakłada obowiązek dostarczenia sądowi kompletnej dokumentacji, czyli wszystkiego, co może być potrzebne do dokonania sądowej kontroli prawidłowości oceny projektu. Strona ma złożyć sądowi dokumentację określoną w ustawie. Dokumentacja musi mieć formę wiarygodną, a wygenerowany elektronicznie dokument, podpisany przez stronę i opatrzony jej pieczęciami wraz z zawartym w skardze oświadczeniem, że odpowiada on treścią wnioskowi złożonemu w organie do oceny konkursowej, warunek ten spełnia. Dostarczona sądowi kompletna dokumentacja umożliwia sądowi rozstrzygnięcie sprawy w ustawowym terminie, zatem brak jest racjonalnego i prawnego uzasadnienia do pozostawienia skargi bez rozpatrzenia.Należy również podzielić pogląd Naczelnego Sadu Administracyjnego, przytoczony w skardze kasacyjnej, a wyrażony w postanowieniu tegoż Sądu z dnia 27 lipca 2010 r., w sprawie o sygn. akt II GSK 785/10, iż różne są skutki prawne w przypadku złożenia skargi niekompletnej od skutków złożenia skargi zawierającej braki formalne. W przypadku wniesienia skargi obarczonej brakami formalnymi, z uwagi na brak odmiennej regulacji w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju – przewodniczący powinien wezwać stronę skarżącą do uzupełnienia tychże braków formalnych w trybie art. 49 p.p.s.a.Skoro w sprawie niniejszej strona dostarczyła sądowi kompletną dokumentację, w tym wygenerowany elektronicznie egzemplarz wniosku o tym samym identyfikatorze, co złożony w organie, Sąd I instancji nie mógł pozostawić skargi bez rozpatrzenia.W tym stanie rzeczy pozostawienie skargi bez rozpatrzenia narusza art. 30c ust. 2 w zw. z art. 30c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r. oraz art. 49 p.p.s.a., zarzuty skargi kasacyjnej są więc usprawiedliwione.Zważywszy powyższe, działając na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 182 § 1 i § 3 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie.