Sygnatura:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Hasła tematyczne:
Koszty sądowe
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-07-31
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Tomasz Zborzyński /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 97/09 w zakresie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi D. sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 3 listopada 2008 r. nr […] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie wyroku
Postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych skarżącej Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością D. z siedzibą w W. Sąd wskazał, że chociaż Spółka z dniem 1 stycznia 2009 r. zawiesiła działalność handlową, niemniej w latach 2006-2007 osiągnęła przychód w wysokości odpowiednio 2.814.083,61 zł i 52.036,12 zł, a w okresie od stycznia do października 2008 r. w wysokości 33.945 zł. Pomimo więc tego, że ponoszone przez nią koszty przewyższały osiągnięte przychody, mogła tak gospodarować środkami pozostającymi do jej dyspozycji, by zabezpieczyć odpowiednie kwoty na pokrycie kosztów postępowania sądowego.W zażaleniu skarżąca Spółka wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia podniosła, że aktualnie nie ma możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów procesu, ponieważ dnia 1 stycznia 2009 r. nie miała żadnych środków finansowych na rachunku bankowym, a strata w roku 2008 wyniosła 82.304,19 zł przy przychodach w kwocie 38.031,39 zł. W uzasadnieniu zażalenia zaznaczono, że brak jakichkolwiek środków finansowych w Spółce to zjawisko przejściowe, ponieważ pod koniec trzeciego kwartału 2009 r. Spółka będzie mogła regulować swoje zobowiązania.Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.W myśl art. 246 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) prawo pomocy może być przyznane osobie prawnej w zakresie całkowitym – gdy wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania oraz w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. W przypadku zatem osób prawnych istotą ustaleń wskazujących na zaistnienie przesłanek do przyznania im prawa pomocy jest stwierdzenie, czy określona osoba prawna ma, czy tez nie ma obiektywnych możliwości poniesienia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego. Należy zaznaczyć, że wprawdzie nie ma podstaw normatywnych do nakładania na podmiot gospodarczy obowiązku czynienia oszczędności na pokrycie kosztów przyszłych, ewentualnych postępowań sądowych, jednakże ustalenie, że podmiot ten w okresie inicjowania sporu sądowego miał obiektywną możliwość poniesienia tych kosztów, ale preferencyjnie traktował inne wydatki, może przemawiać za uznaniem, że w istocie obiektywna niemożność ich uiszczenia po jego stronie nie wystąpiła.Jakkolwiek skarżąca Spółka wykazała, że w dniu 1 stycznia 2009 r. (a przynajmniej w listopadzie 2008 r., jak wynika ze znajdujących się w aktach sprawy wyciągów z jej rachunku bankowego) nie miała żadnych środków pieniężnych, co mogłoby uzasadnić ocenę, że zaistniała po jej stronie obiektywna niemożność poniesienia kosztów sądowych, niemniej porównanie kwoty przychodów uzyskanych przez nią w okresie styczeń – październik 2008 r. (33.945 zł) z przychodami całego roku 2008 (38.031,39 zł) pozwala na wyciągnięcie wniosku, że w okresie listopad – grudzień 2008 r. przychody Spółki zamknęły się sumą 4.086,39 zł (38.031,39 zł – 33.945 zł). Zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. nosi datę 3 listopada 2008 r., zaś skarga Spółki do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie – datę 17 grudnia 2008 r. Prowadzi to do wniosku, że w okresie, gdy skarżąca podejmowała decyzję o zaskarżeniu decyzji organu podatkowego, dysponowała przychodami w kwocie około 4.000 zł, pozwalającymi zatem na uiszczenie wpisu sądowego, wynoszącego tylko 2.000 zł. Wynika z powyższego, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie przyjął, że skarżąca miała możliwość przeznaczenia odpowiednich kwot na pokrycie kosztów postępowania sądowoadministracyjnego i wyprowadził słuszny wniosek, że po stronie skarżącej nie zachodziła obiektywna niemożność poniesienia kosztów postępowania. Można dodać, że wobec oświadczenia przedstawiciela skarżącej, iż w trzecim kwartale roku 2009 skarżąca odzyska możliwość regulowania swoich zobowiązań, w dniu rozpoznania jej zażalenia na postanowienie odmawiające przyznania prawa pomocy przesłanki przyznania jej tego prawa tym bardziej nie występują.Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie skarżącej oddalił na podstawie art. 197 § 2 w związku z art. 184 P.p.s.a.
Powr