Sygnatura:
6550
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Data:
2010-06-01
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy w części
Sędziowie:
Tomasz Zawiślak /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Tomasz Zawiślak Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora […] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. z dnia […] stycznia 2010 r. Nr […] w przedmiocie odmowy przyznania uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni roślin przeznaczonych na paszę; postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych;
Uzasadnienie wyroku
Postanowieniem z 29 września 2010r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.Pismem z 15 października 2010r. T. P. zwróciła się z wnioskiem (uzupełnionym na urzędowym formularzu PPF z 29 października 2010r.) o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.Wnioskodawczyni wskazała, iż samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, utrzymuje się z dochodów z wynagrodzenia za pracę w wysokości 2750 złotych oraz niewielkiego gospodarstwa rolnego o powierzchni 3,3024 ha (do spadku przystąpiły 3 osoby). Oświadczyła, iż jest właścicielem domu o pow. 110 m2, innych nieruchomości, zasobów pieniężnych i przedmiotów wartościowych nie posiada.W związku z tym, że dane zawarte we wniosku okazały się niewystarczające do oceny sytuacji majątkowej i możliwości płatniczych, zarządzeniem z 5 listopada 2010 r. wezwano skarżącą do uzupełnienia przedmiotowego wniosku przez udzielenie odpowiedzi na postawione pytania i nadesłanie stosownych dokumentów, w terminie siedmiu dni pod rygorem rozpoznania wniosku w oparciu o posiadane dokumenty.W dniu 17 listopada 2010 r. (data nadania) skarżąca nadesłała dodatkowe oświadczenie, w którym wskazała, iż uzyskuje dochody w wysokości 2056 złotych netto, miesięczne, stałe wydatki związane z utrzymaniem wynoszą 1500 złotych. Podała także, iż posiada ciągnik rolniczy z 1993 r., pług, kultywator, kosiarkę i uzyskuje dopłaty do gruntów w wysokości ok. 2648 złotych rocznie. Dodatkowo wyjaśniła, że nie posiada oszczędności, gdyż zakupiła węgiel na zimę. Do pisma załączyła wyciąg z rachunku bankowego, decyzję w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego.Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:Prawo pomocy stanowi wyjątek od zasady ponoszenia przez stronę kosztów związanych z jej udziałem w postępowaniu sądowym i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)). Literalna wykładnia omawianej regulacji nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki przemawiające za udzieleniem prawa pomocy, ciąży na ubiegającej się o takie prawo stronie. Godzi się zatem przyjąć, iż wprowadzając wyjątek od ogólnej zasady partycypowania w kosztach sądowych, ustawodawca złożył obowiązek wykazania pozytywnych przesłanek na wnioskodawcę, zaś ocenę ich spełnienia pozostawił uznaniu sądu rozpoznającego wniosek.Zasadność wniosku skarżącej rozpatrzono zatem w dwóch aspektach, tj. z jednej strony uwzględniono wysokość obciążeń finansowych, jakie będzie ona zobowiązana ponieść w postępowaniu, z drugiej zaś strony jej możliwości finansowe. Na obecnym etapie postępowania skarżąca wniosła o zwolnienie od wpisu od zażalenia w wysokości 100 złotych (stosownie do § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).W tym kontekście uznano, iż złożony wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem skarżąca nie wykazała, że ustawowe przesłanki uprawniające do skorzystania z prawa pomocy we wnioskowanym zakresie wystąpiły w stosunku do jej osoby.W przedmiotowej sprawie zasadnicze znaczenie dla podjętego rozstrzygnięcia ma fakt, iż skarżąca miesięcznie uzyskuje stały dochód w wysokości 2.056 złotych. Wysokość powyższych dochodów, po uwzględnieniu wskazanych wydatków w wysokości 1.500 złotych miesięcznie nie daje podstaw do przyjęcia twierdzenia, iż wnioskodawczyni jest osobą dla której poniesienie kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny jest nie możliwe. Skarżąca może wygospodarować z własnego budżetu kwotę 100 złotych niezbędną do opłacenia wpisu sądowego od zażalenia.Prawo pomocy jest instytucją przewidzianą dla osób znajdujących się w stanie ubóstwa, dla których poniesienie jakichkolwiek kosztów sądowych nie jest możliwe, czego nie sposób powiedzieć o wnioskodawczyni. Skoro zatem wnioskodawczyni posiada dochody, to przeznaczenie ich nieznacznej części na koszty sądowe, nie spowodowałoby uszczerbku, o którym mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.Dodatkowo należy podkreślić, iż oprócz wynagrodzenia za pracę w wysokości ok. 2056 złotych, skarżąca co miesiąc dokonuje wpłat na swój rachunek w wysokości ok. 870 złotych (trzy wpłaty 16.09, 08.10. i 12.11.2010r.), w związku z tym jej miesięczne dochody wynoszą ponad 2900 złotych. Warto również zauważyć, iż w miesiącu październiku i listopadzie otrzymała również premię odpowiednio w wysokości 794,18 złotych i 1.191,75 złotych. Te wszystkie okoliczności świadczą, iż skarżąca jest w stanie z własnych środków finansowych uiszczać koszty sądowe. Tym bardziej, iż analizując wyciąg z rachunku bankowego można zauważyć, iż w każdym dniu z trzech analizowanych miesięcy skarżąca posiadała środki finansowe w wysokości co najmniej ok. 1000 złotych (najniższa kwota to 956,74 złotych, najwyższa w okresie trzech miesięcy to 4.149,66 złotych). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, strona dla wydatków związanych z postępowaniem sądowym winna znaleźć pokrycie w swych dochodach przez odpowiednie ograniczenie innych wydatków nie będących niezbędnymi dla utrzymania (v. postanowienie SN z 24 lipca 1980 r., sygn. I CZ 99/80, Lex Polonica). Skoro zatem uzyskiwane dochody lub posiadane zasoby pieniężne nie są w całości pożytkowane na niezbędne wydatki (bieżące, konieczne), to uzasadnione jest ich przeznaczenie na koszty postępowania sądowego.Reasumując uzyskiwane stałe dochody i posiadany majątek, w żaden sposób nie uzasadnia przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji postanowienia.