Sygnatura:
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Hasła tematyczne:
Inne
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2010-01-06
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Treść wyniku:
odmówiono wykładni wyroku
Sędziowie:
Bogusław Wolas /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Piotr Głowacki Sędzia: WSA Ewa Michna Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. C. i S. C. o dokonanie wykładni wyroku z dnia 27 lipca 2010 r. w sprawach ze skarg R. C. i S. C. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 28 października 2009 r., nr […] , […] i […] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 1999 – 2001 postanawia : – odmówić wykładni wyroku –

Uzasadnienie wyroku

Pismem z dnia 19 października 2010 r. pełnomocnik skarżących wniósł, z uwagi na wątpliwości co do treści uzasadnienia wyroku z dnia 27 lipca 2010 r., o dokonanie wykładni wyroku. Wskazał, że w ustnych motywach wyroku Sąd podał, że jedną z przyczyn uchylenia decyzji za lata 1999 – 2000 było przedawnienie zobowiązań podatkowych w części w jakiej podwyższono je w decyzji Dyrektora UKS z dnia 4 lutego 2009 r. w porównaniu do uprzednio wydanych w tej sprawie decyzji. Jednak w pisemnym uzasadnieniu wyroku nie dość jednoznacznie dano wyraz temu poglądowi. Co więcej zdaniem pełnomocnika na str. 12 uzasadnienia wyroku można się dopatrzeć sugestii odnośnie potrzeby przesłuchania świadków M. W., P. G. i S. B., które to czynności byłyby bezprzedmiotowe w przypadku uznania zasadności zarzutu przedawnienia. Strona podała także, że w akapicie ostatnim na str. 12 uzasadnienia i na stronie następnej Sąd zwraca uwagę na lakoniczność uzasadnienia zaskarżonej decyzji co do przedawnienia zobowiązań podatkowych, ograniczającego się do twierdzenia, że nastąpiła przerwa biegu przedawnienia z uwagi na zastosowanie środka egzekucyjnego. Sąd podnosi, że organ podatkowy nie wskazał jaki środek został zastosowany i w stosunku do kogo. Pozostaje jednak wątpliwość co do oceny przez Sąd zarzutu podniesionego w skardze, a także w pismach procesowych, gdzie strona dowodziła, że nie nastąpiło skuteczne doręczenie tytułów wykonawczych, a w konsekwencji w ogóle nie doszło do wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Sąd nie odniósł się do tego zarzutu, chyba, że pisząc o środku egzekucyjnym miał także na uwadze czynność egzekucyjną polegającą na doręczeniu tytułów wykonawczych. Te wątpliwości w opinii pełnomocnika skarżących zasługują na wyjaśnienie drodze wykładni wyroku. Strona wskazała także na wątpliwości, jakie odnoszą się do zdania ostatniego wspomnianego akapitu (str. 13 uzasadnienia), w którym wskazano na konieczność wyjaśnienia kwestii przedawnienia zobowiązania podatkowego zwłaszcza w stosunku do S. C. Pełnomocnik skarżących zastanawia się, czy owo "zwłaszcza" oznacza, że Sąd podziela pogląd strony, że co najmniej w stosunku do R.C. nie nastąpiło wszczęcie postępowania egzekucyjnego, czy też jest zgoła odwrotnie. Bez dokonania wykładni w tym zakresie nie sposób uznać, że organ podatkowy otrzymał jednoznaczne wskazania co do dalszego postępowania, a strona będzie mogła egzekwować od organu przestrzegania oceny prawnej i wskazań co do dalszego postępowania wyrażonych w wyroku.Wojewódzki Sad Administracyjny zważył, co następuje:Wniosek skarżących nie zasługuje na uwzględnienie.Zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej zwanej "p.p.s.a.", Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.Wskazać zatem należy, że konieczność dokonania wykładni wyroku (czy też uzasadnienia) zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Wykładnia ta polega więc na sprecyzowaniu przez sąd niezrozumiałych lub nie dość precyzyjnych zwrotów bądź terminów, jakimi posłużył się w sentencji lub uzasadnieniu wyroku. A zatem zmierza ona do usunięcia wątpliwości interpretacyjnych tekstu, który już zamieszczono w orzeczeniu. Podkreślić należy, że wykładnia wyroku nie może zmierzać do jego zmian merytorycznych polegających na poszerzeniu uzasadnienia o inne elementy istotne z punktu widzenia wnioskodawcy. Sąd w drodze wykładni wyroku nie rozstrzyga więc kwestii, co do których nie wypowiadał się. Oceniając złożony przez pełnomocnika skarżących wniosek o dokonanie wykładni wyroku, Sąd stwierdza, że strona w ten sposób próbuje doprowadzić właśnie do takiego poszerzenia uzasadnienia.Podkreślić należy, że wyrokiem z dnia 27 lipca 2010 r. zostały uchylone zaskarżone decyzje z uwagi na naruszenie przepisów postępowania. Stwierdzone zostały bowiem istotne braki w materiale dowodowym. Bez tych dowodów nie było możliwe dokonane oceny, czy został prawidłowo ustalony stan faktyczny. Sąd nie przystąpił więc do oceny prawidłowości dokonanej przez organ wykładni przepisów czy subsumcji. W uzasadnieniu wyroku Sąd również wskazał dlaczego nie odniósł się do zgłoszonych przez skarżących zarzutów dotyczących przedawnienia zobowiązań podatkowych. Wyraźnie wskazano, że postępowanie administracyjne wymaga uzupełnienia w tym zakresie. Jest to szczególnie istotne z uwagi na skutki jakie łączą się z upływem terminu przedawnienia. W rozpoznanej sprawie Sąd nie zajął, jak to już zostało wspomniane, jednoznacznego stanowiska w tej kwestii.Z powyższych względów, żądanie pełnomocnika skarżących zmierzające do uzyskania nowej, dodatkowej oceny prawnej, w kwestii która nie była przedmiotem rozważań Sądu zawartych w uzasadnieniu, nie może zostać uwzględnione. Dlatego orzeczono jak w sentencji, biorąc za podstawę swego rozstrzygnięcia art. 158 p.p.s.a.

Powr